VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Toch wel een kleine heldquote:Op zaterdag 10 januari 2015 23:56 schreef Ajacied422 het volgende:
• Club Brugge heeft de aflopende verbintenis met Timmy Simons verlengd tot medio 2016 • De 38-jarige aanvoerder kwam dit seizoen 21 competitieduels in actie en scoorde daarin zes keer • Simons speelde eerder in de periode 2000-05 ook al voor Club, waarna hij via PSV en 1. FC Nürnberg in de zomer van 2013 terugkeerde in Brugge •
Timmy weet van geen ophouden. Voetballustige speler.
Van keepers is bekend dat ze lang mee kunnen gaan. Soms zelfs tot na hun 40e. Bij veldspelers is dit een zeldzaamheid. Hun knieen, enkels, en hamstrings zijn normaal gesproken rond het 30e levensjaar afgestorven. In Nederland kijken we met bewondering naar Dirk Kuyt. Inmiddels 35 jaar oud, hoogbejaard dus, maar voetbalt nog steeds de pannen van het dak. Al is het allemaal wat stroever dan voorheen.
Toch kan het allemaal nog veel bijzonderder. We hoeven daarvoor niet naar een of ander exotisch oord te reizen waar de oudste generaties levend op vis en olijfolie tot hun 90e, zo niet ouder, marathons sneller lopen dan de gemiddelde Nederlander. Nee. In tegendeel zelfs. Slechts enkele kilometers over de Belgisch-Nederlandse grens in Brugge om precies te zijn, speelt een andere hoogbejaarde. Een oude bekende zelfs. Zijn naam? Timmy Simons!
De roestige parel van de Vlaamse laagvlakte is inmiddels 38 jaar, in December 39. De meeste lezers op dit forum zullen hem nog wel kennen van zijn tijd bij PSV. Toen hij in 2005 overkwam van Club Brugge stond hij met zijn 28 jaar al te boek als oud. Uiteindelijk verliet hij PSV in 2010 op 32-jarige leeftijd om nog een mooi avontuur bij het Duitse Nurnberg te beleven. Verwacht werd dat dit wel eens de laatste stap in zijn actieve loopbaan kon zijn. Niets is minder waar. Anno 2015 staat de Trabant onder de middenvelders nog steeds te schitteren. Een stalen pilaar in het gouden paleis van het Belgische voetbal, niet altijd mooi, maar minstens zo degelijk.
Timmy Simons is naar wat men zegt een laatbloeier. Pas op 21-jarige leeftijd kreeg hij zijn eerste profcontract bij Eerste Klasser Lommel. Daarvoor had hij altijd voor de provinciale club KTH Diest gespeeld. Zijn toekomst was rooskleurig, timmerman en elk weekend lekker voetballen met vrienden, huis boompje beestje, alles was er voor Timmy. Tot die ene dag dat een verdwaalde scout uitkwam bij een wedstrijd van KTH Diest. Een club waar zelfs deze gepokt en gemazelde voetbalkenner nog nooit van had gehoord. Als hij moest aanwijzen op de kaart waar hij was dan had hij niet eens met zekerheid kunnen vertellen aan welke kant van de grens hij vertoefde. Hoe dan ook grijpt een echte scout elke gelegenheid aan om voetbal te kunnen kijken. De echte talenten eruit te kunnen pakken. De wedstrijd die hij daadwerkelijk had willen bezoeken was toch al lang begonnen en het clubhuis van Diest was een gezellig verzamelpunt van de plaatselijke gemeenschap, en een uitzonderlijke vreemdeling, om een middag te zijn. Zijn verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, maar voetbal is en blijft voetbal.
Bij het eindsignaal was de scout dit alles al lang vergeten. Negentig minuten had hij met open mond gekeken naar Timmy Simons. Een speler die normaal gesproken niet zou opvallen. Zijn latere bijnaam was 'de houten schaduw' omdat de timmerman nagenoeg onzichtbaar over het veld zoefde. Bij KTH Diest was dit al het geval maar dit was niet meer dan schijn. Zijn inzet en passie waren tomeloos. Vanuit het niets dook hij op en pakte een bal af, een simpele pass leidde met regelmatig tot een assist of goal, deze man was de spil van KTH Diest, alles draaide om hem, en niemand had het door, noch de tegenstander noch KTH Diest, en waarschijnlijk Timmy zelf ook nie. Niemand, behalve een uitzonderlijke vreemdeling verscholen achter de verweerde reclameborden in Diest.
Zo belandde Timmy in het professionele voetbal. Een laatbloeier eerste klasse in alles wat hij deed. En zoals een laatbloeier betaamt belandde hij niet meteen bij Anderlecht of een andere grote club. In individuele proefexercisies blonk hij niet uit. Een pass was niet bijzonder. Zijn schoten waren niet denderend. Zelfs een vrachtwagen maakte een soepelere draaicirkel. Alleen Lommel durfde de gok aan en ging af op de lovende woorden van de scout.
Alles was daar zeer zeker niet mee gezegd. Een eersteklasser als Lommel is mooi maar geen vetpot. Een veilig bestaan achterlatend voor een schamele vergoeding in het Belgische tropenvoetbal, waar je de kans loopt een volledig Qatarees of Afrikaans team te treffen voor lege kille tribunes, gaat je in ieder geval niet in de koude kleren zitten. Vooral als je op latere leeftijd pas de kans krijgt. Maar in Diest had niemand twijfels. Brieven werden op de mat van de familie Simons bezorgd dat ze nooit iets van hem zouden kopen als hij het niet ging proberen. Bejaarde inwoners van het Belgische plaatsje boden hem aan elke dag naar de training in Lommel te brengen. Vrouwen in het hele dorp stonden in de rij om zijn boterhammen voor tijdens de lunch te smeren. Timmy kon er niet onderuit, hij moest het proberen, één seizoen en als het dan niet lukte keerde hij terug.
Zo gezegd zo gedaan. Timmy Simons, de nieuwe aankoop van Lommel SK, onder de rook van Eindhoven. Bij Lommel begon de bloeiende carriere van de Bompa van het Belgische voetbal. In zijn eerste seizoen speelde hij al gelijk, 32 wedstrijden. Scouts wisten de wedstrijden van Lommel al snel te vinden. Iedereen zag hoe Lommel instortte op het moment dat Simons naar de bank werd verwezen. Na twee seizoenen mocht hij a; vertrekken naar Club Brugge en niet veel later maakte hij furore bij PSV. Ook bij het Duitse Nurnberg speelde hij vrijwel alle wedstrijden. Timmy Simons werd de onbetwiste leider van elk team waarin hij terecht kwam. Niet buiten het veld maar op het veld. Niet met zijn mond of sierlijke bewegingen en talloze goals, maar simpelweg door Timmy Simons te zijn. De speler die je pas mist als hij er niet is. Of hij nu aanvoerder was of de hele wedstrijd geen bal raakte, Timmy was onmisbaar voor elk team waar hij speelde, een onvervangbare speler. De timmerman van Diest bleek alles behalve voor een dubbeltje geboren te zijn.
Dacht Timmy nog wel eens aan Diest? Wat er gebeurd was als hij had gekozen voor het timmermansleven? Wis en waarachtig. Een enorme kapitaalstroom van Dexia, grootsponsor van Club Brugge, vond een weg naar het kleine Belgische plaatsje. Timmy liep niet te koop met zijn succes maar investeerde zijn geld in iedereen die vertrouwen in hem had. Zelfs een bejaardenhuis in Nurnberg kon rekenen op zijn steun. De 'houten schaduw' was onmisbaar voor al zijn teams, kon rekenen op het respect van talloze supporters, maar zoals het wel vaker met onzichtbare spelers gaat, je vergeet ze weer, zo ook Timmy Simons. Zo nam Marc Wilmots hem niet mee naar het WK in Brazilie. Hij zou te oud zijn. Wilmots was niet overtuigd van zijn kwaliteiten. Maar eigenlijk was hij hem gewoon vergeten. Belgie ging droevig af zonder indruk te hebben gemaakt. Wat zou er gebeurd zijn als Wilmots hem wel had geselecteerd. De vloeiende bewegingen van Hazard, de robuustheid van Kompany, en dat allemaal onder de onbetwiste leiding van Simons. Wie zal het zeggen. Types als Simons worden pas gewaardeerd als ze daadwerkelijk in het veld staan. Daarbuiten zijn ze na het fluitsignaal al weer vergeten. En Timmy is zo'n geval. Zo is het al gebeurd bij PSV en Nurnberg, en zo zal het dadelijk ook gaan, opnieuw, bij Club Brugge. De Bompa van het Belgische voetbal zal straks de stilte opzoeken die hij zo gewend is. Die hij zo apprecieert. Overal zullen ze hem vergeten. Overal behalve in Diest.
Een ode aan Timmy Simmons, een zwijgzame leider.
Toch kan het allemaal nog veel bijzonderder. We hoeven daarvoor niet naar een of ander exotisch oord te reizen waar de oudste generaties levend op vis en olijfolie tot hun 90e, zo niet ouder, marathons sneller lopen dan de gemiddelde Nederlander. Nee. In tegendeel zelfs. Slechts enkele kilometers over de Belgisch-Nederlandse grens in Brugge om precies te zijn, speelt een andere hoogbejaarde. Een oude bekende zelfs. Zijn naam? Timmy Simons!
De roestige parel van de Vlaamse laagvlakte is inmiddels 38 jaar, in December 39. De meeste lezers op dit forum zullen hem nog wel kennen van zijn tijd bij PSV. Toen hij in 2005 overkwam van Club Brugge stond hij met zijn 28 jaar al te boek als oud. Uiteindelijk verliet hij PSV in 2010 op 32-jarige leeftijd om nog een mooi avontuur bij het Duitse Nurnberg te beleven. Verwacht werd dat dit wel eens de laatste stap in zijn actieve loopbaan kon zijn. Niets is minder waar. Anno 2015 staat de Trabant onder de middenvelders nog steeds te schitteren. Een stalen pilaar in het gouden paleis van het Belgische voetbal, niet altijd mooi, maar minstens zo degelijk.
Timmy Simons is naar wat men zegt een laatbloeier. Pas op 21-jarige leeftijd kreeg hij zijn eerste profcontract bij Eerste Klasser Lommel. Daarvoor had hij altijd voor de provinciale club KTH Diest gespeeld. Zijn toekomst was rooskleurig, timmerman en elk weekend lekker voetballen met vrienden, huis boompje beestje, alles was er voor Timmy. Tot die ene dag dat een verdwaalde scout uitkwam bij een wedstrijd van KTH Diest. Een club waar zelfs deze gepokt en gemazelde voetbalkenner nog nooit van had gehoord. Als hij moest aanwijzen op de kaart waar hij was dan had hij niet eens met zekerheid kunnen vertellen aan welke kant van de grens hij vertoefde. Hoe dan ook grijpt een echte scout elke gelegenheid aan om voetbal te kunnen kijken. De echte talenten eruit te kunnen pakken. De wedstrijd die hij daadwerkelijk had willen bezoeken was toch al lang begonnen en het clubhuis van Diest was een gezellig verzamelpunt van de plaatselijke gemeenschap, en een uitzonderlijke vreemdeling, om een middag te zijn. Zijn verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, maar voetbal is en blijft voetbal.
Bij het eindsignaal was de scout dit alles al lang vergeten. Negentig minuten had hij met open mond gekeken naar Timmy Simons. Een speler die normaal gesproken niet zou opvallen. Zijn latere bijnaam was 'de houten schaduw' omdat de timmerman nagenoeg onzichtbaar over het veld zoefde. Bij KTH Diest was dit al het geval maar dit was niet meer dan schijn. Zijn inzet en passie waren tomeloos. Vanuit het niets dook hij op en pakte een bal af, een simpele pass leidde met regelmatig tot een assist of goal, deze man was de spil van KTH Diest, alles draaide om hem, en niemand had het door, noch de tegenstander noch KTH Diest, en waarschijnlijk Timmy zelf ook nie. Niemand, behalve een uitzonderlijke vreemdeling verscholen achter de verweerde reclameborden in Diest.
Zo belandde Timmy in het professionele voetbal. Een laatbloeier eerste klasse in alles wat hij deed. En zoals een laatbloeier betaamt belandde hij niet meteen bij Anderlecht of een andere grote club. In individuele proefexercisies blonk hij niet uit. Een pass was niet bijzonder. Zijn schoten waren niet denderend. Zelfs een vrachtwagen maakte een soepelere draaicirkel. Alleen Lommel durfde de gok aan en ging af op de lovende woorden van de scout.
Alles was daar zeer zeker niet mee gezegd. Een eersteklasser als Lommel is mooi maar geen vetpot. Een veilig bestaan achterlatend voor een schamele vergoeding in het Belgische tropenvoetbal, waar je de kans loopt een volledig Qatarees of Afrikaans team te treffen voor lege kille tribunes, gaat je in ieder geval niet in de koude kleren zitten. Vooral als je op latere leeftijd pas de kans krijgt. Maar in Diest had niemand twijfels. Brieven werden op de mat van de familie Simons bezorgd dat ze nooit iets van hem zouden kopen als hij het niet ging proberen. Bejaarde inwoners van het Belgische plaatsje boden hem aan elke dag naar de training in Lommel te brengen. Vrouwen in het hele dorp stonden in de rij om zijn boterhammen voor tijdens de lunch te smeren. Timmy kon er niet onderuit, hij moest het proberen, één seizoen en als het dan niet lukte keerde hij terug.
Zo gezegd zo gedaan. Timmy Simons, de nieuwe aankoop van Lommel SK, onder de rook van Eindhoven. Bij Lommel begon de bloeiende carriere van de Bompa van het Belgische voetbal. In zijn eerste seizoen speelde hij al gelijk, 32 wedstrijden. Scouts wisten de wedstrijden van Lommel al snel te vinden. Iedereen zag hoe Lommel instortte op het moment dat Simons naar de bank werd verwezen. Na twee seizoenen mocht hij a; vertrekken naar Club Brugge en niet veel later maakte hij furore bij PSV. Ook bij het Duitse Nurnberg speelde hij vrijwel alle wedstrijden. Timmy Simons werd de onbetwiste leider van elk team waarin hij terecht kwam. Niet buiten het veld maar op het veld. Niet met zijn mond of sierlijke bewegingen en talloze goals, maar simpelweg door Timmy Simons te zijn. De speler die je pas mist als hij er niet is. Of hij nu aanvoerder was of de hele wedstrijd geen bal raakte, Timmy was onmisbaar voor elk team waar hij speelde, een onvervangbare speler. De timmerman van Diest bleek alles behalve voor een dubbeltje geboren te zijn.
Dacht Timmy nog wel eens aan Diest? Wat er gebeurd was als hij had gekozen voor het timmermansleven? Wis en waarachtig. Een enorme kapitaalstroom van Dexia, grootsponsor van Club Brugge, vond een weg naar het kleine Belgische plaatsje. Timmy liep niet te koop met zijn succes maar investeerde zijn geld in iedereen die vertrouwen in hem had. Zelfs een bejaardenhuis in Nurnberg kon rekenen op zijn steun. De 'houten schaduw' was onmisbaar voor al zijn teams, kon rekenen op het respect van talloze supporters, maar zoals het wel vaker met onzichtbare spelers gaat, je vergeet ze weer, zo ook Timmy Simons. Zo nam Marc Wilmots hem niet mee naar het WK in Brazilie. Hij zou te oud zijn. Wilmots was niet overtuigd van zijn kwaliteiten. Maar eigenlijk was hij hem gewoon vergeten. Belgie ging droevig af zonder indruk te hebben gemaakt. Wat zou er gebeurd zijn als Wilmots hem wel had geselecteerd. De vloeiende bewegingen van Hazard, de robuustheid van Kompany, en dat allemaal onder de onbetwiste leiding van Simons. Wie zal het zeggen. Types als Simons worden pas gewaardeerd als ze daadwerkelijk in het veld staan. Daarbuiten zijn ze na het fluitsignaal al weer vergeten. En Timmy is zo'n geval. Zo is het al gebeurd bij PSV en Nurnberg, en zo zal het dadelijk ook gaan, opnieuw, bij Club Brugge. De Bompa van het Belgische voetbal zal straks de stilte opzoeken die hij zo gewend is. Die hij zo apprecieert. Overal zullen ze hem vergeten. Overal behalve in Diest.
Een ode aan Timmy Simmons, een zwijgzame leider.
quote:Inval politie bij voormalig PSV'er Timmy Simons
In een onderzoek naar belastingfraude heeft de Belgische politie deze week onder andere een inval gedaan in het huis van de Belgische voetballer Timmy Simons (39). Het onderzoek van de politie richt zich vooral op het bedrijf Vastgoedservice, het makelaarskantoor waar de aanvoerder van Club Brugge en voormalig PSV'er aandeelhouder van is.
Volgens Belgische kranten hebben diverse ex-werknemers van het vastgoedbedrijf verklaard dat verkochte panden deels zwart konden worden betaald.
Vastgoedservice is ook de sponsor van het gelijknamige wielerteam rond de wereldkampioen veldrijden, Wout van Aert. Simons is manager bij de wielerploeg.
Topman Geert Vanhoof van Vastgoedservice is zich van geen kwaad bewust. 'Witwassen? Belastingontduiking? Ik ben niet eens verhoord geweest. Dit is de zoveelste poging van oud-werknemers om ons te beschadigen', zegt hij in zaterdag de Gazet van Antwerpen.
Timmy Simons kan zondag met Club Brugge kampioen worden in de Belgische voetbalcompetitie door het onderlinge duel met concurrent Anderlecht te winnen.
Die baas doet er gewoon een jaartje bij en is volgend seizoen opnieuw te bewonderen in de CLquote:Aanvoerder Simons: "Ik ga met Club de Champions League in"
Timmy Simons draagt ook volgend seizoen het truitje van Club Brugge. De 39-jarige aanvoerder van Club heeft op het Brugse titelfeest laten weten dat hij volgend seizoen met Club in de Champions League zal aantreden.
Het contract van Timmy Simons (39) loopt in juni af, maar de Club-aanvoerder heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij graag nog een jaartje in Brugse loondienst wil voetballen.
Tijdens de titelfestiviteiten nam Simons alle twijfels weg. "Ik ga met Club volgend jaar de Champions League in", was zijn boodschap.
http://sporza.be/cm/sporza/voetbal/Jupiler_Pro_League/1.2657365
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
|
|
