zelfdoding en de Bijbel

quote:

Op donderdag 27 april 2006 12:22 schreef PatriotOnline het volgende:

[..]

Hier wordt iig flink gestuiterd

zelfmoord is de schuld van de persoon in kwestie omdat hij faalt?!?!? Jij bent echt gek.

Stel je voor dat je jarenlang word geplaagt door psychische stoornissen! Of dat je ernstig ziek bent en er geen uitweg is behalve het dragen van extreme pijnen tot je overlijdt. Dit soort mensen hebben niet eens de kans om het "WARE" leven te ervaren.

Ik wordt echt stil (en erg pissig) van dit soort domme opmerkingen...

de essentie van het verhaal heb je niet echt begrepen he?

Als iemand het WARE leven leeft, accepteert men zelfs die psychische stoornissen en die verschrikkelijke ziekte. En alleen bij het leven heeft men de kans om het ware leven te leren leven. Iemand die dan ZM pleegt, is daar mee bezig en niet met het vinden van het WARE leven.

iemand die in coma ligt daar in tegen en daardoor geen besef heeft van zijn, is eigenlijk al bezig met het ware leven. Daar het eigenlijk geen ECHT leven meer is, kan ik begrijpen dat men dan liever euthanasie laat plegen. Maar euthanasie valt niet onder de noemer ZM daar dit verbonden is aan een procedure. Door middel van informed consent en een wettelijke vertegenwoordiger kan pas euthanasie gepleegd worden. En hee wanneer mag dat pas??? Ja idd, als er inderdaad geen kans meer is op een redelijk normaal leven.
Iemand die depressief is of borderline heeft, kan gewoon leven. Het is psychisch en zit dus grotendeels tussen de oren. Iemand die ZM wil plegen, heeft blijkbaar nog niet de goede behandeling gevonden. Het kan maanden maar ook jaren duren voordat je de juiste behandeling hebt. Helaas is het met dit soort mensen vaak dat ze TE snel wat willen en ondertussen niet in zien dat het uit henzelf moet komen. En ja dat kost tijd, VEEEEEL tijd.

Als je motto niet meer "IK BEN DOM, lelijk en ik kan niks" is maar "Alles komt goed en ik heb alle tijd om te werken aan MIJ" dan ben je al aardig op weg.

Je mag nog wel wat psychische stoornissen noemen waar volgens jou dit niet op gaat. Maar ik durf te wedden dat ik daarvan kan vertellen in welke fase op weg naar het WARE leven men dan is.

ikzelf ben er nog lang niet en jij ook nog niet omdat er nu alweer gestuiterd wordt.

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 08:55 schreef IrisVrede het volgende:

[..]

de essentie van het verhaal heb je niet echt begrepen he?

Als iemand het WARE leven leeft, accepteert men zelfs die psychische stoornissen en die verschrikkelijke ziekte. En alleen bij het leven heeft men de kans om het ware leven te leren leven. Iemand die dan ZM pleegt, is daar mee bezig en niet met het vinden van het WARE leven.

Het WARE leven is dus accepteren dat als je crepeert, je dat maar moet ondergaan tot je er achterkomt dat het deel uitmaakt van een groter geheel en dat het uiteindelijk wel goed komt.
Dat staat toch los van een religie? De maatschappij is ingericht op hulp voor de minder gelukkige medemens, die terecht kan voor psychische en medische hulp.
Iemand die zelfmoord pleegt is in jouw ogen de confrontatie niet of onvoldoende aangegaan en heeft het "zichzelf makkelijk gemaakt" door uit het leven te stappen.

quote:

iemand die in coma ligt daar in tegen en daardoor geen besef heeft van zijn, is eigenlijk al bezig met het ware leven. Daar het eigenlijk geen ECHT leven meer is, kan ik begrijpen dat men dan liever euthanasie laat plegen. Maar euthanasie valt niet onder de noemer ZM daar dit verbonden is aan een procedure. Door middel van informed consent en een wettelijke vertegenwoordiger kan pas euthanasie gepleegd worden. En hee wanneer mag dat pas??? Ja idd, als er inderdaad geen kans meer is op een redelijk normaal leven.

Dus als ik er nu voor zou tekenen dat ze bij mij de stekker eruit mogen trekken als ik weet dat ik de rest van mijn leven als kasplantje moet doorbrengen, dan is dat geen zelfmoord? Volgens mij is dat een hele bewuste keuze om mijn leven te beëindigen op dat moment. Dus zelfmoord.

quote:

Iemand die depressief is of borderline heeft, kan gewoon leven. Het is psychisch en zit dus grotendeels tussen de oren. Iemand die ZM wil plegen, heeft blijkbaar nog niet de goede behandeling gevonden. Het kan maanden maar ook jaren duren voordat je de juiste behandeling hebt. Helaas is het met dit soort mensen vaak dat ze TE snel wat willen en ondertussen niet in zien dat het uit henzelf moet komen. En ja dat kost tijd, VEEEEEL tijd.

Een psychische stoornis kán gecombineerd worden met een gewoon leven, maar vaak ook niet. Een stoornis die gepaart gaat met fobieën, angsten of paniekaanvallen kunnen zeer beperkent zijn in iemands functioneren. Ik wil daarmee overigens niet zeggen dat iemand die depressief is gerechtigd is om zelfmoord te plegen, maar ik kan mij uitzonderingen voorstellen waarbij het leven ondraaglijk is geworden door aanhoudende klachten.

quote:

Als je motto niet meer "IK BEN DOM, lelijk en ik kan niks" is maar "Alles komt goed en ik heb alle tijd om te werken aan MIJ" dan ben je al aardig op weg.

We kunnen het toch nog ergens eens over zijn. De manier waarop je in je leven staat, kan je de vrijheid geven om een normaal of beperkt leven te leiden.

quote:

Je mag nog wel wat psychische stoornissen noemen waar volgens jou dit niet op gaat. Maar ik durf te wedden dat ik daarvan kan vertellen in welke fase op weg naar het WARE leven men dan is.

Een psychische stoornis is in veel gevallen een stoornis in de hersenen, door tekortkoming van een bepaalde stof. Dit kan vaak door medicijnen, deels gecompenseert worden. Een ander deel van genezing is begeleiding door een psycholoog/psychiater. Er zijn echter voldoende gevallen, waarbij begeleiding of medicatie onvoldoende voor de patiënt kan betekenen en leiden tot (levenslange) opname.

quote:

ikzelf ben er nog lang niet en jij ook nog niet omdat er nu alweer gestuiterd wordt.

Ik kan me erin vinden, dat je naarmate je ouder wordt, het leven beter gaat begrijpen en ook je eigen leefomstandigheden op oudere leeftijd beter kan "sturen". Dit ervaar ik, zoals je terecht opmerkt, net als ieder ander. Ik commiteer me echter niet tot een bepaalde levensstijl in de vorm van een religie, sekte of ander verbond van gelijkgestemden (als ik het zo mag noemen). Mijn leven als puber werd geleid door compleet andere drijfveren, dan mijn leven als bijna dertiger. Dat is het groeiproces waarin we allemaal tot de dood zitten. Maar is het aan ons om te bepalen óf iemand mag sterven?