Niet om iemand heen kunnen...

Hallo allen,

Voordat ik aan mijn verhaal begin, waarom post ik? Eigenlijk, vooral om even kort mijn verhaal kwijt te kunnen, en voor iedereen die er misschien iets mee kan, elke opmerking en gemeend woord van advies zijn welkom.

Ik ben een man van 25, en al bijna 2 jaar ervaar ik een gevoel van verliefdheid, spanning, gemis, bij een vrouwelijke, getrouwde, moeder, ruim 10 jaar oudere collega. Soms denk ik terug in de tijd, ik werk al jaren met haar, en op een gegeven moment is dat gevoel er gewoon gekomen, de jaren daarvoor negeerde ik haar bij wijze van spreke dood. Ergens in december 2004 vond ik het zo gezellig dat ik gewoon niet naar huis wilde, zolang zij er was. Sinds die tijd is ze weer een tijdje op de achtergrond geraakt, tot laten we zeggen november 2005, vanaf dat moment ben ik gewoon ‘’verslaafd’’.

Ik werk overigens in de Horeca, sowieso al een gezellige business, en als ze dan samen met me werkt een bepaalde dag, moet ik haar gewoon veel aandacht geven, aan het lachen krijgen, vrolijk maken, van alles en nog wat voor haar doen, alsof ze mijn hele wereld is. Flirten, denk je? Nee, niet eens bepaald. Maar ik weet zeker dat ik overduidelijk uitstraal dat ik wel weg van haar ben. Of ze ziet het niet, of ze gaat er gewoon niet teveel in mee. Ik zou haar graag meer uitdagen, of meer fysiek worden (aanrakerig, ben ik wel soms, maar niet overdreven). We hebben het gewoon gezellig, en ik zou haar dus graag vaker zien, ook buiten het werk, maar daar is het pas twee keer van gekomen, bij ‘’verplichte’’ nummers.

Kortom, ik zie haar een paar keer per week, maar ze is al bijna een jaar non-stop in m’n gedachten. Ondertussen heb ik trouwens genoeg aangekloot met andere vrouwen, maar ik kan niet om het gevoel heen dat zij ‘’het’’ gewoon is. Ik zou alles loslaten, 100% voor haar kunnen kiezen.

Goed, er mist heel veel in dit verhaal, misschien vul ik het nog aan, ik ga graag op reply’s in, jullie begrijpen vast mijn dilemma.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 08:12 schreef Gapert het volgende:
Je hoopt erop dat een vrouw haar trouwen opgeeft, en gaat scheiden om met jou te zijn? En wat met de kinderen dan, die moeten het zelf maar uitzoeken?

Hopeloos...

Zo bot heb ik het geloof ik niet gesteld. Zou zeker niet willen dat haar kinderen ongelukkig worden. Nooit niet. Ze hoeft ook niet bij me te zijn, ideaal gezien misschien wel, maar ik wil de ''beperkte'' relatie die we nu hebben gewoon uitbouwen. Ik wil absoluut niet het breekijzer zijn dus.

Avances is ook wel een te groot woord. Ik probeer uit te stralen dat ik weg van haar ben, als ik avances zou maken zou ik het heel anders aanpakken, minder subtiel in ieder geval.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 18:11 schreef smvs het volgende:
Wat een politiek correct gezeik hier zeg. Dat ze getrouwd zijn is slechts een praktische hindernis die even opzij gezet moet worden. Kunnen we nu weer ontopic gaan s.v.p?

Het duiveltje op m'n schouder probeert me dat ook weleens wijs te maken...

Nah, ze doet er idd niks mee in de richting van iets buiten werk ondernemen. Maar dat initiatief, ook om een vriendschappelijke band verder te tillen, zou van mij moeten komen. Maar, complimentjes kan ze verlegen van worden, ze kan er blij van worden als ik haar duidelijk meer aandacht geef dan welke andere vrouwelijke collega dan ook, soms kan ze me verliefd aankijken, en vooral de laatste maanden wordt het steeds gezelliger (weleens een smsje heen en weer, meer op persoonlijk vlak dingen bespreken, soort vertrouwensband). Kortom, jullie hebben best een punt, maar waarom zou ze meteen happen?

Edit, Vivi: dus op het moment dat ik gevoelens heb voor haar, zal de vrouw in kwestie dat altijd opmerken, en nooit denken dat ik haar gewoon boeiend vind ofzo? met interesse uitstralen, bedoel ik geen wanhopige verliefdheid ofzo, daar heb ik teveel ervaring voor, zoals ik zei, ik ben constant met vrouwen bezig, alleen geeneen krijg ik dat ''overstijgende'' gevoel van... ik zou ook niet willen toegeven dat ik meer voor haar voel, ik wil gewoon een gezellige band opbouwen buiten werk! vaag ben ik weeer

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 23:39 schreef Beach het volgende:
Je zoekt onbewust een moederfiguur omdat je geen goede band met jouw moeder hebt.

nee, dat is het sowieso niet! maar ik vind die kinderen wel tof

quote:

Op donderdag 22 juni 2006 00:51 schreef Xennia het volgende:

[..]


[..]

Dat hoeft ook niet, dat ziet een blinde zo ook nog wel
[..]

Gezellig BBQ-en met haar en haar man?

Een paar mensen weten wel hoe ik voor haar voel, maar zeker dat niet mijn hele omgeving dat opmerkt.. krijg er eigenlijk maar van een iemand subtiele opmerkingen over.
Nou, die BBQ is niet direct zo'n topplan, maar wil er heus wel eens komen eten.