Zo rond 1980 is na een redelijke ontspanningsperiode tussen het Westen en de USSR, het wantrouwen tussen deze twee machtsblokken weer verhevigd. Er ontstond een wapenwedloop en in Nederland werd er gedemonstreerd tegen het plaatsen van kruisraketten. Geert Mak schrijft achteraf in 'De eeuw van mijn vader' dat die massale demonstraties heus wel goedbedoeld waren, maar ook een beetje naïef. De Sovjets hadden namelijk daadwerkelijk plannen om het Westen binnen te vallen en dat is later nog eens bevestigd in het nieuws een paar maanden geleden.
Maar waren jullie nou niet bang dat het Uur U zou aanbreken? Dus dat één van de machtsblokken op die rode knop drukte en een complete kernoorlog zou ontketenen? Hoe erg waren jullie hier mee bezig? Johan Vlemmix vond een gat in de markt en ging atoombunkers verkopen in de jaren 80
, maar volgens mij heeft dat niet zo heel erg aangeslagen. Maar waren er wel andere maatregelen die jullie zouden nemen mocht het zover komen? Die communisten waren toch best wel een beetje eng, nietwaar 
Maar het was wel weer eng met die bommen enzo, want als Rusland er eentje wilde gooien op Amerika, of Amerika op Rusland, dan lagen wij er precies tussenin
quote:Qua oorzaak denk ik dat de Amerikanen ook met evenveel gemak als de Russen op die rode knop zouden drukken, maar daar gaat dit topic niet helemaal over. Het gaat om scenario's als dit bijvoorbeeldOp donderdag 23 maart 2006 13:50 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Die ontspanningsperiode werd weer op scherp gezet door die filmcowboy met al zijn wapengekletter. Ik was banger voor de Amerikanen als oorzaak van WO3 dan voor de Russen.
.quote:Ja dat verhaal kreeg ik als zesjarig Falcootje ook te horen van mijn vader. Gelukkig viel niet veel later de Berlijnse muur al gauw en viel de USSR uit elkaar enzo. Achteraf schijnen die bommen vooral over de noordpool gegooid worden las ik ergens.Op donderdag 23 maart 2006 13:54 schreef thaleia het volgende:
Maar het was wel weer eng met die bommen enzo, want als Rusland er eentje wilde gooien op Amerika, of Amerika op Rusland, dan lagen wij er precies tussenin
quote:Mja, en dat had ons gered of zo? Als basis voor de Amerikanen waren we sowieso doelwit geweest, hoor.Op donderdag 23 maart 2006 13:56 schreef Falco het volgende:
[..]
Ja dat verhaal kreeg ik als zesjarig Falcootje ook te horen van mijn vader. Gelukkig viel niet veel later de Berlijnse muur al gauw en viel de USSR uit elkaar enzo. Achteraf schijnen die bommen vooral over de noordpool gegooid worden las ik ergens.
Niet dus. Ik was toen van mening dat - als de Russen zo'n geweldig leger hadden - tegenstand weinig soelaas zou bieden. Ons werd immers altijd verteld dat ze binnen no-time over heel Europa heen zouden walsen. Beetje gelaten houding misschien, maar ik heb me er altijd prima bij gevoeld. En nooit bang
Verhaal is een beetje vergelijkbaar met de zeespiegel. Ze zijn er nl. ook altijd heel verbaasd over dat we niet bang zijn om onder de zeespiegel te wonen.
'Ik moet nog huiswerk maken voordat de Bom valt'
Bloedserieus namen we dat.
Alleen was ik zelf niet persé bang voor de Russen, maar voor elke gek die op een knop kon drukken.
quote:zoeits had ik ook. Ik had niet zoveel vertrouwen i de B acteur...Op donderdag 23 maart 2006 13:50 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Die ontspanningsperiode werd weer op scherp gezet door die filmcowboy met al zijn wapengekletter. Ik was banger voor de Amerikanen als oorzaak van WO3 dan voor de Russen.
ik ben 33
Daarna nooit echt angst gehad voor de Russen. Inderdaad meer bezorgdheid om een aantal Amerikaanse presidenten met rare ideeën.
quote:Maar je had toch wel het gevoel: okee die Reagan is een imbeciel, maar staat tenminste wel aan onze zijde?Op donderdag 23 maart 2006 15:46 schreef golfer het volgende:
Tijdens de Cuba-crisis was er wel sprake van enige spanning, kan ik mij als toen nog klein jochie herinneren.
Daarna nooit echt angst gehad voor de Russen. Inderdaad meer bezorgdheid om een aantal Amerikaanse presidenten met rare ideeën.
quote:Aan onze zijde? Mag ik even lachen? Amerika staat altijd maar aan één zijde: Die van henzelf.Op donderdag 23 maart 2006 20:00 schreef Falco het volgende:
[..]
Maar je had toch wel het gevoel: okee die Reagan is een imbeciel, maar staat tenminste wel aan onze zijde?
quote:Toch was de dreiging nooit zo hoog als begin jaren 80 toen Shultz en Shebernadze zo ongeveer wekelijks naar IJsland afreisden voor topoverleg. De tijd van SDI en ICBM's. Deze crisis dus.Op donderdag 23 maart 2006 15:46 schreef golfer het volgende:
Tijdens de Cuba-crisis was er wel sprake van enige spanning, kan ik mij als toen nog klein jochie herinneren.
Daarna nooit echt angst gehad voor de Russen. Inderdaad meer bezorgdheid om een aantal Amerikaanse presidenten met rare ideeën.
quote:Nu ik erover nadenk kan ik me wel herinneren soms nachtmerries gehad te hebben in die tijd, ik was toen jaartje of tien, twaalf en op TV waren natuurlijk veel anti-Sovjetfilms en series zoals Red Dawn.Op donderdag 23 maart 2006 20:04 schreef Dagonet het volgende:
[..]
Toch was de dreiging nooit zo hoog als begin jaren 80 toen Shultz en Shebernadze zo ongeveer wekelijks naar IJsland afreisden voor topoverleg. De tijd van SDI en ICBM's. Deze crisis dus.
Maaja mijn vader heeft de oorlog doorgebracht in een krijgsgevangenenkamp en was als de dood voor een nieuwe oorlog.
mijn vader had een KZ-syndroom
quote:Typisch dat je weer eens een topic wilt frustrerenOp donderdag 23 maart 2006 20:01 schreef Lord_Vetinari het volgende:
[..]
Aan onze zijde? Mag ik even lachen? Amerika staat altijd maar aan één zijde: Die van henzelf.
. Inderdaad kun je de Amerikanen veel verwijten qua gedrag na de Tweede Wereldoorlog, maar als het er op aankwam denk ik dat de meeste mensen (op CPN'ers na enzo) toch vertrouwden op Amerika en natuurlijk de NAVO ipv de USSR en het Warschaupact. Maar afijn ik wou dit topic niet over politieke beslommeringen laten gaan, maar over hoe men de Koude Oorlog beleefde en hoe groot nou die angst was voor die gemene Russen !Ik denk dat WOII ook nog bij veel oudere mensen heeft meegespeeld in hun gevoel bij dit soort zaken. Wat is een KZ-syndroom eigenlijk?
quote:Sorry? Kun jij me aan de hand van historische voorbeelden van na WO2 dan een gelegenheid noemen waarbij de Amerikanen iets of iemand te hulp zijn gekomen, zonder dat ze daar zelf voordeel bij hadden?Op donderdag 23 maart 2006 20:37 schreef Falco het volgende:
[..]
Typisch dat je weer eens een topic wilt frustreren
quote:Nou, ik ben geen CPN'er, maar ik ben blij, dat het nooit in de praktijk getest is. Want ik ben er nog niet zo zeker van dat Amerika een aanval op Europa vergolden zou hebben.Inderdaad kun je de Amerikanen veel verwijten qua gedrag na de Tweede Wereldoorlog, maar als het er op aankwam denk ik dat de meeste mensen (op CPN'ers na enzo) toch vertrouwden op Amerika en natuurlijk de NAVO ipv de USSR en het Warschaupact.
quote:Zoals ik al zei: Ik was banger voor de Amerikanen dan voor de Russen als veroorzaker van WO 3.Maar afijn ik wou dit topic niet over politieke beslommeringen laten gaan, maar over hoe men de Koude Oorlog beleefde en hoe groot nou die angst was voor die gemene Russen
quote:Ex Concentratie-kamp gevangenen hadden daar last van. de angst dat ze weer opgepakt zouden worden. De angst als er op een vreemd moment aan de deur gebeld werd, dat het weer de Gestapo was.Ik denk dat WOII ook nog bij veel oudere mensen heeft meegespeeld in hun gevoel bij dit soort zaken. Wat is een KZ-syndroom eigenlijk?
Heb trouwens nog in de grote anti-kernwapendemonstratie in Amsterdam meegelopen in 1981.
quote:Ik ook.Op donderdag 23 maart 2006 21:47 schreef Jane het volgende:
Heb trouwens nog in de grote anti-kernwapendemonstratie in Amsterdam meegelopen in 1981.
Hooguit bang dat wij raketten zouden plaatsen en dat daar dan ongelukken mee zouden gebeuren waar we vooral zelf last van zouden hebben. Niet geheel denkbeeldig gezien de kneuterigheid van "ons" leger.
Amerika vertrouwde ik voor geen meter, maar de Russen zo mogelijk nog minder. Gelukkig wist ik toen al dat hun wapens verouderd waren, hun vliegtuigen van gietijzer en hun raketten vooral in hun eigen silo's ontploften. En de soldaten waren doorgaans dronken na het drinken van alcoholhoudend koelwater uit de radiateurs van hun verroeste trucks.
toen ik in 1983 in militaire dienst ging, moesten we alle militaire rangen met de bijbehorende epiletten van het russische leger uit ons hoofd leren, alsmede de voertuigen waar de russen toentertijd over beschikten....
tja...
Het schijnt dat ik een paar keer in mijn kindertijd heb gevraagd of er een kernoorlog zou komen.
Ik kon er soms niet van slapen.
quote:Op vrijdag 24 maart 2006 00:00 schreef tong80 het volgende:
Ik was als klein kind bang van straaljagers. Ik was8nog niet geboren tijdens de eerste Israelische oorlog en zag dan al die enge dingen. Lag ik in bed hoorde en vliegtuig dee snel een deken over mijn hoofd.
quote:weekenden vast hebben ze me nooit voor kunnen strikken, wel zat uitgehaald en menig keer rapport CC gehadOp vrijdag 24 maart 2006 00:01 schreef tong80 het volgende:
Laffer ik ging ook in 83 in dienst was je het zelfde als mij en tegendraads waardoor je weekenden vast zat ?
quote:1948 1e
1956 2e
1967 3e (toen was je geen 8)
1973 4e
*zucht*
quote:Op donderdag 23 maart 2006 23:58 schreef laffer het volgende:
ik was nooit echt bang voor de russen, maar er werd ons wel verteld dat ze onze vijand waren.
toen ik in 1983 in militaire dienst ging, moesten we alle militaire rangen met de bijbehorende epiletten van het russische leger uit ons hoofd leren, alsmede de voertuigen waar de russen toentertijd over beschikten....
tja...
Ken je ze nog ?quote:In '92 zelfs stonden ze er nog in hoor.Op donderdag 23 maart 2006 23:58 schreef laffer het volgende:
ik was nooit echt bang voor de russen, maar er werd ons wel verteld dat ze onze vijand waren.
toen ik in 1983 in militaire dienst ging, moesten we alle militaire rangen met de bijbehorende epiletten van het russische leger uit ons hoofd leren, alsmede de voertuigen waar de russen toentertijd over beschikten....
tja...
quote:niet 1 meer, maar als 40+er wordt ik toch niet meer opgeroepen als er oorlog uitbreekt, trouwens het pantservoertuig waar ik chauffeur op was bestaat niet meer
quote:dan zijn ze lekker meegegaan in de tijdOp vrijdag 24 maart 2006 00:08 schreef Dagonet het volgende:
[..]
In '92 zelfs stonden ze er nog in hoor.
quote:Ik zat er niet ver naast.Op vrijdag 24 maart 2006 00:07 schreef golfer het volgende:
[..]
1948 1e
1956 2e
1967 3e (toen was je geen 8)
1973 4e
*zucht*
Je begreep toch wat ik bedoelde ?
*Zucht*
quote:Ik heb nog ergens tussen mijn boeken dat groene Militaire Handboek liggen van mijn lichting 1975 met al die onzin er in.Op donderdag 23 maart 2006 23:58 schreef laffer het volgende:
ik was nooit echt bang voor de russen, maar er werd ons wel verteld dat ze onze vijand waren.
toen ik in 1983 in militaire dienst ging, moesten we alle militaire rangen met de bijbehorende epiletten van het russische leger uit ons hoofd leren, alsmede de voertuigen waar de russen toentertijd over beschikten....
tja...
1) De koude oorlog koud is gebleven (das een open deur, maar toch)
2) De Amerikanen na de 2e wereldoorlog in europa zijn gebleven
3) Veel mensen in het westen zeer naief zijn geweest ten opzichte van het gevaar uit het oosten.
quote:Ko-so-vo?Op donderdag 23 maart 2006 20:01 schreef Lord_Vetinari het volgende:
[..]
Aan onze zijde? Mag ik even lachen? Amerika staat altijd maar aan één zijde: Die van henzelf.
Ik voelde me redelijk stoer daardoor in elk geval, alsof dat een soort statement zou zijn ofzo Nee, als-ie valt loop ik ook naar buiten hoor, 't kan maar beter snel afgelopen zijn met je dan.quote:De kat in je Avatar heeft ook wat van een gestyleerde bomOp woensdag 29 maart 2006 01:53 schreef Morwen het volgende:
Ik weet alleen dat ik altijd riep dat als de bom zou vallen ik eronder zou gaan zitten. Was ik 10 ofzo, denk ik, geen idee waarom ik dat riep. Misschien door beelden op tv
Toeval?
Toch ontstond er in de jaren 60, 70 en 80 steeds grotere weerzin tegen de Amerikaanse politiek. De wapenwedloop en het gebruik van die wapens liet de ganse familie gruwelen sinds het naakte napalmmeisje via de tv onze huiskamer was binnengerend om hulp.
De neutronenbom vond ik ook beangstigend. Dat er een atoombom zou vallen leek mij vanzelfsprekend. Sinds de veranderingen in Europa ben ik wat gerustgestelder.
Ik ben er nog steeds niet zo zeker van dat een kernwapenaanval niet ergens ter wereld zal gebeuren. Waarom gaan de atoomlanden anders door met het houden van atoomproeven?
quote:Er worden geen atoomproeven gehouden, daar is een stop op.Op woensdag 29 maart 2006 09:31 schreef barman het volgende:
Waarom gaan de atoomlanden anders door met het houden van atoomproeven?
quote:Je bedoelt vermoedelijk Iran?Op woensdag 29 maart 2006 09:52 schreef barman het volgende:
De Franse proeven op Mururoa inderdaad uit het vorige millenium. Dat Pakistan bvb geen proeven zal houden moet m.i. nog blijken.
AFAIK hebben pakistand en India onder druk van de rest van de wereld hun atoomproeven opgeschort.
Iran heeft denk ik over een jaar of 5 een atoombom, volgens de FAZ van afgelopen zaterdag ligt hun uranium verrijkingsprogramma ver voor op de verwachting
quote:Ook dat nog!
Ik ga mijn pukkel met ban-de-bom-teken van zolder halen...
quote:voorwaarde voor 'hulp' is niet dat je er zelf geen voordeel bij mag hebben. sterker nog. hulp gedreven vanuit eigenbelang is doorgaans een stuk effectiever.Op donderdag 23 maart 2006 20:41 schreef Lord_Vetinari het volgende:
[..]
Sorry? Kun jij me aan de hand van historische voorbeelden van na WO2 dan een gelegenheid noemen waarbij de Amerikanen iets of iemand te hulp zijn gekomen, zonder dat ze daar zelf voordeel bij hadden?
en nou niet meer offtopic gaan met je anti-amerika gehuil. open er maar een topic over ofzo
quote:in 93 zelfs nog.Op vrijdag 24 maart 2006 00:08 schreef Dagonet het volgende:
[..]
In '92 zelfs stonden ze er nog in hoor.
in het handboek soldaat stonden allemaal van die achterhaalde dingen uit de begin jaren 80.
was voor ons ter leering ende vermaeck en dat kwam omdat de dienstplicht toch al op zijn einde liep toen.
quote:Korea?Op donderdag 23 maart 2006 20:41 schreef Lord_Vetinari het volgende:
[..]
Sorry? Kun jij me aan de hand van historische voorbeelden van na WO2 dan een gelegenheid noemen waarbij de Amerikanen iets of iemand te hulp zijn gekomen, zonder dat ze daar zelf voordeel bij hadden?
[..]
Zonder de amerikanen en de VN zou het geheel in een Noordkoreaanse heilstaat zijn geworden.
Kosovo?
Wij europeanen konden met voormalig Yugoslavie geen fuck, we lieten het op zijn beloop. Wat deden we aan de beschieting van een stad als Dubrovnik?
We gingen nog eens praten terwijl de granaten vielen. De amerikanen legden een vliegdekschip voor de kust en zeiden dat alles wat ongeveer in die richting kwam werd gezien als een aanval op het amerikaanse schip. Men hield gelijk op met het beschieten van de stad.
Wat te denken van de vele hongersnoden en andere rampen waar de amerikanen veel, heel veel hulp en eten naar gestuurd hebben? En wat krijgen ze als dank? Dat azijnpissers als jij lopen zeiken.
Ik ken een radio speech van Gordon Sinclair die wel van toepassing is op jou en de andere Amerika bashers "Rebels without a clue", het is inmiddels al wat ouder, maar nog steeds vreselijk waar in de geest maar niet in elk detail.
quote:Als AudioThe United States dollar took another pounding on German, French and British exchanges this morning, hitting the lowest point ever known in West Germany. It has declined there by 41% since 1971 and this Canadian thinks it is time to speak up for the Americans as the most generous and possibly the least-appreciated people in all the earth.
As long as sixty years ago, when I first started to read newspapers, I read of floods on the Yellow River and the Yangtse. Who rushed in with men and money to help? The Americans did.
They have helped control floods on the Nile, the Amazon, the Ganges and the Niger. Today, the rich bottom land of the Misssissippi is under water and no foreign land has sent a dollar to help. Germany, Japan and, to a lesser extent, Britain and Italy, were lifted out of the debris of war by the Americans who poured in billions of dollars and forgave other billions in debts. None of those countries is today paying even the interest on its remaining debts to the United States.
When the franc was in danger of collapsing in 1956, it was the Americans who propped it up and their reward was to be insulted and swindled on the streets of Paris. I was there. I saw it.
When distant cities are hit by earthquakes, it is the United States that hurries into help... Managua Nicaragua is one of the most recent examples. So far this spring, 59 American communities have been flattened by tornadoes. Nobody has helped.
The Marshall Plan .. the Truman Policy .. all pumped billions upon billions of dollars into discouraged countries. Now, newspapers in those countries are writing about the decadent war-mongering Americans.
I'd like to see one of those countries that is gloating over the erosion of the United States dollar build its own airplanes.
Come on... let's hear it! Does any other country in the world have a plane to equal the Boeing Jumbo Jet, the Lockheed Tristar or the Douglas 107? If so, why don't they fly them? Why do all international lines except Russia fly American planes? Why does no other land on earth even consider putting a man or women on the moon?
You talk about Japanese technocracy and you get radios. You talk about German technocracy and you get automobiles. You talk about American technocracy and you find men on the moon, not once, but several times ... and safely home again. You talk about scandals and the Americans put theirs right in the store window for everyone to look at. Even the draft dodgers are not pursued and hounded. They are here on our streets, most of them ... unless they are breaking Canadian laws .. are getting American dollars from Ma and Pa at home to spend here.
When the Americans get out of this bind ... as they will... who could blame them if they said 'the hell with the rest of the world'. Let someone else buy the Israel bonds, Let someone else build or repair foreign dams or design foreign buildings that won't shake apart in earthquakes.
When the railways of France, Germany and India were breaking down through age, it was the Americans who rebuilt them. When the Pennsylvania Railroad and the New York Central went broke, nobody loaned them an old caboose. Both are still broke. I can name to you 5,000 times when the Americans raced to the help of other people in trouble.
Can you name me even one time when someone else raced to the Americans in trouble? I don't think there was outside help even during the San Francisco earthquake.
Our neighbours have faced it alone and I am one Canadian who is damned tired of hearing them kicked around. They will come out of this thing with their flag high. And when they do, they are entitled to thumb their nose at the lands that are gloating over their present troubles.
And finally, the American Red Cross was told at its 48th Annual meeting in New Orleans this morning that it was broke.
This year's disasters .. with the year less than half-over… has taken it all and nobody...but nobody... has helped.
http://www.broadcasting-h(...)/ccf_bio_audio/53.rm
De enige oorlog die ik echt eng vond als kind was de 7 daagse oorlog in Israel. Toen dacht ik, gaan ze nu weer alle joden doodmaken.
Als je die angst toen had waarom zou die angst nu dan over zijn?
Mijn moeder was tijdens de cuba crisis behoorlijk in de war, zoals veel NLers volgens mij, en nu ach er heerst n soort gelatenheid, afgestompt.
Ik was dienstplichtig millitair toen de muur viel, het hele wereldbeeld van mijn kapitein storte in, op oefeningen moesten we van hem uitkijken naar grote zwarte auto's met vreemde nummerplaten.
Nadat de muur viel heeft hij 'n speech van 'n half uur gehouden. De vijanden waren ; China en het midden oosten natuurlijk. Waakzaamheid bleef geboden. We moesten niet denken dat we er nu waren .
De kans dat het fout gaat wordt eerder groter dan kleiner.
Nee, die angst is bij mij zo groot dat ik niets anders kan doen dan het weg te stoppen.