U.S. Weapons Poison Europe

quote:

U.S. Weapons Poison Europe

A shocking new scientific study by British scientists Dr. Chris Busby and Saoirse Morgan asks: “Did the use of uranium weapons in Gulf War II result in the contamination of Europe?”

High levels of depleted uranium (DU) have been measured in the atmosphere in Britain, transported on air currents from the Middle East and Central Asia. Scientists cited the U.S. bombing of Tora Bora, Afghanistan in 2001 and the “Shock and Awe” bombing during Gulf War II in Iraq in 2003 as one of the main reasons.

In the 1950s the British government had established an air monitoring facility at the Atomic Weapons Establishment (AWE) in Aldermaston to measure radioactive emissions from British nuclear power plants and atomic weapons facilities.

Ironically, AWE was taken over three years ago by Halliburton, which at first refused to release key data as required by law to Busby.

An international expert on low-level radiation, Busby serves as an official advisor on several British government committees. He recently co-authored an independent report on low-level radiation with 45 scientists with the European Committee on Radiation Risk (ECRR) for the European Parliament.

Busby was eventually able to get Aldermaston’s air monitoring data from Halliburton by filing a freedom of information request using a new British law that became effective Jan. 1, 2005. Critical data from 2003 was missing, however, so he had to obtain the information from the Defence Procurement
Agency.

Aldermaston is one of many nuclear facilities throughout Europe that regularly monitor atmospheric radiation levels transported by sand, dust storms and air currents from radiation sources in North Africa, the Middle East and Central Asia.

After the “Shock and Awe” campaign in Iraq in 2003, very fine particles of depleted uranium were captured along with larger sand and dust particles in filters in Britain. These particles traveled in seven to nine days from Iraqi battlefields as far away as 2,400 miles.

The radiation measured in the atmosphere quadrupled within a few weeks after the beginning of the 2003 campaign, and at one of the five monitoring locations, the levels twice required an official alert to the British Environment Agency.

In addition, according to Busby, the Aldermaston air monitoring data provided a continuous record of depleted uranium levels in Britain from other recent wars.

Extensive video news footage of the 2003 Iraq war, including Fallujah in 2004, provided evidence that the United States has illegally used depleted uranium munitions on civilian populations. These military actions are in direct violation of not only international conventions but also violate U.S. military law because the United States is a signatory to The Hague and Geneva conventions and the 1925 Geneva Gas Protocol.

Depleted uranium weaponry meets the definition of a weapon of mass destruction (WMD) in two out of three categories under U.S. Code Title 50, Chapter 40 Sec. 2302. After action mandates have also been violated such as U.S. Army Regulation AR 700-48 and TB 9-1300-278, which requires treatment of radiation poisoning for all casualties, including enemy soldiers and civilians.

In the mainstream press, British officials have attempted to counter the study by blaming the elevated uranium levels on “local sources.” Anonymous statements by government scientists used by the media thus far, however, have been contradicted by evidence disclosed in the report.

Naturally occurring uranium in the crust of the Earth is only 2.4 parts per million and could not become concentrated to the high levels measured in Britain. As far as nuclear power plants are concerned, the lowest levels of uranium measured at monitoring stations around Aldermaston were actually taken at the facility, which designs and tests nuclear weapons—meaning this could not possibly be a source.

Atomic weapons facilities would be more likely to produce plutonium contamination, which was not reported as a contaminant.

This wasn’t the first time a noted scientist has discussed global pollution from the use of DU.

Dr. Keith Baverstock, an expert on radiation, exposed a World Health Organization (WHO) cover-up on depleted uranium. Baverstock leaked an official WHO report that he had written for the organization but was never published. He warned in the report about the environmental contamination from tiny DU particles formed from U.S. munitions.

[edit]plaatje weggehaald wegens 1) Het niet voorkomen in de bron en 2) dat er redelijk is aangetoond dat dit een kind is met een afwijking die niet direct in verband kan worden gebracht met DU[/edit]

In addition, Dr. Katsuma Yagasaki, a Japanese physicist at the University of the Ryukyus in Okinawa, estimated that the atomic equivalent of at least 400,000 Nagasaki bombs has been released into the global atmosphere since 1991 from the use of DU munitions. He said it is mixed in the atmosphere in one year.

DU PROFITS

As if Busby’s report is not bad enough, a new book by a leading scientist notes who is making billions from nightmare armaments.

Dr. Jay Gould revealed in his book The Enemy Within that the British royal family privately owns investments in uranium holdings worth over $6 billion through Rio Tinto Mines in Australia. The mining company was formed for the British royal family in the late 1950s by Roland Walter “Tiny” Rowland, who was known as the queen’s banker and the master financial manipulator behind billionaire Robert Maxwell’s fortune.*

The Rothschilds are also profiting enormously from their control of the price and supply of uranium globally.

The ubiquitous Halliburton just recently finished construction of a 1,000-mile railway from the mining area to a port on the north coast of Australia to transport the ore.

The queen’s favorite American buccaneers, Dick Cheney and the Bush family, are tied to her through uranium mining and the shared use of DU munitions in the Middle East, Central Asia and Kosovo.



The role that such diverse groups and individuals as the Carlyle Group, George H.W. Bush, former Carlyle CEO Frank Carlucci, Los Alamos and Livermore labs, and U.S. and international pension fund investments have played in proliferating depleted uranium weapons is not well known. God save the queen from her complicity in turning planet Earth into a death star.

Leuren Moret is an international expert on the environmental effects of depleted uranium and has worked at two U.S. nuclear weapons laboratories.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:34 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

met de eerste zin gaat het al fout in gewone bommen zit geen uranium dat spul zit alleen in sabot rounds en pantser.

verder ontstaat daar bijna geen fall out door omdat het een vaste stof is.

(kinderen die op kapot geschootte tanks spelen krijgen wel kanker idd)

quote:

When a projectile hits armor, it evaporates and incinerates. The resulting uranium oxide dust can travel for miles and miles, spread by the wind, where it is inhaled not only by soldiers on the battlefield but also by civilians. Within the body, alpha radiation can affect the human body directly - a hazard that does not exist in storage, where alpha radiation cannot penetrate the shell's case.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 19:42 schreef SaintOfKillers het volgende:
Ja, ze zullen wel een punt hebben, maar dat plaatje vind ik een nogal goedkope manier om te proberen scoren.

quote:

Cradle to grave

Dr Jenan Ali, a senior Iraqi doctor at Basra hospital's College of Medicine, says her studies show a 100% rise in child leukaemia in the region in the decade after the first Gulf war, with a 242% increase in all types of malignancies.

The director of the Afghan DU and Recovery Fund, Dr Daud Miraki, says his field researchers found evidence of DU's effect on civilians in eastern and southeastern Afghanistan in 2003 although local conditions make rigorous statistical analysis difficult.

"Many children are born with no eyes, no limbs, or tumours protruding from their mouths and eyes," Miraki told Aljazeera.net. Some newborns are barely recognisable as human, he says. Many do not survive.

Afghan and Iraqi children continue to play amid radioactive debris. But the US army will not even label contaminated equipment or sites because doing so would be an admission that DU is hazardous.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 21:26 schreef SaintOfKillers het volgende:

[..]

Je post heeft dat plaatje helemaal niet nodig. Alsof ik zo'n plaatje nodig heb om te beseffen dat dit soort mutaties verschrikkelijk zijn.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 21:38 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

dat plaatje is alleen niet gekomen door DU munitie dat maakt het zo sensationeel

quote:

Dr. Keith Baverstock, an expert on radiation, exposed a World Health Organization (WHO) cover-up on depleted uranium. Baverstock leaked an official WHO report that he had written for the organization but was never published. He warned in the report about the environmental contamination from tiny DU particles formed from U.S. munitions.

quote:

Vragen en antwoorden over verarmd uranium

1. Wat is uranium?

2. “Verarmd uranium is 40 procent minder radioactief dan het uranium dat van nature in en om ons heen voorkomt. Waarover maken we ons druk?”

Vaak wordt beweerd dat verarmd uranium minder radioactief is en daardoor veel minder gevaarlijk is dan het minerale uranium dat overal voorkomt. Die bewering is vals en misleidend. “Verarmd” uranium zendt ongeveer 60 procent zoveel alfastraling uit als “natuurlijk” uranium (concentraat!), 85% zoveel gammastraling en in wezen dezelfde hoeveelheid bčtastraling. Verarmd uranium is dus veel radioactiever dan uranium in haar natuurlijke staat dat verspreid is in zeer kleine hoeveelheden (1 theelepel mineraal uranium per 5 ton droge aarde). De chemische giftigheid van verarmd uranium is hetzelfde als die van natuurlijk uraniumconcentraat.
Maar belangrijker is: het minerale uranium hoopt zich niet op in ons lichaam. De effecten van dit minerale uranium laten zich daarom niet vergelijken met de geconcentreerde chemische stoffen “natuurlijk” en “verarmd” uranium. De meeste stofdeeltjes (uraniumoxiden) die vrijkomen nadat munitie van verarmd uranium explodeert zijn slecht oplosbaar (uraniumtrioxide) of niet oplosbaar (keramische deeltjes). In tegenstelling tot het minerale uranium hopen deze deeltjes zich wčl op in het lichaam. Bijvoorbeeld door die deeltjes in te ademen. Naast slecht en niet oplosbare uraniumoxiden komen er bij een explosie met munitie van verarmd uranium ook oplosbare deeltjes (uraniumoxiden) vrij. Deze deeltjes passeren het lichaam snel, maar kunnen bij overmaat schade toebrengen aan de nieren.
Het uraniumstof dat vrijkomt bij de winning van uraanerts in de uraniummijnbouw is heel andere stof dat de uraniumstof die vrijkomt na een explosie van uraniumhoudende munitie. In de uraniummijnbouw hebben we te maken met minerale en overwegend oplosbare uraniumdeeltjes en spelen vooral de schadelijke effecten van radon, een radioactief gas en een vervalproduct van uranium, een grote rol. Stofdeeltjes “natuurlijk” en “verarmd” uranium zijn meer dan duizend maal meer geconcentreerd dan de stofdeeltjes in de uraniummijnbouw. Uit duizend kilogram uraanerts wordt gemiddeld een halve kilo “natuurlijk” uranium vrijgemaakt. Bovendien zijn de stofdeeltjes verarmd uranium overwegend slecht en niet oplosbare stofdeeltjes, die bestaan uit het niet-splijtbare uranium-238 (alfastraler) en haar vervalproducten thorium-234 en protactinium-234 (beide bčta- en gammastraler). Het is dus onzin om de effecten van uraniumstof in de mijnbouw te vergelijken met de stofdeeltjes van verarmd uranium. Dat komt neer op appels met peren vergelijken.

3. Wat zijn de risico’s tijdens en na het militair gebruik van verarmd uranium?

Het grootste risico van verarmd uranium is wanneer het zich in de vorm van stofdeeltjes bevindt. Dat risico geldt met name op het slagveld. Het Amerikaanse nucleaire adviesbureau SAIC waarschuwt in een rapport van juli 1990 aan het Amerikaanse legeronderdeel dat verantwoordelijk is voor het militair gebruik van verarmd uranium: “Blootstelling van soldaten op het slagveld aan aërosolen van verarmd uranium kan significant zijn met potentiële radiologische en toxicologische gevolgen.” Na inslag van een uraniumhoudende antitankgranaat verdampt 20 procent in minuscule stofdeeltjes uraniumoxiden, die ingeademd kunnen worden door hen die zich in de onmiddellijke nabijheid bevinden (tot 400 meter) of door militair personeel en burgers die zich later in, op of rond de plek van inslag bevinden. De stofdeeltjes hebben een diameter van 0,1 tot 10 micrometer en kunnen minstens tot 40 kilometer van de bron meegenomen worden door de wind en kunnen jaren later weer opdwarrelen wanneer verstoring plaatsvindt door de wind, machines of door mensen. Stofdeeltjes dringen het lichaam binnen via de longen, de slokdarm, via open wonden of door granaatsplinters in het lichaam. Granaatsplinters in het lichaam en opname van stofdeeltjes via inademing worden beschouwd als de routes van blootstelling die het meest waarschijnlijk zijn voor het veroorzaken van gezondheidseffecten. Er is echter een groot gebrek aan gegevens over blootstelling aan verarmd uranium tijdens en na een oorlog.
De gezondheidseffecten worden bepaald door de chemische en de radiologische giftigheid van de microdeeltjes verarmd uranium. Ook wordt door een geneticus in dienst van het Pentagon gewezen op de mogelijkheid van een extra schadelijke combinatie van deze twee. Onderzoek bij mensen en dieren brengt interne blootstelling aan verarmd uranium in verband met schade aan de nieren, het immuun- en voortplantingsysteem, het zenuw- en ademhalingstelsel, en het ontstaan van kanker en genetische mutaties.
Na inademing nestelen de stofdeeltjes uraniumoxiden zich in de neus, mond, luchtwegen, longen en darm. De niet en slecht oplosbare stofdeeltjes die in de longen terechtkomen blijven veel langer in het lichaam dan de oplosbare stofdeeltjes. Na verloop van tijd komen de deeltjes terecht in de lymfeklieren of in de bloedbaan, maar sommige kunnen jarenlang in de longen verblijven. Het verarmd uranium dat wel in het bloed terechtkomt zal hoofdzakelijk via de urine worden uitgescheiden, terwijl het verarmd uranium dat de darm passeert via de ontlasting wordt uitgescheiden. Tot 75% van het verarmd uranium dat in het bloed wordt geabsorbeerd kan al in de eerste week na blootstelling worden uitgescheiden, gevolgd door een langzame uitscheiding over een periode van een jaar. Het verarmd uranium dat niet snel uit het lichaam wordt verwijderd zal zich nestelen in de botten en organen, met name de nieren. Die deeltjes zullen tenminste drie jaar in de nieren verblijven en in de botten tenminste vijfentwintig jaar.
Bij interne besmetting met niet of slecht oplosbare deeltjes verarmd uranium wordt dus radioactiviteit opgehoopt in het lichaam. Dit is niet het geval met het minerale uranium dat ons lichaam snel passeert, net als de oplosbare uraniumoxiden van verarmd uranium.

[..]

4. Hoeveel mensen hebben er aan verarmd uranium blootgestaan?

5. Wat is er tot op heden aan onderzoek verricht naar de gevolgen voor het milieu en de gezondheid?

6. Lopen de Nederlandse soldaten ook risico op besmetting met verarmd uranium?

De Nederlandse regering maakte tijdens het Kamerdebat (25 juni 2003) over de zending van 1100 Nederlandse militairen naar de provincie Al-Muthanna in het zuiden van Irak kenbaar dat in deze streek geen verarmd uranium zou zijn gebruikt. Bronnenonderzoek van Maarten van den Berg (Review of International Social Questions: http://www.risq.nl) bracht aan het licht dat er in de Irak-oorlog, evenals in 1991, wel degelijk in deze streek verarmd uranium is gebruikt. Ook de Nederlandse militairen lopen dus risico op besmetting met stofdeeltjes verarmd uranium.

7. Hoeveel verarmd uranium mag je in Europa lozen in het milieu?

8. Waarom wordt verarmd uranium toegepast in munitie?