Brusselmans' WK-blog

quote:

Actie
Net als gisteren is er vandaag geen voetbal in het kader van het WK. Dat geeft ons enigszins de gelegenheid om op adem te komen en enkele dingen uit te voeren waar we de voorbije twee en een halve week niet aan toe kwamen.
Zo heb ik gisteren m’n haar gewassen en m’n hond uitgelaten en vandaag zal ik stoppen met roken en een boek lezen van Annelies Verbeke. De vraag die vele mensen me ondertussen stellen is hoe ik oordeel over het WK tot nu toe. Wel, ik moet zeggen, het had allemaal wel wat beter, boeiender en spannender gekund. Bij geen enkele wedstrijd heb ik me zodanig opgevreten van de stress dat ik m’n pak friet met stoverijsaus liet koud worden. Ik heb nog geen ene actie gezien die me liet verzuchten: ‘Wat een actie!’ Want ja, dat is wat speciaal opvalt op dit WK: niemand steekt er echt bovenuit. Wat ik al jaren beweer wordt bewaarheid: er zijn geen goeie voetballers meer. We krijgen te maken met meelopers, halftalenten, schimmen, onopvallende potstampers en zeikerds die beter thuis hadden kunnen blijven. Zelfs de door iedereen als genieën beschouwde balkunstenaars brengen er niks van terecht. Ronaldinho, Ballack, Riquelme, Beckham, Zidane, Malperto, noem maar op: geen enkele van hen weet te verbazen, te verbijsteren, te ontroeren, of een actie te ondernemen waarvan je denkt: ‘Wat een actie!’ De conclusie luidt dat het tot nu toe een behoorlijk actieloos WK is. Het wachten is op beterschap.

quote:

Eindelijk
Vandaag is er eindelijk weer voetbal! We hebben hier duidelijk te maken met de eerste twee wedstrijden van de kwartfinales.
Doch welke wedstrijden zijn dat precies? Welnu, dat ik kan exact zeggen. Het zijn Duitsland-Argentinië en Italië-Oekraïne. Het worden dubbeltjes op hun kant. Je zal zeggen: volgens mij zullen Argentinië en Italië zich plaatsen, maar voor hetzelfde geld zegt je buurman: nee hoor, het worden Duitsland en Oekraïne. Misschien heeft die buurman wel gelijk, de stomme zak. Vele buurmannen zijn verwerpelijke types. Ik heb ‘ns een buurman gekend en die deed niks anders dan m’n kat vergiftigen. Het beestje werd dat zo beu dat het naar een andere buurt is verhuisd, waar het een leuke kater heeft ontmoet. Ze hebben thans vier gezonde jongskes. Ik, op mijn beurt, dicht Oekraïne weinig kansen toe. Het is een zeer ongetalenteerd team. De meeste spelers kunnen niet eens de bal via de knie in hun nek dood laten vallen, of vice versa. Men kan opwerpen dat de Duitsers dat ook niet kunnen, maar die kunnen dan weer wel de bal via hun reet op hun neus laten rondtollen. Dat kunnen de Argentijnen ook, alsmede de bal via hun pisseloe laten stuiteren op hun elleboog. De Italianen, tenslotte, weten de bal via hun tong te laten afglijden naar hun borsthaar. Nu jij weer. Ach, tenslotte komt het altijd weer neer op een doelpunt meer scoren dan je tegenstander. Sommige ploegen zijn daar nu eenmaal beter in dan andere, en dat zullen we ook vandaag (en eveneens morgen) merken.

quote:

Kwartfinales
Duitsland-Argentinië was een match om je bij op te hangen.
Voor het overige viel er weinig te beleven, behalve twee doelpunten met de kop. Ik verkies doelpunten met de voet boven doelpunten met de kop. Vandaar dat ik een fan ben van strafschoppen. De eerste die er een binnenkopt moet nog geboren worden. De Duitsers toonden zich de sterksten, in tegenstelling tot de Argentijnen. De grote held was Jens Lehmann. Hij bleef kalm onder al deze aandacht en verklaarde aan de pers: ‘Mijn gezin is belangrijker dan het voetbal.’ Wat een ontroerende uitspraak van Jens. Verder kan hij de pot op. ’s Avonds om negen uur was er de eerstvolgende wedstrijd, Italië tegen die gozers uit Oekraïne. Zouden de gozers winnen? Natuurlijk supporterde ik voor Italië, dank zij het kwart Italiaans bloed in m’n aderen, te wijten aan m’n grootvader Vincenzo, helaas overleden in 1961 tijdens het rijden met z’n fietsie onder een camion van de firma Jef Van de Wiele’s Beerputruiming. Jef is er een week niet goed van geweest. Verder kan hij de pot op. Doch Italië-Oekraïne eindigde in een logische 3-0. Vergeet ondertussen niet dat vandaag de volgende kwartfinales eraan komen, en niet de minste. Ik denk daarbij aan Engeland-Portugal en zomaar eventjes Brazilië-Frankrijk. De beloning voor de respectieve winnaars bestaat in een plaatsje in de halve finales. Wie zou dat niet willen? Het worden dus beslissende matchen. Dat bevalt me wel.

quote:

de firma Jef Van de Wiele’s Beerputruiming

quote:

Por en Fr
Engeland-Portugal kon je, als je daar zin in had, beschouwen als een behoorlijke wedstrijd.
Er was intrinsiek voetbal, met geregeld een vleugje uitgekiend samenspel. Ik heb het dan uiteraard vooral over de Engelsen. Over de Portugezen kan ik weinig goeds zeggen, mede omdat ze het de Engelsen niet gemakkelijk maakten. Ze zijn een schande voor het edele voetbalspel. Altijd maar achter die bal aanhollen, en inworpen afdwingen, en zich laten vallen bij een overtreding van een Engelse verdediger, het hield maar niet op. De vrees zat er diep in dat uitgerekend deze Portugezen de wedstrijd zouden winnen, wat een ware ramp zou betekenen voor de halve finales. Alles hing hieromtrent af van de uitslag. Die was in het voordeel van de gehate zuiderlingen. Na een voor Engeland onverdiende 0-0, de totaal onterechte uitsluiting van Rooney en een reeks onnozele strafschoppen gaan de Portugezen door. Wat een ontgoocheling voor ons allen. ’s Avonds was er de wedstrijd tussen twee erg oninteressante teams, Brazilië en Frankrijk. Geen van beide kunnen we beschouwen als een leuke halve finalist, maar een zou het desondanks worden. Ze zorgden voor een zielig vertoon, slechts sporadisch onderbroken door een Frans hoogstandje, onder impuls van een onvergelijkelijke Florent Malouda (1980). Brazilië wist niet eens een verwaarloosbare 0-1 achterstand ongedaan te maken. Idioten.

quote:

Germanen
Inmiddels zijn de halve finalisten gekend. Het zijn Duitsland, Italië, Portugal en Frankrijk.
Als we dit rijtje aan een nader onderzoek onderwerpen ontdekken we drie Romaanse ploegen en slechts één Germaanse. Terwijl wij, Germanen, er toch altijd van uitgaan dat wij superieur zijn aan de Romanen. We hebben een lichte huid, een heldere oogopslag, een rijzige gestalte en een grote penis, en onze vrouwen zijn toffe grieten, met een lekker koppel memmen, een groot talent om het huishouden te doen, een niet al te diepe vagina en soms wel eens sproetjes op een guitig neusje. De Romanen, op hun beurt, zitten heel anders in elkaar. Ze zijn een stelletje luiwammesen, hebben vettig haar, een stoppelige kin, kunnen niet kaartlezen, lopen de helft van de tijd barrevoets, spreken meestal maar één taal en hebben de lelijkste auto aller tijden geconstrueerd, de Lamborghini Diabolo. Toch kunnen ze klaarblijkelijk beter voetballen dan wij. Het wordt derhalve tijd dat we ons superioriteitsgevoel laten varen. Zweden, Nederlanders, Engelsen, Oekraïners, allemaal gewipt, ondanks al de kwaliteiten en voordelen die bij hun ras horen. Hier past slechts nederigheid, temeer omdat de dappersten onder de Germanen, de Belgen, niet eens meededen, de oneindige sukkels. Je kan zeggen: niet panikeren, Duitsland wordt misschien wel wereldkampioen, maar dan zeg ik: zeker is dat niet. Het wordt alweer bang afwachten.

quote:

]De waarschuwing
Zoals we weten zijn heden Duitsland en Italië aan de beurt.
Zij spelen tegen elkaar. Het is de eerste halve finale. Het wordt een strijd. Beide ploegen willen gerust winnen. Dat zal nog zo gemakkelijk niet zijn. Wie het eerste doelpunt maakt zet een stap in de goeie richting. We hebben te maken met twee verschillende speelstijlen. Duitsland vertrekt vanuit een sterke verdediging ten aanval. Bij Italië is het eerder omgekeerd. Er zijn ook overeenkomsten. De twee ploegen maken zelden of nooit gebruik van buitenspelers. Dat is dom. Zo dom heb ik het meer bepaald nog nooit geweten. Maar ach, domheid is geen zonde, het is ten hoogste een noodzakelijk kwaad. Zonder domheid zouden er per wedstrijd minstens twintig doelpunten gescoord worden. Dat zou het voetbal kapot maken. Zo ver zijn we nog niet. Eerst moet Duitsland-Italië nog gespeeld worden. Italië beschikt over meer individueel talent. Namen noemen zo mij te ver leiden. De enige die ik wens te vermelden zijn Gianluigi Buffon, Fabio Cannavaro, Gennaro Gatuso, Luca Toni, Francesco Totti, Allesandro Nesta, Vincenzo Iaquinta en Andrea Pirlo. Ik bedoel daar niks anders mee dan dat de Duitsers niemand hebben die zo heet. Zij moeten het doen met een selectie van moffen. Die laatsten zijn echter onvoorstelbaar. Je denkt: eindelijk, de Duitsers gaan verliezen, en dan winnen ze tenslotte. Hierbij wens ik Italië daarvoor te waarschuwen.

quote:

Dui-It
Ik had niet al te veel verwachtingen omtrent de wedstrijd Duitsland-Italië.
Ik redeneerde: ach, het is maar een match in het kader van de eerste halve finale tijdens het wereldkampioenschap voetbal in het jaar 2006 op het grondgebied van onze oosterburen. Toch voelde ik een zekere spanning, noem ze gerust een enorme nervositeit, grenzend aan een complete zenuwinzinking, want uitgerekend gisteren ben ik gestopt met roken. Van 80 sigaretten per dag ben ik ineens naar 0 sigaretten gegaan. Je moet het toch maar doen, zeker als je meerekent dat ik zo graag rook dat ik, als ik kon kiezen tussen een sigaret roken en achterwaarts de poes beffen van Joke van de Velde, ik voor de sigaret zou kiezen. Ik ben er bijna zeker van dat Joke, op haar beurt, ervoor zou kiezen dat ik achterwaarts haar poes befte. Ik ken haar een beetje en een echte roker is ze nooit geweest. Doch thans, ook zonder sigaret, terzake. De Duitsers begonnen gegroepeerd aan de aanval. Dat was niet helemaal naar de zin van de Italianen. Ze boden weerwerk. De Duitsers gingen daar echter tegen in, gevolgd door reacties van de Italianen, afgewisseld met ingrepen van de Duitsers. En zo vorderde de wedstrijd onophoudelijk, tot en met de einduitslag van 0-2. Dat was een uitstekende einduitslag. Ons rest nog enkel mededogen met de Duitsers, zoals ons vanavond nog enkel mededogen zal resten met die eikels van Portugezen. Italië-Frankrijk wordt een niet zo boeiende finale. Eigenlijk is niks boeiend.

quote:

Op woensdag 5 juli 2006 11:58 schreef kollie het volgende:
vind dit een mindere....

quote:

Op woensdag 5 juli 2006 12:10 schreef Toffe_Ellende het volgende:
Jahoor.. hij gestopt met roken

quote:

Op woensdag 5 juli 2006 12:53 schreef 456 het volgende:

[..]

Nu zijn 'juupkes' nog

quote:

Op woensdag 5 juli 2006 16:44 schreef Schuldige_Omstander het volgende:

[..]

Zijn Juupkes laat ie al staan sinds 1992 of zo

quote:

Op woensdag 5 juli 2006 16:50 schreef 456 het volgende:

[..]

NIET!
Echt? Drinkt hij helemaal niet meer?

Kben nu echt even van mijn a propos

quote:

Por-Fr
Op allerlei zenders waren er interessante programma’s, bijvoorbeeld op Eén een spannende aflevering van Flikken, waarin ergens in het havenkwartier van Gent een lijk wordt gevonden met een komkommer in de reet.
Britt en Tony moeten deze moord natuurlijk zien op te lossen en beginnen alvast met het DNA van de komkommer te onderzoeken. Hoewel ik dol ben op Flikken verkoos ik toch om op Nederland 2 naar de wedstrijd Portugal-Frankrijk te kijken, onder het motto: je ziet niet iedere dag de tweede halve finale van het WK. Nu moet ik wel zeggen dat ik noch van Frankijk noch van Portugal een grote fan ben. Ik ben in beide landen verschillende keren met vakantie geweest en telkens was dat een grote tegenvaller, zeker die keer toen ik in Portugal gebeten werd door een Portugese buidelrat of die keer toen ik in Frankrijk een verkeerde mossel at en de helft van restaurant Le Flurque in het nochtans pittoreske dorpje Musette sur Mer heb ondergekotst. Ik had dus weinig vertrouwen in de wedstrijd, wat achteraf al bij al nog meeviel, in die zin dat er geregeld een voetbalkundige actie te zien was die duidde op enig talent bij enkele van de aanwezige spelers. Dit mondde uit in een 0-1 eindresultaat. Finale Italië – Frankrijk. Uiteraard zal ik supporteren voor Italië, mede omdat m’n vrouw een groot Italië-bewonderaar is, onder meer dank zij haar kwart Italiaanse roots, via haar halfnonkel Gennaro. Kortom: forza!

quote:

2010
Morgen is er de banale strijd om de derde en vierde plaats en zondag is er de grote finale, maar vandaag is er niks. Daarom is er nu even tijd om het lopende WK te profileren. Welnu, het zal niet de geschiedenis ingaan als het WK dat we jaren later, via beelden in ons geheugen en situaties in onze geest, kunnen oproepen alsof het gisteren was. Geen enkele wedstrijd valt als legendarisch te omschrijven en geen enkele speler veroordeelde de andere spelers tot amechtige figuranten. Er zijn weinig doelpunten gemaakt, en de doelpunten die helaas net niét gescoord werden zijn te tellen op de vingers van een bescheiden hand. Vele ploegen waren het niet eens waard om deel te nemen. Welke vreugde hebben Polen, Costa Rica, Servië en Montenegro, Iran, Ghana, Zuid-Korea en pakweg Tunesië ons gebracht? Ze verschenen in een flits en lieten geen enkele afdruk na. Hoe kan je dat soort ploegen, en vele ploegen meer, verplichten om in het vervolg thuis te blijven? Door het aantal deelnemers aan het WK te beperken tot zestien en in plaats van een maand slechts twee weken te voetballen. Dat is, ook voor voetbalfanaten, lang genoeg. Een van de nadelen van dit systeem zou zijn dat de kansen van België om het eindtoernooi te halen nog meer slinken, maar het zou aan de Rode Duivels zijn om te bewijzen dat dit een onterechte conclusie is. Samengevat: WK 2010, Zuid-Afrika, 16 ploegen, België in de finale. Tegen Papoea-Nieuw-Guinea.

quote:

Derde plaats
Iedereen wordt, in om het even welke competitie, natuurlijk liever derde dan vierde, maar of er daarom op het WK een wedstrijd om de derde en de vierde plaats moet worden gespeeld, je kan het je afvragen. Meestal stelt die wedstrijd niks voor. De ploegen zijn uitgeblust, ze hebben de finale niet gehaald, het WK is voorbij, en de meeste spelers zitten in hun hoofd met vakantie of met het begin van de nieuwe competitie in het land van hun werkgever. Nog nooit heeft een ploeg die derde in plaats van vierde werd dat uitbundig toegejuicht. Behalve in 1958, in Zweden. Toen werd de wedstrijd betwist tussen Bulgarije en Spanje. De Spanjaarden lagen er niet wakker van, maar de Bulgaren wel. De toentertijd net verkozen president van Bulgarije, Burman Asmanov, beloofde de spelers bij het behalen van de derde plaats een splinternieuwe Kuzna 1100 cc. Kuzna was een Bulgaars automerk, dat later, in 1971, failliet zou gaan. Maar het bezit van een Kuzna zorgde in het arme Bulgarije van de jaren vijftig voor een grote status. De 1100 cc (met drié versnellingen) was het paradepaardje van het merk. De Bulgaren speelden tegen de Spanjaarden hun ziel uit het lijf, alsof ze bezig waren aan de finale. De Spanjaarden kwamen op hun sokken wel voor met 3-0. Maar de Kuzna 1100 cc bleef door het hoofd van de Bulgaren spoken. Ze wonnen met 4-3. Andrea Merckel zou de spelers van de Mannschaft vandaag bij winst een BMW 650 Ci kunnen beloven. Maar de meeste hebben er al een. Of twee. Soms heb ik stomweg heimwee naar tijden zoals 1958.

quote:

Het einde
Portugal vierde. Duitsland derde. Daar kunnen we zeker van zijn. Minder zeker is: Frankrijk tweede, Italië eerste. Die match moet vanavond nog gespeeld worden, en vandaar. Na het laatste fluitsignaal, terwijl sommige Fransen huilen op een verwijfde manier en een aantal Italianen uit de bol gaan als een stelletje nichten, is het WK gedaan. Een maand lang hebben we uren per dag naar het voetbal zitten kijken, terwijl we evengoed tweemaal daags hadden kunnen gaan kuieren met de baby, een tiental gedichten hadden kunnen schrijven of avondschool schrijnwerkerij hadden kunnen volgen. Niks van dat alles. Naar het voetbal staren was de boodschap. Zijn we er een beter mens van geworden? Ik alleszins wel. Dank zij het WK ben ik veel verdraagzamer dan vroeger ten opzichte van vele volkeren ter wereld; draag ik sportiviteit veel hoger in het vaandel; ben ik er meer en meer van overtuigd dat deelnemen belangrijker is dan winnen, en ben ik zinnens om zelf ook meer aan sport te gaan doen, met name een balletje trappen in het parkje met m’n buurmannen Achmed Abbadullah en N’Konko Zundi, nadat we alle drie opgehouden zijn met roken, op café zitten en vet eten. Een gezond lichaam met daarin een gezonde geest, is er iets waardevollers denkbaar? Voor de rest wacht ik met spanning op de nieuwe competitie in ons vaderland. En begin ik alvast uit te kijken naar het volgende EK. En daarna naar het volgende WK. Zonder dromen, en zonder voetbal, is het leven een hel. Tot ziens.