Ik stel me schuimwolken voor die van onder de grond oprijzen, de stegen vullen, over de huismuren stijgen, zelfs de klokkentoren overspoelen.
Maar als ik mijn ogen open verdwijnen de wolken schuim onmiddelijk. Het zijn maar hoefslagen, en de stad is onveranderd. De beesten stromen als een rivier door de met keien geplaveide straten, buigen in colonnes herwaarts en derwaarts af. Er is geen dier dat vooraan loopt, geen dier dat leidt. De beesten volgen hun onuitgesproken koers met neergeslagen ogen en trillende schouders. Toch bestaat er tussen de beesten een onverbrekelijke innerlijke band, een onuitwisbare intimiteit van herinneringen die allang uit hun blik zijn verdwenen.
Het doen van het beste dat je kunt is genoeg als je je potentieel niet kent. Nu begint het zich allemaal op te stapelen, de tijd begint op te raken en nu wil jouw kleine dame ook nog een auto en een huis.
Over overdrevenheid en de definities:
Het breekt de harten van mooie meisjes en er is geen argument tegen opgewassen aangezien het zich als kunst vermomt.
Op vrijdag 24 maart 2006 11:34 schreef Misstique het volgende:
Messias O+
Op dinsdag 4 april 2006 16:13 schreef Chowi het volgende:
Ik blijf slapen. En dan kun jij me je thee laten proeven.