Het begon met Ans van Heumen op de basisschool. Ik was niet al te groot en Ans liep altijd met de grootste en stoerste mannen. Wat een verdriet heb ik 6 jaar lang gevoeld.
Toen naar de middelbare school. Kwam ik in de klas met Christine de Bruin.
Ik schoot plots omhoog in de lengte en had hoop gekregen. Maar Christine viel voor de zonen van notabelen. Ze kickte op status. Kwam ik aan met een pa die concierge was op kleuterschool 'Het Kwetternest.'
Na m'n schooltijd ging ik het leven in. Was te verlegen om nuchter een kroeg binnen te lopen. Dus ik was al ladderzat als ik Trudie van de Vlier aansprak.
'Hawwlo komn jew hier vaker em kwem ik jhe niet van vwoegew ?'
Dat werd ook al niks.
Dus heb ik een plaatje in het fotoboek van iemand anders geplaatst. Dacht nu komen de meiden wel met bosjes. Maar zelfs dat helpt niet.
Ik ben m'n hele leven al verkeringen aan het uitmaken terwijl ik nog nooit verkering heb gehad. Maar dat uitmaken geeft me zelfvertrouwen. Zo van ik ben je voor.
Meer mensen die zich hier in herkennen ?
. 
quote:Oh was jij dat die haar die jeugdtrauma's heeft bezorgd.Dus ik was al ladderzat als ik Trudie aansprak.
quote:we kennen toch een Christine op Fok! ?Op woensdag 29 maart 2006 00:33 schreef TerroRobbie het volgende:
Wel lachen als die christine enzo echt zouden bestaan en ook toevallig op fok zouden zitten