OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Is het een echte diagnose? Heftig hoor. En balen dat het niet echt duidelijk is. Zijn de volgende onderzoeken al snel?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
ja, dit is de echte diagnose, gedaan door een kinderpsychiater.
we hebben een jaar van het ene onderzoek na het andere achter de rug en zelfs een serie observaties (8 weken lang in een groepje 'soortgelijke' kinderen) en iedere keer wist hij de boel op het verkeerde been te zetten. in de groep vertoonde hij zelfs zulk sociaal wenselijk gedrag dat hij volkomen normaal werd bevonden. (alleen zodra hij de deur van het onderzoeklokaal achter zich dichttrok, kwam de "echte" luca weer dubbel zo heftig terug)
hij houdt "normaal doen" nooit langer vol dan nou laat ik zeggen een middag en in een positief geval een hele dag. maar altijd met dat "inhaalgedrag" .
het is zelfs zo erg geweest dat ik het gevoel kreeg dat men met de vinger naar mij begon te wijzen en ik aan mezelf begon te twijfelen of ik wel de goede persoon voor hem ben.
de uitslag van het psychologisch onderzoek voelde aan alsof er de vloer met me aangeveegd werd en ik heb op het punt gestaan om de handdoek in de ring te gooien qua onderzoeken en maar te zien waar we zouden stranden.
daarna volgde nog een iq test, waaruit bleek dat meneer tegen hoogbegaafd aanzit. (ik wist dat hij slim was, maar dit was toch wel meer dan ik verwachtte)
uit ieder onderzoek kwam steeds dat er aanwijzingen waren voor pdd, maar toch voldeed hij niet aan het totaalbeeld, omdat hij zich kennelijk zo wist aan te passen dat het steeds twijfelachtig bleek.
tot een paar weken geleden een psychiatrisch onderzoek plaatsvond.
het grote verschil met alle andere onderzoeken was, dat de psychiater een man was en ik zeker weet dat luca zich bij een man op de een of andere manier prettiger voelt dan bij een vrouw.
en daar is hij gigantisch door de mand gevallen. het is er daar helemaal uitgekomen, zij het dan op een manier die toch niet volgens de boeken is.
er lag al een voorstel om hem een jaar lang 3 keer in de weet te observeren na schooltijd in een speciaal kinderdagverblijf, maar na deze diagnose hoeft dat gelukkig niet meer.
ook lag er het plan om hem op te laten nemen in een psychiatrische inrichting voor kinderen. dit zou dan 6 weken moeten duren en is intern, waarbij hij alleen in de weekenden naar huis mag.
dat wist ik trouwens al voor de grote vakantie en daar heb ik flinke tijd over lopen tobben en besloten dat ik dat toch liever niet heb.
maar de psychiater vond het toch in het belang van luca raadzaam om het wel te doen. op deze manier wil men inzicht krijgen om een goed behandelplan voor hem te vinden.
volgende week belt zijn behandelaar me op en dan gaan we samen kijken en daar eens praten.
heftig en het zit me best hoog.
we hebben een jaar van het ene onderzoek na het andere achter de rug en zelfs een serie observaties (8 weken lang in een groepje 'soortgelijke' kinderen) en iedere keer wist hij de boel op het verkeerde been te zetten. in de groep vertoonde hij zelfs zulk sociaal wenselijk gedrag dat hij volkomen normaal werd bevonden. (alleen zodra hij de deur van het onderzoeklokaal achter zich dichttrok, kwam de "echte" luca weer dubbel zo heftig terug)
hij houdt "normaal doen" nooit langer vol dan nou laat ik zeggen een middag en in een positief geval een hele dag. maar altijd met dat "inhaalgedrag" .
het is zelfs zo erg geweest dat ik het gevoel kreeg dat men met de vinger naar mij begon te wijzen en ik aan mezelf begon te twijfelen of ik wel de goede persoon voor hem ben.
de uitslag van het psychologisch onderzoek voelde aan alsof er de vloer met me aangeveegd werd en ik heb op het punt gestaan om de handdoek in de ring te gooien qua onderzoeken en maar te zien waar we zouden stranden.
daarna volgde nog een iq test, waaruit bleek dat meneer tegen hoogbegaafd aanzit. (ik wist dat hij slim was, maar dit was toch wel meer dan ik verwachtte)
uit ieder onderzoek kwam steeds dat er aanwijzingen waren voor pdd, maar toch voldeed hij niet aan het totaalbeeld, omdat hij zich kennelijk zo wist aan te passen dat het steeds twijfelachtig bleek.
tot een paar weken geleden een psychiatrisch onderzoek plaatsvond.
het grote verschil met alle andere onderzoeken was, dat de psychiater een man was en ik zeker weet dat luca zich bij een man op de een of andere manier prettiger voelt dan bij een vrouw.
en daar is hij gigantisch door de mand gevallen. het is er daar helemaal uitgekomen, zij het dan op een manier die toch niet volgens de boeken is.
er lag al een voorstel om hem een jaar lang 3 keer in de weet te observeren na schooltijd in een speciaal kinderdagverblijf, maar na deze diagnose hoeft dat gelukkig niet meer.
ook lag er het plan om hem op te laten nemen in een psychiatrische inrichting voor kinderen. dit zou dan 6 weken moeten duren en is intern, waarbij hij alleen in de weekenden naar huis mag.
dat wist ik trouwens al voor de grote vakantie en daar heb ik flinke tijd over lopen tobben en besloten dat ik dat toch liever niet heb.
maar de psychiater vond het toch in het belang van luca raadzaam om het wel te doen. op deze manier wil men inzicht krijgen om een goed behandelplan voor hem te vinden.
volgende week belt zijn behandelaar me op en dan gaan we samen kijken en daar eens praten.
heftig en het zit me best hoog.
Oe lady-wrb, daar word je ook niet vrolijk van nee... Ga vooral niet aan jezelf twijfelen hoor, ik weet hoe moeilijk dat is, maar probeer alsjeblieft zeker te zijn dat niemand Luca zo goed kent als jij!
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Sterkte ermee lady-wrb, en de notie van hoogebgaafdheid haalt hem al wat emer uit het schemergebeid van de pdd. Toch?
Stroek: Sitethief, die is heel groot en sterk :Y.
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
Wat moeilijk zeg! Een heftig gesprek dus en het advies om hem ergens te observeren.quote:
Omdat Luca zich steeds voor korte tijd kan aanpassen, kan dit wel duidelijkheid geven.
Ik weet dat het heel moeilijk is om de beslissing te nemen, succes ermee.
(ik werk zelf op een observatiegroep, mocht je info willen hebben voor het gesprek of zo.. vraag maar raak)
hoezo overvloed aan tijd? in mijn dromen zeker !
lady-wrb, op zich fijn dat je het gevoel hebt dat die psychiater in ieder geval wel een beter totaalbeeld heeft kunnen zien, en niet alleen dat vertekende beeld dat luca de andere observatoren wist voor te schotelen. maar zo'n opname lijkt me ook erg moeilijk hoor. heel veel sterkte ermee voor jullie allebei!
het idee om hem 6 weken in andere handen te geven is vreselijk.
normaal gesproken zit ik er altijd bovenop om hem bij te sturen of hem uit voor hem bedreigende situaties te halen.
misschien is de uiteindelijke diagnose ook wel gesteld doordat hij ouder wordt en ook ander 'kenmerkend' gedrag begint te vertonen, dat hij eerst niet had.
hij heeft sinds het einde van de vakantie ineens grip op de tijd, wat resulteerd dat we tot nu toe nog nooit te laat op school zijn geweest, maar hij heeft het dan weer zo doorgevoerd dat hij alles tot op de minuut in de gaten houdt.
zo hebben we al gehad dat een vader van een vriendje een kwartier later dan afgesproken het vriendje kwam halen. hij werd meteen door luca aangevallen met een: je bent een kwartier te laat. je had afgesproken om 4 uur en het is nu kwart over 4. waarom ben je te laat?
op zich best grappig, maar het kan ontzettend eigenwijs en lomp overkomen. gelukkig kon de vader van het vriendje erom lachen en toen ik zei dat hij zo wel een kwartier langer met vriendje had kunnen spelen, zag hij ineens in dat dat voor hem een voordeel was.
en zo modderen we door, proberend van elk nadeel een voordeel te maken, en uit elke starre houding iets positiefs te maken.
en dan is het wel weer een voordeel dat hij zo slim is, hij snapt het gelukkig snel en vaak verzint hij er meteen nog een paar voordelen voor hem bij.
aan de andere kant is het heel vervelend als ik een zak lollies meeneem en meneer alleen de blauwe wil opeten. de groene zijn voor de vriendjes en de paarse en de roze moet ik maar weggooien, want die zijn nergens goed voor.
normaal gesproken zit ik er altijd bovenop om hem bij te sturen of hem uit voor hem bedreigende situaties te halen.
misschien is de uiteindelijke diagnose ook wel gesteld doordat hij ouder wordt en ook ander 'kenmerkend' gedrag begint te vertonen, dat hij eerst niet had.
hij heeft sinds het einde van de vakantie ineens grip op de tijd, wat resulteerd dat we tot nu toe nog nooit te laat op school zijn geweest, maar hij heeft het dan weer zo doorgevoerd dat hij alles tot op de minuut in de gaten houdt.
zo hebben we al gehad dat een vader van een vriendje een kwartier later dan afgesproken het vriendje kwam halen. hij werd meteen door luca aangevallen met een: je bent een kwartier te laat. je had afgesproken om 4 uur en het is nu kwart over 4. waarom ben je te laat?
op zich best grappig, maar het kan ontzettend eigenwijs en lomp overkomen. gelukkig kon de vader van het vriendje erom lachen en toen ik zei dat hij zo wel een kwartier langer met vriendje had kunnen spelen, zag hij ineens in dat dat voor hem een voordeel was.
en zo modderen we door, proberend van elk nadeel een voordeel te maken, en uit elke starre houding iets positiefs te maken.
en dan is het wel weer een voordeel dat hij zo slim is, hij snapt het gelukkig snel en vaak verzint hij er meteen nog een paar voordelen voor hem bij.
aan de andere kant is het heel vervelend als ik een zak lollies meeneem en meneer alleen de blauwe wil opeten. de groene zijn voor de vriendjes en de paarse en de roze moet ik maar weggooien, want die zijn nergens goed voor.
Pff lady, gek he, ondanks dat je weet dat er "iets" uit gaat komen, blijft het een harde dobber.
Ook onze zoon is 6 weken uit huis geweest, al was dat crisusopvang.
Ik vond het vreselijk, terwijl het eigenlijk ook best even een opluchting was, even niet het constant positief proberen alle 'kronkels' op te vangen. Want wie kent mijn kind nou beter als ik?
Wat het opgeleverd heeft is dat er weer een vaste structuur in zijn leventje zat.
Wij waren als ouders zo emotioneel bij hem betrokken, dat ons leven steeds meer aan hem aanpasten.
Aten we bami? meneer at het dus gewoon niet, had zich in zijn hoofd gezet dat het chinees eten was, en dat luste hij niet! Nou ja, dan aten we toch gewoon platte spaggeti, want dan at hij het ineens wel.
S'morgens zag ik al aan zijn ogen hoe de dag zou gaan verlopen, en paste mijn gedrag daar op aan.
Want ik reageerde steeds anders.Voor hem dus niet de vaste basis om het verwarrende leven een beetje houvast te geven.
Door de opname had ik tijd om dingen te overdenken. Vaste dingen met hem af te spreken. Rustpunten op een dag in te lassen.
Ik zeg niet dat je het wel of niet moet doen, maar laat je ook niks aanpraten. Jij bent zijn moeder en wil het beste voor hem, soms betekend dat dat we als ouders even een stapje opzij moeten zetten. Juist om hem de beste optie's te geven.
Misschien geven ze je juist wel handvaten waar je weer verder mee kan. Misschien zeg je achteraf ook wel, nou daar hebben we niks aan gehad. Voor beiden is wat te zeggen. Maar hou ten alle tijden in je achterhoofd, wat je ook kiest, dat je het voor Luca doet, om samen een leuk en positief leven hebt.
Stukje rust voor jouw is ook belangrijk, dat je later kan zeggen, zo gek hebben we het toch niet gedaan.
Ook onze zoon is 6 weken uit huis geweest, al was dat crisusopvang.
Ik vond het vreselijk, terwijl het eigenlijk ook best even een opluchting was, even niet het constant positief proberen alle 'kronkels' op te vangen. Want wie kent mijn kind nou beter als ik?
Wat het opgeleverd heeft is dat er weer een vaste structuur in zijn leventje zat.
Wij waren als ouders zo emotioneel bij hem betrokken, dat ons leven steeds meer aan hem aanpasten.
Aten we bami? meneer at het dus gewoon niet, had zich in zijn hoofd gezet dat het chinees eten was, en dat luste hij niet! Nou ja, dan aten we toch gewoon platte spaggeti, want dan at hij het ineens wel.
S'morgens zag ik al aan zijn ogen hoe de dag zou gaan verlopen, en paste mijn gedrag daar op aan.
Want ik reageerde steeds anders.Voor hem dus niet de vaste basis om het verwarrende leven een beetje houvast te geven.
Door de opname had ik tijd om dingen te overdenken. Vaste dingen met hem af te spreken. Rustpunten op een dag in te lassen.
Ik zeg niet dat je het wel of niet moet doen, maar laat je ook niks aanpraten. Jij bent zijn moeder en wil het beste voor hem, soms betekend dat dat we als ouders even een stapje opzij moeten zetten. Juist om hem de beste optie's te geven.
Misschien geven ze je juist wel handvaten waar je weer verder mee kan. Misschien zeg je achteraf ook wel, nou daar hebben we niks aan gehad. Voor beiden is wat te zeggen. Maar hou ten alle tijden in je achterhoofd, wat je ook kiest, dat je het voor Luca doet, om samen een leuk en positief leven hebt.
Stukje rust voor jouw is ook belangrijk, dat je later kan zeggen, zo gek hebben we het toch niet gedaan.
'Juist door het verschil kan je onderscheid maken. Iedereen is anders, wat ons gelijk maakt is dat we mensen zijn met respect naar elkaar, toch . . .�
Goh Franka, fijn om te lezen dat jullie dat uit iets vervelends als een crisisopname hebben weten te slepen! Wij hebben hetzelfde effect op ons gezin gemerkt sinds we redelijk geregeld weekendopvang hebben voor Lukas, zij het wat langzamer en minder abrupt denk ik.
Nu zijn we in het weekend een (redelijk ) normaal gezin dat eens ergens naartoe kan zonder hartkloppingen en kunnen we ons opladen voor een nieuwe week.
In het begin zaten we elkaar echt met zijn drieën aan te kijken van "stil he?" en wisten eigenlijk niet waar we het moesten zoeken van verveling. Je tijd normaal doorbrengen moet je dan ook weer leren blijkbaar. En na een tijdje kun je dan weer logisch nadenken over idd die rustpunten en consequente aanpak.
Oeh, ik heb morgen ouderochtend, ga ik meekijken op dat voorbereidende schoolgroepje van m waar ik zo trots op ben, zin in!
Nu zijn we in het weekend een (redelijk ) normaal gezin dat eens ergens naartoe kan zonder hartkloppingen en kunnen we ons opladen voor een nieuwe week.
) normaal gezin dat eens ergens naartoe kan zonder hartkloppingen en kunnen we ons opladen voor een nieuwe week.In het begin zaten we elkaar echt met zijn drieën aan te kijken van "stil he?" en wisten eigenlijk niet waar we het moesten zoeken van verveling. Je tijd normaal doorbrengen moet je dan ook weer leren blijkbaar. En na een tijdje kun je dan weer logisch nadenken over idd die rustpunten en consequente aanpak.
Oeh, ik heb morgen ouderochtend, ga ik meekijken op dat voorbereidende schoolgroepje van m waar ik zo trots op ben, zin in!
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Franka, serieus, , maar dat is echt lang geleden, 20 april 2002 Groningen, .
Toen wist ik nog niet eens dat ik Asperger had....
En ik niet dat je zelf ook met autisme van doen had...
, maar dat is echt lang geleden, 20 april 2002 Groningen, 
.Toen wist ik nog niet eens dat ik Asperger had....
En ik niet dat je zelf ook met autisme van doen had...
Stroek: Sitethief, die is heel groot en sterk :Y.
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
Normaal gezin, wasda?
De eerste 2 weken heb ik alleen maar verdwaasd op de bank gehangen. "Jeetje, ik heb tijd over, wat deed ik dan al die tijd daarvoor?" Volgens de psych van toen was het best logisch. Je bent zo bezig alles in goede banen te leiden, dat je geen tijd had om eens bij de pakken neer te zitten. Constant op de toppen van je kunnen.
Logeerweekenden hebben we nooit aangedurfd.
Steeds maar in je achterhoofd houden dat JIJ voor dit kind gekozen had, en om hem dan ergens te dumpen, dat deed je niet.
Achteraf(kijk je een paard in zijn kont) denk ik dat voor de rust en het even niet steeds aanpassen we het wel hadden moeten doen.
Ons brusje van inmiddels 18 heeft zich altijd aangepast aan zijn broer. Al deden we echt wel dingen met hem alleen. Hij heeft nooit geklaagt of kwaad gesproken over zijn broer. Zijn broer had er tenslotte ook niet voor gekozen.
Maar hij ook niet dat hij een broer zou hebben met een etiketje.
Spannend zo'n ouderochtend. Vertel je later nog wat je eerste indruk was?
De eerste 2 weken heb ik alleen maar verdwaasd op de bank gehangen. "Jeetje, ik heb tijd over, wat deed ik dan al die tijd daarvoor?" Volgens de psych van toen was het best logisch. Je bent zo bezig alles in goede banen te leiden, dat je geen tijd had om eens bij de pakken neer te zitten. Constant op de toppen van je kunnen.
Volgens de psych van toen was het best logisch. Je bent zo bezig alles in goede banen te leiden, dat je geen tijd had om eens bij de pakken neer te zitten. Constant op de toppen van je kunnen.Logeerweekenden hebben we nooit aangedurfd.
Steeds maar in je achterhoofd houden dat JIJ voor dit kind gekozen had, en om hem dan ergens te dumpen, dat deed je niet.
Achteraf(kijk je een paard in zijn kont) denk ik dat voor de rust en het even niet steeds aanpassen we het wel hadden moeten doen.
Ons brusje van inmiddels 18 heeft zich altijd aangepast aan zijn broer. Al deden we echt wel dingen met hem alleen. Hij heeft nooit geklaagt of kwaad gesproken over zijn broer. Zijn broer had er tenslotte ook niet voor gekozen.
Maar hij ook niet dat hij een broer zou hebben met een etiketje.
Spannend zo'n ouderochtend. Vertel je later nog wat je eerste indruk was?
'Juist door het verschil kan je onderscheid maken. Iedereen is anders, wat ons gelijk maakt is dat we mensen zijn met respect naar elkaar, toch . . .�
Lady wat moeilijk. Ik schrik hier echt van, 6 weken uit huis zeg poe!
Heel erg moeilijk, wat een rotbeslissing. Wat vervelend ook dat ze niet eenduidig kunnen zeggen "dit is Luca en hij heeft pdd" maar ik begrijp nu dat het voor een groot deel door Luca's compensatievermogen komt. Wel knap trouwens dat hij dat kan.
Ik moest wel lachen om je lolly-verhaal. Best wel herkenbaar. Bij Eva op school hebben ze elke dinsdag kookles. Daar hadden ze laatst koekjes gebakken en die kwam ze trots thuis laten zien, ze had ze mee in een trommeltje. We mochten allemaal proeven maar zelf nam ze niks. Toen ik vroeg waarom niet zei ze "zijn geen echte koekjes hoor mama, ze zitten niet in een papiertje uit de winkel".
Heel erg moeilijk, wat een rotbeslissing. Wat vervelend ook dat ze niet eenduidig kunnen zeggen "dit is Luca en hij heeft pdd" maar ik begrijp nu dat het voor een groot deel door Luca's compensatievermogen komt. Wel knap trouwens dat hij dat kan.
Ik moest wel lachen om je lolly-verhaal. Best wel herkenbaar. Bij Eva op school hebben ze elke dinsdag kookles. Daar hadden ze laatst koekjes gebakken en die kwam ze trots thuis laten zien, ze had ze mee in een trommeltje. We mochten allemaal proeven maar zelf nam ze niks. Toen ik vroeg waarom niet zei ze "zijn geen echte koekjes hoor mama, ze zitten niet in een papiertje uit de winkel".
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Mag ik als brusje (van inmiddels 25) hier op reageren...?quote:Op woensdag 18 oktober 2006 15:34 schreef franka het volgende:
Ons brusje van inmiddels 18 heeft zich altijd aangepast aan zijn broer. Al deden we echt wel dingen met hem alleen. Hij heeft nooit geklaagt of kwaad gesproken over zijn broer. Zijn broer had er tenslotte ook niet voor gekozen.
Maar hij ook niet dat hij een broer zou hebben met een etiketje.
Ik vind het goed dat je het opmerkt.. Ik heb gemerkt dat mijn ouders dat voor mijn gevoel niet genoeg gedaan hebben. Want ach "teig" is dan wel niet de oudste, maar wees dan wel de wijste.
Het er zijn voor de brus is zo belangrijk.. Die is er ook, en mag er ook zijn. Daarom ben ik een voorstander van logeerweekenden. Dan kan de brus ook opladen.
Wat misschien ook leuk is voor de ouders, en kinderen : www.autstede.nl.
Zij hebben rust uit weekenden. In deze weekenden worden er met de kinderen leuke dingen gedaan en kunnen de ouders met elkaar ervaringen uitwisselen. De begeleiding van de kids wordt gedaan door enthousiaste vrijwilligers. Die allemaal ervaring hebben in het werken met autistische kinderen.
dat kooklesverhaal is dan voor mij weer heel herkenbaar.quote:Op woensdag 18 oktober 2006 20:56 schreef Lois het volgende:
Lady wat moeilijk. Ik schrik hier echt van, 6 weken uit huis zeg poe!
Heel erg moeilijk, wat een rotbeslissing. Wat vervelend ook dat ze niet eenduidig kunnen zeggen "dit is Luca en hij heeft pdd" maar ik begrijp nu dat het voor een groot deel door Luca's compensatievermogen komt. Wel knap trouwens dat hij dat kan.
Ik moest wel lachen om je lolly-verhaal. Best wel herkenbaar. Bij Eva op school hebben ze elke dinsdag kookles. Daar hadden ze laatst koekjes gebakken en die kwam ze trots thuis laten zien, ze had ze mee in een trommeltje. We mochten allemaal proeven maar zelf nam ze niks. Toen ik vroeg waarom niet zei ze "zijn geen echte koekjes hoor mama, ze zitten niet in een papiertje uit de winkel".
luca vindt het heel leuk om cakejes te bakken en te versieren. en iedereen krijgt ze (of je nou wil of niet) opgedrongen, maar meneer eet er zelf niets van.
en ook moet ik oppassen met wat ik hem te snoepen geef. als ik zelf geen trek in snoep heb, krijgtie snoep uit een stuk (meestal zo'n kinderreepje) hij is qua delen heel dwangmatig. als ik hem een kitkat geef MOET die in reepjes en ik MOET meeëten. of ik nou wil of niet. dat is echt heel erg geweest. ik heb wat snoep in mijn zakken moeten wegmoffelen omdat ik er echt niet onderuit kon omdat het bijna in mijn mond gepropt werd. (zie je het voor je? )
tegenwoordig accepteert hij met moeite nee, maar als hij maar enigszins kan delen, doet hij dat.
(zo ontdekte ik dat de prince-ministars (een klein rolletje met 5 koekjes) geen goed pauzehapje is omdat hij er 4 van de 5 weggeeft )
)
Haha, hoezo niet sociaalquote:Op woensdag 18 oktober 2006 22:22 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
(zo ontdekte ik dat de prince-ministars (een klein rolletje met 5 koekjes) geen goed pauzehapje is omdat hij er 4 van de 5 weggeeft )
Deze zomer wordt u aangeboden door ... God - Visje (het christelijke zusje van Loesje )
Een kennis van mij vertelde laatst een verhaal waar ik nu nog de tranen van in mijn ogen krijg.quote:Op woensdag 18 oktober 2006 21:22 schreef teig het volgende:
Mag ik als brusje (van inmiddels 25) hier op reageren...?
Ik vind het goed dat je het opmerkt.. Ik heb gemerkt dat mijn ouders dat voor mijn gevoel niet genoeg gedaan hebben. Want ach "teig" is dan wel niet de oudste, maar wees dan wel de wijste.
Het er zijn voor de brus is zo belangrijk.. Die is er ook, en mag er ook zijn. Daarom ben ik een voorstander van logeerweekenden. Dan kan de brus ook opladen.
Wat misschien ook leuk is voor de ouders, en kinderen : www.autstede.nl.
Zij hebben rust uit weekenden. In deze weekenden worden er met de kinderen leuke dingen gedaan en kunnen de ouders met elkaar ervaringen uitwisselen. De begeleiding van de kids wordt gedaan door enthousiaste vrijwilligers. Die allemaal ervaring hebben in het werken met autistische kinderen.
Ook 2 kinderen waarvan eentje heel zwaar autistisch. Hij woont ook niet meer thuis sinds 4 jaar. Maar komt wel thuis in de weekenden.
Zij stond op een gegeven moment te koken en er viel iemand van de trap. Zij durfde eerst niet te gaan kijken omdat ze bang was dat het de zoon met autisme (en epilepsie) was. Het bleek de andere zoon te zijn. Haar eerste reactie (uit opluchting) was: 'Oh gelukkig, jij bent het maar'.
Op het moment dat ze het zei wist ze al dat ze een giga fout maakte en ze heeft dan ook gelijk sorry gezegd.
Haar reactie is heel begrijpelijk, maar tov de andere puberzoon is dit natuurlijk wel heel verdrietig.
Het lijkt me trouwens iets dat bij alle soorten handicaps en ziektes speelt. Dat kind krijgt vaak toch meer aandacht dan de ander. Dat is bijna niet te voorkomen.
***
Tja, dat gevoel moet ik ook tegenop boksen. Maar juist voor ons andere zoontje is het zo belangrijk om ook eens ongegeneerd aandacht te kunnen tanken zonder dat hij overschreeuwd wordt.quote:Op woensdag 18 oktober 2006 15:34 schreef franka het volgende:
...
Logeerweekenden hebben we nooit aangedurfd.
Steeds maar in je achterhoofd houden dat JIJ voor dit kind gekozen had, en om hem dan ergens te dumpen, dat deed je niet.
Achteraf(kijk je een paard in zijn kont) denk ik dat voor de rust en het even niet steeds aanpassen we het wel hadden moeten doen.
Ons brusje ...
Eerst moest ik trouwens al tegen mezelf zeggen toen Lukas naar het MKD ging dat dit beter voor hem was. Maar andere ouders die hadden ook genoeg aan twee ochtendjes peuterzaal toch? Wat dee ik fout?
Nou, ik deed niets fout, maar die andere kindjes die functioneerden normaal op de peuterzaal en deden de juffen niet naar adem happen. Wat dat betreft ben ik gelukkig nooit voor gek uitgemaakt: elke leidster van elke instelling/onderzoeks/observatieteam heeft tot nu toe met schoteltjes van ogen uitgebracht na de eerste dagen: "Wat is díé chaotisch zeg!"
Als jouw idee van een geslaagde dag al is dat de gordijnen nog hangen, dan is het gewoon slimmer dat te accepteren -tegen je gevoel in- en soms de zorg even uit handen te geven, ben ik achter. Hoe je het ook wendt of keert, je zult jezelf altijd op de één of andere manier moeten wegcijferen blijkt.
Yup, ik ga zoquote:Spannend zo'n ouderochtend. Vertel je later nog wat je eerste indruk was?
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
quote:Op donderdag 19 oktober 2006 08:09 schreef Brighteyes het volgende:
...'Oh gelukkig, jij bent het maar'...
Heel erg, maar zo ga je wel denken... "Oh gelukkig, het is de jongste maar die huilt. Die blijft er tenminste niet in hangen..."
Jullie zien mij vast nog wel eens terug in het blundertopic met dit soort juweeltjes, ik praat namelijk standaard voordat ik nadenk
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Nou, ik ben geweest, was haske leuk!
Het was heel dicht tegen een normaal kleuterklasje aan, maar dan met 3 leidsters op 3 kinderen.
Heb hem zien zingen, logopedie zien doen, herfststukje in elkaar knutselen. Hij was erg gericht, hoewel hij mij steeds op bleef merken ("Hee! Mama!").
Belangrijkste was dat hij het erg leuk vond, hij zat vaak te stralen en werd lekker beziggehouden (op zijn eigen niveau).
Het was heel dicht tegen een normaal kleuterklasje aan, maar dan met 3 leidsters op 3 kinderen.
Heb hem zien zingen, logopedie zien doen, herfststukje in elkaar knutselen. Hij was erg gericht, hoewel hij mij steeds op bleef merken ("Hee! Mama!").
Belangrijkste was dat hij het erg leuk vond, hij zat vaak te stralen en werd lekker beziggehouden (op zijn eigen niveau).
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
wat leuk dat hij toch steeds op jou reageerde.
dat doet luca dus niet.
die hangt zijn jas op en meteen gaat de knop om en ik ben buiten beeld.
ik ga altijd nog even de klas in om gedag te zeggen. dat moet van mij want ik vind afscheid nemen een onderdeel van sociale vaardigheden.
moeilijk is dat. bij hem vloeien situaties niet in elkaar over lijkt het, hij stapt van de ene situatie in de andere.
dat doet luca dus niet.
die hangt zijn jas op en meteen gaat de knop om en ik ben buiten beeld.
ik ga altijd nog even de klas in om gedag te zeggen. dat moet van mij want ik vind afscheid nemen een onderdeel van sociale vaardigheden.
moeilijk is dat. bij hem vloeien situaties niet in elkaar over lijkt het, hij stapt van de ene situatie in de andere.
Dat ben ik ook meer van hem gewend hoorquote:Op vrijdag 20 oktober 2006 07:30 schreef lady-wrb het volgende:
wat leuk dat hij toch steeds op jou reageerde.
dat doet luca dus niet.
die hangt zijn jas op en meteen gaat de knop om en ik ben buiten beeld.
ik ga altijd nog even de klas in om gedag te zeggen. dat moet van mij want ik vind afscheid nemen een onderdeel van sociale vaardigheden.
moeilijk is dat. bij hem vloeien situaties niet in elkaar over lijkt het, hij stapt van de ene situatie in de andere.
Er zijn mamaloze hokjes (het ODC etc.) en dan ben ik normaliter ook lucht. Deze keer viel het hem gewoon op ofzo denk ik.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Heeft mijn oppaskindje ook. Als ze haar vader buiten tegen kwam (als hij boodschappen had gedaan ofzo), was hij lucht. Hij hoorde daar gewoon niet. En dus bestond hij ook niet. Het was een vreemde vertelde ze. Thuis was het wel haar vader.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
wat doen jullie eraan/ermee?
hier was het omschakelen vanmiddag weer overduidelijk te zien.
we waren bij rewimo en christan ter gelegenheid van zijn verjaardag.
we werden bij het station afgezet en ik zeg gedag.
en ik zie hem alweer omslaan. moest hem erop attent maken dat hij christan gedag moest zeggen, wat er dan nog net vanaf kon, maar daarna iets tegen rewimo zeggen, lukte gewoon niet meer.
vanavond kwam zijn vader hem halen. hij rent dan zo de voordeur uit, maar kwam nog wel terug om een kus te geven toen ik riep: krijg ik geen kus? maar uit zichzelf rent hij als een blind paard de deur uit en is mij totaal vergeten.
heeft het zin om hem iedere keer te corrigeren? (wat ik nu dus doe) of is dat onbegonnen werk en zal hij het nooit leren?
hier was het omschakelen vanmiddag weer overduidelijk te zien.
we waren bij rewimo en christan ter gelegenheid van zijn verjaardag.
we werden bij het station afgezet en ik zeg gedag.
en ik zie hem alweer omslaan. moest hem erop attent maken dat hij christan gedag moest zeggen, wat er dan nog net vanaf kon, maar daarna iets tegen rewimo zeggen, lukte gewoon niet meer.
vanavond kwam zijn vader hem halen. hij rent dan zo de voordeur uit, maar kwam nog wel terug om een kus te geven toen ik riep: krijg ik geen kus? maar uit zichzelf rent hij als een blind paard de deur uit en is mij totaal vergeten.
heeft het zin om hem iedere keer te corrigeren? (wat ik nu dus doe) of is dat onbegonnen werk en zal hij het nooit leren?
Zijn vader is dan zijn 'activiteit', wat hem dan bezig gaat houden, een soort van knop omdraaien toch ? Ik weet niet of je hem dit kwalijk kan nemen al zou het inderdaad mooier zijn als hij zijn moeder uit zichzelf gedag zegt..quote:Op vrijdag 20 oktober 2006 22:30 schreef lady-wrb het volgende:
hij rent dan zo de voordeur uit, maar kwam nog wel terug om een kus te geven toen ik riep: krijg ik geen kus? maar uit zichzelf rent hij als een blind paard de deur uit en is mij totaal vergeten.
heeft het zin om hem iedere keer te corrigeren? (wat ik nu dus doe) of is dat onbegonnen werk en zal hij het nooit leren?
Deze zomer wordt u aangeboden door ... God - Visje (het christelijke zusje van Loesje )
ik neem het hem ook niet kwalijk, want ik weet dat hij het niet expres doet. hij is nou eenmaal zo.
maar ik kan me wel voorstellen dat anderen zich eraan storen, omdat het toch een uiting van beleefdheid is. ik hoop het eigenlijk als een soort van "kunstje" aan te leren. of iets dat bij hem in het rijtje "controlehandelingen" zit.
ik vind het net zo gewoon als bedanken als je iets krijgt. ook zoiets wat ik altijd moet voorzeggen, omdat hij het niet doet.
maar ik kan me wel voorstellen dat anderen zich eraan storen, omdat het toch een uiting van beleefdheid is. ik hoop het eigenlijk als een soort van "kunstje" aan te leren. of iets dat bij hem in het rijtje "controlehandelingen" zit.
ik vind het net zo gewoon als bedanken als je iets krijgt. ook zoiets wat ik altijd moet voorzeggen, omdat hij het niet doet.
