Zat effe te denken waar ik dit moest posten... er staat wel degelijk wat zinnigs in. Maar goed...
Het is natuurlijk heel vervelend wanneer een zekere onverlaat zijn kauwgom niet in de daarvoor bestemde afvalbak deponeert, doch hem achteloos en zonder enig respect voor zijn medelanders besluit op stoel, bank, kruk, sofa, poef of enige andere nader te benoemen zit-utiliteit te plakken.
Naast het feit dat dit niet bijster hygienisch is, plaatst het onafscheidelijke karakter van de relatie tussen textiel en kauwgom menigeen voor een groot probleem.
De vrolijke kleuren waarin dit stalker-achtige goedje voorhanden is doet hier niets aan af.
Welnu, de geschiedenis leert dat de mensch, wanneer voor ogenschijnlijk onoverkomelijke problemen geplaatst, de capaciteit heeft boven zichzelf uit te stijgen.
Met kauwgom is dit niet anders!
We kennen allemaal de bekende grootmoeder-truuk met de vriezer. Door de (spijker)broek in te vriezen blijft de kauwgom langer houdbaar, maar wordt deze ook hard en zodoende makkelijker te verwijderen.
Een ingevroren broek is echter verre van comfortabel. Naast het feit dat de temperatuur niet prettig aanvoelt op de naakte huid wordt het soepel voortbewegen van de drager ernstig bemoeilijkt.
Echter, in grootmoeders tijd had men nog geen microwave. Dit technologische hoogstandje maakt het mogelijk de (spijker)broek weer terug te brengen in zijn normale, makkelijk zittende staat.
Zelf geef ik er de voorkeur aan de broek gedurende 3 minuten op 'ontdooien' te zetten en vervolgens een halve minuut op 'volle kracht vooruit' (hoeveel dit is hangt af van het maximaal aantal knopen op de broek).
Een andere mogelijkheid is (zeker wanneer de broek op het moment van contaminatie al gedurende langere tijd geen wasmachine heeft gezien) een flinke pan water op het vuur te zetten en soep van de broek te koken.
Mocht u dit allemaal een hoop gedoe vinden dan raad ik u aan een fles wasbenzine te kopen. Dit lost de kauwgom op en over het algemeen kan een spijkerbroek dit prima hebben.
Dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams...