Marktplaats- en dierenleed, broodfokkers e.d. 2

quote:

Op zaterdag 15 april 2006 16:43 schreef TechXP het volgende:
Faunaland was toch betrokken bij broodfok?
http://www.dutchypuppy.nl van Bridget Maasland die wordt daar door gesponsord. Kwam wel wat dingen tegen op inernet over faunaland daarover. Ik heb iets geplaatst op gastenboek erover. Mijn bericht werd snel weer weggehaald.

quote:

Ik herinner me niets van de plaats waar ik geboren ben. Het was er duf en donker, en we kwamen nooit in contact met mensen. Ik herinner me nog wel mijn moeder en haar zachte pels, maar ze was zo dikwijls ziek en ze was heel mager. Ze had bijna geen melk voor mij en al mijn broertjes en zusjes. Ik herinner me dat vele van hen stierven, en ik miste hen zo.

De dag dat ik van mijn moeder werd weggehaald herinner ik me nog als de dag van gisteren. Ik was zo triestig en bang, mijn melktandjes waren nog maar pas doorgekomen. Ik had feitelijk nog bij mijn mammie moeten blijven, maar ze was zo ziek. Bovendien bleven de mensen zeggen dat ze geld nodig hadden en dat ze de vuiligheid die mijn zusje en ik maakten beu waren. Dus werden we
gekooid en werden we naar een vreemde plaats gebracht. Enkel wij beiden. We kropen dicht tegen elkaar en we waren bang. Er was niemand om ons te knuffelen of te aaien.

Zo veel te zien, en zo veel geluiden, zo veel geuren! We werden naar een winkel gebracht met heel veel verschillende dieren! Sommigen kwaakten!... Sommigen miauwden!... Sommigen piepten!...Mijn zuster en ik werden in een klein kooitje gesmeten. Ik kon er andere puppies horen. Ik zag mensen naar me kijken. Ik hield wel van kleine mensjes, die leken wel lief en leuk. Ze wilden zelfs spelen!

De ganse dag bleven we in die kleine kooi. Soms kwamen er nare mensen die op het glas klopten en ons bang maakten. Af en toe werden we uit de kooi gehaald om vastgehouden te worden door de mensen of gewoon om ons te bekijken. Sommigen waren lief, weer andere deden ons pijn. Dikwijls zeiden ze quot;Ooooh.. ahhh, ze zijn zo schattig! Ik wil er eentje!", maar nooit gingen we met iemand mee.

Mijn zusje stierf vorige nacht, toen het donker was in de winkel. Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vacht en voelde het leven uit haar magere lijfje verdwijnen. Ik had hen horen zeggen dat ze ziek was en dat ik nu voor een spotprijsje zou verkocht worden, zodat ik de winkel snel zou
verlaten. Toen het levensloze lichaampje van mijn zusje uit de kooi werd gehaald om weggegooid te worden, was mijn zacht gehuil het enige teken van droefheid.

Vandaag kwam er familie die mij kocht! Wat een zalige dag! Ze waren een lieve familie, ze wilden me zo graag, echt waar! Ze kochten me een etensbak en eten en het kleine meisje hield me zo
liefhebbend in haar armen. Ik hield zoveel van haar! De man en de vrouw zeiden dat ik een lieve, brave puppy ben! Ik werd Angel gedoopt. Ik hield ervan om mijn nieuwe mensen likjes te geven.

De familie zorgde goed voor mij, ze waren zo lief en aardig en zacht. Ze leerden me het verschil tussen wat goed was en wat verkeerd was. Ze gaven me goed te eten en heel veel liefde! Het
enige wat ik wou was om deze mensen te plezieren. Ik hield van het het kleine meisje en genoot ervan om met haar te spelen en rond te lopen.

Vandaag ging ik naar de dokter. Het was een vreemde plek en ik was bang. Ik kreeg een paar spuitjes, maar mijn beste vriend, het kleine meisje, hield me teder vast en zei dat alles in orde
was. Ik was zo kalm. De dierenarts moet trieste woorden gezegd hebben, want mijn geliefde familie keek heel triest. Ik hoorde moeilijke woorden zoals heupdysplatie en iets over mijn hart. Verder verstond ik nog flarden zoals broodfokkers en ongeteste ouders.Ik weet niet wat dat allemaal betekend, maar het deed me pijn om mijn familie zo triest te zien.Maar ze hielden nog
steeds van mij en ik hou ook zo veel van hen!

Ik ben nu zes maanden oud. terwijl de meeste pups sterk en robuust zijn en wilde spelletjes spelen, doet elke beweging me geweldig pijn. De pijn gaat nooit weg. Het doet pijn om te lopen
en te spelen met mijn kleine lieve meisje. Het is ook moeilijk om te adem halen. Ik blijf mijn best doen om een sterke puppy te zijn, zoals ik feitelijk zou moeten zijn, maar het is zo moeilijk.Het breekt mijn hart om mijn vriendinnetje zo triest te zien. Soms spreken de vrouw en de man over & quot; het is misschien tijd nu & quot;.

Ik ga regelmatig naar de dierenarts, maar er is nooit goed nieuws. Ze spreken steeds over aangeboren problemen. Ik wil enkel maar de warme zon voelen, spelen, lopen en flodderen met mijn familie.

De vorige nacht was de pijn het ergst. Pijn was nu een vaste gezel in mijn leven, het doet nu zelfs pijn om recht te staan en te gaan drinken. Ik tracht recht te geraken, maar kan enkel zachtjes huilen van de pijn. Ik word voor de laatste keer in de auto gezet. Iedereen is zo triest en ik weet niet waarom. Ben ik stout geweest? Ik tracht altijd lief en braaf te zijn, wat kan ik toch verkeerd gedaan hebben? Oh, als die vervelende pijn maar zou weggaan.Als ik de tranen van mijn vriendinnetje maar kon drogen. Ik tracht me te strekken om haar hand te likken, maar ik kom niet verder dan een kreet van pijn.

De tafel van de dierenarts is koud. Ik ben zo bang. De mensen aaien en strelen me, ze huilen in mijn zachte vacht. Ik kan hun liefde en hun verdriet voelen.

Ik slaag er in om zachtjes hun handen te likken. Zelf de dierenarts lijkt niet zo angstaanjagend meer. Hij is lief en voel mijn pijn verzachten. De kleine meid houd me zacht vast en ik bedank voor al de liefde die ze mij gegeven heeft. Ik voel een zachte prik in mijn voorpoot. De pijn begint te verdwijnen, ik krijg een vredig gevoel. Ik kan haar nu zelfs zachtjes likjes geven. Ik kom in een droomwereld terecht, ik zie mijn moeder, mijn broertjes en mijn zusje in een verre groene wereld. Ze vertellen me dat daar geen pijn is, alleen vreugde en blijheid. Ik neem afscheid van de familie, op de enige manier die ik ken, door zachtjes met mijn staart te kwispelen en door met mijn neus te snuffelen. Ik had gehoopt om heel veel dagen met hen door te brengen, maar het heeft niet mogen zijn. Ik hoorde de dierenarts nog zeggen:
Puppies die in een dierenwinkel verkocht worden zijn meestal afkomstig van & quot; broodfokkers en puppyfabrieken & quot; en niet van bekwame fokkers.

De pijn is nu verdwenen, maar ik weet dat het nog jaren zal duren eer ik mijn geliefde familie terug zal zien.....Als de dingen maar anders hadden kunnen zijn.

ps: Dit verhaal mag elders gepubliceerd of herdrukt worden in de hoop dat het fokkers zal stoppen om geldgewin na te streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken.

quote:

Het consumentenprogramma Tros Radar liet in de uitzending van 6 maart zien hoe malafide hondenhandelaren in Oost Europa puppies onder erbarmelijke omstandigheden fokken en verkopen aan Nederlandse handelaren.
Ziek, zwak en met allerlei gebreken komen de jonge hondjes terecht bij Nederlandse burgers. Die weten vaak niet dat zij te maken hebben met malafide hondenhandelaren, die het fokken van honden puur zien als een manier om zo veel mogelijk winst te maken. Het is een vorm van bio-industrie met huisdieren.
Stop deze praktijken door geen hondjes te kopen van mensen die u niet kent. U kunt ze vaak herkennen aan dat ze meerdere nesten hebben of meerdere rassen.
Beter nog, neem een dier uit het asiel, dan doe je echt iets goeds voor een dier.

quote:

Op zondag 16 april 2006 15:50 schreef Bluezz het volgende:
Vond ik net op Marktplaats, ene Jan (met verschillende woonplaatsen) die dit soort teksten tussen de advertenties van puppy's plaatst
[..]


[..]

quote:

Op zondag 16 april 2006 15:50 schreef Bluezz het volgende:
Vond ik net op Marktplaats, ene Jan (met verschillende woonplaatsen) die dit soort teksten tussen de advertenties van puppy's plaatst

quote:

Leven en dood van een hondje dat niets begrepen heeft en ook niet begrepen werd

(Bezint eer ge begint)

Ik open mijn ogen en zie mijn mama, die warm is en dikke tepels heeft.

Ik ben gelukkig.

Ik kan al springen en wippen en blaffen, wanneer er vreemde mensen komen die mij oppakken en meenemen naar hun huis. Alles daar ruikt vreemd en ik voel me onwennig. Maar de kinderen leren mij allerlei wilde spelletjes en dat is fijn, ik mag in hun pantoffels bijten, op hun bed liggen, ze spelen trekspelletjes met me en de hele familie lacht als ik vreselijk grom. In de tuin jagen we achter elkaar aan en dan mag ik in hun broekspijpen of in hun benen bijten, ik mag alles doen wat ik wil, ze gieren het uit als ik tegen ze opspring.

Ik ben gelukkig.

Ik krijg nieuwe tanden en wordt groot en sterk. Als ik nu tegen hen opspring, vallen ze soms om en huilen en dan zijn de grote mensen boos op me en roepen hard. Als ik nu een lekker ruikende pantoffel vind en hem stuk bijt, pakken ze hem af en ze slaan me ermee en roepen hard. Als ze me van het bed jagen en ik grom naar hen (want daar mocht ik toch slapen?) roepen ze hard en jagen ze me de tuin in. Ik mag niet meer in huis, niet meer spelen met de kinderen. Ze sluiten me op in een kooi.

Ik ben ongelukkig.

Ik begrijp niet wat me overkomt. Ik jammer, ik blaf, ik wil bij mijn mensen zijn. Ze laten me hier zitten. Het is verschrikkelijk altijd alleen te zijn. Ik word gek. Als ik iemand uit het huis zie komen, hoop ik dat ze mij komen halen en ik blaf en wip tegen de bedrading op. Dan roepen de mensen hard en soms gooien ze water naar me. Ik zit dagen, weken in mijn kooi, ik heb het te warm, ik heb het te koud. Waarom zit ik hier? Ik wil eruit, ik wil niet alleen zijn. Ik blaf en jammer.

Ik ben ongelukkig

Nu zit ik ergens in een vreemde kooi tussen andere kooien met vreemde honden erin. We jammeren en blaffen. Soms komen er mensen en kijken naar ons vanachter de tralies. Ik vertrouw niemand meer, zit achterin mijn kooi en weiger hen te bekijken. Ze blijven nooit lang staan voor mijn kooi. Ik blijf hier dus zitten. Waarom zit ik hier? Daar komt een man met een lijn en een halsband in zijn hand. Is er dan toch iemand die me wil? Hij neemt me mee, vele gangen door, naar een kamer waar het vreemd ruikt. Hij neemt een riem en snoert mijn snuit dicht. Waarom doet hij dat, ik was toch niet van plan hem te bijten? Hij neemt me in zijn armen, wil hij dan toch vriendelijk zijn?

Ik slaap en niemand doet me nog pijn, niemand roept hard.

quote:

Broodfokkers

Vandaag werd ik geboren.
Een van tien.
Mijn vader was erg beroemd.
Ik heb een heleboel half broertjes en zusjes.
Mijn moeder is erg beroemd.
Sinds zij beroemd is heeft ze keer op keer baby´s.
Geen liefhebbende hand geen leuke tochtjes .....alleen maar baby´s.
Ze is altijd heel verdrietig als ze weer van haar weggaan
Vandaag verliet ik mijn huis ik wou niet weg daarom verstopte ik mij achter mijn moeder en drie andere broers en zusjes
Ik mocht jou niet maar ze zeiden, ook jij zult eens beroemd worden
Ik vraag mij af of beroemd zijn hetzelfde is als plezier en goede tijden
Jij hebt mij opgepakt en weggedragen
Ook al beviel het je niet dat ik mij voor jou verstopt had
Ik geloof niet dat jij mij mocht
Mijn nieuw huis is ver weg
Ik ben door de war en angstig
Mijn hart zegt wees dapper
Mijn familie is het ook of zij ook in goede handen komen net als ik !!
Ik heb honger omdat teveel eten slecht voor mijn botten is
Ik kan niet bijten of waarschuwen als de kinderen gemeen tegen mij zijn ik loop gewoon weg en doe zo alsof ik op een grote wei ben met mooie vlinders en leuke vogels en grappige kikkers
Waarom schoppen ze mij ik weet het niet ik ben toch stil
De man slaat mij en zegt allemaal rare dingen en van de vrouw krijg ik geen goede en lekkere dingen die ik bij mijn moeder gekregen heb
Ze gooit alleen een beetje voer op de grond en gaat weer weg ze is zo snel weg ik krijg niet de kans om dicht genoeg bij haar te komen voor een aanraking of om even te knuffelen
Soms ruikt mijn eten bedorven maar ik eet het toch maar
Vandaag krijg ik tien puppy´s ze zijn zo mooi en warm
Ben ik nu beroemd ??
Ik wens mij ik kon met ze spelen maar ze zijn zo klein ik ben nog zo jong en verspeeld dat het moeilijk is hier in het gat onder het huis te liggen en om mijn baby´s te laten drinken
Nu huilen ze en ik krab en bijt mijn vel kapot

O wat wens ik het mij dat ze een beetje voer bij mij zouden gooien

Nu heb ik nog maar 8 baby´s twee werden deze nacht koud en ik kon ze niet warm krijgen
ZE ZIJN DOOD
We zijn allemaal heel zwak

Misschien krijgen we iets te eten als ik ze naar buiten draag
Vandaag hebben ze ons weggehaald
Het was ze teveel werk om ons te voeren en iemand komt om ons te halen
Iemand greep naar mijn baby´s ze huilden
We werden in een grote auto gezet in koude boxen

Zijn mijn baby´s nu beroemd ??
Ik hoop het want ik mis ze heel erg
De plaats ruikt naar urine angst en ziekte
Waarom ben ik hier !!
Ik was toch net zo mooi als de rest van mijn familie
Ik ben hongerig in paniek en niet gewenst
Misschien is het het ergste om niet gewenst te zijn
Niemand kwam en het enigste wat ik probeerde was lief zijn

Vandaag kwam iemand
Ze deden een band om mijn hals en brachten mij in een kamer
Deze was heel schoon en een glanzende tafel stond er
Ze tilden mij op de tafel
Iemand hield mij vast en aaide mij
Ik voelde mij zooooooooooo goed

Toen werd ik moe en leunde mij tegen diegene die mij geaaid had

VANDAAG BEN IK BEROEMD
Er was iemand die vond mij lief

Als memoriam aan alle honden die door broodfokkers
Gebruikt worden

quote:

Hoe kon je? Door Jim Willis, 2001

Toen ik pup was, amuseerde ik je met mijn gekke streken en maakte ik je aan het lachen. Je noemde mij je kind, en ondanks een aantal kapot gekauwde schoenen en wat vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend. Als ik "stout" was, schudde je met je vinger naar me en vroeg je me "hoe kon je?", maar dan gaf je weer toe en rolde je me op mijn rug om mijn buik te kriebelen.

Mijn zindelijkheidstraining duurde wat langer dan verwacht omdat je het vreselijk druk had, maar daar hebben we allebei hard aan gewerkt. Ik weet nog dat ik 's nachts mijn neus tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste geheimen en dromen luisterde, en ik kon me geen beter leven voorstellen. We maakten lange wandelingen en renden door het park, maakten ritjes in de auto, stopten om een ijsje te kopen (ik kreeg alleen het hoorntje want "ijs is slecht voor honden", zei je) en ik deed lange dutjes in de zon en wachtte tot je aan het eind van de dag thuis zou komen.

Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carrière besteden, en meer tijd aan het zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam. En toen werd je verliefd. Zij - inmiddels je vrouw - is geen "hondenmens". Toch verwelkomde ik haar in het huishouden, probeerde haar genegenheid te geven en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.

Toen kwamen de menselijke baby's en ik deelde in je opwinding. Ik was gefascineerd door hun roze huidje, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen. Alleen maakten jij en zij je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, of naar de bench. Oh, ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een "gevangene van de liefde".

Toen ze groeiden, werd ik hun vriend. Ze hingen aan mijn vacht en trokken zichzelf op wiebelige beentjes op, staken vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven mij kusjes op de neus. Ik hield van ze en van hun aanraking - jouw aanrakingen waren nu zo zeldzaam - en ik zou hen met mijn leven hebben verdedigd als het nodig was geweest. Ik glipte stiekem in hun bedden en luisterde naar hun zorgen en geheime dromen, en samen wachtten we op het geluid van jouw auto op de oprit.

Er was een tijd dat, als anderen je vroegen of je een hond had, je een foto van mij uit je portefeuille haalde en hen verhalen over mij vertelde. De afgelopen jaren antwoordde je slechts "ja" en veranderde je van onderwerp. Ik was van "jouw hond" verworden tot slechts "een hond", en iedere euro die je aan mij besteedde werd er een teveel.

Nu heb je een carrièrekans in een andere stad, en jij en je gezin verhuizen naar een appartement waar geen honden toegestaan zijn. Je hebt de juiste beslissing genomen voor je "gezin", maar er was een tijd dat ik je enige gezinslid was. Ik was blij opgewonden over de autorit, tot we bij het dierenasiel stopten. Het rook naar honden en katten, naar angst, naar hopeloosheid. Je vulde de paperassen in en zei "ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar vinden". Zij haalden hun schouder op en keken je meewarig aan. Zij kennen de harde werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd, zelfs een met "papieren".

Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij schreeuwde "Nee pappa! Laat ze niet mijn hond meenemen!" En ik maakte mij zorgen om hem, en over wat je hem hiermee had bijgebracht over vriendschap en trouw, liefde en verantwoordelijkheid, en over respect voor alle leven. Je gaf me een afscheidsklopje op mijn hoofd, je vermeed mij in de ogen te kijken, en weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je moest nog een deadline halen - en ik nu ook.

Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden wist dat je zou verhuizen en dat je geen poging had gedaan om een goed tehuis voor me te vinden. Ze schudden het hoofd en zeiden "hoe kon je?"

Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke bezigheden. Ze voeren ons natuurlijk, maar al dagen heb ik geen trek meer. In het begin rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek, hopend dat jij het was. Dat je van gedachten was veranderd. Dat dit allemaal slechts een nare droom was. Of ik hoopte tenminste dat het iemand was die medelijden met me had, die me zou redden. Toen ik me realiseerde dat ik niet opkon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes, die geen idee hadden wat hen te wachten stond, trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn kennel en wachtte af.

Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag, en ik liep met haar terug de gang door naar een aparte kamer. Een gelukzalig stille kamer. Ze plaatste me op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken. Mijn hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren, maar ook voelde ik een zekere opluchting. De "gevangene van de liefde" was aan het einde van haar dagen gekomen. Omdat het mijn aard is, had ik met haar te doen. De last die zij moet torsen is zwaar, dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde. Voorzichtig plaatste ze een tourniquet om mijn voorpoot terwijl een traan over haar wang gleed. Ik likte haar hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten, al die jaren geleden. Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden. Toen ik de steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde, ging ik slaperig liggen, keek haar in de ogen en fluisterde "hoe kon je?"

Misschien begreep ze mijn hondentaal, want ze zei "het spijt me zo". Ze hield me tegen zich aan en legde mij haastig uit dat het haar taak was ervoor te zorgen dat ik naar een betere wereld ging, waar ik niet genegeerd, mishandeld of verlaten kon worden of voor mezelf moest zorgen - een plaats van licht en liefde, zo verschillend van dit aardse bestaan. Met het laatste beetje energie dat ik nog had, probeerde ik haar met een laatste kwispel te vertellen dat mijn "hoe kon je?" niet tegen haar gericht was. Ik dacht aan jou, lieve baas. Ik zal altijd aan je denken en altijd op je wachten.

Moge iedereen in je leven je zoveel trouw betonen.


Noot van de auteur:

Als de tranen je in de ogen stonden bij het lezen van "Hoe kon je?", zoals bij mij toen ik het schreef, komt dat doordat het een samenstelling is van de verhalen van miljoenen dieren die ieder jaar in asiels over de hele wereld sterven. Iedereen mag het verhaal verspreiden voor niet-commerciële doeleinden, zolang de auteur wordt vermeld.

Gebruik het om mensen voor te lichten, op websites, in nieuwsbrieven, op prikborden in asiels en dierenartspraktijken. Vertel mensen dat een huisdier in huis nemen een belangrijke beslissing is, dat dieren onze liefde en zorg verdienen, dat het vinden van een ander, goed tehuis voor je dier je eigen verantwoordelijkheid is en dat ieder asiel en iedere dierenbeschermingsorganisatie je daarover goede adviezen kan geven, en dat alle leven kostbaar is. Doe alstublieft al het mogelijke om te voorkomen dat een dier als ongewenst wordt afgemaakt.

Vertaald door Sandra Hurkmans (Kynologenclub Delft e.o.)

quote:

Op zaterdag 15 april 2006 16:43 schreef TechXP het volgende:
Moederbedrijf van Pringles is Proctor & Gamble.
Die doen veeeeel dierproeven.. ook op honden. En de bedrijven onder P&G, IAMS en Eukanuba doen ook dierproeven vanwege hun hondenvoer. Op honden.

quote:

Boycot puppenfabrieken

'n Groot publiek tonen wleke schrijnende dieronterende mistoestanden men in stand houdt als via het circuit van handelaren en fokfabrieken een pup aangeschaft wordt. Ga naar een rasvereniging of asiel, mijd plaatsen waar meerdere rassen aangeboden worden.