Wacky87 | maandag 8 mei 2006 @ 00:22 |
Ieder mens heeft zijn beperkingen, op een bepaald moment zijn de grenzen van je kunnen, de grenzen van je macht bereikt. Een moment waarop je machteloos staat. Iedereen kent het gevoel van machteloosheid dus. Ik kom hier vragen waarover jij je machteloos voelt. Antwoorden als Palestina, Armoede, Terrorisme zullen in je op komen. Maar daar wil ik het niet over hebben deze onderwerpen verdienen hun eigen topic. Ik wil het graag hebben over machteloosheid in je omgeving. Voorbeelden Vriend(in) die gepest word, je kan troost bieden maar het pesten zelf kan je niet verhelpen dat valt buiten je kunnen. Mensen in je omgeving die verdriet hebben, liefdesverdriet of verdriet omdat ze een dierbare hebben verloren. Hier geld tijd heelt alle wonden maar tot die tijd sta je machteloos. Mensen in je omgeving die armoede in Nederland lijden, die moeite hebben brood te kopen, zelf ben je financieel niet sterk genoeg om te helpen.. Vele voorbeelden kunnen nog bedacht worden maar ik kom tot deze vragen. Voel jij jezelf vaak machteloos en hoe ga je daarmee om ? Kan je het accepteren dat je soms machteloos staat ? Is het mogelijk helemaal machteloos te zijn ? Voel je niet gebonden aan deze vragen, deze bieden slechts een richtlijn voor de mensen die dat fijn vinden bijna elke reactie is welkom. | |
Zendgemachtigde | maandag 8 mei 2006 @ 01:09 |
Als ik een probleem tegenkom probeer ik dat met te lossen. Lukt het mij niet het probleem binnen bepaalde tijd op te lossen zal ik het voor het moment moeten accepteren als zijnde een feit. Later kan ik er altijd nog op terug komen. Op dit punt gaan veel mensen door met het proberen op te lossen van problemen waar ze op dat moment simpelweg niets aan kunnen doen. Ze staan machteloos. Vind dat vaak pijnlijk, zeker bij familie en vrienden. Dit is ff kort door de bocht wat me het eerste te binnen schiet bij het woord machteloosheid. ![]() | |
bas-beest | maandag 8 mei 2006 @ 01:24 |
even kort antwoord op je vragen: - nee - ja - ja, in bepaalde gevallen is dat mogelijk | |
SingleCoil | maandag 8 mei 2006 @ 01:29 |
machtloosheid is een waardevol gevoel. het leidt tot realiteitszin, een essentieel onderdeel van zelfacceptatie. het is overigens ook het ultime wapen van de looser: ik ben machteloos, dus val mij niet aan op mijn berusting. Als je vriendin gepest wordt is er maar 1 persoon die jou belet in te grijpen en dat ben je zelf. Ik lig liever falende in het ziekenhuis dan machteloos op de bank. | |
StupidByNature | maandag 8 mei 2006 @ 23:23 |
Aangeleerde hulpeloosheid heet dat. Dat is niet echt machteloosheid. Maar goed, I get your point. Sommige dingen zijn gewoon niet op te lossen. Ook ben ik beperkt aan bepaalde natuurwetten en behoeften. Ik kan bijvoorbeeld niet zo maar wegvliegen als ik gevangen wordt gehouden door 4 muren. So be it. Klinkt slap, maar het is in de meeste gevallen een stuk stoerder om je eigen situatie te erkennen en je daarbij neer te leggen dan te vechten tegen de bierkaai. Bewustwording hiervan (of zelfacceptatie zoals het hier ook genoemd wordt) is de simpele oplossing hiervan. Zet je gevoel zo veel mogelijk aan de kant, en gooi het over een rationelere boeg. Ga niet uit van de dingen die je niet kunt, maar van de dingen die je wel kunt. Je leven zal er een stuk fijner op worden. | |
KonnieKipke | maandag 8 mei 2006 @ 23:26 |
Een heel kort antwoord hoe wij binnen de psychiatrie omgaan met dit soort zaken. De verantwoordelijkheid ligt bij de ander; je kan iemand tips geven, maar zal het zelf moeten doen. Zaken oplossen voor de ander is dodelijk. | |
KonnieKipke | maandag 8 mei 2006 @ 23:27 |
quote:Zoiets KAN iemand die in een melancholische wanhopige depressie zit niet. Die hebben totaal geen boodschap aan dergelijke informatie. Zij kunnen vaak niets meer. | |
Arctica | maandag 8 mei 2006 @ 23:40 |
Ik heb een tijd een vrij groot probleem gehad waar ik zelf inderdaad niets aan kon doen. Dan sta je gewoon machteloos en dat is best een rottig gevoel. Het helpt inderdaad wel bij zelfacceptatie - je leert je grenzen beter kennen. Ook leer je ervan zo goed mogelijk om te gaan met een nare situatie, wat later weer kan helpen bij andere problemen. Ik denk dat het best kan dat je compleet machteloos kan zijn, en dat het te accepteren is als je machteloos bent. | |
OldJeller | dinsdag 9 mei 2006 @ 00:53 |
Is dit niet meer een REL/PSY topic? | |
0d1n | dinsdag 9 mei 2006 @ 08:32 |
Bah, mensen die alles op willen lossen hebben een steekje los zitten. Ingmar Bergman with o setimo selo http://groups.yahoo.com/subscribe/BERGMAN a dialogue between death/believe/wisdom | |
StupidByNature | dinsdag 9 mei 2006 @ 11:05 |
quote:Dit klopt natuurlijk. Gelukkig zijn er voor dit grotendeels lichamelijke probleem medicijnen op de markt die de aandoening kunnen verzachten. Zonder medicatie kun je weinig doen tegen die machteloosheid lijkt mij. | |
descendent1 | woensdag 10 mei 2006 @ 14:28 |
quote:Wat hij zegt.. ![]() ALs je niet zou kunnen accepteren dat je soms machteloos bent maakt dat het leven erg ondraaglijk lijkt me. | |
weathergirl | woensdag 10 mei 2006 @ 16:09 |
Hoe machteloos je je voelt, is rechtstreeks gerelateerd aan hoe betrokken en/of verantwoordelijk je je voelt. Als je de neiging hebt van alle problemen jouw probleem te maken, zul je je vaak machteloos voelen. Zelf probeer ik altijd bij dit soort gevoelens te bedenken: kan ik hier zelf iets aan veranderen? En zo nee, dan laat ik het verder gaan. Een lullig klein voorbeeld, maar het maakt het wel goed duidelijk: in de file staan. In feite is iedereen dan machteloos, want niemand is 'bij machte' om de file zelf op te lossen. Hoe machteloos je je vervolgens vóelt, heeft te maken met hoezeer je het je aantrekt. Sommige mensen worden razend, anderen laten het gewoon over zich heenkomen doordat zij zich realiseren dat je drukmaken niets aan de situatie verandert. |