ze is inderdaad nog jong, maar juist die kleintjes hebben hun slaap ook meestal nog wel hard nodig is mijn ervaring. ze is zo'n 2,5 maand geloof ik he? dat was bij ons wel ongeveer het moment waarop het lukte om piet overdag ook vaker in z'n bedje te laten slapen. bij anna hebben we dat al wat eerder ingevoerd met hulp van inbakeren. is inbakeren een optie? of hebben jullie dat al geprobeerd? die pacco-doeken vond ik wat dat betreft een uitkomst. via marktplaats zijn ze wel redelijk betaalbaar te koop. hmm, wat zijn nog handige tips om het wat soepeler te laten verlopen... een vast naar bed breng ritueel invoeren misschien? ik doe anna bijv. altijd een pyamaatje aan als ze gaat slapen, en dan kijken we samen nog even uit het raam, dan benoem ik wat we allemaal zien, dan trekken we samen aan 't touwtje uit 't muziekdoos-schaapje en wieg ik haar op die muziek lekker tegen me aan. soms zing ik er nog een ander liedje achteraan tegenwoordig. maar ik zou 't ritueel in 't begin gewoon lekker kort houden hoor. verder zou ik 't gewoon keer op keer blijven proberen. wat ik een leerzaam advies vond destijds was het inzicht dat ze het ook nog allemaal moeten leren, zelf in slaap vallen is niet iets dat iedereen zomaar kan. dus niet verwachten dat 't allemaal vanzelf gaat, maar wel blijven oefenen. wat hier wel hielp bij piet was in de buurt blijven. uit het zicht, maar dat ie nog wel merkte dat ik nog dichtbij was. dus ik legde 'm in z'n bedje, wenste 'm welterusten, en liep uit z'n kamer. liet de deur op een kiertje, en ging zelf staan strijken of de was ophangen in de kamer ernaast. vaak moest ik nog een keertje terug om 'm even te troosten, maar deed dat dan alleen even door een hand op z'n hoofd te leggen. en dan weer weg lopen en verder met de was. heb nog nooit zoveel gestreken als destijds.
![]()
meestal viel hij dan wel in slaap. anna was altijd wat moeilijker, die is ook bijna niet te troosten met alleen die hand op d'r hoofd, daar werd ze alleen maar laaaiend van. die neem ik er dan ook wel even uit, houd haar nog even tegen me aan en dan weer wegleggen en weglopen. maar zij heeft 't ook vrijwel altijd nodig gehad om zichzelf in slaap te huilen. terwijl piet zich al vrij snel zonder ook maar een snikje liet wegleggen. dus 't verschilt ook enorm per kind hoor. daarom is het ook lastig advies geven, je moet zelf ook een beetje kijken wat werkt. alleen het blijven proberen lijkt me dus wel een goede tip, niet te snel denken dat het nooit zal lukken omdat het nu niet lukt. maar heel veel succes ermee gewenst!