Dossier Consultatiebureau

jazeker zijn er trainingen!
gelukkig wel...
ik zou in dit geval uiteindelijk ook wel weten wat te bespreken, wat te checken om ook meer concreet een afweging/inschatting van de ernst te kunnen maken.
Moeilijke vind ik altijd: HOE breng je het ter sprake!

Ik heb het gelukkig niet vaak aan de hand gehad nog,
hoewel ik er zeker qua vermoedens van seksueel misbruik erg op gespitst ben gezien eigen ervaringen... ik aarzel zelf niet lang om mijn indrukken/twijfels ter sprake te brengen,
maar ik weet dat het bij collega's ook heel anders kan zijn !

mijn aanpak bij zo'n gesprek is meestal in de trant van
'goh, ik vind het lastig om er over te beginnnen..maar zus/zo valt me op...'
Hiermee hoop ik maar dat de ouder(s) niet het idee hebben dat ik in de aanval ga en het gesprek open blijft...en men dus blijft komen!
Tot nu toe werkt het.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 11:44 schreef marit1978 het volgende:
ik aarzel zelf niet lang om mijn indrukken/twijfels ter sprake te brengen,
maar ik weet dat het bij collega's ook heel anders kan zijn !

Niet persoonlijk naar jou toe Marit, maar oh, wat kan ik daar boos over raken zeg.
Ja, natuurlijk is het moeilijk om zoiets ter sprake te brengen! Maar voor het kind in kwestie is de situatie nog veel moeilijker...
Ik merk het ook aan collega's hoor (onderwijs), ze zien wel eens dingen maar ach, tja, het zal zo'n vaart niet lopen, hoe moet ik dat ter sprake brengen, is dat wel aan mij, ik zie natuurlijk maar één dingetje..
Ja hállo!!! Juist wíj, mensen die een (meer of minder) intensief contact hebben met kinderen (CB, KDV, PSZ, school, HA etc) moeten de krachten bundelen, signalen verzamelen en dan iets doen!
We krijgen honderden, zo niet duizenden kinderen onder ogen. Veel misbruik/mishandeling/verwaarlozing zal door ons niet eens opgemerkt worden, maar als we dan ook nog onze ogen sluiten voor hetgeen we wél zien.....

Even iets anders,maar wel over het CB.
Ik raak een beetje aan het twijfelen over de kundigheid van de arts,een vrouw.
Quinten heeft in het ziekenhuis bij de kinderarts al meerdere hartfilmpjes gehad en bij de laatste 2 was alles goed,qua ritme en qua kamersamentrekkingen.Nu zei de cb arts,voor de 2e x ,dat ze toch nog een extra slag hoorde
Ik sprong er nu meteen bovenop en zei:"Sorry hoor,maar bij het ziekenhuis zeiden ze dat alles goed was,hoe kan dit dan?"
Zij zei weer,dat ze ws.langer luisterde en dat het filmpje maar een momentopname was.Maar zo lang luisterde ze helemaal niet en dan sprak ze ook nog uit,dat baby's met inademen onregelmatiger ademhalen dan met uitademen.
Dus toen had ik zoiets van:Als je dat weet,waarom zeg je dit dan en maak je er een probleem van?
Ook was ik net 2,5 week geleden geweest voor een heupfoto en het was goed,ik hoefde niet breed te luieren.
Zegt die arts weer,dat ze niet tevreden was,hoe 1 been naar buiten boog en als het met 6 maanden nog zo was,dat hij weer voor een foto moest Nou,schiet mij maar lek,maar ik werd er een beetje pissig om en had er weinig zin meer in.Toen moest ze m ook nog z'n prikken geven.Gelukkig ging dat prima en was hij snel stil,maar ik kreeg er een heel vervelend gevoel van en werd meteen weer onzeker.Ik hecht toch stiekum meer waarde aan de kinderarts in het ziekenhuis dan deze muts
Maar zal ik nu nog contact met het ziekenhuis opnemen en vertellen wat de cb arts vind,of moet ik het zo laten?

Groetjes,Minoes

Mikael had de afgelopen keer ook in een keer weer een hartruisje Ik weet het vaak ook niet

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 13:40 schreef minoes_ het volgende:
Even iets anders,maar wel over het CB.
Ik raak een beetje aan het twijfelen over de kundigheid van de arts,een vrouw.
Quinten heeft in het ziekenhuis bij de kinderarts al meerdere hartfilmpjes gehad en bij de laatste 2 was alles goed,qua ritme en qua kamersamentrekkingen.Nu zei de cb arts,voor de 2e x ,dat ze toch nog een extra slag hoorde
Ik sprong er nu meteen bovenop en zei:"Sorry hoor,maar bij het ziekenhuis zeiden ze dat alles goed was,hoe kan dit dan?"
Zij zei weer,dat ze ws.langer luisterde en dat het filmpje maar een momentopname was.Maar zo lang luisterde ze helemaal niet en dan sprak ze ook nog uit,dat baby's met inademen onregelmatiger ademhalen dan met uitademen.
Dus toen had ik zoiets van:Als je dat weet,waarom zeg je dit dan en maak je er een probleem van?
Ook was ik net 2,5 week geleden geweest voor een heupfoto en het was goed,ik hoefde niet breed te luieren.
Zegt die arts weer,dat ze niet tevreden was,hoe 1 been naar buiten boog en als het met 6 maanden nog zo was,dat hij weer voor een foto moest Nou,schiet mij maar lek,maar ik werd er een beetje pissig om en had er weinig zin meer in.Toen moest ze m ook nog z'n prikken geven.Gelukkig ging dat prima en was hij snel stil,maar ik kreeg er een heel vervelend gevoel van en werd meteen weer onzeker.Ik hecht toch stiekum meer waarde aan de kinderarts in het ziekenhuis dan deze muts
Maar zal ik nu nog contact met het ziekenhuis opnemen en vertellen wat de cb arts vind,of moet ik het zo laten?

Groetjes,Minoes

Ik zou vooral heel boos worden, omdat dat lastige mens zorgvuldig naar je zoon kijkt en je misschien helemaal voor niks naar het ziekenhuis stuurt. Echt, als ik jou was, zou ik helemaal boos zijn, omdat die muts daarmee misschien iets signaleert dat anders niet gezien zou zijn. Hoe haalt ze het in haar hoofd om het zekere voor het onzekere te willen nemen, zeg.

Sugar
Minoes, wat is er mis met een arts die liever het zekere voor het onzekere neemt? En of je nog een keer naar het ziekenhuis moet gaan is iets wat alleen jij kan beslissen lijkt me, daar kan men hier niet echt raad over geven denk ik.

Als ik in Minoes haar schoenen zou staan zou ik ontzettend onzeker worden van die tegenstrijdige berichten.

ja...uiteraard word je daar onzeker van

maar; er zijn nou eenmaal 'signalen' die er niet altijd zijn!

neem een hartruisje,
dat hoeft er niet altijd te zijn...zeker niet in het totaal onschuldige geval dat je bij wat snellere hartslag het bloed hoort 'kolken' (en dus bij rust/slapen niet hoeft te horen)

neem nou een asymmetrie bij heupen:
dat hoeft niets te betekenen, maar kan ook duiden op een heupprobleem!
super dat er dus al bij een echo bleek dat er geen sprake was van heupdysplasie...
en nóg beter dat de arts dus toch nog alert blijft bij asymmetrie!
Een echo (en echoscopist!) is ook niet 100% zekerheid hoor!

Ik zou zeggen; laat je vooralsnog lekker geruststellen door feit dat de echo niets raars liet zien
en laat je ook geruststellen door feit dat de arts toch alert blijft en je evt. over enige tijd alsnog voor echo doorstuurt !

Sugar;
wat zou ik dat soms graag ook zo willen zeggen

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 16:07 schreef marit1978 het volgende:
Sugar;
wat zou ik dat soms graag ook zo willen zeggen

wat let je?

Ik heb soms ook wel het idee dat ze niet eens echt de tijd nemen voor je kind. Helemaal als het al uitgelopen is (heb al eens een uur zitten wachten) dan maken ze er een beetje haast werk van. Nu heb ik nooit iets te vragen en gaat met Mikael altijd alles wel goed maar toch. Kna me voorstellen dat er ook ouders zijn die wel wat te vragen hebben en wel onzeker zijn.

een uur uitlopen is ook wel heel erg !!!!

Heb nog even nagedacht over mijn eerdere reactie en ik realiseerde me opeens dat 'onze wijkverpleegkundige' wel eens in de zes weken een ochtendje komt meekijken bij Jonne op zijn psz. Dus mss toch meer vinger aan de pols dan ik me eerder realiseerde.

Marit, wat leuk dat je je in de discussie mengt. Dat stel ik absoluut op prijs. Juist omdat je soms ook gewoon eens de andere kant belicht.
Maar ehm... hoe ervaar je je werk nu? Nu je zelf mama bent? Vind je het anders? Zie je dingen anders?

zolang ik niet "het cb" ben is het leuk om mee te doen in nuttige discussie!

Als ik straks weer aan het werk ga denk ik dat ik vooral veel meer kan inspelen op gevoelens van onzekerheid, en hopelijk op die manier meer voor ouders kan betekenen !