Bloodyserious: nu heb ik geen morbide obesitas en komt mijn overgewicht voornamelijk door iets wat inmiddels over is, maar ik heb wel een sterke aanleg. Heel mijn familie is te dik, zowel aan vaders als moeders kant. Aan moeders kant is het echt door slecht eten, die mensen hebben gewoon een normale bouw en zo. Aan vaders kant snoept iedereen ook wel te veel, maar iedereen heeft ook gewoon een hele zware bouw. Als je foto's van mijn familie ziet uit zo'n beetje de tijd dat de eerste foto's gemaakt werden dan hadden die mensen al dezelfde bouw en een flink portie spek. Ik was echt verbaasd toen ik een foto zag van familie van een paar generaties terug die op het land gefotografeerd was en die vrouwen exact hetzelfde figuur hadden als ik.
Nu kan ik gewoon een normaal gewicht bereiken hoor, dus het is in mijn geval niet ernstig, maar ik heb wel duidelijk aanleg. Zoals ik hier boven al zei, toen ik drie was moest ik voor het eerst op m'n eten gaan letten omdat ik snel aankwam (en dat terwijl mijn ouders weinig geld hadden, soms niet genoeg voor eten dus laat staan voor snoep, en ik van m'n moeder sowieso al niets kreeg met kunstmatige toevoegingen als kleurstoffen... 'snoep' was voornamelijk fruit of een mariabiscuit...).
Als kind is het wel moeilijk om er rekening mee te houden. Nu denk ik, ik heb aanleg dus ik moet wat minder eten. Als kind denk je, ik word snel dik en dat is niet eerlijk, en dan is het moeilijk daar echt consequenties aan te verbinden. Als al je klasgenootjes veel chips eten omdat ze flippo's sparen, dan doe je dat toch ook. Dan koop je ook chips van je zakgeld en dan denk je niet na over dat je al x kilo weegt en dat je misschien beter een appel kan eten. Mijn moeder heeft altijd wel haar best gedaan om het snoepen af te remmen, maar het is altijd wel al een issue geweest.
Ik weet ook nog wel dat ik toen ik een jaar of vier, vijf was dus alleen in het weekend mocht snoepen en iemand me snoepjes aanbood en ik zei toen nee, en vertelde waarom. Tenminste, toen was ik me er nog niet van bewust, ik zei dat ik van m'n moeder alleen in het weekend mocht snoepen. Als kind ben je toch wel kortzichtig. Ik weet nog wel goed dat die kinderen toen aan gingen dringen, zo van 'je moeder weet het toch niet' etc. Op die leeftijd kon ik wel makkelijk nee zeggen dus, want ik heb het toen toch echt niet op. Als je ouder wordt en je je wat meer bewust wordt van je positie binnen een groep en je mee wil gaan doen met rages, dan wordt het wel moeilijker.
Sanity is (not) statistical