HELP twee ter dood veroordeelde Nederlanders!

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:22 schreef CrazyPhunk het volgende:

[..]

Totaal ondertekeningen tot nu toe: 2171

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:22 schreef boekenworm het volgende:
Ik sta goed in de wereld; de wereld is hard en ik ook. Dus gewoon puur een realist.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:26 schreef boekenworm het volgende:

[..]

En verder houd ik mijn kop in dit topic.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:30 schreef Willaaam het volgende:
Ik geef m'n mail niet wat hier nodig is maar mijn stem hebben ze, aangenomen dat amnesty er ook wat aan doet...

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:34 schreef 2biergraag het volgende:
Het lullige is als de 2 Nederlanders worden vrijgelaten de 2 achtergebleven Thai (het echtpaar)alsog vermoordt worden door de drugs die (hoogstwaarschijnlijk) de Nederlanders hebben achtergelaten.
Of zie ik dit verkeerd?

quote:

In afwachting tot hun vonnis wordt voltrokken
Door: Arne Dutour Geerling
21 November 2003, 14:21

« terug
Email dit artikel
Printer vriendelijke pagina

Edy Tang en Li Yang twee Rotterdamse Nederlanders van Chinese afkomst die op 3 april 2003 de doodstraf hebben gekregen zitten in de dodencel in afwachting tot hun vonnis wordt voltrokken.
Op kosten van Buitenlandse Zaken zijn Edy Tang en Li Yang in hoger beroep gegaan. Het doel is dat de straf van Edy Tang en Li Yang een iedergeval wordt omgezet in levenslang al licht ook vrijspraak voor de hand. Dit is echter héél moeilijk omdat een hoger beroep van een buitenlandse gevangene zelden of nooit gewonnen wordt.

De Koningin gaat in januari a.s. op bezoek bij de Thaise Koning en is de enige die dit verzoek zou kunnen honoreren.
Als Nederland een uitleveringsverdrag afsluit met Thailand, worden Edy en Li momenteel niet uitgeleverd omdat zij veroordeeld zijn tot de doodstraf.
DIT MOGEN WE NIET LATEN GEBEUREN BIJ DE TWEE ROTTERDAMSE NEDERLANDERS. OOK EDY TANG EN LI YANG ZIJN EVENALS MACHIEL KUYT ONSCHULDIG VEROORDEELD.

Hoe is het zo ver gekomen?

Edy Tang en zijn vriend Li Yang zijn na een paar jaar heel hard werken in een Chinees Restaurant eindelijk op vakantie kunnen gaan
Dit was in juli 2000. Zij zijn eerst naar Parijs gegaan en vervolgens na een paar dagen overgevlogen naar Bangkok.
In Bangkok hebben zij op een particulier adres een etage gehuurd. (Dit adres hadden zij opgekregen van een Thaise man die wel eens in hun restaurant kwam eten.) Het huren van een etage bij een particulier is heel wat goedkoper dan een hotel in Thailand.
De eigenaar van dit huis woonde zelf op de begane grond en op de 1e etage. De overige etage's werden verhuurd. Op 3 augustus 2000 deed de politie een inval bij de eigenaar en vond daar 4 kg. drugs.
De eigenaar met zijn vrouw verklaarden meteen dat Edy en Li die daar op een etage verbleven er niets mee te maken hadden (dit heeft het echtpaar verklaard aan de advocaat en politie) Toch werden Edy en Li opgepakt en beschuldigd omdat zij in drugs zouden handelen.

Op 19 oktober 2001 zijn de Rotterdamse Nederlanders vrijgesproken door de Thaise rechter omdat bleek dat zij er inderdaad niets mee te maken hadden. Na 6 weken is de officier in hoger beroep gegaan. Dit doet de officier in Thailand altijd en heeft verschillenden mensen in dienst die zij (tegen betaling) laten verklaren dat zij de betrokkenen kennen en dat zij wel met drugs te maken hebben. De rechtsgang in Thailand is heel anders dan hier in Nederland. In Nederland moet de Officier van Justitie bewijzen dat betrokkene schuldig is. In Thailand is dit niet zo, daar moet een gevangene zelf bewijzen dat hij onschuldig is. Met andere woorden de Rechter neemt altijd de beschuldigingen van de politie over en veroordeeld daar de betrokkene op.

Op 3 april jl. had eindelijk dit hoger beroep plaatsgevonden en werden zij ter dood veroordeeld en direct overgebracht naar de Bangwang gevangenis. Daar zijn zij geplaatst in de dodencel. Ook zij zijn het slachtoffer geworden door de vlucht van de zoon van Gretta Duysenberg en hebben zelfs een nog zwaardere straf opgelegd gekregen dan Machiel Kuyt. De situatie in de dodencel is onmenselijk en zeer schrijnend. Zij vertoeven nu in een kleine cel met heel veel mensen. De gevangenen liggen tegen elkaar aangedrukt en slapen op de betonnen vloer zonder matras, deken of kussen.
Al de ter dood veroordeelden zijn dag en nacht zwaar geboeid aan handen en voeten (voetboeien van 20 kg). Eenmaal per dag krijgen ze niet al te fris voedsel te eten. De ter dood veroordeelden hebben geen rechten meer in Thailand. Zo is Li Yang al maanden ziek en moet geopereerd worden. Steeds dient hij een aanvraag in om naar een arts te mogen gaan maar iedere keer werd hem dit geweigerd. Rinus Parlevliet, ook gedetineerd in de zelfde gevangenis Bangkwang heeft toen voor Li Yang een brief geschreven aan de Nederlandse Ambassade om hier wat aan te doen. De ambassade is hier gelukkig achteraan gegaan en zowaar kreeg Li te horen dat hij overgebracht zou worden naar het gevangenis hospitaal. Ruim een week geleden werd hij overgebracht naar dit hospitaal. Daar aangekomen werd hij helaas weer direct teruggestuurd naar de Bangwang gevangenis met de mededeling dat hij volgend jaar maar eens moest terugkomen omdat men geen tijd meer voor hem had. Ook met Edy Tang gaat het op dit moment niet goed. Hij heeft ook een verzoek ingediend om een afspraak te maken met een arts. Maar net als bij Li is ook Edy geweigerd.

Een citaat uit een brief van een Nederlandse gevangene augustus 2003

Er zijn nu zo’n 800 man die wachten op de doodstraf en deze zitten over twee gebouwen verspreid. Hun kettingen komen nooit eraf en ze zitten 20 uur op cel, 4 uurtjes kunnen ze in een buitenkooi zich wassen en rondjes lopen ze hebben dan wel zicht op de Andreas kruisen waarop de ten dood veroordeelde wordt vastgebonden. In de achterkant van het kruis zit ter hoogte van het hart een gat. Hierdoor wordt het geweer gestoken en een kogel afgevuurd. Ze worden dus in de rug neergeschoten, er is geen laatste wens of laatste maaltijd ook de dag en het tijdstip is onbekend.

Stel je een lange gang voor met open cellen circa 20 man per cel open tralie werk iedereen kan elkaar zien, om 16.00 uur is iedereen opgesloten na het wassen en rondlopen. Vanaf dit tijdstip tot 21.00 uur gebeurt het volgende: elk moment kan een bewaker de gang opkomen en rammelt met zijn sleutels iedereen kijkt elkaar aan sommige kruipen zo ver mogelijk weg in een hoekje. Er heerst absolute stilte het enige hoorbare zijn de voetstappen en de sleutels van de bewaarder. Hij gaat weer weg, loos alarm.

Pas na een minuut of tien durft men weer te praten. Maar het is nog maar net 30 minuten later en hetzelfde ritueel dit keer wordt er een celdeur open gedaan en 20 gezichten kijken angstig voor zich uit wie zal het zijn. Een naam wordt geroepen door de bewaker 19 zuchten van verlichting vandaag niet ik. Dit gevoel is echter dubbel daar loopt iemand naar de deur met wie je jaren bent opgetrokken en hij kijkt je smekend aan maar je kunt niets doen. Bij de deur krijgt hij handboeien om overvallen door emotie zakt hij door zijn benen. Zonder greintje van medeleven wordt hij aan zijn voetboeien over de grond gesleept naar het kruis.

Dit is het laatste wat je van hem ziet. Dan hoor je minuten ernaar het geknal van het geweer schot en je weet dat het afgelopen is.

Morgen jij…….?


DIT MOGEN WE NIET LATEN GEBEUREN BIJ DE TWEE ROTTERDAMSE NEDERLANDERS. OOK EDY TANG EN LI YANG ZIJN EVENALS MACHIEL KUYT ONSCHULDIG VEROORDEELD

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:39 schreef 2biergraag het volgende:

[..]

Dus als die Nederlanders XTC bij zich hadden, in het huis gepakt worden van het echtpaar, dit ontkennen, waardoor dat Thaise echtpaar vermoordt word, dat maakt je niet uit.

Ze kunnen beter eerst bekennen en dan gratie van de koningin, dan zijn die arme Thai ook vrij. Maar nee de NLérs moeten vrij, laat het echtpaar maar boilen op de stoel