WKN Weer, Klimaat en Natuurrampen
Lees alles over het onstuimige weer op onze planeet, volg orkanen en tornado's, zie hoe vulkanen uitbarsten en hoe Moeder Aarde beeft bij een aardbeving. Alles over de verwoestende kracht van onze planeet en tal van andere natuurverschijnselen.
Postbus 51 heeft het niet bij het verkeerde eind met de slogan: Een beter milieu begint bij jezelf.
Wie met niets tevreden is, bezit alles.
Jah, maar het aantal votes is nog relatief laag en bovendien is lang niet elke userreview positief. Zo stelde een van de users dat deze serie een 10 voor plaatjes kijken zou krijgen en een mager 5-je voor inhoud. Nu is dat 5-je natuurlijk overdreven, maar er zit ergens wel een kern van waarheid in; planet earth is immers (bijna ongeevenaard) mooi gefilmd, maar bezit mi niet veel diepgang (al was het laten zien van spectaculaire beelden mss ook wel het hoofddoel van deze serie en heeft men het uitdiepen van onderwerpen juist ten faveure daarvan proberen te vermjden )quote:Op vrijdag 9 februari 2007 11:30 schreef Verbal het volgende:
Deze score heb ik overigens nog nooit gezien op de Internet Movie Database
V.
ik hou van hobby's
Hoe cliché het ook klinkt het is een waarheid als een koe. Sinds ik deze serie heb gezien ben ik werkelijk waar een andere kijk op de wereld gaan ontwikkelen. Ik wil binnen een paar jaar weg zijn uit dit overwegend verrotte land en het met mijn eigen ogen gaan zien.quote:Op vrijdag 9 februari 2007 08:43 schreef ImmovableMind het volgende:
Postbus 51 heeft het niet bij het verkeerde eind met de slogan: Een beter milieu begint bij jezelf.
Ik hoop dat meer mensen die hem zien verliefd mogen worden op de prachtige natuur om ons heen. Ik hoop het zo dat het allemaal goed komt en de natuur behouden zal blijven.
Ik heb de serie ook sinds kort ontdekt en ik vind het een geweldig leuke serie
die ik als het even kan volg.
die ik als het even kan volg.
Vanavond was op BBC4 de aflevering met de oorlog voerende chimpansees. Ik zat verbijsterd en met open mond op de bank, al moet ik wel zeggen dat de gewiektste montage en het geweldige suspense oproepende commentaar van Sir David niet onbelangrijk waren bij het oproepen van die emotie.
Dus al was er misschien sprake van enige manipulatie, dit was weer een volstrekt hoogtepunt!
Dus al was er misschien sprake van enige manipulatie, dit was weer een volstrekt hoogtepunt!
It's not a lie, if you believe
Ik hoor echt niets meer over Planet Earth. Volgens mij is de kans ook klein dat een Nederlandse zender ze gaat uitzenden.
Inderdaad
Ik vind het echt zonde dat het niet aangekocht wordt door de AVRO ofzo...
Ik vind het echt zonde dat het niet aangekocht wordt door de AVRO ofzo...
- "Autisten met elkaar in contact brengen is net zoals delen door 0"
In Trouw van zaterdag 28/7 staat dat de EO natuurdocumentaires censureert.
Zodra de evolutie aan de orde komt wordt de schaar gehanteerd.
Scenes over de afstamming van de mens of de geschiedenis van de continenten worden eruit geknipt of de voice-over spreekt een andere tekst.
Een documentaire die handelt over de afstamming van de mens komt bij de EO al helemaal niet aan bod.
Zodra de evolutie aan de orde komt wordt de schaar gehanteerd.
Scenes over de afstamming van de mens of de geschiedenis van de continenten worden eruit geknipt of de voice-over spreekt een andere tekst.
Een documentaire die handelt over de afstamming van de mens komt bij de EO al helemaal niet aan bod.
Dat gaat over The Life of Mammals. Wat heeft dat te maken met deze prachtige serie
V.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Voor ongeveer 30 pond bij CD-WOW en Play.com (inclusief verzendkosten). En er komen een HD DVD en Blu Ray uitgave aan (zie Amazon.com). Daar is ook een 9-dvd box van Planet Earth én Blue Planet te bestellen (38,49 pond excl. verzendkosten). Beiden series zijn aanraders .quote:Op zondag 29 juli 2007 10:21 schreef w8jij17 het volgende:
Voor welke prijzen ligt hij nu eigenlijk in de schappen?
Leuk en ik in HD-DVD your point?quote:Op zaterdag 21 juli 2007 23:20 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Ik heb de hele serie gewoon op mijn computer staan in divx formaat..
Er is zeker geen versie met Nederlandse ondertitels te krijgen? Het lijkt me een perfect kado voor mijn oma die van natuurdocumentaires houdt en sinds kort een lcd-tv en dvd-speler heeft.
Op dinsdag 23 augustus 2011 23:18 schreef problematiQue het volgende:
Mensen die zomaar claimen dat A beter is dan B moet je gewoon negeren. Internetruis.
Mensen die zomaar claimen dat A beter is dan B moet je gewoon negeren. Internetruis.
Dit meen je niet! (?)quote:Op zondag 29 juli 2007 11:40 schreef Schonedal het volgende:
In Trouw van zaterdag 28/7 staat dat de EO natuurdocumentaires censureert.
Zodra de evolutie aan de orde komt wordt de schaar gehanteerd.
Scenes over de afstamming van de mens of de geschiedenis van de continenten worden eruit geknipt of de voice-over spreekt een andere tekst.
Een documentaire die handelt over de afstamming van de mens komt bij de EO al helemaal niet aan bod.
- "Autisten met elkaar in contact brengen is net zoals delen door 0"
Duurste natuurfilm op IDFA
AMSTERDAM - Het is de duurste natuurfilm die ooit is gemaakt. Om precies te zijn 47 miljoen euro. En het is mogelijk de laatste die zo wordt gemaakt. Want als het tegenzit, is de ijsbeer over 23 jaar uitgestorven.
Dat is althans een prognose van regisseurs Alastair Fothergill en Mark Linfield. Ze zijn de makers van de documentaire Earth, die begint en eindigt met een hongerende ijsbeer. Als gevolg van de opwarming van de aarde en het smelten van de ijskorst rond de Noordpool komt hij steeds minder goed aan de kost.
''Niet voor niets is de ijsbeer één van onze hoofdrolspelers'', zegt Fothergill. ''We laten de moeilijkheden zien waarmee met de seizoenen trekkende dieren worden geconfronteerd in een snel veranderende wereld.'' En niet voor niets is de ijsbeer het symbool van een dreigende milieuramp.
Aan het einde van de film, die maandag tijdens het documentairefestival IDFA in Amsterdam, zijn Nederlandse première beleeft, capituleert de ijsbeer. Het wanhopige dier moet het afleggen tegen een groep walrussen met gevaarlijke slagtanden. De wanhopige ijsbeer was er niet in geslaagd een babywalrus als middagmaal te veroveren.
Fothergill en Linfield, die in 2004 voor Deep Blue de oceanen indoken, reisden voor de anderhalf uur durende documentaire van de Noordpool tot Antartica. Wetenschappers ontwikkelden een speciaal jasje voor de hd-camera's om in de bittere kou voor de beelden van de ijsberenfamilie. De makers filmden op de toendra's in Rusland, in de Kalahari woestijn in Afrika en in het hooggebergte van de Himalaya. Veel van boven, met veel overzicht.
Als het de beelden niet alleen al verbluffen, dan helpt de theatrale muziek van George Fenton uitgevoerd door de Berliner Philharmoniker wel een handje. Afgezien van de documentaire deden Fothergill en Linfield materiaal op voor een elfdelige televisieserie, die ook in Nederland zal worden uitgezonden.
In Rusland richtte de lens zich op armoerpanters, waarvan er op de hele wereld nog maar veertig zijn en die gelden als 's werelds meest bedreigde schepsel. In Afrika volgden de camera's olifanten op jacht naar water en in gevecht met leeuwen die het op de jonge spruiten van de dikhuiden hadden gemunt. En uit Mongolië en India kwamen beelden van de jufferkranen, die er lang niet altijd in slagen de hoogste bergketen ter aarde over te komen.
Geluksplaneet noemen de makers de aarde bij het begin. In die benaming dreigt al dat de bewoners van de planeet niet voor eeuwig van dat geluk zijn verzekerd. In het somberste scenario haalt de ijsbeer de tweede helft van de 21ste eeuw niet. ''Kijk eens wat je daaraan zelf kunt doen'', is het advies van Fothergill en Linfield, die de documentaire maakten voor de BBC Natural History Unit. (ANP)
AMSTERDAM - Het is de duurste natuurfilm die ooit is gemaakt. Om precies te zijn 47 miljoen euro. En het is mogelijk de laatste die zo wordt gemaakt. Want als het tegenzit, is de ijsbeer over 23 jaar uitgestorven.
Dat is althans een prognose van regisseurs Alastair Fothergill en Mark Linfield. Ze zijn de makers van de documentaire Earth, die begint en eindigt met een hongerende ijsbeer. Als gevolg van de opwarming van de aarde en het smelten van de ijskorst rond de Noordpool komt hij steeds minder goed aan de kost.
''Niet voor niets is de ijsbeer één van onze hoofdrolspelers'', zegt Fothergill. ''We laten de moeilijkheden zien waarmee met de seizoenen trekkende dieren worden geconfronteerd in een snel veranderende wereld.'' En niet voor niets is de ijsbeer het symbool van een dreigende milieuramp.
Aan het einde van de film, die maandag tijdens het documentairefestival IDFA in Amsterdam, zijn Nederlandse première beleeft, capituleert de ijsbeer. Het wanhopige dier moet het afleggen tegen een groep walrussen met gevaarlijke slagtanden. De wanhopige ijsbeer was er niet in geslaagd een babywalrus als middagmaal te veroveren.
Fothergill en Linfield, die in 2004 voor Deep Blue de oceanen indoken, reisden voor de anderhalf uur durende documentaire van de Noordpool tot Antartica. Wetenschappers ontwikkelden een speciaal jasje voor de hd-camera's om in de bittere kou voor de beelden van de ijsberenfamilie. De makers filmden op de toendra's in Rusland, in de Kalahari woestijn in Afrika en in het hooggebergte van de Himalaya. Veel van boven, met veel overzicht.
Als het de beelden niet alleen al verbluffen, dan helpt de theatrale muziek van George Fenton uitgevoerd door de Berliner Philharmoniker wel een handje. Afgezien van de documentaire deden Fothergill en Linfield materiaal op voor een elfdelige televisieserie, die ook in Nederland zal worden uitgezonden.
In Rusland richtte de lens zich op armoerpanters, waarvan er op de hele wereld nog maar veertig zijn en die gelden als 's werelds meest bedreigde schepsel. In Afrika volgden de camera's olifanten op jacht naar water en in gevecht met leeuwen die het op de jonge spruiten van de dikhuiden hadden gemunt. En uit Mongolië en India kwamen beelden van de jufferkranen, die er lang niet altijd in slagen de hoogste bergketen ter aarde over te komen.
Geluksplaneet noemen de makers de aarde bij het begin. In die benaming dreigt al dat de bewoners van de planeet niet voor eeuwig van dat geluk zijn verzekerd. In het somberste scenario haalt de ijsbeer de tweede helft van de 21ste eeuw niet. ''Kijk eens wat je daaraan zelf kunt doen'', is het advies van Fothergill en Linfield, die de documentaire maakten voor de BBC Natural History Unit. (ANP)
Ik zag een trailer in de bioscoop. Dus het zal binnenkort wel in de Pathé draaien. Ga ik dan wel heen want dat is toch een stuk leuker dan mijn TV 
- "Autisten met elkaar in contact brengen is net zoals delen door 0"
De laatste jaren heeft de documentaire weer een plaats in de bioscoop. Vooral sinds de politiek geladen en maatschappelijk betrokken films van Michael Moore, waarbij het opzoeken van de controverse sterk geholpen heeft. De liefhebber van de natuurdocumentaire blijft echter vaak aangewezen op zenders als Discovery Channel en National Geographic. March of Penguins was weliswaar wereldwijd een doorslaand succes in de bioscopen, maar moest het toch vooral hebben van humor en aandoenlijke donzige pinguïns. En de toon van An Inconvenient Truth van Al Gore was weer behoorlijk ernstig en serieus. De BBC-documentairereeks "Planet Earth", waarvan de film Earth de slotakte is, slaat een geheel andere richting in, waarbij de nadruk sterk ligt op de nieuwe (digitale) technieken waarmee natuurdocumentaires zich tegenwoordig kunnen bedienen.
De reeks, maar vooral deze afsluitende bioscoopfilm, laat zich alleen maar uitdrukken in superlatieven. In maar liefst vijf jaar scharrelden de filmploegen van de BBC, ondersteund door een slordige veertig miljoen dollar aan budget, de beelden voor 'Planet Earth' bij elkaar. Het mooiste werd bewaard voor deze anderhalf durende slotfilm. De beelden werden met high-definition camera's over de hele planeet, te land, ter zee en in de lucht geschoten. Het resultaat is een (fictieve) tocht van de Noord- naar de Zuidpool.
De reis begint bij het ontwaken van moeder ijsbeer en haar twee jongen uit de winterslaap. Het is zaak zo snel mogelijk voedsel te zoeken want wanneer de zomer inzet, is al het ijs rond de poolcirkel waarover de beren zich kunnen begeven verdwenen. Hierbij is de rappe opwarming van de aarde het grootste gevaar, want elk jaar wordt het gebied dat in de zomer met ijs bedekt is kleiner. Via een omzwerving van kariboes die worden opgejaagd door witte wolven en de eerste vlucht van jonge mandarijneenden, belandt het camerateam bij de trek van Afrikaanse olifanten naar het Okavanga deltagebied in Botswana. De reis wordt afgesloten door bultrugwalvissen die vanuit de wateren bij Zuid-Afrika naar de Zuidpool zwemmen.
Het commentaar is in handen van Patrick Stewart wiens zoetgevooisde stemgeluid nergens storend wordt. De liefde waarmee de cameraploegen al het natuurschoon hebben weten vast te leggen spat van het scherm. Regelmatig valt je mond open van verbazing, bijvoorbeeld als je een groep kraanvogels de bergtoppen van de Himalaya ziet trotseren of bij het zien van het vreemdsoortige baltsgedrag van de bijna buitenaards aandoende paradijsvogels op Nieuw-Guinea. De digitale technieken zijn al even adembenemend, zoals wanneer de camera langzaam over een gigantisch loofbos glijdt terwijl de bomen van kleur verschieten door de verandering van de seizoenen. Een in technisch opzicht ongelooflijk knappe prestatie. Veel shots zijn vanuit de lucht genomen, waardoor Earth in beeldtaal sterk doet denken aan een combinatie van de natuurfoto's van Steve Bloom en de luchtfoto's van het project 'Earth from the Air' van de Fransman Yann Arthus-Bertrand.
Ondanks het centrale thema van de migratie en de overlevingsstrijd van grote groepen dieren in alle regionen van onze planeet valt er niet echt een lijn te ontwaren in al dit natuurgeweld. Of het moet het gevaar van het broeikaseffect voor het leefmilieu van de dieren zijn. Zo (terecht) belerend als in de Al Gore documentaire 'An Inconvenient Truth' wordt het nergens, al dreigt het aan het eind wel die kant op te gaan als de filmmakers menen nog een paar feiten en wetenschappelijk onderbouwde waarschuwingen in tekstblokken op de kijker te moeten afvuren. De kracht van de beelden is vele malen sterker dan die van het woord. Als kijker kom je zelf wel tot de conclusie dat we al dit moois moeten zien te behouden.
Earth springt wat betreft diersoorten en locaties van de hak op de tak, maar gezien de visueel uitdagende beelden wordt dit nergens storend. De afwisseling is groot en er komt zelfs de nodige humor om de hoek kijken. Bovendien bewijst deze documentaire van de makers van 'Deep Blue' dat het bioscoopscherm het ultieme medium is voor een dergelijke beeldenpracht.
De reeks, maar vooral deze afsluitende bioscoopfilm, laat zich alleen maar uitdrukken in superlatieven. In maar liefst vijf jaar scharrelden de filmploegen van de BBC, ondersteund door een slordige veertig miljoen dollar aan budget, de beelden voor 'Planet Earth' bij elkaar. Het mooiste werd bewaard voor deze anderhalf durende slotfilm. De beelden werden met high-definition camera's over de hele planeet, te land, ter zee en in de lucht geschoten. Het resultaat is een (fictieve) tocht van de Noord- naar de Zuidpool.
De reis begint bij het ontwaken van moeder ijsbeer en haar twee jongen uit de winterslaap. Het is zaak zo snel mogelijk voedsel te zoeken want wanneer de zomer inzet, is al het ijs rond de poolcirkel waarover de beren zich kunnen begeven verdwenen. Hierbij is de rappe opwarming van de aarde het grootste gevaar, want elk jaar wordt het gebied dat in de zomer met ijs bedekt is kleiner. Via een omzwerving van kariboes die worden opgejaagd door witte wolven en de eerste vlucht van jonge mandarijneenden, belandt het camerateam bij de trek van Afrikaanse olifanten naar het Okavanga deltagebied in Botswana. De reis wordt afgesloten door bultrugwalvissen die vanuit de wateren bij Zuid-Afrika naar de Zuidpool zwemmen.
Het commentaar is in handen van Patrick Stewart wiens zoetgevooisde stemgeluid nergens storend wordt. De liefde waarmee de cameraploegen al het natuurschoon hebben weten vast te leggen spat van het scherm. Regelmatig valt je mond open van verbazing, bijvoorbeeld als je een groep kraanvogels de bergtoppen van de Himalaya ziet trotseren of bij het zien van het vreemdsoortige baltsgedrag van de bijna buitenaards aandoende paradijsvogels op Nieuw-Guinea. De digitale technieken zijn al even adembenemend, zoals wanneer de camera langzaam over een gigantisch loofbos glijdt terwijl de bomen van kleur verschieten door de verandering van de seizoenen. Een in technisch opzicht ongelooflijk knappe prestatie. Veel shots zijn vanuit de lucht genomen, waardoor Earth in beeldtaal sterk doet denken aan een combinatie van de natuurfoto's van Steve Bloom en de luchtfoto's van het project 'Earth from the Air' van de Fransman Yann Arthus-Bertrand.
Ondanks het centrale thema van de migratie en de overlevingsstrijd van grote groepen dieren in alle regionen van onze planeet valt er niet echt een lijn te ontwaren in al dit natuurgeweld. Of het moet het gevaar van het broeikaseffect voor het leefmilieu van de dieren zijn. Zo (terecht) belerend als in de Al Gore documentaire 'An Inconvenient Truth' wordt het nergens, al dreigt het aan het eind wel die kant op te gaan als de filmmakers menen nog een paar feiten en wetenschappelijk onderbouwde waarschuwingen in tekstblokken op de kijker te moeten afvuren. De kracht van de beelden is vele malen sterker dan die van het woord. Als kijker kom je zelf wel tot de conclusie dat we al dit moois moeten zien te behouden.
Earth springt wat betreft diersoorten en locaties van de hak op de tak, maar gezien de visueel uitdagende beelden wordt dit nergens storend. De afwisseling is groot en er komt zelfs de nodige humor om de hoek kijken. Bovendien bewijst deze documentaire van de makers van 'Deep Blue' dat het bioscoopscherm het ultieme medium is voor een dergelijke beeldenpracht.
Wat een saaie lap tekst 
Overigens zag ik vandaag de posters: vanaf 29 november in de bios. Dat is morgen dus
Overigens zag ik vandaag de posters: vanaf 29 november in de bios. Dat is morgen dus
- "Autisten met elkaar in contact brengen is net zoals delen door 0"
Ik snap niet dat men er nog niet eerder van heeft gehoord. Al die recensenten die jubelen dat Earth de duurste docu ooit is. Mensen, het is een uittreksel van de complete serie. Net als Deep Blue een uittreksel was van Blue Planet 
Ik haat het als professionals zo ongeïnformeerd zijn.
V.
Ik haat het als professionals zo ongeïnformeerd zijn.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Ik snap dat ook niet idd. Onder welke steen heb je dan als verslaggever gelegen?quote:Op woensdag 28 november 2007 10:15 schreef Verbal het volgende:
Ik snap niet dat men er nog niet eerder van heeft gehoord. Al die recensenten die jubelen dat Earth de duurste docu ooit is. Mensen, het is een uittreksel van de complete serie. Net als Deep Blue een uittreksel was van Blue Planet
Ik haat het als professionals zo ongeïnformeerd zijn.
V.
NOS Journaal deed afgelopen maandag hetzelfde. En ze verprutsten tot twee keer toe het filmpje over Earth .
