Ja, af en toe voetbal ik nog wel eens. Niet dat ik nou zo'n topconditie heb, vandaar dat ik regelmatig bij de veteranen speel, maar ik heb wel redelijk spelinzicht en af toe briljante momenten.
Normaal speel ik dus rechtsachter of verdedigende rechtshalf. Vanwege bezettingsproblemen voorin besloot de coach me echter als "hammer" in te zetten achter de spits. Een soort nummer 10 zeg maar. De coach kon zich namelijk herinneren dat ik in het verleden nogal eens als stormram heb meegedraaid, en hij dacht, die ervaring komt me nu goed van pas. Dus ik, hop in de spits. Daar doe ik niet moeilijk over, denk ik dan he.
En dit niet eens zo onverdienstelijk. Ik mocht maar liefst twee doelpunten maken, iets wat sinds mijn jeugd al niet meer was voorgekomen. Een inschuiver bij de tweede paal en een poeier vanaf 20 meter. Mijn kans op een loepzuivere hattrick werd echter schromelijk verkracht doordat ik, eenmaal op stoom gekomen richting het vijandelijk doel snellend, op een schofterige, Pierre-van-Hooijdonk-tegen-Brazilie-achtige manier onderuit werd gehaald. De scheids kende niet eens een vrije trap toe
![]()
In elk geval moest ik gewisseld worden, wonnen we de wedstrijd met 2-1 en heb ik nu pijn aan mijn poot. En dat is niet leuk. Snif. Vind mij zielig.