Nieuw hondje O+

Wat een nacht. Ik kon gewoon niet langer wachten en hij (ik heb hem nog geen naam gegeven maar noem hem hier even Alf ) blijkbaar ook niet. We gaan hem redden!

De rit erheen was een drama want ik ben nou eenmaal niet zo'n ster in kaartlezen. Uiteindelijk kwamen we rond 3 uur aan bij zijn bouwval. Hij hoorde ons niet aankomen, maar schrok ook niet van onze plotselinge middernachtelijke aanwezigheid... Even gepaaid met een paar snoepjes en ik had er een nieuwe vriend bij! Onderweg naar hem toe had ik wel honderden verschillende dingen bedacht om bij de plaats delict achter te laten... Een heel groot Fok you in het zand geschreven, of een handgeschreven briefje aan de haak waar hij zolang heeft vastgelegen prikken met daarop: Ik verdien een betere oude dag, tabee! Of zelfs mijn eigen telefoonnummer omdat ik wel een hartig woordje met deze mensen wens te spreken. Maar nadat we hem eenmaal bevrijd hadden, wilde ik hem gewoon zo snel mogelijk bij die plek vandaan hebben, en leken al die plannen zinloos. Onvast sjokte hij achter ons aan en met veel moeite hebben we hem in de auto gekregen. Zijn zwakke lijf kan hem amper dragen, hij heeft geen spiermassa meer in zijn benen, en hij hijgt van opluchting als dan eindelijk de (te strakke) halsband losgemaakt kan worden. Ik voelde de striemen en kale plekken die de riem in zijn nek achtergelaten heeft. Snel weg hier.

De rit terug moet een crime voor hem zijn geweest, voor ons was het dat zeker! We zijn nog geen vijf minuten onderweg en ruiken een penetrante lucht door de hele auto. Onze Alf ruikt al niet zo fris, maar wat we roken was het cadeautje wat hij van angst op onze achterbank heeft laten lopen. Behoorlijk dunne poep. . No hard feelings, het is niet mijn auto. Hij kan niet de rust vinden om te blijven liggen en de gehele rit heeft hij zich op zijn slappe poten overeind geprobeerd te houden, afgewisseld met korte pozen van liggen, maar het was duidelijk dat hij gespannen was. Angst was het niet, maar zoiets heeft hij denk ik nog nooit meegemaakt? Toch vind ik dat hij zich kranig heeft gedragen, als we uiteindelijk om 5 uur in de ochtend de parkeerplaats opdraaien. Missie geslaagd, Alf is veilig. .

Thuis, in het licht bekeken is Alf ten eerste een stuk flinker dan ik dacht. In het vorige topic zei Invictus dat hij wat weghad van een Drent, maar ik herken juist overduidelijk trekken van een Sint Bernhard. In het begin had hij wat moeite zijn poten onder zijn lijf te houden op het laminaat, maar hij past zich snel aan en het gebonk en geglij over de vloer verandert al snel in een zekerdere, maar wel voorzichtige tred. Ik schrik ervan, hoe verwaarloosd hij eigenlijk is.

Zijn gezondheid is om te huilen. Hij is zeker nog geen 14 jaar, ik gok eerder 6 tot 8, omdat honden van dit formaat zelden ouder worden dan 9, 10 jaar. Zijn oren puilen uit van de mijten en hij draagt zijn kop behoorlijk scheef, wat blijkt te duiden op een middenoorontsteking. Zijn anus is rood en opgezwollen en er komt rotzooi uit. Ik hoop dat die beide ontstekingen nog goed te behandelen zijn, maar heb geen idee hoe het er van binnen uitziet. Dat hij al veel te lang zonder medische zorg zit en het nu misschien al te laat is, wordt me pijnlijk duidelijk als hij maar zuinigjes op mijn stem reageert, misschien is hij door de oorontsteking al bijna doof. Hij heeft ook een lichte staar op beide ogen. De conditie van de vacht is slecht, hij stinkt en is al heel lang niet geborsteld of gewassen, het hok waarin hij woonde was nou niet bepaald hygienisch te noemen.

Gek genoeg is hij, ondanks hoe er met hem is omgegaan, vriendelijk, rustig, aanhankelijk en wonderbaarlijk koel, en ook mijn veel kleinere hondjes, waarvoor ik nog even gevreesd heb, worden slechts kort besnuffeld en daarna met rust gelaten. Ik heb een mooie slaapplaats voor hem klaargemaakt en nadat hij een uurtje verbijsterd in mijn huis en tuin heeft rondgesnuffeld, en een kleine maaltijd heeft gekregen, maakt hij er toch gebruik van en valt in een heerlijk diepe slaap.

Ik krijg het de volgende ochtend, na krap 4 uur slaap, toch even te zwaar. Wat hebben ze die hond toch aangedaan, en wat heb ik me in vredesnaam op de hals gehaald? Het dier gaat me een vermogen aan medische zorg kosten en is een behoorlijke handvol, ik moet van alles in huis halen en als de bliksem een omheining om mijn tuin laten plaatsen! Hij heeft geen idee hoe hij netjes aan een riem moet lopen en luistert voor geen meter, want hij hoort me niet eens. Het huis stinkt meteen naar hem en hij zal me zowat arm vreten. Misschien houdt hij altijd last van zijn gewrichten en doe ik hem helemaal geen plezier met een lange wandeling in het bos. Komen de eigenaren er achter en willen ze hem ineens terug? Dit is toch diefstal. Tranen lopen me over de wangen, ik word er moedeloos van. Dan hoor ik een diepe, tevreden zucht naast me.



Waar maakte ik me ook al weer druk om...