R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het is weer zover. Hoewel ik me het hele jaar wel verdrietig voel en kwaad.,
zijn er tijden in het jaar waarin het allemaal veel erger wordt. En ik de dingen waar ik ontevreden
over ben en alles wat ik mis mij nog meer dwars gaan zitten.
Ik kom mezelf gewoon heel erg tegen in mijn tekortkomingen in zomer/lente
Dag in dag uit ben ik alleen, sinds afgelopen winter sluit ik mezelf nog meer op.
Na een eczeem aanval afgelopen december en een kapotte gezichtshuid, die gelukkig geheeld is,
ben ik nog meer het kluizenaars bestaan gaan leiden. Ik durf mezelf niet te tonen.
(heb wat littekens)
En de enige mensen die ik tegenkom zijn de meisjes aan de kassa.
Zelfs de buren spreek ik niet. vrienden ook niet. Mijn familie al jaren niet.
Nu met het mooie weer zie ik allemaal mensen die zich klaar maken voor de zomer en allen
lijken ze erg gelukkig.te zijn. "Spring is in the air".
Ik zie allemaal jonge stelletjes kussen en friemelen etc.
En dan denk ik shit, weer een zomer van onthouding en maar pikken dat openlijk vertoon.
Mooie jonge meisjes die al aan seks doen en straks weer lekker kort gaan.
Mooie jongens met een mooi huidje en een smile die het allemaal voor mekaar lijken te hebben.
En dat vreet aan me.
Een jeugd vol lichamelijke problemen en geen warm thuis.
Een huid dat nu over rug en borst en adrmen onder heel grote verschillende donkere vlekken zit
die maar niet weg blijken te gaan (ik merkte het jaren geleden op)
En het ziet er erg smerig uit.
Ik wil er graag wat aan doen (mijn huid) en naar de sportshool om te gaan bodybuilden
(daar heb ik best wel het gestel voor) Maar de huisarts zie ik niet zo zitten.
Hij is een nogal racistisch en conservatief ofzo. Jaar geleden vroeg hij aan mij waarom
ik de vlekken weg wilde hebben, "Je doet er niets meer aan" Het zou toch ook niets meer uimaken
voor mij, zei ie. Je moet er maar mee leren leven.
Dat is zeker iets wat een patient met jarenlange verleden van ernstig zwaar eczeem,
En die er nogsteeds niets aan kan doen en er zeker niet om heeft gevraagd, wil horen.
Hij wou me wel verwijzen naar het ziekenhuis/huidarts aldhier. Omdat de kleine vlekken
op mijn armen wel besmettelijk leken (op het oog) ofzo.
Maar dan weet ik het alweer he. Dat is sinds me 9e al zo gegaan.
> Huisarts > ziekenhuis "ziekenhuis-specialst > pot met zalf en "specialst" weet het verder niet
(dus naar AMC) of hij kan er gewoonweg niets aan doen/weet gewoonweg niet wat het is.
Waardeloos.
Ze komen enkelt in actie als de situatie zo ernsitg is dat je vrijwel zeker
met littekens door het leven moet gaan na een ongeval/behandeling.
Of moet ik zeggen niet meer dan een doekje vor het bloeden?
Nu begrijp ik goed waarom er particuliere specialisten bestaan die grof geld vragen
voor spceiale behandleingen. Niet weggelegd vor de kleine man.
En dit alles vreet aan me.
Maarja je wordt toch niet serieus genomen als je zielig bent en er slecht uitziet,
tot alles uit de hand loopt/er iets gbeurt.
Maarja, de politie wil je alleen achter slot en grendel, die worden niet betaald om
de psycholoog te gaan uithangen.
Mensen die het goed hebben schijnen nog harder te gaan lachen als ze me passeren.
Kennisen op MSN die online zijn zijn ook in ene heel vlug weer weg.
En ik heb het nooit met ze over min problemen he.
Wat dat is het eerste waar mensen hier aan denken als ze dit lezen.
Zou er dan toch een hoger macht zijn die niet begrepen wordt maar er wel is
en mensen die het al goed hebben en alles al hebben nog meer geluk toewenst dan mensen die
juist de aandacht nodig heben maar er heel slecht uitzien?
'Hoewel iedereen graag schijnt te denken dat ze zelf best ingewikkeld in mekaar steken
Steekt 9 v/d10 toch toch eigenlijk heel erg simpel in mekaar.
Idereen kijkt omhoog naar iets beters, de rest is niet interessant.
Maar das mijn mening. Ik met het weinige dat ik heb in deze westere maatschappij heb gewoon
niet veel te mogen. Daar ben ik me al wel van bewust.
Aandacht komt alleen de mensen toe die het al goed hebben lijkt wel.
Mensen die wegkwijnen en geen liefde kennen daar kijkt niemand naar om.
Die zijn niet interessant.
Gelukkigen worden gelukkiger en de lijders worden alsmaar grimmiger en
niet begrepen.
Punt met dit hele verhaal is dat Ik denk dat ik na jarenlange "struggle" met gevoelens
en mensen en twee-gezichten en mijn eigen problemen dat ik
idd. gewoon ga accepteren dat mijn situatie niet meer beter wordt
Maar of ik er vrede mee heb is natuurlijk een twee.
Er is 1 ding dat me nog tegenhoud. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik wel iemand
ben die van aanpakken weet als ik weet wat ik wil.
Kijk een huidprobleem oplossen is nog een stukje ingewikkelder omdat je van anderen afhankelijk
bent en hun berediheid daartoe.
Maar de rest is niet.
Als ik het alemaal opgeef he, wat dan?
En met opgeven bedoel ik niet mijn leven.
Waarom vind ik het moeilijk dat opgeven?
Niemand heeft ooit echt van mij gehdouden, ik heb niemand gekend die echt om mij gaf.
Waarom zou ik juist nu me zorgen gaan maken om anderen en hun gevoelens?
Ben ik nu bang voor mezelf en waar ik toe in staat ben?
Ik ben integenstelling tot wat je mischien zou denken geen pauper met een uitkering
dat het dagelijks zijn leven doelloos lijdt en er wel tevreden mee is omdat er toch onmacht heerst he.
Ik ben niet knap maar kan wel heel veel. Is sinds de lagere school al zo geweest.
Ik ben gewoon bang dat als ik alles opgeef ik met hele rare ideen ga spelen.
Dingen waar ik me jarenlang van heb weerhouden omdat ik toch dacht aan betere tijden.
Dingen waarvan niemand openlijk begrip voor zal hebben.
Snapt iemand dit? Weet iemand waar ik het over heb?
Of wordt ik ws. weer bestempelt als pauper en aandachtzoeker?
Tja human niature. Stoer doen en doen alsof er niks aan de hand is tegenover anderen
tot er werkelijk iets gebeurt.
Mijn leven en emoties brand als de pest. Ik ben ook flink pissed op alles en iedereen.
Jonge sletjes die alles hebben en waarbij alles hun als vanzelf toekomt. En die het lef hebben om op mij neerte kijken.
Mooie jongens uit een goed thuis met een mooi gezichie en een fris mooie huidje.
Ik heb echt zin om de hallve burt afte schieten.
En mensen te gaan neersteken, zal me nog plezier bezorgen ook.
Ik weet niet meer wat ik noet doen.
Al mijn problemen een voor een oplossen schijnt ook al te moeilijk.
De vicieuze cirkel is zo groot dat er niet meer tegen valt op te boksen lijkt wel.
Dan maar opgeven?
zijn er tijden in het jaar waarin het allemaal veel erger wordt. En ik de dingen waar ik ontevreden
over ben en alles wat ik mis mij nog meer dwars gaan zitten.
Ik kom mezelf gewoon heel erg tegen in mijn tekortkomingen in zomer/lente
Dag in dag uit ben ik alleen, sinds afgelopen winter sluit ik mezelf nog meer op.
Na een eczeem aanval afgelopen december en een kapotte gezichtshuid, die gelukkig geheeld is,
ben ik nog meer het kluizenaars bestaan gaan leiden. Ik durf mezelf niet te tonen.
(heb wat littekens)
En de enige mensen die ik tegenkom zijn de meisjes aan de kassa.
Zelfs de buren spreek ik niet. vrienden ook niet. Mijn familie al jaren niet.
Nu met het mooie weer zie ik allemaal mensen die zich klaar maken voor de zomer en allen
lijken ze erg gelukkig.te zijn. "Spring is in the air".
Ik zie allemaal jonge stelletjes kussen en friemelen etc.
En dan denk ik shit, weer een zomer van onthouding en maar pikken dat openlijk vertoon.
Mooie jonge meisjes die al aan seks doen en straks weer lekker kort gaan.
Mooie jongens met een mooi huidje en een smile die het allemaal voor mekaar lijken te hebben.
En dat vreet aan me.
Een jeugd vol lichamelijke problemen en geen warm thuis.
Een huid dat nu over rug en borst en adrmen onder heel grote verschillende donkere vlekken zit
die maar niet weg blijken te gaan (ik merkte het jaren geleden op)
En het ziet er erg smerig uit.
Ik wil er graag wat aan doen (mijn huid) en naar de sportshool om te gaan bodybuilden
(daar heb ik best wel het gestel voor) Maar de huisarts zie ik niet zo zitten.
Hij is een nogal racistisch en conservatief ofzo. Jaar geleden vroeg hij aan mij waarom
ik de vlekken weg wilde hebben, "Je doet er niets meer aan" Het zou toch ook niets meer uimaken
voor mij, zei ie. Je moet er maar mee leren leven.
Dat is zeker iets wat een patient met jarenlange verleden van ernstig zwaar eczeem,
En die er nogsteeds niets aan kan doen en er zeker niet om heeft gevraagd, wil horen.
Hij wou me wel verwijzen naar het ziekenhuis/huidarts aldhier. Omdat de kleine vlekken
op mijn armen wel besmettelijk leken (op het oog) ofzo.
Maar dan weet ik het alweer he. Dat is sinds me 9e al zo gegaan.
> Huisarts > ziekenhuis "ziekenhuis-specialst > pot met zalf en "specialst" weet het verder niet
(dus naar AMC) of hij kan er gewoonweg niets aan doen/weet gewoonweg niet wat het is.
Waardeloos.
Ze komen enkelt in actie als de situatie zo ernsitg is dat je vrijwel zeker
met littekens door het leven moet gaan na een ongeval/behandeling.
Of moet ik zeggen niet meer dan een doekje vor het bloeden?
Nu begrijp ik goed waarom er particuliere specialisten bestaan die grof geld vragen
voor spceiale behandleingen. Niet weggelegd vor de kleine man.
En dit alles vreet aan me.
Maarja je wordt toch niet serieus genomen als je zielig bent en er slecht uitziet,
tot alles uit de hand loopt/er iets gbeurt.
Maarja, de politie wil je alleen achter slot en grendel, die worden niet betaald om
de psycholoog te gaan uithangen.
Mensen die het goed hebben schijnen nog harder te gaan lachen als ze me passeren.
Kennisen op MSN die online zijn zijn ook in ene heel vlug weer weg.
En ik heb het nooit met ze over min problemen he.
Wat dat is het eerste waar mensen hier aan denken als ze dit lezen.
Zou er dan toch een hoger macht zijn die niet begrepen wordt maar er wel is
en mensen die het al goed hebben en alles al hebben nog meer geluk toewenst dan mensen die
juist de aandacht nodig heben maar er heel slecht uitzien?
'Hoewel iedereen graag schijnt te denken dat ze zelf best ingewikkeld in mekaar steken
Steekt 9 v/d10 toch toch eigenlijk heel erg simpel in mekaar.
Idereen kijkt omhoog naar iets beters, de rest is niet interessant.
Maar das mijn mening. Ik met het weinige dat ik heb in deze westere maatschappij heb gewoon
niet veel te mogen. Daar ben ik me al wel van bewust.
Aandacht komt alleen de mensen toe die het al goed hebben lijkt wel.
Mensen die wegkwijnen en geen liefde kennen daar kijkt niemand naar om.
Die zijn niet interessant.
Gelukkigen worden gelukkiger en de lijders worden alsmaar grimmiger en
niet begrepen.
Punt met dit hele verhaal is dat Ik denk dat ik na jarenlange "struggle" met gevoelens
en mensen en twee-gezichten en mijn eigen problemen dat ik
idd. gewoon ga accepteren dat mijn situatie niet meer beter wordt
Maar of ik er vrede mee heb is natuurlijk een twee.
Er is 1 ding dat me nog tegenhoud. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik wel iemand
ben die van aanpakken weet als ik weet wat ik wil.
Kijk een huidprobleem oplossen is nog een stukje ingewikkelder omdat je van anderen afhankelijk
bent en hun berediheid daartoe.
Maar de rest is niet.
Als ik het alemaal opgeef he, wat dan?
En met opgeven bedoel ik niet mijn leven.
Waarom vind ik het moeilijk dat opgeven?
Niemand heeft ooit echt van mij gehdouden, ik heb niemand gekend die echt om mij gaf.
Waarom zou ik juist nu me zorgen gaan maken om anderen en hun gevoelens?
Ben ik nu bang voor mezelf en waar ik toe in staat ben?
Ik ben integenstelling tot wat je mischien zou denken geen pauper met een uitkering
dat het dagelijks zijn leven doelloos lijdt en er wel tevreden mee is omdat er toch onmacht heerst he.
Ik ben niet knap maar kan wel heel veel. Is sinds de lagere school al zo geweest.
Ik ben gewoon bang dat als ik alles opgeef ik met hele rare ideen ga spelen.
Dingen waar ik me jarenlang van heb weerhouden omdat ik toch dacht aan betere tijden.
Dingen waarvan niemand openlijk begrip voor zal hebben.
Snapt iemand dit? Weet iemand waar ik het over heb?
Of wordt ik ws. weer bestempelt als pauper en aandachtzoeker?
Tja human niature. Stoer doen en doen alsof er niks aan de hand is tegenover anderen
tot er werkelijk iets gebeurt.
Mijn leven en emoties brand als de pest. Ik ben ook flink pissed op alles en iedereen.
Jonge sletjes die alles hebben en waarbij alles hun als vanzelf toekomt. En die het lef hebben om op mij neerte kijken.
Mooie jongens uit een goed thuis met een mooi gezichie en een fris mooie huidje.
Ik heb echt zin om de hallve burt afte schieten.
En mensen te gaan neersteken, zal me nog plezier bezorgen ook.
Ik weet niet meer wat ik noet doen.
Al mijn problemen een voor een oplossen schijnt ook al te moeilijk.
De vicieuze cirkel is zo groot dat er niet meer tegen valt op te boksen lijkt wel.
Dan maar opgeven?
Alleen mensen met liefde in hun leven groeien voorspoedig en worden sterker.
No room for the unlucky.
No room for the unlucky.
zo dan.. het zit je echt heel erg hoog. Het laatste wat je moet doen is opgeven joh. Je weet dat het altijd erger kan, denk aan mensen met brandwonden overal enz. (beetje cliche maar 't is gewoon zo!)
Ik was vroeger (en nog steeds beetje) supermager, je kon me ribben tellen.. Ik weet niet hoe 't is om eczeem te hebben, maar het gevoel van shit de zomer, nu moet ik me schaars kleden ken ik maar al te goed. Vond het vreselijk om te zien hoe 'mooie mensen' het zo naar hun zin hadden en argeloos en schaamteloos volop lol maakten.
Laatst zat ik te denken, soms dan ben je je ff niet bewust van je uiterlijk en je lichaam, en dan voel je je gewoon stukken beter. Soms kijk je in de spiegel en denk je mwoah niet verkeerd maar toch kan iemand met 1 foute opmerking, je hele stemming, en je goede gevoel erover om zeep helpen.
Er was laatst ook ergens een topic hierover, dat ging over als je nu je geest echt helemaal losziet van je lijf.. 't is echt zo, het zijn andere mensen die jou terugstoppen in je lijf waar je niet tevreden mee bent -door die klote-opmerkingen-, maar waar je het wel mee moet doen fuck die mensen en laat zien wat voor persoon erin zit.. er zijn echt wel mensen die bereid zijn verder te kijken dan dat.
Misschien is die jongen die zo vrolijk lacht met een meisje net uit z'n dip... je weet het niet toch?
Zou je het je kunnen voorstellen, dat jij dalijk in de zomer in een kei-goede bui bent, lol aan 't maken bent met een leuke meid, en dat iemand anders -met een vreselijk probleem- naar jou kijkt zoals jij er nu naar kijkt? zou toch zomaar kunnen
[ Bericht 14% gewijzigd door Sander_K op 31-03-2006 21:51:11 ]
het zit je echt heel erg hoog. Het laatste wat je moet doen is opgeven joh. Je weet dat het altijd erger kan, denk aan mensen met brandwonden overal enz. (beetje cliche maar 't is gewoon zo!)Ik was vroeger (en nog steeds beetje) supermager, je kon me ribben tellen.. Ik weet niet hoe 't is om eczeem te hebben, maar het gevoel van shit de zomer, nu moet ik me schaars kleden ken ik maar al te goed. Vond het vreselijk om te zien hoe 'mooie mensen' het zo naar hun zin hadden en argeloos en schaamteloos volop lol maakten.
Laatst zat ik te denken, soms dan ben je je ff niet bewust van je uiterlijk en je lichaam, en dan voel je je gewoon stukken beter. Soms kijk je in de spiegel en denk je mwoah niet verkeerd maar toch kan iemand met 1 foute opmerking, je hele stemming, en je goede gevoel erover om zeep helpen.
maar toch kan iemand met 1 foute opmerking, je hele stemming, en je goede gevoel erover om zeep helpen. Er was laatst ook ergens een topic hierover, dat ging over als je nu je geest echt helemaal losziet van je lijf.. 't is echt zo, het zijn andere mensen die jou terugstoppen in je lijf waar je niet tevreden mee bent -door die klote-opmerkingen-, maar waar je het wel mee moet doen fuck die mensen en laat zien wat voor persoon erin zit.. er zijn echt wel mensen die bereid zijn verder te kijken dan dat.
fuck die mensen en laat zien wat voor persoon erin zit.. er zijn echt wel mensen die bereid zijn verder te kijken dan dat.Dit is idd erg grimmig, zoals je het schrijft. Ik verwacht sowieso niet dat dingen eerlijk zijn, hier is niets eerlijks aan, dus ik zou niet door die bril ernaar kijken. Hoe kom je van die jaloersheid af jegens mensen waarvan jij op 't eerste gezicht denkt dat ze het allemaal op-en-toppie hebben.quote:Aandacht komt alleen de mensen toe die het al goed hebben lijkt wel.
Mensen die wegkwijnen en geen liefde kennen daar kijkt niemand naar om.
Die zijn niet interessant.
Gelukkigen worden gelukkiger en de lijders worden alsmaar grimmiger en niet begrepen.
Misschien is die jongen die zo vrolijk lacht met een meisje net uit z'n dip... je weet het niet toch?
Zou je het je kunnen voorstellen, dat jij dalijk in de zomer in een kei-goede bui bent, lol aan 't maken bent met een leuke meid, en dat iemand anders -met een vreselijk probleem- naar jou kijkt zoals jij er nu naar kijkt? zou toch zomaar kunnen
[ Bericht 14% gewijzigd door Sander_K op 31-03-2006 21:51:11 ]
Heftig, a-child-in-chains. Ik heb ontzettend met je te doen, voor wat het waard is.
Ik denk echter wel dat je jezelf tekort doet door je te blijven focussen op alles wat je niet hebt, en dat het tijd wordt dat je jezelf gaat leren focussen op hoe jij met jezelf gelukkig kan worden.
Enorm makkelijk gezegd en enorm moeilijk gedaan. Dat beaam ik meteen.
Maar ik denk wel dat dat het enige opbouwende is dat je kan doen. En ik denk ook dat je daar hulp bij moet accepteren, want zo'n klus kan niemand helemaal alleen klaren.
En kun je trouwens niet switchen naar een andere huisarts, iemand bij wie je je prettiger voelt?
Ik denk echter wel dat je jezelf tekort doet door je te blijven focussen op alles wat je niet hebt, en dat het tijd wordt dat je jezelf gaat leren focussen op hoe jij met jezelf gelukkig kan worden.
Enorm makkelijk gezegd en enorm moeilijk gedaan. Dat beaam ik meteen.
Maar ik denk wel dat dat het enige opbouwende is dat je kan doen. En ik denk ook dat je daar hulp bij moet accepteren, want zo'n klus kan niemand helemaal alleen klaren.
En kun je trouwens niet switchen naar een andere huisarts, iemand bij wie je je prettiger voelt?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik zou toch proberen om enigszins met andere mensen in contact te komen, is het niet in real life mogelijk, dan maar virtueel en probeer deze contacten in stand te houden. Een mens is een sociaal wezen. Deze post lijkt me dan ook een stap in de goede richting. Jij hebt een verhaal te vertellen en wij willen luisteren en dit lucht ongetwijfeld op voor je. Kun je trouwens geen zonlicht verdragen i.v.m de huidziekte die je hebt?
Ga gewoon naar de sportschool toe. Dat wil je graag, en daar heeft je huisarts toch niets over te zeggen? Misschien helpt het niets tegen de eczeem, maar je voelt je waarschijnlijk wel lekkerder als je gewoon elke dag goed sport.
Ik ben zelf sinds vorige week bij de sportschool begonnen, en ik begin nu al gespierder te worden
. Daarnaast is het ook een lekkere manier om meteen goed wakker te worden (ik ga altijd 's ochtends). Ik ben normaal namelijk de halve dag sloom, dan ga ik niets doen omdat ik sloom ben, en omdat ik niets doe blijf ik sloom. De sportschool helpt mij hier echt bij.
Daarnaast is het ook een manier om nieuwe mensen te leren kennen, en je zit i.i.g. niet meer de hele dag thuis. Als je alleen maar eenzaam thuiszit, ga je doemdenken. Dan bedenk je hoe stom het is dat je eenzaam thuiszit, en blijf je in een neerwaartse spiraal zitten.
Verder, zou je niet kunnen proberen om werk te zoeken? Je vertelt niet of je werk hebt (maar ik ga ervanuit van niet, omdat je zegt alleen mensen achter de kassa tegen te komen). Als je meer geld hebt, kun je meer leuke dingen doen, en natuurlijk leukere kleren kopen, zodat je er alvast iets beter uitziet .
Je zegt ook geen contact meer te hebben met je ouders. Waarom is dat? Erge ruzie, of is het contact gewoon verwaterd? Ik raad je aan om i.i.g. weer contact met ze (proberen) op te nemen. Ik weet niet wat er is gebeurd, maar het blijft natuurlijk altijd je familie, en ik kan me niet voorstellen dat die jou zomaar laten stikken.
Ik ben zelf sinds vorige week bij de sportschool begonnen, en ik begin nu al gespierder te worden
. Daarnaast is het ook een lekkere manier om meteen goed wakker te worden (ik ga altijd 's ochtends). Ik ben normaal namelijk de halve dag sloom, dan ga ik niets doen omdat ik sloom ben, en omdat ik niets doe blijf ik sloom. De sportschool helpt mij hier echt bij.Daarnaast is het ook een manier om nieuwe mensen te leren kennen, en je zit i.i.g. niet meer de hele dag thuis. Als je alleen maar eenzaam thuiszit, ga je doemdenken. Dan bedenk je hoe stom het is dat je eenzaam thuiszit, en blijf je in een neerwaartse spiraal zitten.
Verder, zou je niet kunnen proberen om werk te zoeken? Je vertelt niet of je werk hebt (maar ik ga ervanuit van niet, omdat je zegt alleen mensen achter de kassa tegen te komen). Als je meer geld hebt, kun je meer leuke dingen doen, en natuurlijk leukere kleren kopen, zodat je er alvast iets beter uitziet .
.Je zegt ook geen contact meer te hebben met je ouders. Waarom is dat? Erge ruzie, of is het contact gewoon verwaterd? Ik raad je aan om i.i.g. weer contact met ze (proberen) op te nemen. Ik weet niet wat er is gebeurd, maar het blijft natuurlijk altijd je familie, en ik kan me niet voorstellen dat die jou zomaar laten stikken.
Hope for the best, prepare for the worst.
Lang geleden voelde ik ook die totale onmacht: ik zat op nogal een kakschool en ik had geen rijke ouders, en dus de verkeerde kleren, en ik zag er niet uit, was niet zozeer lelijk maar wist me gewoon niet te kleden etc. Als er dan weer eens zo'n meisje de hemel in geprezen werd omdat ze zo mooi cello speelde kon ik alleen maar denken: "ja, haar ouders kopen voor haar een peperduur instrument, en rijden haar steeds met de auto naar de lessen omdat ze niet met zo'n duur instrument alleen over straat mag, dat meisje heeft alle kansen en ik zit hier met m'n moeilijke thuissituatie en arme ouders, IK kom niet in de krant om wat ik allemaal presteer want ik krijg de kansen niet".
Ik voelde ook een enorme onmacht en ik vond het allemaal godsoneerlijk. En op dat moment WAS het ook oneerlijk: het merendeel (niet allemaal, zeker niet) van mijn klasgenoten had inderdaad een betere thuissituatie, en meer kansen, en zag er ook stukken beter uit.
Nu heb ik de mazzel dat mijn omstandigheden stukken beter zijn en dat mensen jaloers op mij zijn om bepaalde dingen....da's fijn, maar grotendeels een kwestie van toeval: de dingen ZIJN gewoon oneerlijk verdeeld, het is nu eenmaal zo, en je zult het moeten doen met wat jij hebt, daarmee moet jij er het beste van maken. Een ander heeft meer mazzel en kan er dus makkelijker wat van maken....maar jij moet er het beste van maken qua wat er in JOUW omstandigheden in zit. Het heeft geen enkele zin om te gaan schoppen tegen het feit dat het allemaal zo oneerlijk verdeeld is, kost je alleen maar energie, je wordt er enorm negatief van en je komt er niet verder mee....het IS gewoon oneerlijk verdeeld. Wij leven in het rijke westen en een ander zit nu middenin een hongersnood of een oorlog.
Op de middelbare school had ik het echt slechter getroffen dan de meeste van de mensen waar ik mee omging, dat was gewoon zo, en het had geen enkele zin dat ik daarvan baalde en het zo graag anders zou zien, want het WAS gewoon niet anders snap je? Het heeft geen zin om energie te steken in balen van hoe het is, het was nu eenmaal zo.
Tegenwoordig heb ik het beter getroffen dan de meesten maar de kuttijd heeft tot zeker m'n twintigste geduurd....en ook voor de huidige mazzel geldt: het IS gewoon zo en ik geniet ervan, en het kan ook weer verkeren....en hoe de dingen ook lopen, of je mazzel hebt in je leven of grotendeels pech, je zult het ermee moeten doen en het is jouw taak om er in jouw omstandigheden het beste van te maken.
Ik weet niet meer uit welke film deze quote komt maar ik gok op Donnie Brasco: "zo is het leven: je speelt met de kaarten die je krijgt". De een krijgt betere kaarten dan de ander, het is nu eenmaal zo....maar zorg dat je zo goed mogelijk speelt, dan kun je jezelf niets verwijten. Als je het bijltje erbij neergooit, wel.
Sterkte, op dit moment zit het je inderdaad allemaal niet mee en zo te lezen al lange tijd niet, en dat IS ook gewoon kut.
[ Bericht 1% gewijzigd door thaleia op 01-04-2006 01:12:24 ]
Ik voelde ook een enorme onmacht en ik vond het allemaal godsoneerlijk. En op dat moment WAS het ook oneerlijk: het merendeel (niet allemaal, zeker niet) van mijn klasgenoten had inderdaad een betere thuissituatie, en meer kansen, en zag er ook stukken beter uit.
Nu heb ik de mazzel dat mijn omstandigheden stukken beter zijn en dat mensen jaloers op mij zijn om bepaalde dingen....da's fijn, maar grotendeels een kwestie van toeval: de dingen ZIJN gewoon oneerlijk verdeeld, het is nu eenmaal zo, en je zult het moeten doen met wat jij hebt, daarmee moet jij er het beste van maken. Een ander heeft meer mazzel en kan er dus makkelijker wat van maken....maar jij moet er het beste van maken qua wat er in JOUW omstandigheden in zit. Het heeft geen enkele zin om te gaan schoppen tegen het feit dat het allemaal zo oneerlijk verdeeld is, kost je alleen maar energie, je wordt er enorm negatief van en je komt er niet verder mee....het IS gewoon oneerlijk verdeeld. Wij leven in het rijke westen en een ander zit nu middenin een hongersnood of een oorlog.
Op de middelbare school had ik het echt slechter getroffen dan de meeste van de mensen waar ik mee omging, dat was gewoon zo, en het had geen enkele zin dat ik daarvan baalde en het zo graag anders zou zien, want het WAS gewoon niet anders snap je? Het heeft geen zin om energie te steken in balen van hoe het is, het was nu eenmaal zo.
Tegenwoordig heb ik het beter getroffen dan de meesten maar de kuttijd heeft tot zeker m'n twintigste geduurd....en ook voor de huidige mazzel geldt: het IS gewoon zo en ik geniet ervan, en het kan ook weer verkeren....en hoe de dingen ook lopen, of je mazzel hebt in je leven of grotendeels pech, je zult het ermee moeten doen en het is jouw taak om er in jouw omstandigheden het beste van te maken.
Ik weet niet meer uit welke film deze quote komt maar ik gok op Donnie Brasco: "zo is het leven: je speelt met de kaarten die je krijgt". De een krijgt betere kaarten dan de ander, het is nu eenmaal zo....maar zorg dat je zo goed mogelijk speelt, dan kun je jezelf niets verwijten. Als je het bijltje erbij neergooit, wel.
Sterkte, op dit moment zit het je inderdaad allemaal niet mee en zo te lezen al lange tijd niet, en dat IS ook gewoon kut.
[ Bericht 1% gewijzigd door thaleia op 01-04-2006 01:12:24 ]
Begin bij je huidprobleem, dat belemmert je functioneren in aanzienlijke mate. Neem een andere huisarts of laat je inderdaad doorverwijzen naar een dermatoloog.
Heb je al uitgezocht of voeding, of zonnebankkuren e.d. van invloed zijn op je huid? Ik heb er zelf geen verstand van, maar meld je aan bij een patientenvereniging die weten wellicht meer.
Probeer niet je leven in de wacht te zetten tot je huidproblemen opgelost zijn, want dat zijn ze misschien wel nooit. En mocht je huidprobleem opgelost zijn, dan zit je nog steeds opgescheept met jezelf.
Heb je al uitgezocht of voeding, of zonnebankkuren e.d. van invloed zijn op je huid? Ik heb er zelf geen verstand van, maar meld je aan bij een patientenvereniging die weten wellicht meer.
Probeer niet je leven in de wacht te zetten tot je huidproblemen opgelost zijn, want dat zijn ze misschien wel nooit. En mocht je huidprobleem opgelost zijn, dan zit je nog steeds opgescheept met jezelf.
En flikker je taxi driver DVD ook meteen in de prullebak
- It's always funny until someone gets hurt. Then it's just hilarious
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
Je bent jezelf er waarschijnlijk niet van bewust omdat je door je eigen situatie heel erg gefixeerd bent op uiterlijk, maar: bij mensen die je langer kent, let je niet meer op het uiterlijk, daar let je alleen op hoe diegene zich gedraagt. Zo werkt het ook bij andere mensen die jou goed kennen. Mensen hebben veel liever een lelijke, maar gezellige collega/medestudent om hun heen dan een fotomodel die strontvervelend is. En dat zijn alleen nog maar de uitersten; van wat ik uit jouw verhaal begrijp ben je hooguit niet perfect, maar dat is verre van lelijk.
Waarmee ik overigens niet je probleem wil bagateliseren, tuurlijk: grijp elke kans aan om ervoor te zorgen dat je er beter uit gaat zien. Als het bij anderen niet zou helpen om jezelf meer geaccepteerd te krijgen, dan helpt het wel voor je eigen zelfvertrouwen om je meer geaccepteerd te voelen (wat, op zijn beurt, er weer voor zorgt dat je alsnog meer geaccepteerd wordt).
Maar onderschat ook de waarde van je persoonlijkheid niet. Als jij een prettig persoon bent in de omgang, en je jezelf ertoe kunt zetten om jezelf te zijn (qua humor, je mening, je smaak, whatever) zonder jezelf bij voorbaat af te schrijven als kansloos vanwege je uiterlijk... dan zul je alsnog veel waardering oogsten en vrienden maken.
Waarmee ik overigens niet je probleem wil bagateliseren, tuurlijk: grijp elke kans aan om ervoor te zorgen dat je er beter uit gaat zien. Als het bij anderen niet zou helpen om jezelf meer geaccepteerd te krijgen, dan helpt het wel voor je eigen zelfvertrouwen om je meer geaccepteerd te voelen (wat, op zijn beurt, er weer voor zorgt dat je alsnog meer geaccepteerd wordt).
Maar onderschat ook de waarde van je persoonlijkheid niet. Als jij een prettig persoon bent in de omgang, en je jezelf ertoe kunt zetten om jezelf te zijn (qua humor, je mening, je smaak, whatever) zonder jezelf bij voorbaat af te schrijven als kansloos vanwege je uiterlijk... dan zul je alsnog veel waardering oogsten en vrienden maken.
So this is how liberty dies... with thunderous applause.
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Zie bovenstaande.quote:Op zaterdag 1 april 2006 01:11 schreef Xennia het volgende:
Begin bij je huidprobleem, dat belemmert je functioneren in aanzienlijke mate. Neem een andere huisarts of laat je inderdaad doorverwijzen naar een dermatoloog.
Heb je al uitgezocht of voeding, of zonnebankkuren e.d. van invloed zijn op je huid? Ik heb er zelf geen verstand van, maar meld je aan bij een patientenvereniging die weten wellicht meer.
Probeer niet je leven in de wacht te zetten tot je huidproblemen opgelost zijn, want dat zijn ze misschien wel nooit. En mocht je huidprobleem opgelost zijn, dan zit je nog steeds opgescheept met jezelf.
De patiëntenvereniging op dit gebied is www.vmce.nl.
Er vallen me twee dingen op: je eczeem en het woordje lijken. Zal beginnen bij eczeem.
Ik heb zelf, net als jij, ernstig eczeem. Mensen die denken dat het gaat om een plekje op je elleboog zullen niet begrijpen waar het om gaat als je vertelt dat je eceem hebt, ze hebben dan geen idee dat een ziekte is die gepaard gaat met dag in dag uit jeuk, astma, bronchitus, oogontstekingen en infecties aan de wonden. Dit jaar is mijn eczeem heel erg geweest. Maar nooit heeft he me ervan weerhouden om contacten te leggen. De meeste mensen kijken daar wel omheen, en sommigen zien het sowieso niet.
Misschien is het idd goed de hele ziekenhuis molen weer te doorlopen met dermatologen en bla, ik neem aan dat je dat al gedaan hebt. Maar er zijn altijd nieuwe methoden. Want je zult elf ook wel weten dat slecht in je vel zitten een van de belangrijkste oorzaken zijn van eczeem (vandaar ook de uitrdukking he). En je zit overduidelijk slecht in je vel. Dus gebruik die belachelijk hoge basispremie waarvoor hij bedoeld is, en ga op zoek naar een middel dat voor jouw werkt! Veel alternatieve artsen worden vergoed. De voornoemde link op www.vmce.nl is idd een goede, ik ben er ook actief .
En verder kwam er in je stukje wel vier keer het woord lijken voor. "Idereen op straat lijkt wel gelukkig voorbij te lopen'. Op dat moment projecteer je je eigen ideeen op hen. Tien tegen 1 dat deze mensen vol zitten met zorgen, twijfels, verlegenheid en schaamte. Maar vanuit jouw postie denk je dat zij een ideaal leven hebben. Welnu: dat heeft bijna niemand. Maar wellicht laten zij deze gevoelend de overhand niet nemen, waar jij dat wel doet. Geen beste aanpak dus!
Aan de slag jongen, geen andere optie mogelijk. Het weer is idd veel te lekker om binnen te blijven zitten!
Ik heb zelf, net als jij, ernstig eczeem. Mensen die denken dat het gaat om een plekje op je elleboog zullen niet begrijpen waar het om gaat als je vertelt dat je eceem hebt, ze hebben dan geen idee dat een ziekte is die gepaard gaat met dag in dag uit jeuk, astma, bronchitus, oogontstekingen en infecties aan de wonden. Dit jaar is mijn eczeem heel erg geweest. Maar nooit heeft he me ervan weerhouden om contacten te leggen. De meeste mensen kijken daar wel omheen, en sommigen zien het sowieso niet.
Misschien is het idd goed de hele ziekenhuis molen weer te doorlopen met dermatologen en bla, ik neem aan dat je dat al gedaan hebt. Maar er zijn altijd nieuwe methoden. Want je zult elf ook wel weten dat slecht in je vel zitten een van de belangrijkste oorzaken zijn van eczeem (vandaar ook de uitrdukking he). En je zit overduidelijk slecht in je vel. Dus gebruik die belachelijk hoge basispremie waarvoor hij bedoeld is, en ga op zoek naar een middel dat voor jouw werkt! Veel alternatieve artsen worden vergoed. De voornoemde link op www.vmce.nl is idd een goede, ik ben er ook actief .
En verder kwam er in je stukje wel vier keer het woord lijken voor. "Idereen op straat lijkt wel gelukkig voorbij te lopen'. Op dat moment projecteer je je eigen ideeen op hen. Tien tegen 1 dat deze mensen vol zitten met zorgen, twijfels, verlegenheid en schaamte. Maar vanuit jouw postie denk je dat zij een ideaal leven hebben. Welnu: dat heeft bijna niemand. Maar wellicht laten zij deze gevoelend de overhand niet nemen, waar jij dat wel doet. Geen beste aanpak dus!
Aan de slag jongen, geen andere optie mogelijk. Het weer is idd veel te lekker om binnen te blijven zitten!
Toen ik je verhaal las had ik echt heel veel te vertellen maar het meeste wordt al gezegd in de reacties die dus al gegeven zijn.
Een paar dingen wil ik nog wel kwijt. M.b.t. je huisarts, want dat vind ik echt niet kunnen wat hij zegt.
6 jaar geleden moest ik medicijnen slikken...die waren zo zwaar dat ik daar erg slaperig en depressief van werd..bijna al mijn sociale contacten gingen verloren..op een paar na..die ik gelukkig wel in stand heb weten te houden. Ik kwam ook heel veel aan waardoor mijn zelfverzekerdheid minimaal werd en iedere kleine opmerking raakte me enorm. Na twee jaar ben ik met deze medicijnen gestopt, mijn huisarts was het daar niet mee eens maar, ik trok het niet. Ik had de ziekte toen ook niet geaccepteerd...
Het ging 2 jaar lang prima met me, 20 klilo's ( dat wat ik dus door die medicijnen was aangekomen) vlogen eraf alles werd weer zoals het was, ik maakte weer vrienden, ging werk zoeken, stappen....genieten van het leven dus..
Toen kreeg ik weer een aanval..dus we gingen een paar dagen later ( ik zat toen in het buitenland) naar mijn huisarts. Hij vertelde me gelijk waar ik echt als de dood voor was, dat het dus weer terug was, weer geen rijbewijs, geen sociale contacten, en weer die medicijnen,wat dus gepaart gaat met alle bijwerkingen. Ik zakte echt door de grond toen ik dat hoorde.
Ik werd ook gelijk doorverwezen naar de specialist. De vorige die ik had was een beetje 'stil' hij antwoordde alleen ja of nee..en ik voelde me niet echt op mijn gemak bij hem, dus besloot ik om een andere te vragen.
En wat een opluchting!! Hij gaf mij meteen meer opties! Ik hoefde helemaal niet aan dezelfde medicijnen, en kon mijn rijbewijs over een jaar halen ( als alles goed ging iig). Hij vertelt me ook echt alles wat hij erover weet en zoekt ook dingen uit, bij mij is de ziekte niet erfelijk, en er zijn ook andere manieren om er vanaf te komen. Bijvoorbeeld door alternatieve geneeskunde, nou zeg ik niet dat het altijd het geval is. Maar wat ik bedoel te zeggen is dat er artsten zijn die niet alleen uit boeken een arts zijn maar ook echt in hun hart een arts zijn.
Dat wat jouw huisarts zei deed me veel denken aan wat mijn huisarts zei, het was erg kort door de bocht namelijk, geen verdere opties bekijken ofzo. En ik vond dat heel erg om te horen dus ik kan me voorstellen hoe jij je voelde.
Ik wens je veel succes, het leven is te kort om je zorgen te maken
Een paar dingen wil ik nog wel kwijt. M.b.t. je huisarts, want dat vind ik echt niet kunnen wat hij zegt.
6 jaar geleden moest ik medicijnen slikken...die waren zo zwaar dat ik daar erg slaperig en depressief van werd..bijna al mijn sociale contacten gingen verloren..op een paar na..die ik gelukkig wel in stand heb weten te houden. Ik kwam ook heel veel aan waardoor mijn zelfverzekerdheid minimaal werd en iedere kleine opmerking raakte me enorm. Na twee jaar ben ik met deze medicijnen gestopt, mijn huisarts was het daar niet mee eens maar, ik trok het niet. Ik had de ziekte toen ook niet geaccepteerd...
Het ging 2 jaar lang prima met me, 20 klilo's ( dat wat ik dus door die medicijnen was aangekomen) vlogen eraf alles werd weer zoals het was, ik maakte weer vrienden, ging werk zoeken, stappen....genieten van het leven dus..
Toen kreeg ik weer een aanval..dus we gingen een paar dagen later ( ik zat toen in het buitenland) naar mijn huisarts. Hij vertelde me gelijk waar ik echt als de dood voor was, dat het dus weer terug was, weer geen rijbewijs, geen sociale contacten, en weer die medicijnen,wat dus gepaart gaat met alle bijwerkingen. Ik zakte echt door de grond toen ik dat hoorde.
Ik werd ook gelijk doorverwezen naar de specialist. De vorige die ik had was een beetje 'stil' hij antwoordde alleen ja of nee..en ik voelde me niet echt op mijn gemak bij hem, dus besloot ik om een andere te vragen.
En wat een opluchting!! Hij gaf mij meteen meer opties! Ik hoefde helemaal niet aan dezelfde medicijnen, en kon mijn rijbewijs over een jaar halen ( als alles goed ging iig). Hij vertelt me ook echt alles wat hij erover weet en zoekt ook dingen uit, bij mij is de ziekte niet erfelijk, en er zijn ook andere manieren om er vanaf te komen. Bijvoorbeeld door alternatieve geneeskunde, nou zeg ik niet dat het altijd het geval is. Maar wat ik bedoel te zeggen is dat er artsten zijn die niet alleen uit boeken een arts zijn maar ook echt in hun hart een arts zijn.
Dat wat jouw huisarts zei deed me veel denken aan wat mijn huisarts zei, het was erg kort door de bocht namelijk, geen verdere opties bekijken ofzo. En ik vond dat heel erg om te horen dus ik kan me voorstellen hoe jij je voelde.
Ik wens je veel succes, het leven is te kort om je zorgen te maken
Video meliora proboque deteriora sequor
quote:Op zaterdag 1 april 2006 11:28 schreef marsterretje het volgende:
-knip-
quote:Op zaterdag 1 april 2006 01:51 schreef HenryHill het volgende:
-knip-
quote:Op zaterdag 1 april 2006 01:11 schreef Xennia het volgende:
-knip-
Als je de sportschool een eng idee vindt kun je natuurlijk ook als begin gaan fietsen ofzo, nu het lekker weer wordt. Of skaten, of hardlopen. Op die manier kom je alvast wat op gang en krijg je vanzelf meer zin om iets anders te gaan doen, inspanning is altijd goed voor je humeur. En wissel van huisarts, een groot deel van je negatieve gevoel lijkt je ook door hem aangepraat te zijn.
Vampire Romance O+
Bedankt voor de reacties! Ik kan er denk ik wel wat mee.
Ik voel me al een week strak van de spanning,
Mijn gevoel heeft geen zin om leuke relaxte dingen te gaan doen met mensen.
Ik denk dat ik mensenschuw wordt ofzo. Of was ik dat al?
Altijd als iemand ook maar ff naar me kijkt sta ik al klaar om te vechten. Ik snap ook wel dat de meerderheid
niet met me wil vechten. Maar ik wel.
Mijn gevoel wil nog alleen maar mensen gaan pijnigen. Hoe mooier de zon schijnt
(wat ik wel kan waarderen op een bepaald emanier)
hoe erger mijn friustraties worden. Niet nog een jaar. Niet nog een zomer. Ik kan die hitte niet uitstaan.
Ik kom niet van die anger af. En ik slaap slecht en heel onrustig. Schreeuw het uit snachts.
Overal waar ik jonge meisjes zie wordt ik echt pissed en kijk ik ze vuil aan.
Helpt niet he. Wnat ze fietsen je gewoon voorbij alsof je niet bestaat.
Ik kan nietens normaal naar een discovery-docu kijken over jongeren en sex.
Als er gezoend wordt op tv ga ik weer 10x tegen de muur slaan om afte reagren, en als ik politie zie wil ik ze uiitdagen.
Wat nu?
In ieder geval bedankt voor de normale reacties. Het viel me wel weer mee dat niemand
me ging afzeiken als zijnde aandachtzoekend ofzo.
Ik voel me al een week strak van de spanning,
Mijn gevoel heeft geen zin om leuke relaxte dingen te gaan doen met mensen.
Ik denk dat ik mensenschuw wordt ofzo. Of was ik dat al?
Altijd als iemand ook maar ff naar me kijkt sta ik al klaar om te vechten. Ik snap ook wel dat de meerderheid
niet met me wil vechten. Maar ik wel.
Mijn gevoel wil nog alleen maar mensen gaan pijnigen. Hoe mooier de zon schijnt
(wat ik wel kan waarderen op een bepaald emanier)
hoe erger mijn friustraties worden. Niet nog een jaar. Niet nog een zomer. Ik kan die hitte niet uitstaan.
Ik kom niet van die anger af. En ik slaap slecht en heel onrustig. Schreeuw het uit snachts.
Overal waar ik jonge meisjes zie wordt ik echt pissed en kijk ik ze vuil aan.
Helpt niet he. Wnat ze fietsen je gewoon voorbij alsof je niet bestaat.
Ik kan nietens normaal naar een discovery-docu kijken over jongeren en sex.
Als er gezoend wordt op tv ga ik weer 10x tegen de muur slaan om afte reagren, en als ik politie zie wil ik ze uiitdagen.
Wat nu?
In ieder geval bedankt voor de normale reacties. Het viel me wel weer mee dat niemand
me ging afzeiken als zijnde aandachtzoekend ofzo.
Alleen mensen met liefde in hun leven groeien voorspoedig en worden sterker.
No room for the unlucky.
No room for the unlucky.
Ik geloof er geen zak van. Tot nu toe heb ik je op Fok alleen maar zien zwelgen in je ellende en je verschuilen achter je huidprobleem. Ik wil dat probleem niet bagatelliseren, ik geloof heus dat het erg is en dat jij eronder lijdt. Maar man, je laat het je leven bepalen. Je wordt boos op de hele wereld en al helemaal op mensen die het volgens jou zo goed (en oh zo veel gemakkelijker) zouden hebben. Ik vind die jaloezie van jou eng en ziekelijk.quote:Op vrijdag 31 maart 2006 21:01 schreef a-child-in-chains het volgende:
Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik wel iemand
ben die van aanpakken weet als ik weet wat ik wil.
Wat the fuck kunnen die mensen er aan doen dat jij je kut voelt? De enige die er werkelijk wat aan kan doen ben jij. En of je nu wel of geen eczeem hebt, dat doet er feitelijk niet toe. Je hebt het, je zult het ermee moeten doen. Net zoals elk ander zijn/ haar beperkingen/ bagage in het leven heeft. En nee, daarmee bagatelliseer ik dus niet je eczeem. Het is deel van jou, en dat zal het blijven.quote:Op dinsdag 4 april 2006 17:31 schreef a-child-in-chains het volgende:
Mijn gevoel wil nog alleen maar mensen gaan pijnigen.
<knip>
Overal waar ik jonge meisjes zie wordt ik echt pissed en kijk ik ze vuil aan.
<knip>
Als er gezoend wordt op tv ga ik weer 10x tegen de muur slaan om afte reagren, en als ik politie zie wil ik ze uiitdagen.
Dus kun je kiezen. Blijven klagen, zwelgen en steeds gefrustreerder en kwader worden op de boze buitenwereld. Of je laat (aan jezelf!) zien dat je dus wél iemand bent die van aanpakken weet.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dus iedereen die het zogenaamd beter dan je heeft en van buiten gelukkig lijkt te zijn, zijn sletten en/of moeten dood Wie zegt dat hun het allemaal zo mooi voor elkaar hebben? Je bent ook vooral gewoon jaloers. Wat ik op zich wel kan begrijpen, maar als jij niet wilt dat mensen op je neerkijken doe dan zelf ook niet zo triest.
Wie zegt dat hun het allemaal zo mooi voor elkaar hebben? Je bent ook vooral gewoon jaloers. Wat ik op zich wel kan begrijpen, maar als jij niet wilt dat mensen op je neerkijken doe dan zelf ook niet zo triest.
Carry on my wayward son
There'll be peace when you are done
Lay your weary head to rest
Don't you cry no more.
There'll be peace when you are done
Lay your weary head to rest
Don't you cry no more.
Bedoel je deze? Waarom voelen mensen zich standaard niet kiplekker?quote:Op vrijdag 31 maart 2006 21:35 schreef Sander_K het volgende:
Er was laatst ook ergens een topic hierover, dat ging over als je nu je geest echt helemaal losziet van je lijf.. 't is echt zo, het zijn andere mensen die jou terugstoppen in je lijf waar je niet tevreden mee bent -door die klote-opmerkingen-, maar waar je het wel mee moet doen fuck die mensen en laat zien wat voor persoon erin zit.. er zijn echt wel mensen die bereid zijn verder te kijken dan dat.
[..]
Nog even als toevoeging voor de TS.
Als iemand er van buiten goed uitziet betekent niet dat hij of zij meteen gelukkig is.
Je moet het geluk niet zoeken in materiële dingen of dingen die je zijn opgelegd door de maatschappij zoals dat iedereen maar mooi moet zijn.
Zoek het eerst van binnen, hierna merk je dat je je ook van buiten gelukkiger voelt.
Lees het bovenstaande topic gewoon even door, ik vond het in ieder geval erg interessant en heeft me ook wel geholpen met bepaalde dingen.
Sterkte
I'm dead Pete. Dead people don't like company. (Johnny Quid)
Lees een boekje of laat je voorlichten over de boeddhistische filosofie. Ik zeg niet dat je er aanhanger van moet worden of iets dergelijks, maar ik denk wel dat het je er veel van kan leren. Dit uiteraard in combinatie met eerder aangedragen advies hier.quote:[b]Op dinsdag 4 april 2006 17:31
Wat nu?
Klinkt heel religieus en klef, maar ik kan het je helaas niet anders brengen. Het heeft mij in ieder geval een boel goeds gedaan. (Plus de boekjes zijn niet zo dik )
)
Er zijn al een hoop goede dingen gezegd TS, ik hoop dat je er iets mee kan.
Er zijn drie soorten mensen; mensen die wel kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen.
Ik ga niet je hele verhaal lezen, maar ik kan je wel het standaard recept geven.
- Richt je niet op meiden
- Zoek een hobby (bij voorkeur, artistiek en/of muzikaal)
- Zoek mannelijke vrienden
- Ga uit met die vrienden
- Doe niet alsof eczeem hetgene is wat je onzeker maakt (als t voor jou een probleem is...is t dat voor iemand anders waarschijnlijk ook)
en last but not least
- Denk niet dat fittness je leven gaat veranderen.
- Meiden komen vanzelf wel naar je toe als je je leven op de rails hebt
Je moet gewoon niet zeiken en een seksfrusti zijn. Hoe meer je t wilt hoe minder snel je iets krijgt.
- Richt je niet op meiden
- Zoek een hobby (bij voorkeur, artistiek en/of muzikaal)
- Zoek mannelijke vrienden
- Ga uit met die vrienden
- Doe niet alsof eczeem hetgene is wat je onzeker maakt (als t voor jou een probleem is...is t dat voor iemand anders waarschijnlijk ook)
en last but not least
- Denk niet dat fittness je leven gaat veranderen.
- Meiden komen vanzelf wel naar je toe als je je leven op de rails hebt
Je moet gewoon niet zeiken en een seksfrusti zijn. Hoe meer je t wilt hoe minder snel je iets krijgt.
Ik ben artistiek en muzikaal.
Ben alleen te bescheiden om mijn eigen werk en heel kritisch (een perfectionist)
Ik raak altijd erg depressief als ik in de spiegel kijk en dan dat verrote oud-uitziende
gezicht zie met een kutsmoel en al die putten in me gezicht met schilfers en pijn enzo.
Dan denk ik, dit komt echt noit meer goed.
Ben alleen te bescheiden om mijn eigen werk en heel kritisch (een perfectionist)
Ik raak altijd erg depressief als ik in de spiegel kijk en dan dat verrote oud-uitziende
gezicht zie met een kutsmoel en al die putten in me gezicht met schilfers en pijn enzo.
Dan denk ik, dit komt echt noit meer goed.
Alleen mensen met liefde in hun leven groeien voorspoedig en worden sterker.
No room for the unlucky.
No room for the unlucky.
Wees er trots opquote:Op zaterdag 8 april 2006 23:56 schreef a-child-in-chains het volgende:
Ik ben artistiek en muzikaal.
Ik wou dat ik dat van mezelf kon zeggen..
Uiterlijk is niet alles. Succes ermee!
meldt je eens aan op een datingsite oid
daar staan wel zoveel idioten op
dat een meer of minder ook niet meer opvalt
daar staan wel zoveel idioten op
dat een meer of minder ook niet meer opvalt
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
|
|
