Doorheen zitten...

ik zit erdoorheen,

kleine maand geleden gedumpt door mijn vriendin totaal onverwachts en het deed gigantisch veel pijn, lief en leed doorgemaakt met haar, de scheiding van haar ouders, erachter komen dat haar moeder al vreemdging met een ander maar dat niet aan haar vader kunnen vertellen.
Ik heb haar met alles gesteund en nu het weer beter met haar gaat is het dus uitgegaan...

Dit alles kan ik begrijpen, liefde verwaterd en kan doodbloeien daar heb ik mij bij neergelegd.

Mijn ouders hebben altijd al veel ruzie gehad, mijn moeder wilde haar vrijheid en mijn vader accepteerd zijn leeftijd en wilt het gewoon allemaal ietwat rustiger aan doen.
Mijn moeder komt uit een verstikkend christelijk gezin waar alles verzwegen werd onder het mom van het katholicisme. Dat uit ze nu door enorm veel vrijheid op te eissen.

Zondag was alles nog koek en ei, en wenste ik haar welterusten...
Nu is ze verdwenen en we weten niet waar ze zit, mijn ouders hebben ruzie gehad en vanaf het werk van mijn moeder is ze vertrokken naar een plek waar wij niet weten waar ze zit.

Ze heeft 1 mail gestuurd waarin staat dat we niet moeten zoeken naar haar omdat we haar niet zullen vinden, en dat ze ons wellicht nooit meer ziet.
Ik zit er doorheen, woede, angst en verdriet verscheuren mij totaal, en nu juist heb ik mijn ex hard nodig om te praten, een arm om mij heen.

Ik zit er totaal doorheen....

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:38 schreef boem-dikkie het volgende:

[..]

ha-ha

.. uhmm kun je niet tijdelijk steun zoeken bij andere vrienden of even steun vragen aan je vriendin als gewone " vriend " juist omdat zij diegene is die jij nodig hebt?

geprobeerd, maar ze begrijpt het niet, en bij vrienden is het anders weet je wel...kan het niet uitleggen...

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:39 schreef splendor het volgende:
Pff wat een verhaal.. sterkte in ieder geval.

bedankt...

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:41 schreef boem-dikkie het volgende:

[..]

hmm.. weet niet of dit hard voor je aankomt of dat ik het verkeerd begrijp.

Maar zit je moeder niet in een fase dat ze het gewoon allemaal eventjes wil loslaten? Even rust aan haar hoofd en geen gezeur op welke manier dan ook? Misschien staat ze volgende week of misschien alwel morgen opeens wel voor de deur. Of stuurd ze nog wat mailtjes hoe ze het doet.. en hoe het gaat, dat is in iedergeval al een geruststelling toch?
IK weet verder niet hoe jij en je vrienden met elkaar omgaan, dus ik weet niet hoe je je verdriet daarop moet verwerken zonder je vriendin..

Daar klem ik me ook aanvast, hopend dat ze tot enig besef komt...k bespreek het wel met mijn vrienden maar tot op zekere hoogte niet zoals je dat met een partner/ex kan doen...

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:42 schreef Minotarumon het volgende:
je moeder zegt dat jullie haar misschien nooit meer zullen zien, dus ook jouw niet en evt broertjes/zussen, maar wat hebben jij dan misdaan? beetje raar

Ze mailde zelfs dat wij erbuiten staan, en toch zeggen dat ze ons wellicht nooit meer ziet... hele krom, daarom worstel ik ook enorm met mijn gevoelens... ik ben woest en angstig tegelijk

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:46 schreef Bupatih het volgende:

[..]

Wát begrijpt ze er niet aan?
Jij was er voor haar toen háár ouders problemen hadden en nu hebben jouw ouders ruzie/problemen? Waarom kan ze er niet gewoon zijn als 'vriendin'?


En ik vind het ook érg weird dat je moeder 'opeens' helemaal niks meer met jou, je broers/zussen en je pa te maken wil hebben? Wat is er allemaal daarvoor gebeurd? Het zijn wel haar bloedeigen kinderen die ze opeens achterlaat.

Mijn moeder is een heel moeilijk persoon, met best wel een zware jeugd achter de rug. enorme armoede omdat elke cent naar de kerk moest, als mijn opa loon had kwam hij eerst dronken thuis enorm cliche allemaal...
Maar mijn ouders hebben al wel langer problemen gehad met betrekking tot vrijheid enzo en ergens voelde ik misschien ook wel dat het een keer fout kon gaan maar niet zoals het nu is gegaan, het is alsof mijn moeder dood is, ik kan op geen manier contact zoeken, mobiel uit, mail beantwoord ze niet. Mijn stukje hoop ligt in morgen, dan ga ik naar haar werk kijken of ze er is, zoniet dan weet ik het allemaal niet meer, alsof ze totaal een vreemde is geworden...

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:47 schreef Biancavia het volgende:
Als je moeder zomaar ineens verdwenen is lijkt me nogal een moeilijke situatie.

Ga naar je huisarts, deze kan je doorsturen naar maarschappelijk werk of ander soort hulp.
Succes.

wie weet een idee voor later in dit proces, eerst duidelijkheid... ik heb zelfs aan de politie gedacht, aangezien ze nu langer dan 24 uur spoorloos is...

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:51 schreef Bupatih het volgende:

[..]

Hmm, pretty heavy.

Sterkte!

Bedankt...

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:54 schreef Bob-B het volgende:
Idd sterkte, ze moet wel fucking stevig in der schoenen staan (of gewoon hardstikke dood van binnen) om der kinderen zomaar (voor altijd) achter te laten. Ik wens je het beste...

Bedankt, alsof je mijn gedachtes leest,

Kleine toevoeging:
Mijn opa heeft trouwens ook geen contact meer met zijn kinderen en kleinkinderen vanwege het feit dat ie met zichzelf bezig wilt zijn, hij wil een vriend zijn, geen vader of opa, dus dat speelt ook heel erg mee denk ik.

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 21:57 schreef BrauN het volgende:
Is ze niet bij Henk?

Als ik dat toch eens wist....

quote:

Op dinsdag 4 april 2006 22:03 schreef Bob-B het volgende:

[..]

Met alle respect voor je opa (en evt. moeder) maar wat een natte krant ben je dan. Je naasten zoveel verdriet doen voor je eigen gerief is echt het toppunt van egoisme.

Vandaar dat ik ook een intense woede voel, en mocht ik erachter komen dat dit het geval is, dan sta ik zeer zeker niet voor mijzelf in, en dat meen ik!