Gelukkig werkt FOK! weer, ik was al even bang dat ik anders vanavond wéér de straat op moest met mijn arm in een nep-mitella, wachtend tot een nietsvermoedend aantrekkelijk jong meisje bereid is om me te helpen met het inladen van een matras in mijn geblindeerde bestelbusje waarvan de deuren, op het moment waarop het behulpzame kind mijn val is binnengelopen, met de luide klank van tegen elkaar slaande stukken blik dichtvallen en er in de in duisternis gehulde straat geen spoor achterblijft van mijn misdaad, afgezien van de langzaam wegebbende geur van verbrande banden en het bijbehorende piepende geluid. Alleen een een krolse straatkat zou getuige zijn van mijn streek, hihihihi!