Ik had me toch een droom vannacht.

Finale WK-2006, Nederland-Brazilië

Het voorteken was slecht. Na de overwinning tegen de Duitsers in de halve finale met 3-0 waren er 3 spelers geschorst voor de finale wegens hun tweede gele kaart. Robben, van Persie en van Nistelrooij lieten zich gaan, en kregen alle drie hun tweede gele kaart wegens het uittrekken van het shirt nadat ze hadden gescoord.
Wie moesten in hemelsnaam de doelpunten gaan maken ? Vennegoor en Kuijt ? 2 voorhoede spelers idd. De middenvelders moesten aan de zijkanten aansluiten.
Van Bommel en vd Vaart speelden dus een cruciale rol.
De enthourage van de finale was gelukkig indrukwekkend. In het stadion zaten 30.000 Nederlandse suporters die massaal hun kaartje op de zwarte markt hadden gekocht. De 3000 Brazilianen vielen in het niet. Bij het Wilhelmus waar Nicky Hofs de uitblinker op dit toernooi z'n hardste stem opzette stond het kippenvel al op ieders armen.

De Brazilianen begonnen zoals verwacht furieus en zochten massaal de aanval. Het was een wonder dat het na 30 minuten nog 0-0 stond. De Brazilaanse doelman had het Oranje shirt alleen vanaf 50 meter gezien. Toen eindelijk begon Nederland mee te voetballen, maar dat zul je altijd zien, bij de eerste de beste aanval van Oranje slaan de Brazilianen toe. O-1 door een perfect uitgevoerde counter. Natuurlijk tikte Ronaldho de bal achter van der Sar. Terechte voorsprong natuurlijk maar op het meest ongelukkige moment zo vlak voor rust. Met gebogen hoofden verlieten de Oranje leeuwen dan ook het veld om van de Duityse thee te gaan nippen. De samba van de Brazilianen overstemde de pollonaise van de Nederlandse suporters.

Marco van Basten de bondscoach kon niks anders doen dan wisselen. Hij bracht de op het laatste moment opgeroepen Edgar Davids in het veld. En onmiddellijk was er meer vuur in het spel van Oranje. Gedreven door de hardstocht van de Pittbull ging Oranje massaal in de aanval. Maar nog steeds werden onze spitsen niet in stelling gebracht. De Brazilianen verdedigden met even veel passie als dat ze de aanval kunnen zoeken. Na een kwartier was dan ook de Oranje-golf overgewaaid en namen de Brazilianen het heft weer in handen.

Even gemakkelijk als de 0-1 viel dan ook de 0-2. Een perfecte vrije trap op het hoofd van Kaka was genoeg om het legioen te doen verstommen. Alleen in de ogen van Davcids bleef het vuur vlammen en wat ie vroeger vaker deed deed ie nu op het hoogste plafond. De bal op eisen en het initiatief weer nemen. De andere spelers waaronder Cocu werden gedwongen mee te gaan in de strijd. En het had resultaat de Brazilianen inmiddels freewheelend zagen plots Dirk Kuijt alleen voor hun keeper verschijnen, en in de korte hoek scoren. 1-2. Alles was weer mogelijk, en het legioen scandeerde massaal de naam van Davids en zong in koor het Wilhelmus.

De Nederlandse spelers gesteund door de suporters geloofden weer in hun missie en in de geest van Johan Cruijff en Rinus Michels bleven ze aanvalsgolfen afsturen op het doel van de Brazilianen. En 5 minuten voor tijd gebeurde het onmogelijk geachte. De mee opgekomen André Ooijer sprong de lucht in bij de zoveelste corner en prikte de bal met zijn hoofd in de verste kruising. Iedere voetballiefhebber die keek kon alleen maar juichen bij deze goal. Eindelijk werd Oranga Magica beloond op het hoogste niveau. De Brazilianen snakten naar het laaste fluitsignaal.
Ook de Nederlanders waren aan het einde van hun latijn. Met dit verschil dat de Oranje Brigade zo snel mogelijk een derde goal wilden maken

Toen gebeurde het onwaarschijnlijke. Marco van Basten de meester himself. Trok zijn colbertje uit, deed zijn pantalon afglijden stroopte zijn mouwen op en riep de vierde man bij zich. Daar stond ie dan de man die even groot had kunnen worden als Pele Maradona of Johan Cruijff. Zijn voetbalschoenen strikkend wisselde hij Marc van Bommel voor zichzelf. Het werd muisstil in het stadion. Maar na 10 seconden begrepen de toeschouwers en de miljarden TV-kijkers wat hier gebeurde. San Marco wisselde zichzelf. Posteerde zich in de aanval. En bezorgde iedereen kippenvel. Wat een geweldig beeld. De elegante statische majesteuze verschijnig daar tussen het gele blok.

Brazilië raakte in paniek en kon niet anders meer doen dan de ballen blind naar voren schieten. Dit was precies hetgeen de briljante bondscoach voor ogen had. Sluw liet ie zich afzakken naar het middenveld, wachtend op zijn kans. En toen ja toen gebeurde het. 89ste minuut en de Brazilianen waren weer eens gedesorienteerd. Van Basten had de verdedigers verlaten om op het middenveld de bal op te pakken. Vrijgelaten rond de middenstip kreeg ie de bal. Kaka probeerde hem te tacklen, mislukte en met een wipje omspeelde hij z'n Milanese collega. Roberto Carlos de snelste speler op het veld kapt ie uit met een magistrale souplesse die deed terugdenken aan zijn hoogtij dagen. Nu op randje strafschopgebied had ie nog maar één verdediger tegen zich. Wat moest ie doen ? Dat weten we nu. Hij zag Dida 2 meter voor zijn doel staan. En met een geniale ingeving alleen de allergrootsten gegeven kwam het grote gebeuren.

Nooit is er een lob met binnenkant voet mooier in de kruising beland. En weer was het stil in het stadion. Ongeloof bij iedereen, zien we echt wat we zien ? Totdat het bij iedereeen doordrong. We hebben het doelpunt van de eeuw gezien in de finale van de eeuw. De oorverdovende stilte veranderde in een orkaan van geluid. San Marco had zich alsnog gevoegd bij de beste spelers ooit.