De legende Dick Nanninga, voorloper van VOH !

HET BEGIN

"Ik speelde vroeger bij Oosterparkers en kon naar GVAV wat nu FC Groningen is. Daar heb ik wat testwedstrijden gespeeld
en daarna volgde een persoonlijk onderhoud met trainer Ron Groenewoud. 's Avonds om twaalf uur was ik nog niet aan de
beurt geweest en de volgende morgen moest ik al vroeg werken dus dat is nooit iets geworden. "Toen Veendam-trainer Cor van der Gijp eens bij Oosterparkers langs de lijn stond wilde hij mij meteen hebben en zodoende ben ik bij Veendam terechtgekomen, ik was toen al 24 jaar en na slechts 1 jaar haalde Bert Jacobs mij naar Roda."

Dat eerste jaar bij Veendam verlieten negen(!) keepers geblesseerd het veld.
³Dat was eigenlijk gewoon bij een duel om de bal. Ik heb nooit iemand bewust geschopt, het ging altijd hard tegen hard. Die
keepers waren wat zwakker dan ik maar daar kon ik toch niks aan doen?²

Maar ook de eerste training bij Roda gebeurde er iets.
"Ja dat was een ongelukje. Ik kwam aan bij Roda met mijn Veendam-tasje en Sjef Blatter was de enige die ik zag lachen, zo
van: "wat hebben ze nou voor een 'lange lul' gekocht." Even later raakte Sjef dus aan zijn knie geblesseerd. Dat was een
normaal duel, daar kon ik niks aan doen, hahaha. Dat was dus meteen een goede binnenkomer.
"Ik was weliswaar full-prof bij Roda maar daarnaast had ik een bloemenzaak. Ik trainde twee keer per dag en de laatste twee
jaar nog maar een keer. Als full-prof kon je goed van je salaris rondkomen alleen wilde ik er wat naast doen. Ik heb er altijd
bij gewerkt. Toen ik bij Roda kwam had ik al drie kinderen en die kinderen van school halen is ook niks, dus ben ik een
bloemenzaak begonnen."

KOPTECHNIEK EN BLESSURES

"Koptechniek kun je niet aanleren. Niet iedereen kan het. Sommigen konden het, zoals Van Basten, anderen niet. De timing is het belangrijkste, en natuurlijk de sprongkracht. Als je wel eens trainers bezig ziet met een kopgalg... Dat vind ik zo¹n waanzin. Zo komt dus nooit een bal voor. Je leert de timing dan wel maar het koppen niet. Op sprongkracht kun je weer wel trainen. Waar ik het vandaan had weet ik niet, ik had het gewoon. "Die hardheid heb ik ook altijd al gehad. Kijk, ik heb het vroeger ook nooit gemakkelijk gehad. Ik was vroeg getrouwd, had drie kinderen en maakte honderd uur in de week met de betonpomp en daarnaast speelde ik bij Veendam. Dat jaar ging ik om zes uur 's morgens de deur uit en om elf uur 's avonds kwam ik pas weer thuis. Van het werk ging ik rechtstreeks naar de training in Veendam en daarna weer terug naar Groningen. Maar die hardheid krijg je ook van thuis mee."

Door zijn manier van spelen raakte Dick regelmatig geblesseerd en liep hij vele botbreuken op. Zijn zwaarste blessures waren de beide hernia¹s.
"Bij de eerste hernia sterf je wel van de pijn maar je denkt niet dat het het einde is. Ik had mijn eerste hernia-operatie in 1977
en na drie maanden speelde ik weer. Dat was in het tweede elftal op een vrijdagavond. Normaal zaten er 200 mensen op de
tribune maar die avond kwamen er 5.500.
"Ik heb toen nog vier jaar met pijn gespeeld en kon vaak niet eens meer lopen. Trainer Bert Jacobs zei dan: "Dick al sta je
daar alleen maar, je bindt twee mensen aan je. Je bent o zo belangrijk voor de ploeg." Het publiek floot mij dan vaak uit want zij wisten niet wat er aan de hand was omdat ik niet van mijn plek afkwam. Dat deed je voor de jongens en eigenlijk had ik het niet moeten doen.
"Na vier jaar constateerde de dokter opnieuw een hernia. Ik denk niet dat dit door het voetballen kwam want het zit een beetje in de familie en tussen m¹n dertiende en veertiende jaar ben ik 22 cm gegroeid."

EUROPEES VOETBAL

Het interview vond plaats de dag na Roda-Milaan en als vanzelfsprekend hebben wij het over Roda-Anderlecht.
"Dat is niet te vergelijken met nu. Het is Roda's eerste Europacupwedstrijd en dan loten we ook nog Anderlecht, dat net de Europacup had gewonnen en een hele sterke ploeg had met veel sterspelers. Zowel uit als thuis verlies je vervolgens heel sneu.
Anderlecht was toen een wereldploeg en voor Roda was dat een sensatie om tegen te spelen, net als nu Milaan.
"Jammer genoeg heb ik daarna nooit meer Europees voetbal gehaald. We zaten altijd bij de eerste acht maar toen waren er
maar vier plaatsen te verdelen. Soms waren we vijfde of zesde of halverwege zelfs eerste. Maar als het carnaval was geweest
ging het de verkeerde kant op."

RODA JC

"Het voetbal dat Roda speelde was helemaal op mij gericht. We speelden altijd met drie spitsen, waarvan twee vleugelspelers
die goed konden voorzetten. Zoals Gerard van der Lem, Pierre Vermeulen en later Adrie Koster. Dat was ons sterke punt en
als je dat niet hebt moet je het ook niet doen. Wij hadden de sterkste voorhoede van Nederland. Ik maakte er 23 en Theo de
Jong 20.
"Met Theo heb ik altijd het beste samengespeeld, hij kwam als middenvelder altijd op en ik legde de ballen met het hoofd terug
op zijn linker. Geels van Ajax maakte er dan wel een stuk of 33 maar daar waren tien penalties bij en bij ons nam Theo ze.
Bovendien kregen wij er ook niet zoveel.
³Ik ben ook ooit rond geweest met Ajax en PSV maar ik had die bloemenzaak. Het was einde contract en ik ben toen naar
Roda gestapt. "Wat kun je daar verdienen?," vroegen ze. "Zoveel? Nou dat kun je hier ook krijgen." Zo ging dat toen. Dus ben ik gewoon gebleven. Omdat je anders iemand in de zaak moet zetten, er een auto bij moet hebben, je op en neer moet rijden. Sportief gezien had ik het achteraf gezien misschien wel moeten doen maar ik heb het altijd naar m¹n zin gehad bij Roda. "Net als toen ik naar Hong Kong vertrok, dan ga je toch ook eerst je gezin vragen, willen jullie mee? Ik was 32 en transfervrij en toen kwam die Chinees Wong die me wilde hebben. Dan ga je op avontuur. Daar had je drie clubs die hier bij de nummers 4 t/m 8 meekonden en de rest stelde niet veel voor. Ik heb daar nooit tegen Chinezen gespeeld alleen tegen Schotten en Engelsen. Dat waren allemaal beren van gozers. Wij hadden zeven Hollanders erin en Bert Jacobs was trainer. Onze eerste wedstrijd wonnen we met 5-0, ik maakt er drie en Theo de Jong twee. Het was min of meer om af te bouwen en je kon er goed verdienen. Ik had er een contract voor twee jaar maar na een jaar wilde MVV me hebben en toen ben ik teruggekomen."

Het "gezicht" van Roda bij MVV?
"Dat "gezicht van Roda" ben ik nog steeds maar Roda wilde me niet meer. Maar ik wilde nog wel drie jaar voetballen. Voor
jullie is het erg maar ik zat er niet mee. Ik heb er 3 1/2 jaar gevoetbald en ben er daarna nooit meer geweest ook niet bij een wedstrijd."

BERT JACOBS

Tijdens Dick¹s loopbaan was Bert Jacobs liefst zeven jaar zijn trainer. Zes seizoenen in Kerkrade en in Hong Kong nog een seizoen. Zeven seizoenen is dat niet te lang?
"We hebben altijd goede resultaten gehaald en ik kon goed met hem opschieten. De andere spelers trouwens ook. Bert en ik
waren twee handen op een buik. Bert had ook de natuur van mij; de beuk erin en werken ervoor.
"Op trainingen is een trainer belangrijk maar bij een wedstrijd niet, hij bepaalt dan wel de tactiek maar uiteindelijk gebeurt het
allemaal in het veld. Dat was bij het Nederlands Elftal ook. Als het na twintig minuten niet liep dan riep Ruud Krol: "we gaan
het zo doen" en dan had de trainer ook niks meer te vertellen. De sfeer in een ploeg is belangrijk.

"Aan het Roda van nu kun je zien dat er geen sfeer in de ploeg is, daardoor lopen ze niet voor elkaar. Je ziet dat ze soms een
bal expres verkeerd afgeven. Maar de instelling is ook veranderd. Wij speelden om te winnen en tegenwoordig wil men niet verliezen. Ik heb het altijd naar mijn zin gehad bij Roda. Wij waren een echte vriendenploeg, wie er ook bij kwam. Nu nog is
het lachen, gieren en brullen als we elkaar weer tegenkomen.
"Tijdens trainingskampen was woensdagavond de stapavond en dan ging trainer Bert Jacobs ook altijd mee. Al bleef je tot zes
uur 's morgens, dat maakte hem niks uit. De volgende morgen om zeven uur was er dan duurloop en hij liep dan voorop. Als
er dan spelers waren die niet konden volgen, dan riep hij ze op appèl: "als jullie die oude man nog niet kunnen bijhouden dan
gaan jullie nog maar een uur lopen" zei hij dan. En dan stond hij in de middencirkel ernaar te kijken.
"Dat was ook een keer zo met carnaval. We waren allemaal verkeerd gaan stappen en de volgende morgen om half tien was
training. Komt hij precies om half tien aanzetten met het clownspak nog aan. Bleek dat hij op de markt in zijn auto in slaap was gevallen. Kijk zo krijg je sfeer in de groep en respect voor elkaar.

"Ik heb hem ook een keer jeukpoeder in zijn broek gedaan en Sjef Blatter in de sokken. In de binnenbroek. Hij had er altijd
drie aan en omdat ik niet wist welke de onderste was had ik het in alledrie gedaan en wat over was in de sokken van Sjef
Blatter. Alleen John Pfeiffer had ik het verteld. Nou, wij hebben tijdens de training twee uur gelachen om Jacobs die constant
aan zijn kont zat krabben en om Blatter die na iedere bal met zijn voeten stond te rammelen. Na de training zei Jacobs:
"Lange, dat is weer iets van jou." Hahaha."

SCHEIDSRECHTERS

"Ik weet niet hoe het kwam, maar bepaalde scheidrechters moesten mij niet. Zo¹n Leo van der Kroft... Ik hoefde mijn lippen maar te bewegen en ik kreeg een kaart. Had ik nog niets gezegd. Ik weet niet waarom hij dat deed. Naderhand werd hij hoofd van de scheidsrechterscommissie. Kwam ik in Zeist met het Nederlands Elftal, komt hij naar buiten: "Hallo Dick, hoe is het met jou?" Ik zei toen: "sodemieter op man of zijn wij ineens vrienden geworden?"

"Ach, er gebeurde altijd wel wat, maar echt benadeeld zijn wij nooit. Ik weet nog wel een keer thuis tegen Ajax. Kopte ik de
bal in en sloeg Dusbaba de bal van de lijn. Dat zag iedereen maar we kregen geen strafschop. Na de wedstrijd zei
scheidsrechter Frans Derks: "Ja het was een echte 0-0 wedstrijd." Daar moest ik het dan mee doen. Daarna trok ik zijn
gouden kettinkje van zijn nek en kreeg ik de gele kaart."

NEDERLANDS ELFTAL

"Spelen voor Oranje was een belevenis. Als je nagaat dat ik op mijn 24e bij Veendam begonnen ben en vier jaar later in de
WK-finale tegen Argentinië speelde en de gelijkmaker scoorde... Talloze malen ben ik er over aangesproken en tegenwoordig
schijnt het doelpunt nog heel vaak op tv te zijn.
"Je bent erbij op zo¹n WK en dat is het hoogst haalbare. Ik moest het van hard werken hebben en heb het dus niet slecht
gedaan. Als Groninger of Limburger kom je niet zo snel in aanmerking als iemand van Feyenoord. Bovendien had ik ook
goede spitsen voor me. Onder anderen Kees Kist en Ruud Geels. "Als reserve is zo'n WK geen pretje. Je moet twee keer per dag trainen en het vroor er ook nog eens acht graden, dus de
velden waren keihard. Je bent zes weken van huis, dat is behoorlijk lang en saai maar je moet er het beste van maken"

Dick Nanninga, Rodamonument. Hij speelde 225 competitiewedstrijden als Roda JC-er en scoorde 225 keer en deed dat 6 keer in 15 interlands. Zijn verhalen zijn talrijk, indrukwekkend en hoogst amusant en dienen hopelijk als voorbeeld voor de huidige generatie voetballers. Op de weg naar huis schiet ons een ding binnen: Dick Nanninga was de eerste oud-speler die
niks negatiefs over Roda zei.

quote:

Op zondag 14 mei 2006 22:42 schreef Sc0rPi0n het volgende:
kom op tong, laten we het nu over 2006 hebben...

Ja ga nu maar weg uit m'n topic.

Je kent het Oranje verleden niet en dacht dat het over de hoofdredactrice van de Privé ging.

Geeft niks hoor. Iedereen kan blijkbaar mod worden tegenwoordig.

Hier is het topic idd beter op z'n plaats. Hier zitten de echte kenners.

Was een erg leuk item.

Trouwens nog steeds weet niemand waarom ie op het WK-78 rood kreeg tegen de Moffen.