Ik had gehoopt deze beslissing nooit te hoeven nemen, maar helaas.
De problemen die Rocky had (cara met een continue onsteking/infectie aan de luchtwegen) is in alle hevigheid terug.
Mijn neef (de 2de dierenarts (second opinion)) heeft ons heel duidelijk gemaakt dat als de prednison in samenwerking met de antibiotica niet voor langere tijd hem van de ontstekingen/infecties afhoud het gewoon niet humaan (diervriendelijk is) om het beestje rond te laten lopen.
Hij is echt snikbenauwd (ondanks de prednison) en niest het gehele huis weer onder.
Werkelijk alles zit onder de gele/groene snot van onze lieve schat.
Zelf stikt hij zelfs af en toe er bijna in en om eerlijk te zijn wil ik hem dit niet meer aandoen.
Met heel veel verdriet hebben we daarom vanavond besloten dat we hem in gaan laten slapen
Echter zijn wij niet de enige met verdriet.
Wij hebben nog een 2de kat welke zijn broertje is.
Mijn vraag is daarom: Wat voor een reactie kunnen wij van hem verwachten en wat kunnen wij daar aan doen om het te vergemakkelijken (voor zover je daarvan kan spreken).
Als het aan mij ligt nemen we er als ze er straks weer zijn er een kitten bij. Bij zijn ze weleens langere tijd (24-48 uur) alleen thuis en ik vind het samen dat toch minder zielig.
Om nou te voorkomen dat mensen zeggen dat dit eigenbelang of wat dan ook is, wil ik ze vragen niet te reageren. Wij hebben er volgens 2 dierenartsen alles gedaan wat er te doen valt. Eigenlijk hebben we zelfs 3 artsen geraadpleegd (vrouw van mijn neef is ook dierenarts). Zelf denk ik ook dat er niet meer uit te halen valt
[ Bericht 100% gewijzigd door inkie1010 op 06-03-2006 20:55:45 (ongepast) ]
Ik heb gehoord dat het voor katten ook goed is als ze afscheid kunnen nemen. Dan weten ze dat hen huisgenoot dood is en blijven ze ook niet ik weet niet hoe lang zoeken.
Persoonlijk zou ik daarom de da thuis laten komen om Rocky in te laten slapen, is ook fijner voor Rocky zelf. Daarna kun je z'n broertje dan in de kamer laten en hem laten ontdekken dat Rocky ingeslapen is.
Heel veel sterkte ermee, ik kan me voorstellen dat dit heel moeilijk is. En jullie hebben veel moeite gedaan voor Rocky!
Sterkte nogmaals, vind het echt rot om dit te lezen.
De achterblijvende kat zal best een tijdje mauwend en jankend door het huis struinen op zoek naar zijn broertje. Veel aandacht geven.
Als die zich min of meer met de nieuwe situatie verzoend heeft, kun je gaan denken over een "vervanger", maar reken er niet op dat je binnen anderhalf tot 2 maanden zover bent als ze nooit ander katten dan elkaar gewend waren.
Als je een andere kat neemt, probeer het minstens 2 weken lang voordat je de strijd opgeeft, je kunt een week lang de grootst mogelijk ellende hebben, waarna het plotseling rustig wordt. Probeer de nieuweling in een kamer te zetten waar de oude door de deur heen aan de nieuwkomer kan wennen. En de oude nog steeds veel aandacht geven, zodat er geen reden tot jaloezie kan zijn.
Maar hou er rekening mee dat het mogelijk ook nooit goed komt met de nieuweling, als de oudgediende ook echt oud is, dan kan hij zich wellicht net zo goed in zijn eentje redden, en gewoon veel slapen.
quote:Wat maakt dat nou uit in een topic als dit man, reageer gewoon niet!
Die kat is nog niet dood btw.
TS, Sterkte ermee!
[ Bericht 7% gewijzigd door inkie1010 op 06-03-2006 20:56:08 ]
ik heb er zelf 4 rondwandelen 1 moeder/dochter en de moeder wil af en toe nogal eens ontsnappen
dan begint de kleine ook meteen te zoeken,
ik moet er niet aan denken dat ik zo'n beslissing zou moeten maken over 1 van mijn meissie :S
iig, veel sterkte
Ik stuur hem voor minder geld naar de hemelse Vader toe.
quote:grappigOp maandag 6 maart 2006 17:59 schreef -Numlock- het volgende:
In laten slapen?
Ik stuur hem voor minder geld naar de hemelse Vader toe.
Maar een van onze katten hebben wij van onze oma geerfd . Die kat heeft echt maanden lang op de gang zitten janken ondanks dat de deur openstand naar een lekkere warme kamer met stoelkussens enzo.
Ik denk dat je um gewoon veel aandacht moet geven en een beetje verwennen.
Sterkte
Enerzijds zeggen we gewoon dat het zo niet verder kan, maar aan de andere kant wil je toch nog wel weer er een kuurtje tegenaan gooien.
De vraag die je dan stelt is dat egoistisch, omdat je geen afscheid wilt nemen of is dat juist humaan.
Rocky doet nooit erg moeilijk bij tabletjes, dus echt heel erg lijkt hij het niet te vinden.
Maar moet je zijn hele leven lang dit blijven doen (nu is hij 8 mnd), dat vind ik niet erg diervriendelijk.
Kortom wat laat je de doorslag geven, je verstand (dat zegt zo moet je niet verder gaan) of je gevoel (het is zo'n ontzettend lief beest!).
Zoals je uit dit stukje hoort rijst de twijvel weer.
Straks bel ik nogmaals mijn neef (en zijn vrouw) op om te overleggen.
Ik vind dit moeilijk, heel moeilijk
Sterkte!!
paar jaar terug werd 1 van onze katten doodgereden, zijn broertje (waarmee ie eigenlijk altijd samen was) ging toen ook overal zoeken naar em .. mauwend op straat en in het huis
dat heeft ie een paar weekjes volgehouden en daarna was het over
sterkte iig
Ik kan je jammer genoeg geen tips geven, alleen heel veel sterkte met Rocky
is idd hele moeilijke beslissing..
(wrom is er geen verdrietig kijkende, knikkende smiley...)quote:Omdat ik nu al weet dat die ontiegelijk leem is.Op maandag 6 maart 2006 18:33 schreef Death_Angel_89 het volgende:
(wrom is er geen verdrietig kijkende, knikkende smiley...)
Ik zeg dit, omdat mijn schoonouders een kat hebben met een auto-immuun ziekte en die dus ook veel medicijnen nodig heeft om te blijven leven, maar als hij in zijn goede dagen zit, zit er nog zoveel pit in dat beest en zie je hem gewoon genieten van het leven. Daarom alleen al vinden zij het de moeite waard om met hem verder te gaan.
Heel veel sterkt iig met de moeilijke beslissing die je moet nemen.
quote:Dit maakt het voor mij ook een stuk moeilijker.Op maandag 6 maart 2006 19:07 schreef assepoes het volgende:
Hoe is de kat er zelf onder? Is hij nog speels, ondanks dat hij erg ziek is? Kan hij nog fijn kroelen ed. Dan is het misschien wel de moeite waard om te kuren met hem. Als hij zelf te ziek is om zich te wassen en het fijn te hebben, dan niet.
Ik zeg dit, omdat mijn schoonouders een kat hebben met een auto-immuun ziekte en die dus ook veel medicijnen nodig heeft om te blijven leven, maar als hij in zijn goede dagen zit, zit er nog zoveel pit in dat beest en zie je hem gewoon genieten van het leven. Daarom alleen al vinden zij het de moeite waard om met hem verder te gaan.
Heel veel sterkt iig met de moeilijke beslissing die je moet nemen.
De kat zelf speelt op zich wel, alleen zoals nu is hij snel buiten adem en moet hij al gauw stoppen.
Krioelen doet hij graag en eigenlijk altijd bij mij.
Mijn vriendin heeft altijd (boeren)katten gehad. Haar ouders gingen er vrij zakelijk mee om, vandaar dat er nu een kleine 2 strijd was/is.
Zometeen bel ik mijn neef nog even op en dan hoor ik wel wat hij nog vind.
Wat is wijsheid....
Veel sterkte gewenst.
Het zal ws per kat wel verschillen, maar bij ons is het meer dan goed gegaan, vanaf dag 1 begon de poes de kitten te beschermen, te bemoederen en te wassen.
Intussen zijn ze net een getrouwd stel dat niet zonder elkaar kan.
Sterkte!
De strijd tussen gevoel en verstand is altijd rot, maar stel nu dat ik het bovenstaande verhaal geschreven had? Wat had je dan geantwoord? juist.....
quote:Geef jij zo snel op!Op dinsdag 7 maart 2006 11:57 schreef zwaaibaai het volgende:
Ik weet nu niet of Rocky onder de levenden is of niet, maar ja, ik vind het egoisme. Ondanks dat je gehecht bent aan het beestje, vind ik het onnodig om het te laten lijden omdat jij zo gehecht bent hem. Als je voor de kat kiest....
De strijd tussen gevoel en verstand is altijd rot, maar stel nu dat ik het bovenstaande verhaal geschreven had? Wat had je dan geantwoord? juist.....
Dat zeg veel over jou.
quote:Niet zo snel met je oordeel klaarstaan. TS wil alleen maar wat het beste is voor zijn kat, en wil een weloverwogen keuze maken. Van egoisme is hier zeker geen sprake. Lees nog maar eens terug anders.Op dinsdag 7 maart 2006 11:57 schreef zwaaibaai het volgende:
Ik weet nu niet of Rocky onder de levenden is of niet, maar ja, ik vind het egoisme. Ondanks dat je gehecht bent aan het beestje, vind ik het onnodig om het te laten lijden omdat jij zo gehecht bent hem. Als je voor de kat kiest....
De strijd tussen gevoel en verstand is altijd rot, maar stel nu dat ik het bovenstaande verhaal geschreven had? Wat had je dan geantwoord? juist.....
quote:Nou nee hoor. Ik heb maanden lang gemarteld met een kat alvorens ik hem liet inslapen. Op een gegeven moment is het namelijk op: het beestje was, behalve op een respectabele leeftijd, te ziek om leuke dingen te doen. Daarbij had hij steeds vaker steeds hevigere pijnen. Je hart draait om als je dat ziet. En als de dierenarts er niks aan kan doen, en dus ook geen pijnbestrijding, dan laat ik het liever inslapen dan onder het mom van "wat ben ik gehecht aan Guus" blijven houden omdat het de leukste en liefste dikzak van de buurt was.Op dinsdag 7 maart 2006 12:51 schreef Lammie het volgende:
[..]
Geef jij zo snel op!
Dat zeg veel over jou.
quote:Hm, goed punt. Nu ik het terug lees is het niet zo hard dan dat ik eerst veronderstelde.Op dinsdag 7 maart 2006 13:37 schreef Marietje_34 het volgende:
[..]
Niet zo snel met je oordeel klaarstaan. TS wil alleen maar wat het beste is voor zijn kat, en wil een weloverwogen keuze maken. Van egoisme is hier zeker geen sprake. Lees nog maar eens terug anders.
quote:*Marietje sluit aan*Op dinsdag 7 maart 2006 20:23 schreef assepoes het volgende:
Wat heb je besloten MrWes? Ik leef nl erg mee. Het lijk mij verschikkelijk om in zo'n dillema te zitten.
We hebben Moortje er wel bijgezet om afscheid te nemen maar ze reageerde niet echt en ging weg. Toen Katja ingeslapen was heeft Moortje er nog wel aangeroken en gesnuffeld met (denk ik) het besef dat ze dood is. Moortje was eerst een beetje afstandelijk maar nadat haar zusje was overleden kregen we meer contact met haar en is ze heel aanhankelijk geworden. We denken dat ze, doordat ze haar zusje mistte, ons juist heeft opgezocht als gezelschap.
Ondertussen is zij ook overleden en een kat van ons heet nu ook Rocky.
iig veel sterkte, zou het zelf verschrikkelijk vinden zo'n dergelijke beslissing te moeten maken.
Ik weet zeker dat het broertje het gaat merken als Rocky er straks niet meer is.
Maar dat geeft niet, ook hij komt daar wel overheen
Geef hem gewoon even lekker veel aandacht, behalve als je merkt dat ie dat niet wil (de ene kat wil rust, de ander graag aandacht)
En als je er een kitten bij wilt nemen zou ik daar eerst even mee wachten, anders denk ik dat het broertje zo'n gevoel krijgt dat Rocky is vervangen. Ook dieren voelen zoiets wel aan.
Dus gewoon even rustig aan doen en het allemaal laten bezinken. Voor jezelf en voor de kat.
De afspraak om Rocky in te laten slapen heeft op de kalender gestaan, echter we hebben het niet gedaan. We konden het simpelweg niet.
Hij speelde weer lekker met zijn broertje en was weer lekker aan het kroelen.
Gevolg is dat wij het niet konden en helemaal niet wouden.
Ik heb daarop weer contact met mijn neef gezocht.
Hij heeft mij daarop weer een kuurtje toegestuurd en dat krijgt hij nu.
De eerste dagen zijn de darmen van hem een beetje van slag maar dat is gauw voorbij.
Nu naar 1 dag "kuuren" zien we het verschil alweer.
Hij leeft weer lekker op en speelt weer meer en dit wordt alsmaar beter.
Echter moeten we ons blijven afvragen of je dit moet willen en wat "diervriendelijk" is.
Moet je een kat continue tabletten blijven toedienen.
De ene vind het egoïstisch van ons om het niet te doen, maar voor de kat is het alles behalve prettig.
Gelukkig is het een hele makkelijke kat.
Ik ben de gene die hem altijd de tabletten geeft en toch ben ik degene die hij opzoekt om mee te kroelen. Daaruit trek ik de conclusie dat hij het zo erg nog niet vind.
Daarmee blijft de vraag wel ... moet je een kat zijn hele leven (hij is 8,5 mnd) die gaan doen?
Van die prednison krijgt hij hoe dan ook nierproblemen ooit en dat is wel het begin van het einde.........
quote:Hee, bedankt voor de updateOp maandag 13 maart 2006 17:39 schreef MrWes het volgende:
Een reactie van mijn kant.
De afspraak om Rocky in te laten slapen heeft op de kalender gestaan, echter we hebben het niet gedaan. We konden het simpelweg niet.
Hij speelde weer lekker met zijn broertje en was weer lekker aan het kroelen.
Gevolg is dat wij het niet konden en helemaal niet wouden.
Ik heb daarop weer contact met mijn neef gezocht.
Hij heeft mij daarop weer een kuurtje toegestuurd en dat krijgt hij nu.
De eerste dagen zijn de darmen van hem een beetje van slag maar dat is gauw voorbij.
Nu naar 1 dag "kuuren" zien we het verschil alweer.
Hij leeft weer lekker op en speelt weer meer en dit wordt alsmaar beter.
Echter moeten we ons blijven afvragen of je dit moet willen en wat "diervriendelijk" is.
Moet je een kat continue tabletten blijven toedienen.
De ene vind het egoïstisch van ons om het niet te doen, maar voor de kat is het alles behalve prettig.
Gelukkig is het een hele makkelijke kat.
Ik ben de gene die hem altijd de tabletten geeft en toch ben ik degene die hij opzoekt om mee te kroelen. Daaruit trek ik de conclusie dat hij het zo erg nog niet vind.
Daarmee blijft de vraag wel ... moet je een kat zijn hele leven (hij is 8,5 mnd) die gaan doen?
Van die prednison krijgt hij hoe dan ook nierproblemen ooit en dat is wel het begin van het einde.........
Ik kan me jullie dilemma zo goed voorstellen!! Ik kan ook heel goed begrijpen dat jullie het toch niet konden. Weet je, ik denk dat het belangrijkst is dat je kat nog lol heeft ion z'n leventje en geen pijn lijdt, en als ik jou zo hoor zijn jullie hele lieve bezorgde en alertje baasjes.
Geniet van Rocky zolang dat nog kan, misschien wel langer dan je nu verwacht, misschien ook niet. En wat je zegt, zolang hij nog lekker bij je komt kroelen zal het met zijn 'pilletjes inneem trauma' wel meevallen hoor.
Luister uiteindelijk naar je eigen hart, dan komt het wel goed. Veel sterkte, ik hoop dat het nog heeeel lan goed blijft gaan met Rocky
In ieder geval goed nieuws!
quote:Dat dus. Rocky heeft het ongelovelijke geluk bij jullie terecht te komen. Een kat elke dag een pilletje geven lijkt me niet zo'n bezwaar. Zo te lezen heeft hij genoeg energie om zijn broertje te terroriseren en op schoot bij jullie te liggen.Op maandag 13 maart 2006 18:14 schreef Marietje_34 het volgende:
Weet je, ik denk dat het belangrijkst is dat je kat nog lol heeft ion z'n leventje en geen pijn lijdt, en als ik jou zo hoor zijn jullie hele lieve bezorgde en alertje baasjes.
quote:Mijn vorige kater kreeg een (vermoedelijk goedaardig) gezwel aan zijn schildklier, waardoor zijn hele metabolisme van slag raakte; niet ongebruikelijk, maar we kwamen er laat achter (hij was 17, dus dan denk je aan van alles). Aanvankelijk had de dierenarts ook pillen voorgeschreven om die overactieve schildklier te compenseren.Op maandag 13 maart 2006 17:39 schreef MrWes het volgende:
Moet je een kat continue tabletten blijven toedienen.
De ene vind het egoïstisch van ons om het niet te doen, maar voor de kat is het alles behalve prettig.
Gelukkig is het een hele makkelijke kat.
Dit was een heel makkelijke kat (ga je 's nachts naar het toilet, sta je in het donker in de gang op zijn staart, kom je terug, sta je weer op zijn staart omdat hij gewoon was blijven liggen). Ik had eerder ook geen problemen met pillen (bek open, pil erin, strot wrijven, en dan bleef hij nog bij me liggen), maar nu had hij er zoveel problemen mee dat hij 's ochtends als ik beneden kwam al angstig in elkaar dook, en bij een beestje dat 17 jaar lang blindelings vertrouwen in me had was dat een doodeng gezicht. Toen toch maar besloten om te laten opereren, maar hij was al zo verzwakt dat hij niet helemaal meer uit de coma bijkwam, en 's nachts is overleden.
quote:Treurig om te horenOp dinsdag 14 maart 2006 15:22 schreef mvdejong het volgende:
[..]
Mijn vorige kater kreeg een (vermoedelijk goedaardig) gezwel aan zijn schildklier, waardoor zijn hele metabolisme van slag raakte; niet ongebruikelijk, maar we kwamen er laat achter (hij was 17, dus dan denk je aan van alles). Aanvankelijk had de dierenarts ook pillen voorgeschreven om die overactieve schildklier te compenseren.
Dit was een heel makkelijke kat (ga je 's nachts naar het toilet, sta je in het donker in de gang op zijn staart, kom je terug, sta je weer op zijn staart omdat hij gewoon was blijven liggen). Ik had eerder ook geen problemen met pillen (bek open, pil erin, strot wrijven, en dan bleef hij nog bij me liggen), maar nu had hij er zoveel problemen mee dat hij 's ochtends als ik beneden kwam al angstig in elkaar dook, en bij een beestje dat 17 jaar lang blindelings vertrouwen in me had was dat een doodeng gezicht. Toen toch maar besloten om te laten opereren, maar hij was al zo verzwakt dat hij niet helemaal meer uit de coma bijkwam, en 's nachts is overleden.
Rocky heeft ook gesloten traanbuisjes. Dit heeft de DA proberen op te lossen onder narcose, maar dit heeft hij ter nauwe nood overleeft.
Volgende maand moeten beide katten geholpen worden ... ik houd mijn hart vast.
Wij (mijn vriendin en ik) hebben wel afgesproken dat als het nu weer zo fout gaat tijdens de narcose dat de DA het maar moet laten gebeuren.
Mijn neef (ook DA) heeft dat ons eigenlijk ook gezegd. Die anti-narcose medicatie is zo slecht voor de kat dat de situatie er nog ernstiger van wordt ....
We wachten dat volgende maand in spanning af!