Comeback Harry Vermeegen

quote:

Harry’s herkansing
Door ANGELA DE JONG

Harry Vermeegen is terug. En hij doet weer waar hij het best in is: achter de voetballers aanzitten.

Harry Vermeegen gaat weer achter de voetballers aan. FOTO GENTLE LOOK
Aan zijn laatste televisieprogramma wil hij liever niet meer herinnerd worden. Heppie de Peppie, Harry Vermeegen (55) zucht als het ter sprake wordt gebracht. De critici waren destijds niet mals. Ze verweten de programmamaker, die vanaf de jaren tachtig televisiegeschiedenis schreef met Henk Spaan in Pisa, Verona en Die Twee, dat hij krampachtig probeerde z’n oude kunstje te herhalen. Ook de kijkers haakten af. Exit Vermeegen. Die had voortaan alle tijd om te golfen in zonnig Florida. Leek het.

Want inmiddels is hij terug. Herboren na een geslaagde operatie aan een hersentumor, gaat hij vanaf 15 mei voor het luchtige TROS Zomeravondcafé weer doen waar hij altijd zo goed in was: achter de voetballers aanzitten. Om te testen of het goed zit met het Oranje-gevoel van het Nederlands elftal, dat in juni ’s lands eer moet verdedigen op het WK in Duitsland.

Wesley Sneijder laat hij klompendansen, Joris Matthijse moet meezingen met een mannenkoor en Barry Opdam sleept hij mee naar de kaasmarkt. Hij trekt in de TROS-kantine zijn broekspijp omhoog. ,,Kijk, gevallen tijdens het rondrennen met die kazen. Maar het zag er goed uit op beeld.’’ Kortom, typisch Vermeegen.

Dat gevoel had hij tijdens zijn laatste tv-jaren eigenlijk niet meer. ,,Dat kwam door die tumor. Ze haalden me van bed, zetten me voor de camera en brachten me weer thuis. Dat was het. Ik was moe, stijf, zat te zweten als een rund of te bibberen als een varkentje, mijn botten kraakten verschrikkelijk. Maar onderzoek leverde niets op. Ik dacht: ik word kennelijk oud, kan het niet meer. Tot een arts in Amerika het zo’n raar verhaal vond, dat hij een foto van mijn hoofd liet maken. En daar zat ’ie: zo groot als een tennisbal, midden achter mijn ogen.’’

De tumor werd verwijderd via zijn neus, een operatie van vijfenhalf uur. ,,De doktoren noemen me sindsdien Miracle Man, want ik heb er helemaal niets aan overgehouden. Sterker, ik ben zo fit als een hoentje. Als je ook ziet hoe ik door het beeld race tegenwoordig. Ik was ook helemaal niet zenuwachtig voor die operatie. Het deed me helemaal niets. Ik heb met de anaesthesist nog over american football gepraat in de operatiekamer.’’

Nu, ruim twee jaar later, borrelen langzaam de herinneringen weer boven en komen de emoties los. ,,Zoiets verandert je toch wel. Relativeren kon ik altijd al, maar ik ben emotioneler geworden. En ik heb meer leren genieten. Zoals van de opnamen, met een cameraploeg op pad. We lachen wat af. Ik zie het echt als een herkansing die ik heb gekregen. Het zou een schande zijn om die te laten liggen. Je kunt het niet maken om op de golfbaan te blijven lopen met een Van Basten-syndroom.’’

Dus haalde hij wat contacten aan in Hilversum en kon hij aan de slag bij de TROS. Moeite om aansluiting te vinden bij de huidige generatie voetballers heeft Vermeegen allerminst. ,,Ze vinden het allemaal geweldig om mee te doen. Ze kennen me nog van vroeger van de tv. Weten wat ik deed met Jaap Stam. Zij vinden het ook een verademing dat iemand eens gewoon leuk met ze doet. Dat zijn ze niet meer gewend. Iedereen valt ze alleen maar lastig met serieuze dingen.’’

Hij schudt zijn hoofd. ,,Als je voetbal te belangrijk gaat vinden, gaat het goed mis. Je moet kunnen relativeren wat je doet. Heb je Tijs van den Brink gezien van de week op bezoek bij Smeets en Jansma? Zitten daar twee mannen, die zichzelf heel erg serieus nemen. Ik rolde van de bank van het lachen. Dat programma verdient van mij een prijs voor het meest komische tv-programma van het jaar.’’

Volgens Vermeegen snakken ook de kijkers naar een meer luchtige benadering. ,,Als ik het land doorga en de mensen hoor... Twee jaar terug heb ik op het EK in Portugal een paar items maakte voor dat programma van Jack van Gelder. Midden in de nacht kwam ik op Schiphol aan. Het was er doodstil en alles was donker. Ik zag alleen het silhouette van een man in de verte. En die gaat opeens in zijn handen klappen. ’He Harry’ - geen idee hoe hij zag dat ik het was - ’geweldig gedaan. Welkom terug op televisie.’ Dan denk je, ik doe het toch niet helemaal voor niets.’’

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 00:14 schreef AlexLPUMUSE het volgende:
geweldig

De Regenjas Dat heb ik in jaren gemist

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 09:12 schreef Bjoro het volgende:

Ben alleen bang dat jongens als Maduro, Sneijder ed. de lol hier niet van inzien !

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 00:59 schreef golfer het volgende:
Oh, het was dus geen hersenbloeding, maar een hersentumor.

Ik zal dus maar geen flauwe grapjes maken over zijn hersenloze humor.

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 11:02 schreef FloggingMolly het volgende:
Ach, het is toch maar bij de Tros.

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 11:06 schreef UnleashMitch het volgende:
Hoogstaand was het niet, vermakelijk wel