Ik werkte in 1998 bij een bedrijfje dat failliet dreigde te gaan. Mijn baas en een andere collega zijn daar vervolgens weggegaan om een eigen bedrijf te beginnen (een aantal andere collega's gingen met hen mee) en kort daarna heb ik er zelf ook ontslag genomen en ben heel ergens anders gaan werken. Een maand nadat ik weg was ofzo heb ik nog een keer een e-mailtje gestuurd naar het algemene e-mailadres van dat nieuwe bedrijfje van mijn oud-collega's om ze succes te wensen, maar ik had verder helemaal geen contact meer met hen, zo heel goed kende ik mijn oude baas en de mensen die met hem waren meegegaan nou ook weer niet, zij hadden vrijwel allemaal aan andere projecten gewerkt dan ik. Een paar maanden later zat ik op een middag op mijn nieuwe werk en ik zat een beetje na te denken over mijn nieuwe baan, die ik niet zo heel leuk vond, en om de één of andere reden vroeg ik me af wat ik zou doen als N. (mijn oude baas) mij zou vragen of ik voor hem wilde komen werken. Heel raar, want ik had me dat nog nooit eerder afgevraagd. Die vraag heeft zeker een uur door mijn hoofd gespookt en ik zat er vergaand over na te denken of ik dat zou willen, terwijl er absoluut geen aanleiding voor was om me dat af te vragen, ik had allang geen contact meer met N. en mijn oud-collega's. Een uurtje later ofzo checkte ik mijn e-mail en bleek ik een e-mailtje te hebben gekregen van een oud-collega die ook naar dat nieuwe bedrijf van N. was meegegaan. Ik kende haar nauwelijks, zij had altijd op een andere afdeling gewerkt, dus ik was verbaasd een mailtje van haar te krijgen, ze had mijn e-mailadres door dat ene mailtje dat ik ze een paar maanden daarvóór had gestuurd. Ze schreef: "Hé hoi, hoe gaat het ermee? Hoe bevalt je nieuwe baan, heb je het er een beetje naar je zin? Ja, eigenlijk vraag ik dit niet zomaar, N. wil dit weten. Hij wil weten of je geïnteresseerd bent in een baan bij ons, dus mocht je niet tevreden zijn waar je nu werkt, kom dan een keer langs voor een gesprek en als je wel tevreden bent, kom dan óók langs, misschien kunnen wij je iets beters bieden. Groetjes, ..."
Ik moet zeggen dat ik toen ik terugmailde toch wel een beetje trillende vingers had, het was zo bizar. Het maffe is dat ik eigenlijk helemaal niet echt daar wilde werken, dat type werk trok me gewoon niet zo meer. Ik had op dat moment ook een andere sollicitatie ergens lopen, maar door dit bizarre toeval dacht ik, misschien moet ik er dan toch in ieder geval maar een keer naar toe gaan, dit lijkt bijna 'meant to be' zo... Dus ik ben er een paar dagen later langs gegaan en had er een heel genoeglijk gesprek, maar ik zag mezelf er niet werken eigenlijk en diezelfde avond kreeg ik bericht n.a.v. die andere sollicitatie dat ik daar was aangenomen. Dus daarmee eindigde het, maar raar blijft het wel, ik zal het nooit vergeten.