quote:
op vrijdag 24 maart 2006 10:47 schreef pmb_rug het volgende:[..]
nog een paar meningen waar je jezelf op een nederlandse (maar in de rest van de wereld ongeveer wel) verjaardag niet populair mee maakt:
anti-abortus
anti-homohuwelijk
anti-euthanasie
eigenlijk heb je op veel verjaardagen aan het eind van de middag regelmatig zo'n kudde tantes die ineens conservatieve en racistische taal uit beginnen te slaan.
maar je hebt gelijk dat niet-liberale standpunten in het algemeen niet gewaardeerd worden.
evenzo:
godsdienstnederlanders (west-europeanen) zijn sowieso veel minder openlijk en vooral woordelijk bezig met hun godsdienst. ook niet-strenge christenen houden er niet van om openlijk over hun standpunt te praten, en het wordt als onfatsoenlijk gezien om het gesprek op het evangelie te brengen bij een informeel gesprek.
in de rest van de wereld is het veel openlijker allemaal. mooi voorbeeld daarvan is een bedrijfje dat ventilatoren verkoopt in ghana met de naam: "god will provide refrigeration"
kankereen oud en bijna verdwenen taboe is het praten over ziektes (alsof het woord zelf al besmettelijk is) en in bijzonder kanker. vroeger had de buurvrouw k. en dan praatte je weer over de boodschappen
stoelganghier poepen vrouwen niet. ontlasting bestaat niet tijdens gesprekken. (opnieuw) in ghana was de eerste vraag van mijn gastvrouw als ik me niet goed voelde, "hoeveel keer ik op mijn hurken was gegaan" die dag. en hoe het eruitzag, kleur, consistentie, algemene indruk.
stoelgang is een goede graadmeter voor algemene gezondheid, maar probeer het hier maar eens aan te kaarten over een tom pouce.
blijft wat mij betreft zo
gehandicaptenmenig gesprek ontaard in gestotter als het kind van de buren aan de orde komt dat...dat...niet helemaal goed...mongooltje...zo mag je dat niet zeggen...down...downie? zo mag je ook niet staren naar zo'n kind op straat, of een man in een rolstoel. dat is niet beleefd. we denken allemaal, terwijl we demonstratief
niet kijken "gut wat erg,". vragen mag niet.
ik herinner me de geschokte reacties van studiegenoten toen ik een andere studente vroeg wat er eigenlijk met haar arm was. niet luidkeels of in groepsverband, maar toch, dat kón niet.
meisje zelf legde uit dat haar arm niet goed aangelegd was en dat ze blij was dat ik het vroeg, dat scheelde weer een hoop gestaar. vervolgens vertelde ze het even aan iedereen, net zo prettig.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team