R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Waarom niet?quote:Op maandag 24 april 2006 00:36 schreef Fatality het volgende:
[..]
Dat lijkt me nou juist niet zo'n hele goede locatie
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Ja ik ga er ook achteraan dat dat gebeurt, maar daar moet mijn moeder toch echt voor mee werken.... bedankt voor je reactie!quote:Op zondag 23 april 2006 22:57 schreef MissBliss het volgende:
[..]
!
Naar een andere huisarts dan.. Hoewel ze misschien niet verteld heeft dan wat er allemaal is.. Lijkt me toch voor elke huisarts wel reden tot doorverwijzing.
K ben heel fanatiek aan het sporten gegaan dus qua afleiding zit het wel goed, bedankt voor je reactie!quote:Op zondag 23 april 2006 23:03 schreef Mars_DenBosch het volgende:
Sooow...
Sterkte joh.. Echt.. Ik weet niet wat je akn helpen.. ja afleiding.. Afleiding is iets wta mij altijd egr helpt... Maar soms heb je zelfs daar geen zin...
Maja.. Succes man..
Ik heb eerlijk gezegt niet echt de behoefte meer om contact te hebben met mijn moeder, maar wellicht zou ik het wel zo kunnen spelen dat ik wel met haar contact kan blijven zoeken mits het nodig is.quote:Op zondag 23 april 2006 23:51 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Daarom zei ik reeds eerder: wacht nog even met veroordelen voor je van de hoed en de rand weet. Het blijft immers je moeder. Ik neem aan dat dit de zaak voor jou zwaar verandert. Het lijkt me ook weinig zin te hebben je oom en tante allerlei dingen te gaan verwijten. Wanneer je immers de dialoog tussen jou en je ma wil behouden (hoe summier ook), kun je haar bondgenoten beter niet tegen je in het harnas jagen. Stelling nemen tegen hen kan altijd nog.
Uit eerdere post, maar nog steeds relevant: Misschien klinkt het als cliché, maar koester de relaties die nog wel intact zijn. Met je pa, je zus, je broer. Probeer zodoende niet te verzuipen in de eerste precaire situatie, en op het moment dat je weer aan de oppervlakte komt drijven kun je gaan analyseren wat er allemaal fout is gegaan (ook al is het niet aan te raden dit te doen, ieder mens zou zich nu suf gaan piekeren)... Als je merkt dat je door de hele kutsituatie weer kopje onder dreigt te gaan, probeer het dan weer los te laten en terug te vallen op de familieleden die je nog wel hebt. Net zo lang tot je weer boven komt drijven. Na een tijdje zul je dan misschien merken dat je langer kunt blijven drijven zonder kopje onder te gaan.
Sterkte...
qua familiebanden heb je daar gelijk in, we vormen min of meer 1 front, gezamelijk overwinnen we het ook wel, maar je merkt heel duidelijk wie de echte vrienden zijn en wie niet.
En het gaat hier in huis al een stuk beter, we beginnen er aan te wennen!
Bedankt voor je reacties!
Het lijkt me een verkapte schreeuw naar aandacht van je moeder.
Gewoon negeren! Stuur maar een mailtje terug met "dan val je toch lekker in de stront, stinkwijf!" en voor je het weet komt ze terug met de staart tussen d'r benen.
Succes gegarandeerd!
Gewoon negeren! Stuur maar een mailtje terug met "dan val je toch lekker in de stront, stinkwijf!" en voor je het weet komt ze terug met de staart tussen d'r benen.
Succes gegarandeerd!
jezus wat een verhaal zeg...........
Ik weet het! Mijn nickname is blij. Het is een puberale ode van een aantal jaren geleden aan Chris Pontius van Jackass. Helaas is deze vergissing niet meer te herstellen.
Ze komt niet meer terug, ze heeft al een huis dus dat zie ik niet snel gebeuren...quote:Op dinsdag 25 april 2006 12:52 schreef VanBinsbergenLUL het volgende:
Het lijkt me een verkapte schreeuw naar aandacht van je moeder.
Gewoon negeren! Stuur maar een mailtje terug met "dan val je toch lekker in de stront, stinkwijf!" en voor je het weet komt ze terug met de staart tussen d'r benen.
Succes gegarandeerd!
Ik las net dit topic door en vooral de opbouw van de gebeurtenissen doet enorm veel lijken op een goedkope soap, helaas is dit de werkelijkheid!quote:Op dinsdag 25 april 2006 17:06 schreef partyyboyy het volgende:
jezus wat een verhaal zeg...........
Wat een kutkick zeg!!!!!quote:Op zondag 9 juli 2006 14:26 schreef Bob-B het volgende:
sitrap
Ik weet het! Mijn nickname is blij. Het is een puberale ode van een aantal jaren geleden aan Chris Pontius van Jackass. Helaas is deze vergissing niet meer te herstellen.
ik ben trouwens wel benieuwd naar een update.quote:
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Volgens mij kan ik me herinneren dat TS een ban heeftquote:Op zondag 9 juli 2006 14:48 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
ik ben trouwens wel benieuwd naar een update.
Hij heeft gister avond een update beloofd in ander topic, dus ik denk, laat ik hem eens omhoogschoppen in MyAT van TS. Hint hintquote:Op zondag 9 juli 2006 14:53 schreef SeaOfLove het volgende:
[..]
Volgens mij kan ik me herinneren dat TS een ban heeft
Enorm veel is er in de tussentijd gebeurt, allereerst vind ik het leuk dat er nog mensen zijn in dit topic die oprecht geintresseerd zijn, dat waardeer ik echt!
Ok Allereerst, mijn moeder had dus een huisjes toegekend gekregen van de woning bouw, als alleenstaande moeder kreeg ze huursubsidie dus ze zat aardig goedkoop in het huisje.
Ik had gezworen nooit contact meer met mijn moeder te nemen en dat zou ik ook echt niet doen!
Mijn vader was anders, hij houdt van de vrouw, hij heeft altijd volgehouden oud te willen worden met haar anders zou hij niet oud willen worden vertelde hij me in vertrouwen.
Mijn moeder en vader begonnen na een tijdje weer contact te krijgen met elkaar, mijn vader kwam dan langs in het huis van mijn moeder en daar konden ze goed praatten. Mijn vader vroeg me dan; Roman vind je het niet erg dat ik naar jou moeder toe ga? ik antwoorde; natuurlijk niet, een leven met mijn moeder is belangrijker dan een leven met ons, wij gaan op den duur onze eigen weg op en ik hoop dat je je best zult doen niet alleen achter te blijven.
Met die woorden ging mijn vader altijd naar mijn moeder toe, en na een aantal weken werd het contact zo goed, dat mijn vader een fout beging in mijn ogen.
Mijn moeder had mijn vader verteld; als ik het contact met de kinderen niet kan aanhalen, verhuis ik naar een ander land en zien jullie me niet meer terug.
Mijn moeder chanteerde mijn vader dus ook min of meer, en als gevolg chanteerde mijn vader ons.
Hij zei ons dat wij naar mijn moeder moesten omdat ze anders zou vertrekken...
Dit was voor mij heel moeilijk, ik had mijn vader de afgelopen maanden gesteund met alles, en zo koos hij ineens kant voor mijn moeder, en gaf ons bevelen. Het klinkt misschien allemaal heel kinderachtig maar het voelde als verraad.
Toch wist ik wat er deels in mijn moeders hoofd gaande was, (ze idealiseert het leven van herman brood bijv. veel drugs drank, en zelfmoord) dus ik wilde zorgen dat ze ging beseffen dat ze een moeder is, en een vrouw van een lieve vader.
De maandag daarop nu zo´n 2 maand geleden denk ik (excuses als de tijdlijn niet klopt, maar de tijd is voorbij geschoten) ben ik bij haar thuis wezen eten, gewoon met zijn tweeen. Ik heb ook haar kant van het verhaal aangehoord, en daar viel verder niet zoveel meer uit te halen, enkel dat ze totaal op slot zat. Ook vertelde ze me dat ze 2 weken van de speed af is. Op dat moment geloofde ik dat natuurlijk niet, maar nu ik zie dat ze is aangekomen moet ik toegeven dat het wel zo is.
De maand daarop is ook enorm veel gebeurt, mijn ouders veel samen in het huisje, eindelijk heb ik dus ook de tijd gehad om na te denken over alles wat was gebeurt in de tussentijd, en dat was gigantisch veel. Na een tijdje heeft ook mijn zusje toegekend te komen eten en praten bij mijn moeder, dus ook dat contact werd weer aangehaald, alleen mijn broer was een probleem.
Na een maand kwam mijn moeder weer bij ons wonen, nu denk ik zo´n 2 weken geleden.
Allereerst heel moeilijk voor ons allemaal, mijn vader had ons verteld dat we vooral geen druk moesten proberen te leggen op haar omdat ze enorm overspannen overkomt, dus we moesten op onze tenen lopen. Nu gaat alles zoals normaal, mijn moeder heeft laatst nog gehuild om het feit dat ze haar kinderen en man in de steek had gelaten, dus dat doet me ook goed toen ik het hoorde...
Nu ik dit verhaal typ komen de emoties best wel weer tot leven, als ik zo terug denk aan het roerige half jaar wat ik achter de rug heb, ergens ben ik trots dat ik mijn vader heb gesteund, maar ik vind het jammer van de radicale houding jegens mijn moeder. Laat ik dit hele gebeuren maar op karma houden...:)
Iedereen bedankt voor de reacties in dit topic, het klinkt misschien stom, maar zelfs een digitaal hart onder de riem heeft zo zijn werking!
Groeten, Roman
Ok Allereerst, mijn moeder had dus een huisjes toegekend gekregen van de woning bouw, als alleenstaande moeder kreeg ze huursubsidie dus ze zat aardig goedkoop in het huisje.
Ik had gezworen nooit contact meer met mijn moeder te nemen en dat zou ik ook echt niet doen!
Mijn vader was anders, hij houdt van de vrouw, hij heeft altijd volgehouden oud te willen worden met haar anders zou hij niet oud willen worden vertelde hij me in vertrouwen.
Mijn moeder en vader begonnen na een tijdje weer contact te krijgen met elkaar, mijn vader kwam dan langs in het huis van mijn moeder en daar konden ze goed praatten. Mijn vader vroeg me dan; Roman vind je het niet erg dat ik naar jou moeder toe ga? ik antwoorde; natuurlijk niet, een leven met mijn moeder is belangrijker dan een leven met ons, wij gaan op den duur onze eigen weg op en ik hoop dat je je best zult doen niet alleen achter te blijven.
Met die woorden ging mijn vader altijd naar mijn moeder toe, en na een aantal weken werd het contact zo goed, dat mijn vader een fout beging in mijn ogen.
Mijn moeder had mijn vader verteld; als ik het contact met de kinderen niet kan aanhalen, verhuis ik naar een ander land en zien jullie me niet meer terug.
Mijn moeder chanteerde mijn vader dus ook min of meer, en als gevolg chanteerde mijn vader ons.
Hij zei ons dat wij naar mijn moeder moesten omdat ze anders zou vertrekken...
Dit was voor mij heel moeilijk, ik had mijn vader de afgelopen maanden gesteund met alles, en zo koos hij ineens kant voor mijn moeder, en gaf ons bevelen. Het klinkt misschien allemaal heel kinderachtig maar het voelde als verraad.
Toch wist ik wat er deels in mijn moeders hoofd gaande was, (ze idealiseert het leven van herman brood bijv. veel drugs drank, en zelfmoord) dus ik wilde zorgen dat ze ging beseffen dat ze een moeder is, en een vrouw van een lieve vader.
De maandag daarop nu zo´n 2 maand geleden denk ik (excuses als de tijdlijn niet klopt, maar de tijd is voorbij geschoten) ben ik bij haar thuis wezen eten, gewoon met zijn tweeen. Ik heb ook haar kant van het verhaal aangehoord, en daar viel verder niet zoveel meer uit te halen, enkel dat ze totaal op slot zat. Ook vertelde ze me dat ze 2 weken van de speed af is. Op dat moment geloofde ik dat natuurlijk niet, maar nu ik zie dat ze is aangekomen moet ik toegeven dat het wel zo is.
De maand daarop is ook enorm veel gebeurt, mijn ouders veel samen in het huisje, eindelijk heb ik dus ook de tijd gehad om na te denken over alles wat was gebeurt in de tussentijd, en dat was gigantisch veel. Na een tijdje heeft ook mijn zusje toegekend te komen eten en praten bij mijn moeder, dus ook dat contact werd weer aangehaald, alleen mijn broer was een probleem.
Na een maand kwam mijn moeder weer bij ons wonen, nu denk ik zo´n 2 weken geleden.
Allereerst heel moeilijk voor ons allemaal, mijn vader had ons verteld dat we vooral geen druk moesten proberen te leggen op haar omdat ze enorm overspannen overkomt, dus we moesten op onze tenen lopen. Nu gaat alles zoals normaal, mijn moeder heeft laatst nog gehuild om het feit dat ze haar kinderen en man in de steek had gelaten, dus dat doet me ook goed toen ik het hoorde...
Nu ik dit verhaal typ komen de emoties best wel weer tot leven, als ik zo terug denk aan het roerige half jaar wat ik achter de rug heb, ergens ben ik trots dat ik mijn vader heb gesteund, maar ik vind het jammer van de radicale houding jegens mijn moeder. Laat ik dit hele gebeuren maar op karma houden...:)
Iedereen bedankt voor de reacties in dit topic, het klinkt misschien stom, maar zelfs een digitaal hart onder de riem heeft zo zijn werking!
Groeten, Roman
bizarre ontwikkelingen...
Op de lange termijn ben je blij dat je toch naar je ma toe bent gegaan. Mensen waar je een bloedband mee hebt, dat is speciaal en dat blijft het. Dat voor het blok zetten e.d. moet je denk ik niet zo zien...
Heb jij al plannen om uit huis te gaan?
Op de lange termijn ben je blij dat je toch naar je ma toe bent gegaan. Mensen waar je een bloedband mee hebt, dat is speciaal en dat blijft het. Dat voor het blok zetten e.d. moet je denk ik niet zo zien...
Heb jij al plannen om uit huis te gaan?
Ik ben heel blij als ik nu terug denk, Ik ben nu 18 dus ja de plannen heb ik wel, de financiele mogelijkheden nog niet...quote:Op zondag 9 juli 2006 15:35 schreef Omnifacer het volgende:
bizarre ontwikkelingen...
Op de lange termijn ben je blij dat je toch naar je ma toe bent gegaan. Mensen waar je een bloedband mee hebt, dat is speciaal en dat blijft het. Dat voor het blok zetten e.d. moet je denk ik niet zo zien...
Heb jij al plannen om uit huis te gaan?
OK... Het lijkt me namelijk makkelijker wanneer je weet dat je toch snel weg bent... Snap je...
Zo van: ik zit mijn tijd nog effe uit en dan pleit ik hem...
Zo van: ik zit mijn tijd nog effe uit en dan pleit ik hem...
Ja is ook wel zo, ik overhaast niks, maar idd zodra ik de kans krijg ben ik weg.quote:Op zondag 9 juli 2006 15:50 schreef Omnifacer het volgende:
OK... Het lijkt me namelijk makkelijker wanneer je weet dat je toch snel weg bent... Snap je...
Zo van: ik zit mijn tijd nog effe uit en dan pleit ik hem...
Wat een bijzondere ontwikkelingen idd!
Denk dat je best trots mag zijn op jezelf over hoe je gehandeld hebt en de afgelopen tijd bent doorgekomen!
Denk dat je best trots mag zijn op jezelf over hoe je gehandeld hebt en de afgelopen tijd bent doorgekomen!
Niet gek dat ze het leven van herman brood idealiseerde.... herman was heel zijn leven lang een speed gebruiker.
Jouw moeder heeft waarschijnlijk om dingen in het verleden te verwerken ooit eens aan de speed begonnen, en dat zorgde ervoor dat haar gezondheid (zowel lichamelijk als geestelijk) erg achteruit ging. Vandaar dat ze ook in jouw ogen heel gemene dingen geflikt heeft... maar eigenlijk kon ze niet anders doordat ze helemaal in de greep van het verleden was en de speed waar je waanideeen en angsten van kan krijgen. Je wordt echt een psychotisch volkomen irrationeel wrak van speed gebruik. Maar als ze dat te boven kan komen en de dingen van het verleden weer op een rijtje krijgt zal ze gewoon weer de oude worden .
Dus neem het je moeder niet persoonlijk kwalijk maar kijk naar de achterliggende redenen. Ze zal jouw steun hard nodig hebben
Tot zover mijn kijk op de zaak, misschien heb je er wat aan....
sterkte !
Jouw moeder heeft waarschijnlijk om dingen in het verleden te verwerken ooit eens aan de speed begonnen, en dat zorgde ervoor dat haar gezondheid (zowel lichamelijk als geestelijk) erg achteruit ging. Vandaar dat ze ook in jouw ogen heel gemene dingen geflikt heeft... maar eigenlijk kon ze niet anders doordat ze helemaal in de greep van het verleden was en de speed waar je waanideeen en angsten van kan krijgen. Je wordt echt een psychotisch volkomen irrationeel wrak van speed gebruik. Maar als ze dat te boven kan komen en de dingen van het verleden weer op een rijtje krijgt zal ze gewoon weer de oude worden .
. Dus neem het je moeder niet persoonlijk kwalijk maar kijk naar de achterliggende redenen. Ze zal jouw steun hard nodig hebben
Tot zover mijn kijk op de zaak, misschien heb je er wat aan....
sterkte !
When dry solid
nitrogen triiodide is touched, even with a feather, it decomposes rather violently
2 NI3 (s) --> N2 (g) + 3 I2 (s)
nitrogen triiodide is touched, even with a feather, it decomposes rather violently
2 NI3 (s) --> N2 (g) + 3 I2 (s)
Dank jequote:Op zondag 9 juli 2006 15:53 schreef SeaOfLove het volgende:
Wat een bijzondere ontwikkelingen idd!
Denk dat je best trots mag zijn op jezelf over hoe je gehandeld hebt en de afgelopen tijd bent doorgekomen!
Bedankt voor de reactie, ik probeer mijn ouders in welke zin dan ook te steunen, zowal financieel als gewoon ff vragen hoe het ermee is, als mijn moeder even weg is vragen hoe het gaat met mijn vader enzoquote:Op zondag 9 juli 2006 16:38 schreef Stikstof-tri-iodide het volgende:
Niet gek dat ze het leven van herman brood idealiseerde.... herman was heel zijn leven lang een speed gebruiker.
Jouw moeder heeft waarschijnlijk om dingen in het verleden te verwerken ooit eens aan de speed begonnen, en dat zorgde ervoor dat haar gezondheid (zowel lichamelijk als geestelijk) erg achteruit ging. Vandaar dat ze ook in jouw ogen heel gemene dingen geflikt heeft... maar eigenlijk kon ze niet anders doordat ze helemaal in de greep van het verleden was en de speed waar je waanideeen en angsten van kan krijgen. Je wordt echt een psychotisch volkomen irrationeel wrak van speed gebruik. Maar als ze dat te boven kan komen en de dingen van het verleden weer op een rijtje krijgt zal ze gewoon weer de oude worden .
Dus neem het je moeder niet persoonlijk kwalijk maar kijk naar de achterliggende redenen. Ze zal jouw steun hard nodig hebben
Tot zover mijn kijk op de zaak, misschien heb je er wat aan....
sterkte !
Nogmaals bedankt voor de reactie
|
|
