Zaterdag. 10 juli. 2006. tot en met Zondag. 11 juli. 2006.

Hoi,

Ik ben Bob.
Ik ben 18 jaar.
Ik rook en drink niet.
Dus ga ik ook niet uit.
En ik doe een mbo opleiding.
Ik spendeer de meest van mijn tijd achter mijn mooie ouderwetse CRT monitor.

Ja, je kan vanaf het bovenstaande profiel wel met enige zekerheid zeggen dat ik niet de meest actieve persoon ben, en ja, misschien ben ik zelfs wel saai.

Maar goed, bij deze mijn log van de afgelopen 24 uur.
Je hoeft het niet te lezen, maar ik kan niet slapen.
En ik wil het zeggen, maar er is momenteel niemand om mee te praten, en om op dit tijdstip iemand op te bellen vind ik ook weer zoiets.

Zaterdag ochtend.
Om 11 uur sta je op, omdat de warme zonnenstralen je uit je slaap halen.
Je zet je monitor aan en leest je msn berichtjes en emails, je laat je computer altijd 's nachts aanstaan, om te downloaden.

Je hebt met wat mensen van fok afgesproken om te meeten, leuk!
Tis goed weer, je hebt er zin in!
Een goeie vriendin van je gaat ook mee. (mijn beste vriend, maar dan in vrouwelijke vorm.)
Ze zit ook op fok en heeft zin om mensen te ontmoeten!

We zijn iets later vanwege het verlies van een fietssleutel.
Ook in Utrecht is het leuk weer, lekker spullejes kopen en een beetje kletsen.
Zo rond een uur of 6 crash je bij een japans eettentje net buiten de binnenstad.
Daar drink je wat (red bull spul) en nog meer, en nog meer.
Niet goed voor je, zeggen ze tegen je terwijl ze hun alchoholische versnapering naar binnen gooien.

Maar het is gezellig dus boeiend!
Het van nature gezonde gevoel speelt op; honger.
Je zit op 't terras van een japans restaurant, dus waarom ga je daar ook niet eten?
Wij daar eten, best lekker en uiteraard nog steeds gezellig.
Daarna weer buiten zitten, lekker aan het water in een hangstoel.
Nog even gezellig kletsen en zo rond een uurtje of half 11, tijd om te vertrekken.
Terug naar de binnenstad, en met de bus naar huis.

Die vriendin van mij, moet naar een dorpje net buiten mijn 'dorp'.
Het is al bijna donker, dus je biedt het meisje aan om haar te brengen, of anders, je zegt dat je haar gaat brengen.
Nou goed, eenmaal thuis aangekomen, iets gedronken (cola) en ze moet naar huis.


Al goed, je brengt haar, op de fiets van je vader!

Hier begint het stuk waardoor ik dit tik, ik wil dit even kwijt, maar er is niemand om 't aan te vertellen, dus dan maar aan jullie.

Banden zijn een beetje zacht, dus die pomp je op.
Achterband lekker hard, op naar de voorband, als je klaar bent met de lucht erin te pompen..*BOEM* een enorme knal! een fractie van een seconde daarna een gil van het meisje.
Dat was de achterband van de fiets van je vader!

Het is al bijna 1 uur, dus de bus is geen optie meer, iedereen bij haar slaapt al, en bij mij is er ook niemand in staat om haar naar huis te brengen.
Toch weer zoeken naar de fietssleutel, en ja! gevonden!

De fiets is gammel, de banden zacht, maar je durft niet meer op te pompen, je hebt nu immers een fiets, dan doe je het daar maar mee ook!

Er zit iets los bij de ketting op de fiets, dit blijft onderweg 2x hangen aan je broek, wat voor een scheur zorgt waar je u tegen zegt.
Al redelijk chagerijnig, wat je zo min mogelijk laat merken, en niet lukt, ga je toch verder, meisje moet naar huis!

Als je langs een weg fietst met lantaarnpalen, schiet er opeens 1 lantaarnpaal uit, niks bijzonders, kan gebeuren, beetje freaky, maar boeiend.

Eenmaal aangekomen op het donkere bos/fietspad wat door het bos loopt, en de 2 dorpen aan elkaar verbindt, is het ineens heel duidelijk dat er geen licht op de fiets zit, je ziet geen hand voor ogen!

't meisje heeft haar benen aan de linkerkant van de fiets, aan de linkerkant van het pad, staan kleine witte paaltjes, dus je moet goed opletten waar je fietst, maar je ziet niks.
Dit is niet goed voor het feit dat je al chagerijnig was, maar goed!

Je houdt je ogen helemaal open om zo te proberen toch nog iets te zien, dit lukt redelijk, ondanks het feit dat we 2x moesten afstappen.

Eenmaal uit het bos fiets je nog een verlicht stukje, dan is ze thuis, je praat nog een beetje, ze krijgt een hooikoorts aanval, en is moe, dus gaat slapen.

En jij gaat weer naar huis!

Nog steeds chagerijnig over 't feit dat de dingen niet gingen zoals je verwacht had dat ze zouden gaan, en vooral om 't feit dat dat je eigen schuld is. (ik heb tenslotte de band te hard opgepompt.)
Ja ik ben een control freak, en geen perfectionist.

Hier komt het stukje waar ik nu eigenijk nog van nabeef.
Je fietst, weer over 't donkere bospad, je zet muziek op ter afleiding, HIM - Join me in death, was je van plan, maar als je 'm aanzet krijg je een heel vrolijk nummer over 'mr sun'.
Dit maakt je iets vrolijker, dus hup, wat boeit 't allemaal, 't was een leuke dag!

Dan fiets je over 't lange bospad, je ziet niks maar.. wat is dat? loopt daar iemand? ja. JA. daar loopt iemand!!
De jongen ziet je, de jongen gaat midden op 't pad staan en kijkt je aan met een grote grijns.
Kippevel, over m'n hele lijf, helemaal verstijft van angst, in je hoofd flitsen de doom-scenario's voorbij, je ziet in een fractie van een seconde 10 verschillende situaties voor je ogen.
'Hij gooit je op de grond, eist onmogelijke dingen en helpt je vervolgens op de meest gruwelijke wijze naar de wereld van de overleden mensen'

"Bob" denk je bij jezelf "Wat moet je nu doen, knul?"
"Fietsen, ja fietsen! als je lang genoeg fietst, kom je vanzelf thuis!"
Dus je doet je handen aan het stuur, grijpt de handvaten goed vast en trapt met al je kracht op de trapper, steeds dichter naar de jongen toe, in de kleine seconde die voorbij vliegt ben je bang, paranoide, koud en nog eens bang.

Je komt dichterbij, wat gaat er gebeuren, wat nu?. wat is er eigenlijk aan de hand, wat wil hij van mij?
Net voor het moment van impact, springt de jongen voor je weg, en schreeuwt iets in je gezicht, je voelt de warme vieze alchohol lucht over je hele gezicht.

Nog steeds bang, geschrokken fiets je door, het liefst stap je af, ga je ergens zitten en wacht tot iemand naar je toekomt, een knuffel geeft en je verteld dat het voorbij is, maar nee, eerst terug naar huis, de veilige plek, de buurt plek, je huisje, je hut!

Maar nog een klein stukje bos te gaan, mp3 speler zet je uit, nu even geen muziek, maar wat hoor je?
iets ritselt, iets in de bosjes, er is iets!
Je kijkt, er is niks, maar als je weer voor je kijkt durf je te zweren dat je iets hoort, en iets ziet in je ooghoeken, je gaat sneller fietsen, het wordt erger, je ziet iets, maar er is niks, maar je ziet het toch? Adrenaline, je gevoels lijken versterkt te worden, je wordt nog meer paranoia dan je al was, wat rent er met je mee, wat wil diegene van je? waarom rent diegene zo snel, en zegt niks, maar Bob, er is niks, er is niemand, doe normaal.

Met een noodvaart kom je uit het bos racen, je wilt naar huis, je wilt iemand hebben om tegen te praten, even de veiligheid van een van je vrienden hebben, maar nee, iedereen slaapt al.

Als je weer langs de lantaarnpaal fietst, is het lampje weer uit, maar hij gaat aan nu je er langs fietst, je schrikt je weer de tering, maar toch verder fietsen.

Thuis aangekomen brandt er nog licht, je vader is thuis, van het cafe.
Dronken, ja. wilt weten hoe je dag was, maar je vraagt je af of hij morgen niet hetzelfde gaat vragen.
Je verteld het even snel, want je hebt er geen zin in, je wilt je veiligheid.
Je computer scherm, of een vriend, iemand, iets wat je vertrouwt, en wat jou vertrouwt.

Maar er is niemand, wat dan, ik wil het toch vertellen.
FOK!!
Maar kan het hun iets schelen denk je?
Gaan zij je hele verhaal lezen en geven je de veiligheid waar je zo naar verlangt?
Zorgen zij dat je wel kan slapen zo, en niet nog steeds bang bent?

Ik vraag het me af.
Mijn kamer is niet zo veilig meer, niets lijkt veilig meer, ik ga maar slapen.
Misschien ben ik veilig in de wereld waar de mensen niet wakker zijn, en waar je gedachtes realiteit kunnen worden.

Hulde als je dit helemaal gelezen hebt, ik heb veel niet opgeschreven, maar dankjewel.

Dat wou ik even kwijt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Orealo op 11-06-2006 10:43:29 ]