LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Hoe weet jij dat ze knap is?quote:Op zondag 16 april 2006 20:29 schreef wyccie het volgende:
't Is zo ontroerend. AR, ik merk dat je echt heel veel van haar houdt.
Ze is trouwens ook heel erg knap!
Wanneer komt ze definitief naar Nederland?
't Is zo ontroerend. AR, ik merk dat je echt heel veel van haar houdt. 
Ik zou dat ook makkelijk kunnen. Het zou zelfs geen probleem zijn als ik mijn moeder een jaar niet zou zien, alleen omdat ik geen tijd en zin heb om langs te gaan. Ze belt ook alleen maar om te vragen of ik een keer thuiskom als ze wat van me moet.quote:Op zondag 16 april 2006 20:38 schreef Bosbeetle het volgende:
80 % van de mensen die ik hier op mn werk tegenkom zijn al meerdere jaren bij hun familie weg. Ik denk dat ik het ook wel zou kunnen. Tegenwoordig zijn er best veel communicatie middelen.
Maar goed, ik ben ook heel slecht in het onderhouden van vriendschappen. Je kent het wel...je belt of mailt nog om een keer af te spreken, maar dat vergeet je.
Communicatiemiddelen zijn geen vervanging als je uit een dorp komt. Elke dag bij opa en oma lunchen, de ene avond bij die oom en tante eten, de andere avond bij de andere (en ik heb er 15 paar), elke dag paardrijden bij boer Ploeg, elke dag samen met je leeftijdsgenootjes naar de dichtstbijzijnde school 14 km verderop fietsen. Ik vind het heerlijk om meer privacy te hebben, vaker alleen te zijn, maar jee, wat mis ik het om gewoon even de straat uit te lopen en aan tafel te kunnen schuiven.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Doet me denken aan vroeger... toen een goede vriendin nog vlakbij me woonde. We waren sleutelkinderen. Als onze moeders weer eens niet thuis waren, gingen we bij elkaar spelen en klagen over onze moeders En in de zomervakantie tot laat op straat spelen. Dat mis ik wel een beetje, maar sowieso zou ik nu niet meer op straat spelenquote:Op zondag 16 april 2006 20:47 schreef Claudia_x het volgende:
Communicatiemiddelen zijn geen vervanging als je uit een dorp komt. Elke dag bij opa en oma lunchen, de ene avond bij die oom en tante eten, de andere avond bij de andere (en ik heb er 15 paar), elke dag paardrijden bij boer Ploeg, elke dag samen met je leeftijdsgenootjes naar de dichtstbijzijnde school 14 km verderop fietsen. Ik vind het heerlijk om meer privacy te hebben, vaker alleen te zijn, maar jee, wat mis ik het om gewoon even de straat uit te lopen en aan tafel te kunnen schuiven.
En in de zomervakantie tot laat op straat spelen. Dat mis ik wel een beetje, maar sowieso zou ik nu niet meer op straat spelen 
Ze vind het een verschrikkelijke foto's trouwens.., maar ik vind 'm zo leukquote:Op zondag 16 april 2006 20:44 schreef wyccie het volgende:
[..]
Dat kan jij ook weten als je even *klik* doet op zijn fototoestelletje.
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Oh, ik wel. Mijn vrienden en stad achterlaten zou ik veel meer moeite mee hebben (weet niet of ik dat zou kunnen), maar zonder familie moet ik het best redden (die zie ik in NL ook maar eens in de 2 maanden (op m'n oma na dan) en hier in Ierland nog minder).quote:Op zondag 16 april 2006 20:26 schreef Isabeau het volgende:
Maar je familie achter laten moet ook best moeilijk zijn zeg. Ik zou het niet kunnen.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Ik had ook niet in het dorp willen blijven wonen, en het was allemaal toch wel veranderd. Opa en oma zijn dood, ooms/tantes/neefjes/nichtjes verhuizen, leeftijdsgenootjes worden volwassen en raken gepreoccupeerd door hun eigen gezinnetjes. En de paardrijdvereniging is opgeheven. Boer Ploeg woont nog op dezelfde plek, en ik krijg elke Kerst een kaartje.quote:Op zondag 16 april 2006 20:49 schreef wyccie het volgende:
Dat mis ik wel een beetje, maar sowieso zou ik nu niet meer op straat spelen
Als ik ooit een kind zou krijgen, dan zou dat kind maar één oom en één tante hebben. Dat vind ik haast zielig.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
He bah, Claudia, jouw post herbergt alle truttigheid en burgerlijkheid waar ik me in m'n jeugd al tegen afzette. Ik heb gelukkig nooit in zo'n familiegehucht gewoond, maar de mensen om me heen waren vaak wel zo en dat vond ik al angstaanjagend genoeg.
Vreselijk dat er opeens iemand op je achterdeur kan staan. .
Vreselijk dat er opeens iemand op je achterdeur kan staan. .
.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Ik vond het vroeger (als tiener) ook allemaal burgerlijk en truttig en nu pas zie ik de waarde ervan in.
En mis ik het.
En mis ik het.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik heb er vooral fijne herinneringen aan omdat het bij ons allemaal niet verplicht was. Mijn moeder kwam nooit bij de familie over de vloer, en niemand stond onverwacht voor de achterdeur.
En wat is er truttig aan?
En wat is er truttig aan?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het doet me aan Brabant denken, al die familieomstandigheden. En hoewel ik in Brabant veel minder heb geleden dan in Friesland vond ik dat wel één van de naarste kanten.
Maar goed, aan de andere kant kan je dit ook allemaal zien als een lofzang op mijn woonsituatie van de laatste paar jaar.
Maar goed, aan de andere kant kan je dit ook allemaal zien als een lofzang op mijn woonsituatie van de laatste paar jaar.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
)
Ik kan me voorstellen dat het 'truttig' is als er allerlei dingen van je verwacht worden waar je geen zin in hebt. Ik heb me nooit tot dergelijke sociabiliteit verplicht gevoeld en doe alleen waar ik plezier in heb. Ik vind het leuk als de schoonouders langskomen en ik ga graag naar 'familiedag'.
Ik kom overigens nooit meer in Gelderland. Dat ligt niet aan de mensen, maar aan de omgeving. Ik raak zo gedeprimeerd als de trein voorbij Utrecht dendert. Dan sta je daar op Ede-Wageningen en is de troosteloosheid volkomen. Ik ben erg gehecht aan mijn plekje in de Randstad.
Ik kom overigens nooit meer in Gelderland. Dat ligt niet aan de mensen, maar aan de omgeving. Ik raak zo gedeprimeerd als de trein voorbij Utrecht dendert. Dan sta je daar op Ede-Wageningen en is de troosteloosheid volkomen. Ik ben erg gehecht aan mijn plekje in de Randstad.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het is reeds volbracht, hoor.quote:Op zondag 16 april 2006 21:05 schreef wyccie het volgende:
Ik heb dorst.
(Dat was een mooie Do2-imitatie hè? )
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Weer zo'n zeikerd.quote:Op zondag 16 april 2006 21:08 schreef k_man het volgende:
Wat een vervelend onderwerp.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Harskamp, de Veluwe.quote:Op zondag 16 april 2006 21:08 schreef wyccie het volgende:
Claudia, ik dacht dat je uit Groningen kwam
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
