LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ik ben nog niet zo ver met Atlas Shrugged, maar ik vind het verhaal juist mooi vanwege de surrealistsche sfeer. Ik kan ook zo voor me zien hoe Hitchcock hier een film van zou maken
Ik ben nogal beeldend ingesteld, en AS (en misschien ook haar andere boeken??) heeft een sterkte beeldende kant, waardoor de stereotypes mij, tot nu toe, nog niet storen
Ik ben nogal beeldend ingesteld, en AS (en misschien ook haar andere boeken??) heeft een sterkte beeldende kant, waardoor de stereotypes mij, tot nu toe, nog niet storen
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Dan moet je zeker The Fountainhead lezen, AR. Ze weet New York er fantastisch in tot de verbeelding te laten spreken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
ik ben pas bij blz 92 van de 1069quote:Op vrijdag 29 september 2006 20:54 schreef Claudia_x het volgende:
Dan moet je zeker The Fountainhead lezen, AR. Ze weet New York er fantastisch in tot de verbeelding te laten spreken.
Maar in de zomer van 2007 denk ik het wel uit te hebben, en kan ik aan The Fountainhead beginnen
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Oh, het maar tijdelijk! Ik lees altijd zoveel boeken tegelijk, dus ik kom er vast nog wel op terug. In ieder geval heb je na AS wel een goed idee waar Ayn Rand naar toe wilt met haar boeken, dus een must-read vind ik het nu even niet.quote:Het verbaast me dan ook niet dat je The Fountainhead weggelegd hebt, want dit is toch haar meest rigide roman. Niet dat je geen oen bent.
ff melden dat ik zojuist met Yhe Fountainheid ben begonnen
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
D'r komt zo'n beetje NU (half november) een midprice paperback aan van 'De eeuwige bron'. Maar Ayn Rand vind je in het nederlands (en ook engels) toch wel heel regelmatig in antiquariaten. Ik heb een paar van haar boeken, maar heb ze niet gelezen. Mijn collega heeft ze wel gelezen (een paar titels) en is compleet weg van Rand. Ik heb ooit een film gezien over Rand, maar daar weet ik alleen nog maar van dat het uiterst vreemd was. Erg lang geleden..
zal wel "The Passion of Ayn Rand" zijn, over haar affaire met Nathaniel Brandon
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Ik ben nu ergens bij blz 750, en eerlijk gezegd vind ik het wel meevallen met de stereotypen...
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
in Atlas shrugged had je wel duidelijke stereotypes. Zal wel komen omdat zij vroeger scriptschrijfster was in het vooroorlogse hollywood en als schrijfster een fanatiek aanhangster was van de romantische stroming
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Ik wil ff melden dat ik helemaal verliefd ben op het boek "The Fountainhead". Ik ben nu bijna halverwege: Howard heeft Dominique op brute wijze geneukt, en zij is nu terug in NY. Howard's ontwerp voor Enrigh's huis staat in de krant en Peter heeft na een meeting van jonge architekten van Dominique gehoort wat zij van 'm vindt.
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Oh, dan kan ik melden dat ik Atlas shrugged sinds vorige maand uit heb
Mooi boek, goed verhaal...., alleen de speech van John Galt heb ik over geslagen..
Dat ding was 60 pagina's lang!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En na 10 pagina's had ik al het idee dat hij zichzelf 3x herhaald had
Maar verder heb ik alles gelezen hoor
Mooi boek, goed verhaal...., alleen de speech van John Galt heb ik over geslagen..
Dat ding was 60 pagina's lang!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En na 10 pagina's had ik al het idee dat hij zichzelf 3x herhaald had
Maar verder heb ik alles gelezen hoor
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
die speechquote:Op zaterdag 30 december 2006 10:19 schreef Automatic_Rock het volgende:
Oh, dan kan ik melden dat ik Atlas shrugged sinds vorige maand uit heb
Mooi boek, goed verhaal...., alleen de speech van John Galt heb ik over geslagen..
Dat ding was 60 pagina's lang!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En na 10 pagina's had ik al het idee dat hij zichzelf 3x herhaald had
Maar verder heb ik alles gelezen hoor
die speech 
en sommige dialogen waren ook onnatuurlijk langdradig
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
quote:Op zaterdag 30 december 2006 02:24 schreef Karzeuler het volgende:
Ik wil ff melden dat ik helemaal verliefd ben op het boek "The Fountainhead".
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben nu weer even wat andere boeken aan het lezen, maar voor de zomer ben ik van plan om ook The Fountainhead te gaan lezen
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
!quote:Op dinsdag 2 januari 2007 15:28 schreef Automatic_Rock het volgende:
Ik ben nu weer even wat andere boeken aan het lezen, maar voor de zomer ben ik van plan om ook The Fountainhead te gaan lezen
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb afgelopen donderdag We the Living gekocht, en ga er vandaag in beginnen
[ Bericht 3% gewijzigd door Automatic_Rock op 04-02-2007 12:23:57 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door Automatic_Rock op 04-02-2007 12:23:57 ]
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Mm, beetje sectarisch hè. Btw de communist Mao Zedong was ook zo'n egoïst. Ik contempleer daar toch een topic over te maken. Mensen hebben bijv. een verkeerd beeld van Mao en van communisme.quote:Op zondag 9 april 2006 19:34 schreef Claudia_x het volgende:
The virtue of selfishness is een bundeling essays die inderdaad erg prettig weglezen. Ik geloof overigens niet dat Rand 'daden omwille van een ander' verwerpt, maar juist die vorm van altruïsme waarin de eigen integriteit eraan moet geloven.
Kritiekpunt is daarbij ook dat de wereld niet dipolair is hè. Alleen maar altruïsme en egoïsme bestaat niet, is te theoretisch. Het is meer een beetje van dit en een beetje van dat.
[ Bericht 10% gewijzigd door Ryan3 op 09-02-2007 09:35:35 ]
I´m back.
Ik ben sinds kort aan het lezen in 'The Fountainhead'. Inmiddels 'Atlas Shrugged' maar besteld.quote:Op woensdag 27 september 2006 18:46 schreef Lienekien het volgende:
Ik heb sinds kort 'The Fountainhead' in huis.
The love you take is equal to the love you make.
Ik neem aan dat The Fountainhead bevalt, Lienekien?
Ik ben benieuwd naar je mening over We the living, AR.
Ik ben benieuwd naar je mening over We the living, AR.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben nog maar net begonnen hoor, dus het duurt nog even voor ik er een mening over heb
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Geen spoilers, hè, zoals TS ergens op pagina 1 heeft neergezet.
The love you take is equal to the love you make.
Het leest lekker weg en ik vind het verhaal, de karakters, de tijd waarin het speelt en de setting intrigerend en fascinerend.quote:Op dinsdag 13 februari 2007 15:52 schreef Claudia_x het volgende:
Ik neem aan dat The Fountainhead bevalt, Lienekien?
Ik ben benieuwd naar je mening over We the living, AR.
The love you take is equal to the love you make.
Ik krijg er zin van om vroeg naar bed te gaan met The fountainhead.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
tsjop, tsjop...quote:Op dinsdag 13 februari 2007 20:29 schreef Claudia_x het volgende:
Ik krijg er zin van om vroeg naar bed te gaan met The fountainhead.
Voor mij, de mooiste passages uit het boek gaan niet over Dominique en Roark, maar over Mallory en Roark.
Stepping back, Roark brushed against a table loaded with junk. Something clattered to the floor. Mallory jerked forward, trying to reach it first. Roark pushed his arm aside and picked up the object.
It was a small plaster plaque, the kind sold in cheap gift shops. It represented a baby sprawled on its stomach, dimpled rear forward, peeking coyly over its shoulder. A few lines, the structure of a few muscles showed a magnificent talent that could not be hidden, that broke fiercely through the rest; the rest was a deliberate attempt to be obvious, vulgar and trite, a clumsy effort, unconvincing and tortured. It was an object that belonged in a chamber of horrors.
Mallory saw Roark's hand begin to shake. Then Roark's arm went back and up, over his head, slowly, as if gathering the weight of air in the crook of his elbow; it was only a flash, but it seemed to last for minutes, the arm stood lifted and still - then it slashed forward, the plaque shot across the room and burst to pieces against the wall. It was the only time anyone had ever seen Roark murderously angry.
(....)
"How did you know what's been killing me? Slowly, for years, driving me to hate people when I don't want to hate.....Have you felt it, too? Have you seen how your best friends love everything about you - except the things that count? And your most important is nothing to them, nothing, not even a sound they can recognize? You mean, yóu want to hear? You want to know what I do and why I do it, you want to know what I think? It's not boring to you? It's important?"
"Go ahead," said Roark.
Then he sat for hours, listening, while Mallory spoke of his work, of the thoughts behind his work, of the thoughts that shaped his life, spoke gluttonously, like a drowning man flung out to the shore, getting drunk on huge, clean snatches of air.
De essentie van het boek, wat mij betreft.
Stepping back, Roark brushed against a table loaded with junk. Something clattered to the floor. Mallory jerked forward, trying to reach it first. Roark pushed his arm aside and picked up the object.
It was a small plaster plaque, the kind sold in cheap gift shops. It represented a baby sprawled on its stomach, dimpled rear forward, peeking coyly over its shoulder. A few lines, the structure of a few muscles showed a magnificent talent that could not be hidden, that broke fiercely through the rest; the rest was a deliberate attempt to be obvious, vulgar and trite, a clumsy effort, unconvincing and tortured. It was an object that belonged in a chamber of horrors.
Mallory saw Roark's hand begin to shake. Then Roark's arm went back and up, over his head, slowly, as if gathering the weight of air in the crook of his elbow; it was only a flash, but it seemed to last for minutes, the arm stood lifted and still - then it slashed forward, the plaque shot across the room and burst to pieces against the wall. It was the only time anyone had ever seen Roark murderously angry.
(....)
"How did you know what's been killing me? Slowly, for years, driving me to hate people when I don't want to hate.....Have you felt it, too? Have you seen how your best friends love everything about you - except the things that count? And your most important is nothing to them, nothing, not even a sound they can recognize? You mean, yóu want to hear? You want to know what I do and why I do it, you want to know what I think? It's not boring to you? It's important?"
"Go ahead," said Roark.
Then he sat for hours, listening, while Mallory spoke of his work, of the thoughts behind his work, of the thoughts that shaped his life, spoke gluttonously, like a drowning man flung out to the shore, getting drunk on huge, clean snatches of air.
De essentie van het boek, wat mij betreft.
Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog (Gummbah)
Het effect dat Roark daar heeft op Mallory is precies wat het boek met mij doet en waarom het altijd in de buurt ligt.quote:Op vrijdag 16 februari 2007 22:59 schreef Zina het volgende:
De essentie van het boek, wat mij betreft.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
inderdaad, dat gedeelte raakte mij ook heel ergquote:Op vrijdag 16 februari 2007 22:59 schreef Zina het volgende:
De essentie van het boek, wat mij betreft.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 3% gewijzigd door Automatic_Rock op 20-02-2007 11:09:12 ]Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |