De zonne schijn van de werkelijkheid
Ik graaf maar in mezelf
en ik kom steeds weer een laagje liefde voor jou tegen.
Mijn gedachten zijn nog nooit zo stabiel geweest
omdat ze gebundeld worden door jou.
Ik voel me niet ongelukkig
als ik weet dat jij ergens ligt te slapen, vredig
en ik kan me niet goed voelen
als jij dat niet doet.
ik zou je tranen willen wegkussen,
maar dat is altijd slechts tijdelijk.
Ik wil aan de bron staan
zodat ik erin kan springen,
badend in je verdriet,
tot ik besef dat het slechts een fata morgana is
en ik in een dorre woestijn achterblijf.
En als ik dan weer eens wakker word uit een realiteit
dan zie ik dat alles weer beter is
en dat jij naar me lacht
en de hele wereld terug lacht.
Laat mij die droom dromen.
Laat die realiteit de enige zijn.
Ik hou van je en hoe kan ik het anders zeggen?
- Ik worstel met mezelf
maar we blijken even sterk
Onenig lig ik overhoop
een goed begin blijkt dubbel werk
Een stemmetje klinkt in mijn hoofd:
'Toe, zeg 's, wie begon d'r?'
Heel even ben ik afgeleid
ik worstel en kom onder...
V
[Dit bericht is gewijzigd door Verbal (Datum 18 Januari 2000).]
In de gedachte van kerst een droom (die ik overigens niet zelf gedroomd heb):
Ik word wakker in een bed dat door de ruimte zweeft. Het lijkt alsof er geen zwaartekracht is, behalve de zwaartekracht die mij op mijn bed houdt. Als ik door de wolken, waarboven ik zweef, naar beneden kijk, zie ik kleine huisjes en piepkleine mensjes die naar boven roepen met hun onhoorbare stemmen dat ik naar beneden moet komen. Als ik hier boven de wolken, in het duister tussen de sterren blijf zweven, vat ik kou. Als ik niet naar beneden kom, word jij boos. Maar je zit naast me en doet alsof je naar beneden springt. Je valt tussen de wolken naar de kleine huisjes en piepkleine mensjes. Maar je bent veel eerder beneden dan ik verwacht had, want alles lijkt niet klein, alles is klein. Jij staat als een reus op en kijkt met je hoofd door de wolken hoe ik verder zweef. Je hebt de sprong genomen en je hebt het overleefd. En nu je op de grond staat ben je groter dan de kleine mensjes om je heen… Verbaasd redeneer ik verder dat ik in een huisje zit. Alles is plotseling zwart/wit en ik zie mezelf buiten vallen vanuit de vensterbank waarop ik ook zit. Ik zit in zwart/wit te kijken hoe ik de sprong naar beneden heb gewaagd en dat ik niet zo groot was als jij. Dat ik snel naar mezelf toe moet rennen, omdat ik anders te pletter val.
Maar ik lijk aan mijn zwart/witte huisje vast gekleefd, want ik sta niet op en kijk alleen maar hoe ik steeds dieper en dieper val tot ik op de grond aangekomen uiteenspat.
Kleine stukjes mij spatten op het raam waaruit ik naar buiten keek. Ik herken jouw ring aan mijn vinger en als ik naar mijn echte handen kijk, zitten ze onder het bloed (ah nee, een cliché) maar mijn vinger zit er nog wel, zij het zonder ring. Ik smeer al het bloed op mijn gezicht, maar als al het bloed weg is, ben ik ook weg.
Er rest mij niets dan doelloos rond te zweven, kijkend naar de piepkleine mensjes die in zwart/wit leven. Als ik lach kijken ze vol medelijden naar me en er gebeurt de rest van mijn droom helemaal niets meer.
Helemaal niets.
Is het een eigen gedichtje, Verbal?
Hij is namelijk erg stoer en als je nog meer hebt, schroom dan niet met het posten van meer.
En voor de anderen, blijf vooral insturen, misschien krijgen jullie ook wel vele lovende kritieken! 
Inderdaad, het gedichie is eigen werk, dank voor het compliment, mijn waarde.
Vooruit... nog eentje
Tijdens mijn lezing
'God Bestaat Niet'
Stierf ik snel, en zonder pijn
TOCH houd ik vol
dat die bliksemschicht niets
dan toeval geweest kan zijn
V
En vooruit, ik ook nog maar eentje:
Tik
tak
de pijn gleed weg en ik
die zich alleen kon verwonderen over jou ogen
voelde alleen de schrik
het was niet als me was beloofd
door de mensen die het allemaal wel wisten
me vertellend hoe het met me zou mogen
alsof mijn hoofd en ik zich vergisten
alleen bleef ik staan
en deed niks om je te stoppen
zachtjes liet ik me verslaan
ik ben dus maar doorgelopen
en deed niks omje te stoppen
zachtjes ben ik weggeslopen
* Okki Nootje het is lang geleden dat ik iets nieuws heb gemaakt, dit is twee weken oud.
Achteloos
Een
Twee
Drie
Vier
Vijf
Zes
Zeven
Negen
Tien
jzbl
"Tot tien tellen maar dan achteruit."
Maar jouw uitvoering isj nog leukerder!
Oorspronkelijk had dit geen titel, tot een vriendin van mij een vreemde vertaal-fout maakte die er amusant genoeg wel bijpaste, maar toch ook weer helemaal niet. Vandaar dat het gedichtje in het Ned is en de titel in het Engels.
Innocent killing
Groot, maar klein.
Vergeef mijzelf.
Zwak, maar hard.
Bevoel mijzelf.
Helder, maar verward.
Begrijp mijzelf.
Ik, maar jij.
Liefheb mijzelf.
Koude, vervult van hitte.
Herrijs mijzelf.
Vliegend, neerstorting tegemoet.
Ontstijg mijzelf.
Tranen, ontstaan uit geluk.
Bedwing mijzelf.
Daad, uit pure onmacht.
Vermoord mijzelf.
sataN
maar ik pluk haar niet
dan zou zij sterven
Zwaar in de bonen
Trek ik maar een blik open
Wat zijn het er veel...
Verder geniet ik ook van de creaties van verbal en de spitsvondigheden van Geer+.
De sluipwesp grijpt zijn prooi
De twijgslang brouwt zijn gif
De huisvrouw poetst met Jif
De dichter wil octrooi
De sluipwesp rijpt haar ei
De twijgslang spuwt zijn gal
De huisvrouw boent de hal
De dichter opent mij
Vrij... wil ik zijn
Zonder pijn
Zonder dwang, in't gevang
Innen... binnen muren...
Uren... jaren
Waren
(van eigen hand)
[Dit bericht is gewijzigd door Perico (Datum 04 Januari 2000).]
Ik vind de stijl wel leuk, maar ik had er nooit van gehoord...
One Ring to bring them all and in the darkness bind them'
Bestaat uit drie regels, die niet hoeven te rijmen. Verder bestaan ze uit:
vijf lettergrepen
dan zeven lettergrepen
en dan weer vijf stuks
en dan dus het liefts met een beetje een grappige clou...
c'est simple
jzbl
quote:
vijf lettergrepen
dan zeven lettergrepen
en dan weer vijf stuksen dan dus het liefts met een beetje een grappige clou...
c'est simple
de balderen val
len op de grond met een
harde klap ha ha
zoiets
* Okki Nootje doet alsof ie idioot is 
.
In het water zag ik je voor het eerst
Je zwom gracieus en heel beheerst
Toen gaf ik je een speelse aai
'k ben nu linkshandig
klotehaai
Maar ook blij, dus nog eentje...
- We waren zo gelukkig samen
en maakten plannen voor later
Nu deel jij je leven met die hond
en IK zit met een kater
[Dit bericht is gewijzigd door Verbal (Datum 18 Januari 2000).]
quote:
op 01-04-2000 om 05:31 PM schreef Jezebel het volgende:
Een haiku is een Japanse versvorm.
Bestaat uit drie regels, die niet hoeven te rijmen. Verder bestaan ze uit:vijf lettergrepen
dan zeven lettergrepen
en dan weer vijf stuksen dan dus het liefts met een beetje een grappige clou...
c'est simplejzbl
Een haiku mag niet rijmen omdat het namelijk onmogelijk is om in de Japanse taal te rijmen. Een Haiku is inderdaad een drieregelig gedicht van 5-7-5 syllaben (dat is een klank wat wij lettergrepen noemen).
Als je sec een haiku neemt gaat het om een natuurwaarneming die je doet, en die je samenvat in 17 lettergrepen. In een haiku moeten altijd een tijd - plaatsbepaling (en dat mag heel metaforisch0 en een sizoen zijn verweven. Het is eigenlijk de kunst om een seizoen metaforisch te omschrijven.
Een werkwoord in een der regels is verplicht, omdat anders een statisch plaatje ontstaat.
Vervolgens heb je ook nog de senryu, qua vormgeving exact hetzelfde als een haiku, maar de senryu is gespitst op een waarneming m.b.t. het menselijke.
Ttot slot is er ook nog een Tanga, een Japans liefdesgedicht, welke opgedragen is aan een geliefde, waarmee je communiceert d.m.v. de natuur ! Een tanka bestaat uit 5 regels, 5-7-5-7-7, en mag in tegenstelling tot haiku en senryu wel lyrisch zijn. Een Tanga wordt ook vaak gebruikt om gewoon te communiceren, en dan beantwoord je dus elkaars tanga's, voor de geoefende schrijver erg leuk om te doen.
Ik heb in het verleden zelf een tijdschrift gehad met betrekking tot Haiku etc, maar dit is helaas in het slop geraakt, en ik hoop hier weer een beetje inspiratie te vinden om weer te gaan schrijven.
Haiku:
uiterst behoedzaam
legt de sluipwesp haar eitjes
in een wespennest
oude appelboom -
de eerste najaarsstorm
werpt zijn vruchten af
Senryu:
een beetje hautain
loopt ze met haar lakschoenen -
pas elf geworden
in het wolkendek
verandert de toverfee]
in een luchtkasteel
Tanga:
Vanaf het balkon
groeien de geraniums
tot op de serre -
hoewel ik er niet bij kan
pluk ik ze elke dag
Op zondagochtend
picknicken in het bos
met de fijne geur
van eikels op het kampvuur -
het moet een vroege herfst zijn
Bovenstaande gedichten zijn allemaal uit eigen werk. Als iemand iets meer met Haiku etc wil gaan doen, mail me dan a.u.b.
|
|
