quote:Kent iemand dit gedicht, en wat vind je ervan? Ik moest dit gedicht leren op de middelbare school van mijn lerares frans, en ik moest er ineens weer aan denken vandaag. Met de eerste regel in mijn hoofd gaan googlelen en gelukkig gevondenLe dormeur du val
C'est un trou de verdure, où chante une rivière
accrochant follement aux herbes des haillons
d'argent, où le soleil, de la montagne fière,
luit. C'est un petit val qui mousse de rayons.
Un soldat jeune, bouche ouverte, tête nue
et la nuque baignant dans le frais cresson bleu,
dort; il est étendu dans l'herbe, sous la nue,
pâle sur son lit vert où la lumière pleut.
Les pieds dans les glaïeuls, il dort. Souriant comme
sourirait un enfant malade, il fait un somme.
Nature, berce-le chaudement, il a froid.
Les parfums ne font pas frissonner sa narine;
il dort dans le soleil, la main sur la poitrine,
tranquille. Il a deux trous rouges au côté droit.
Maar de betekenis, ik heb het geweten maar natuurlijk alle schoolspullen weggegooid.... iemand enig idee waar het precies over gaat. Tuurlijk, ik snap de grote lijn nog steeds, maar die laatste regel..... iemand? 
De soldaat slaapt natuurlijk niet, maar is stervende omdat hij neergeschoten is. (vandaar de twee gaten in zijn zij)
quote:Maar wel een mooie tegenstelling, die heerlijkheid die in de eerste twee strofes wordt beschreven tegenover die iets minder prachtige laatste regelsOp zaterdag 18 maart 2006 11:40 schreef Thisbe het volgende:
Ik zal het zo even voor je opzoeken, ik heb het ergens liggen. Tamelijk luguber gedicht trouwens
Hier is een vertaling van Paul Claes:
Een kuil vol groen waar een rivier door zingt.
Die 't kruid met flarden zilver onbesuisd
Bespat; vanuit het fier gebergte blinkt
De zon: een klein dal dat van stralen bruist.
Een jong soldaat, blootshoofds, met open mond,
De nek in blauwe kers gedompeld, ligt
In open lucht te slapen op de grond,
Bleek in zijn groene bed vol plenzend licht.
Zijn voeten in een lis, zo slaapt hij. Zwakjes
Lachend zoals een ziek kind, soest hij zachtjes:
Natuur, verwarm en wieg hem: kou heeft hij.
De geuren doen zijn neusvleugels niet trillen;
Hij slaapt in de zon, een hand op zijn stille
Borst, rechts twee rode gaten in zijn zij.
In het Nederlands wordt het gedicht er niet mooier op.
Want poezie, wordt wel ooit beweerd, is datgene wat verdwijnt als je een gedicht vertaald.
[ Bericht 0% gewijzigd door ginder op 19-03-2006 00:28:03 ]
Een opening in lover waar een beek in zingt
die flarden zuiver zilver vasthecht , onbesuisd,
aan gras; van bovenaf de fiere bergen blinkt
de zon: een klein rivierdal dat van stralen bruist.
Een jong soldaat, met open mond, bloot hoofd en nek
die is verscholen in een fris blauw veldkersbad,
slaapt; uitgestrekt in gras en onder hemeldak
bleek in zijn groene bed waarop het daglicht spat.
Hij slaapt; rond voeten gladiolen. Als een knaap
die glimlacht in zijn ziekbed, lacht hij in zij slaap:
natuur schenk koesterende warmte: kou lijdt hij.
De zware geuren doen zijn neusvleugels niet trillen;
hij slaapt zacht in de zon, zijn hand rust op de stille
borstkas. Twee rode gaten in de rechterzij.
Een vertaald gedicht is als de onderkant van een tapijt.
[ Bericht 0% gewijzigd door ginder op 19-03-2006 00:48:58 ]
quote:Hey, leuke site!Op donderdag 23 maart 2006 23:10 schreef tim2308 het volgende:
En hier wordt het voor je voorgelezen...
Mooi gedicht trouwens, maar vertalen is leuk om te weten wat er staat, maar een echt gedicht hou je er niet aan over natuurlijk.