| Kook | donderdag 13 juli 2006 @ 23:08 |
| Het is hier nu halfvier 's nachts. Al mijn buren liggen te slapen als ossen, maar ik kan de slaap niet vatten, dus ben ik maar uit bed gekropen om dit te schrijven. om eerlijk te zijn: nachten dat ik niet kan slapen zijn ongeveer net zo zeldzaam als sumo-worstelaars met een alpinopet. Meestal glij ik vanzelf in slaap wanneer het tijd is, en glij ik er weer uit wanneer het tijd is om op te staan. Ik heb wel een wekker, maar die gebruik ik praktisch nooit. Maar heel af en toe kómt het voor. Dan word ik midden in de nacht opeens wakker, en dan blijf ik ook wakker. Weet je wat ik geloof? Op een enkele uitzondering na denken de mensen dat het leven en de wereld van begin tot eind in wezen logisch aan elkaar hangen (of dat dienen te doen), en daar leven ze dan naar. Dat voel ik soms heel sterk wanneer ik met meisjes praat. Ik weet niet waarom, maar dat gevoel heb ik vooral bij meisjes. Af en toe gebeurt er wat, op het maatschappelijke vlak of het persoonlijke, dat maakt niet uit, en dan zeggen de mensen: "Dat komt door dit of dat.", en meestal zegt iedereen dan heel instemmend: "O ja, natuurlijk!". Nou, dat snap ik niet zo best. Als je zegt van: "Dit zat zó, en daarom is er dát gebeurd", dan zeg je in feite hetzelfde als wanneer je een bakje instantpudding in de magnetron zet en op het knopje drukt. Wanneer je de ping hoort haal je het deksel eraf , en wat zie je? Pudding. ik bedoel, je krijgt helemaal geen uitleg ofzo. Wat gebeurt er precies tussen het knopje en de ping? Daar zie je niets van wanneer je het deksel erop doet. Het kan best zijn dat die instantpudding zonder dat we er erg in hebben in de duisternis een keer in een macaronischotel verandert voordat hij zich weer in pudding omzet. Ja, weet jij veel? Wanneer wij instantpudding in de magnetron zetten, nemen we aan dat we na de ping vanzelfsprékend pudding mogen verwachten. Maar volgens mij is dat niet meer dan een hypothese. Wat mij betreft: als ik instantpudding in de magnetron zou stoppen en na de ping vind ik een macaronischotel, onder het deksel, dan voelde ik me eerder opgelucht. Ik zou natuurlijk raar staan te kijken, maar een beetje opgelucht zou ik geloof ik wel zijn. Ik zou er in ieder geval níét van in de war raken. Want zie je, wat mij betreft doet zoiets 'échter' aan. | |
| Kook | donderdag 13 juli 2006 @ 23:22 |
| Kick. | |
| ehqo | donderdag 13 juli 2006 @ 23:24 |
| Verwachtingspatronen versimpliceren het leven van de mens, dat eigenlijk uit hele reeksen toevalligheden bestaat. Ook ik, al geef ik het niet graag toe, ben er schuldig aan, al durf ik verder te kijken dan enkel het eind. Wat men graag doet, is het 'zich ophangen aan' die verwachtingspatronen, daar zit hem de adder. Die bekrompenheid maakt dat elke mogelijke verrassing als een teleurstelling komt. Immers, je gaat de betreffende activiteiten, of situaties, in om een doel te bereiken. Een doel dat je voor ogen hebt. In het geval een pudding. De doorsnee wil die pudding, zich niet hoedend voor enkele andere mogelijkheden, en als dan die doorsnee doorbroken wordt. Paniek, onbegrip, verklaringen, nu. Zo nietig is mijn kijk erop niet, ik maak het patroon, de verwachting, maar sta open voor elke interventie of afwijking. Derhalve zal ik wel verbaast zijn, als daar een macaronischotel verschijnt, maar ik ben op mijn hoede en vind de mogelijkheid hetgeen te accepteren, en daar gelukkig mee te zijn. | |
| ehqo | donderdag 13 juli 2006 @ 23:29 |
| Is het toevallig 'versimplificeren'? | |
| Misstique | donderdag 13 juli 2006 @ 23:31 |
quote:Serieus? Ik zou aan alles gaan twijfelen als ik ipv de pudding een macaronischotel zou aantreffen. Deceptie en paniek alom. | |
| Kook | donderdag 13 juli 2006 @ 23:32 |
quote:Het gaat erom: "Wakker worden op een onbekende plaats", "Je lievelingstrui die opeens een andere kleur heeft", "Een band die opeens nooit die geweldige cd heeft gemaakt die jij hun magnum opus vond", en dat alles alsof het nooit anders is geweest. | |
| ehqo | donderdag 13 juli 2006 @ 23:32 |
quote:Zou je er zelfs niet gelukkig mee kunnen zijn? | |
| Kook | donderdag 13 juli 2006 @ 23:33 |
quote:Oh, ik zou het uitjubelen van geluk en roepen: "ER ZAL EINDELIJK EENS EEN KEER IETS ZIJN DAT OPEENS NERGENS OP SLAAT!". Heerlijk. | |
| Misstique | donderdag 13 juli 2006 @ 23:35 |
quote:Op dat moment niet. Ik verwachtte mn lepel in een pudding te kunnen zetten en kom nu bedrogen uit. | |
| Kook | donderdag 13 juli 2006 @ 23:36 |
quote:Alsof er met de ping een belofte wordt gesloten. Welnee. | |
| ehqo | donderdag 13 juli 2006 @ 23:38 |
quote:Het zou mij bevreemden. Als een bizarre hersenkronkel, maar ik zou er onmiddelijk vrede mee kunnen vinden. Zoals ik dat ook kunnen vinden met de hersenkronkel die als voorbeeld diende. in weze is het precies hetzelfde, alleen maak jij de hersenkronkel, en zulke verschijnselen worden gemaakt. Echter, dat doet mij ze niet minder nuchter bevatten. | |
| Misstique | donderdag 13 juli 2006 @ 23:38 |
quote:Die belofte wordt al gesloten vóór de ping. | |
| Kook | donderdag 13 juli 2006 @ 23:39 |
quote:Het Grootste Geheim Ter Aarde. | |
| Kook | donderdag 13 juli 2006 @ 23:46 |
quote:Jij dénkt dat er belofte is, ik niet. Dat maakt het verschil tussen jou en ik. | |
| Misstique | donderdag 13 juli 2006 @ 23:54 |
quote:There is no spoon? | |
| Kook | donderdag 13 juli 2006 @ 23:56 |
quote:Búúúú, neen. Ik gaf zojuist een beetje over in mijn eigen mond, Miss miss. | |
| tho_Omas | vrijdag 14 juli 2006 @ 11:02 |
| Kook. | |
| Kook | vrijdag 14 juli 2006 @ 11:02 |
| tho_Omas. | |
| Biancavia | vrijdag 14 juli 2006 @ 13:46 |
| Juist dingen die tegen de verwachtingen indruisen worden ontkend of door een ander slag mensen als paranormaal bestempeld. De pudding die zich op onverklaarbare wijze als macaronischotel manifesteert past nu eenmaal niet in ons verwachtingspatroon en er zullen weinig mensen zijn die zich op dat moment ook daadwerkelijk opgelucht voelen, eerder compleet in verwarring gebracht en ze zullen twijfelen aan hun eigen mentale capaciteiten. Stel je voor dat je elke dag ergens wakker wordt waar je nooit eerder geweest bent. Je moet eerst uitzoeken waar je bent, waarom je daar bent, met wie, waar het koffiezetapparaat staat en wat je eigenlijk die dag moet gaan doen. Lastig. Het is makkelijker als je elke ochtend in hetzelfde bed wakker wordt en op de automatische piloot koffie kunt zetten, douchen, aankleden en naar je werk rijden. Dan zou je toch raar staan te kijken als het kantoor waar je gewend bent elke doordeweekse dag om 8.30 uur binnen te stappen, ineens veranderd is in een cultureel jongerencentrum, een bowlingbaan of een filmhuis. Je zou onverrichter zake terug naar huis keren om daar in uiterste verwarring je naar puddingsmakende macaronischotel te nuttigen, niet wetende wat je met deze vreemde omstandigheden aan moet. [ Bericht 48% gewijzigd door Biancavia op 14-07-2006 13:51:57 ] |