quote:Naar die dokter die make-up draagt ?! dacht het ff niet.
Op woensdag 05 december 2001 22:18 schreef Dagobert het volgende:
Ej Blackdevil!Ik denk dat we hem het beste naar het MCF kunnen brengen, daar weten ze vast wel raad met hem.
Als we hem nou met zn drieen even optillen en hem er heen brengen?
* Anthraxx vind dat Vork wel erg zwaar begint te worden.
Kom op nou, laten we lopen!
Kasper is wel een van mijn gasten BD, hij is een gerespecteerd man en is goed thuis in de medicshe wetenschap.
Drie keer links en we zijn er al, dat is het voordeel van in het centrum wonen 
Ow. . . . . shit. . . . . . . . .sorry
*zucht*, dit wordt een lange dag met veel opruimwerk.
* Anthraxx kijkt nog eens rond en begint wat kleine dingen naar buiten te gooien. Na een uurtje of 2 is dat eindelijk klaar en begint hij naar de grote rotzooi hoop te lopen waar Vork gister verongelukt is. Dan probeert hij alles op 1 hoop te schuiven zodat het makkelijker op te ruimen valt.
Zo, nu nog een beetje schoonmaken en dan kan ik het inrichten.
Oh-oh die hele rechterbuitenmuur ligt in puin, zo te zien heeft Anthraxx nog niets door
ik denk dat ik maar even heel snel doorloop, behalve Marlo weet toch niemand iets
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
Die moet ik maar laten staan totdat iemand me ermee helpt.
* Dan draait Anthraxx zich om en springt van schrik omhoog
Wtf, hoe komt die buitenmuur zo ehhmmm.... plat...
Dan zal ik maar eerst opzoek gaan naar een metselaar anders moet ik het zelf doen.
[Dit bericht is gewijzigd door Anthraxx op 09-12-2001 15:10]
*TIMMER* *KNAL* *HAMER* *TIK*
Is iemand hier? * Vraagt Absinthe met een ruwe stem die wordt verhinderd door de sjaal, maar daardoor niet minder duidelijk wordt.
Absinthe heft zijn arm van vlees en bloed op en trekt daarmee de sjaal van zijn gezicht. De donkere ogen die in de schaduw van zijn vettige haar verborgen liggen, de bleke huid en de grijns waarbij een stel scheve tanden zichtbaar zijn kijken naar Anthraxx.
De naam is Absinthe, ik ben hier omdat ik een brief wil versturen en... hulp nodig heb...
"Kom je altijd op middernacht een brief posten??? maar goed, waarmee kan ik je helpen"
* Terwijl Anthraxx dit zegt loopt hij naar de deur en sluit hem. Dan doet hij het licht aan.
"Eeehmm.. sorry, maar ik heb op dit moment geen tafel en stoelen om op te zitten, dus als je wilt zitten, doe dat dan op de grond."
* Absinthe heft bewust zijn andere arm op, het metaal wordt zichtbaar voor Anthraxx. Geschokt laat Absinthe zijn arm zakken. Het lijkt zo natuurlijk, het spel is perfect. Nu moet zijn interesse wel gewekt zijn denkt Absinthe die, om zijn manipulatieve planntje voort te zetten, een ietwat beschaamd gezicht opzet. Met een twijfelende, onzekere, stem vraagt hij aan Anthraxx:
Ik vroeg me af, wat weet jij over het figuur genaamd.. Equilan? Weet jij wie haar vrienden op dit eiland zijn?
* Absinthe glimlacht sympathiek terwijl hij over zijn metalen arm wrijft bij het noemen van de naam Herne. Dankzij die teef Equilan en haar vervloekte vriend is hij een onnatuurlijk wezen, gebroken in geest en lichaam. Absinthe loopt rond door het vertrek en geeft zijn ogen goed de kost terwijl hij uitlegt aan Anthraxx
Ik zoek iets dat waardig is voor een Godin... een cadeautje. Maar wat geef je iemand die alles al heeft? Ik heb veel aan Equilan te danken, dankzij haar ben ik beland in de positie waar in ik me nu bevind.
Ik voel me haar toch zeker iets verschuldigt.
Absinthe schudt verward zijn hoofd en probeert tevergeefs zijn gedachten van het hinderlijke kloppen te scheiden. Hoewel zijn poging niet is geslaagd brengt het samengaan van gedachte en irritatie een nieuw idee.
Het is niet zo duivels als de plannen die hij had voor Anthraxx toen hij hier binnenstapte, maar ze zullen zorgen voor een korte periode van vermaak.
Absinthe zoekt naar een vel papier en krabbelt daarop iets met dikke, sierlijke, zwarte letters die tegen de sneeuwwitte achtergrond afsteken. Deze brief is wederom voor Equilan. Met zijn magere vingers vouwt hij het papier enkele malen totdat het klein genoeg is om een in enveloppe te worden geschoven.
Absinthe wendt zich tot Anthraxx, zijn stem klinkt laag, koel en berekent.
Anthraxx kun je me een plezier doen? Ik zou graag een jurk willen bestellen, deze jurk zal binnen korte tijd worden afgeleverd aan dit adres... zou jij de jurk door willen sturen naar Equilan... met deze brief erbij?
* Absinthe vist uit een van zijn zakje een oud plaatje waarop een afbeelding van de jurk staat. Absinthe kijkt onschuldig naar Anthraxx, in zijn donkere, in de schaduw verborgen, ogen is iets kinderlijks te vinden, bijna grenzend aan hoop en hoge verwachtingen.
"Maar waar kan ik jou bereiken als het mis gaat?" vraagt Anthraxx bang aan Absinthe.
* En met die woorden verdwijnt Absinthe door de deur naar buiten...
Equilan,
Het lijkt zo lang geleden toen wij voor het eerst ontmoeten. Je hebt me geholpen met dingen waarop ik nog steeds geen verklaring heb gevonden. Nadat ik voor een paar weken weg ben geweest, ben ik weer terug. En als blijk van waardering van wat je voor mij gedaan hebt, zend ik jou dit pakket. Ik hoop dat je er veel plezier van hebt ...
* Dan schrikt Anthraxx op en kijkt nogmaals naar de brief en ziet dat het ondertekend met: Absinthe... Dit alles is geschreven in BLOED. Het lijkt er zelfs op dat het bloed nog vers is. Anthraxx vraagt zich af waarom hij zoiets zou ondertekenen met bloed.
*KLOP* *KLOP* *KLOP*
* klinkt het opeens door het postkantoor. Snel doet Anthraxx de envelop dicht, want misschien is het Absinthe wel. Dan rent Anthraxx naar de voordeur en doet open. wordt er gezegd. Ehhh, ja geef maar. dat ben ik.. Anthraxx pakt het pakje aan en zet een krabbel onder de brief van de koerier. Dan sluit hij de deur. Dit moet de jurk zijn. mompelt Anthraxx tegen zichzelf. Hij loopt naar de hoek toe en zet het pakje neer. Die bezorg ik morgen wel mompelt hij. En Anthraxx gaat zitten en denk t dan na wat hij gaat doen en vooral HOE hij het gaat doen. (het pakje dan
Pakje, voor de heer Anthraxx!
)
|
|
