Een paar weken terug heeft mijn ex-vriendin onze relatie na bijna 2 jaar uitgemaakt. Dit heeft mij zeer hard getroffen, aangezien ik echt van haar hou. Voor mij is zij niet zomaar een eendagsvlieg. Mijn gevoel is (wat bevestigd word door anderen) dat ze nog in haar hart wel verliefd is en van mij houd. Helaas kan ze dat op dit moment niet uiten.
Ik zou niets liever willen dan mijn fouten goedzetten en haar terugwinnen. Hoe langer het duurt, hoe meer ik haar mis. Ben al paar keer uitgeweest met vrienden, probeer aan andere dingen te denken, maar ik blijf constant met mijn gedachten bij haar. Zij is het beste wat mij overkomen is. Ik heb meer vriendinnen gehad dan haar, maar alleen bij haar heb/had ik het gevoel dat het de ware is. Je snapt dus dat ik me behoorlijk klote voel onder deze situatie.
Nu was mijn plan om haar binnenkort (tussen kerst en oud en nieuw of na oud en nieuw) een keer te vragen voor een gezellig etentje, filmpje en ergens wat drinken. Is dat een goed plan? Of moet ik daar nog langer mee wachten? Wat is een beetje een goed termijn om zoiets voor te stellen en uit te voeren?
Ook komt de kerst eraan, en wil ik graag iets leuks doen met mijn kerstkaart. Zowiezo een speciale kaart, maar zijn er leuke dingen om erbij te doen? Of kan ik dat beter niet doen en afstand blijven bewaren?
Ik zou haar zo graag willen laten zien dat het WEL kan, en dat ik spijt heb van mijn fouten, en dat ik heus niet de slechtste ben. Ik wil geen andere vrouwen, ik wil alleen haar. Ze is precies wat ik zoek in een vrouw.
Mensen met tips of ideeen? Ik weet het echt even niet meer.
P.S. Die fouten houden niet in dat ik haar heb geslagen, vreemd gegaan, of dat soort dramatische dingen.
maar dit wilde je vast niet horen..
Ermee leren leven sucked, er achteraan blijven rennen ook. Andere dingen gaan doen helpt een beetje, voor de rest zal het moeten slijten denk ik.
En als je toch impulsief bent stuur der dan een mooie kaart met een korte text.
Als ze echt niet wil moet je haar natuurlijk los laten. Maar geef het gewoon even de tijd. Bepaal voor jezelf desnoods een tijdsperiode waarin je gaat proberen haar terug te krijgen. En als het dan niet gelukt is probeer je gewoon verder te gaan met je leven (en dat wil natuurlijk niet zeggen dat je meteen moet proberen een andere vriendin te vinden).
Relaties die uitgaan zijn gewoon kut. Ik ben zelf ook niet in staat om snel verder te gaan heb ik enkele maanden geleden gemerkt.
Er is natuurlijk wel een verschil tussen bijv. altijd te laat komen of aan de lopende band vreemdgaan, ik noem maar wat
Een lief kerstkaartje sturen lijkt me prima maar haar uitnodigen....
Het lijkt me beter haar eerst wat tijd te gunnen, zodat ze erachter kan komen of ze jou ook mist; en om alles op een rijtje te krijgen. En dat is weer afhankelijk van de fouten die je hebt gemaakt.
Succes.
Aangezien dit een kloon is kan ik niet precies uit de doeken doen.
Grotendeels kwam het erop neer dat ze zich benauwd voelde. Ze ging niet meer met vrienden op stap omdat ze bang was dat ik dat niet leuk vond bijvoorbeeld (volgens hoop mensen die ik gesproken heb gebeurd dat veel vaker, zo'n reden).
Hoe geef je iemand het gevoel dat ze dat wel rustig kan doen? Ik vind het namelijk geen enkel probleem.
En ik wil geen tijdslimiet stellen, aangezien ik vind dat dat geen goed iets is. Ik wil het gewoon zijn beloop laten en kijken waar het strand. Maar ook wil ik duidelijk maken dat het echt gemeend is dat ik van haar houd, maar dan zoder het benauwde effect eromheen.
Zowiezo snap ik vrouwen daarin niet echt, ik deed ook gewoon wat ik leuk vond, uiteraard binnen de grenzen die volgens mij normaal zijn. Ik was dan gewoon duidelijk waar ik was en wat ik ging doen. Dat vond ze niet altijd leuk, maar ik vond dat ik dat gewoon kon doen omdat er heus niet meer achter zat. En ik weet heel goed wat wel en niet kan. Vreemdgaan zou ik niet eens kunnen. Vreemdgaan houd voor mij in dat je niet meer houd van degene waarmee je bent, en zogauw ik niet meer van iemand hou dan probeer ik daar ook gewoon eerlijk in te zijn (ja, dat is al is voorgekomen). Maar voor vrouwen is dat blijkbaar toch moeilijker? Of heb ik precies de verkeerde vrouw ontmoet?
Ben blij dat ik toch hier gepost heb uiteindelijk (al dan niet onder een kloon), het lucht toch wel een beetje op als anderen zo met je meedenken. Mijn normale username is wel erg actief, maar nog nooit een topic geopend waar ik echt mijn gevoels in geuit heb.
De tijd geven is echt heel moeilijk, ik ben ook zo bang dat je elkaar niet meer ziet bijvoorbeeld. En dat terwijl de afstand opzich helemaal niet groot is. 10 minuten rijden met de auto. Ik zou zo graag zien dat alles deze week nog goedkwam (dat roep ik al weken) maar ik weet dat het niet zo is. Ik heb mezelf ook gezegd dat ik voor oud & nieuw in ieder geval geen serieuze pogingen ga doen om weer wat te proberen.
Waarom is liefde toch zo moeilijk
quote:
Op woensdag 28 november 2001 17:49 schreef BuckFast het volgende:
Voor de duidelijkheid, Ja dit is een kloon.
quote:
Op woensdag 28 november 2001 19:21 schreef BuckFast het volgende:
Aangezien dit een kloon is kan ik niet precies uit de doeken doen.
quote:Wat een trotse kloon.
Ben blij dat ik toch hier gepost heb uiteindelijk (al dan niet onder een kloon), het lucht toch wel een beetje op als anderen zo met je meedenken.
Waarom is liefde toch zo moeilijk
Uit elkaar gaan is nog nooit in me op gekomen, maar benauwd voel ik me wel. Ook heeft ze al zo vaak gezegt dat ik gewoon moet doen waar ik zin heb, ik doe het niet. Waarom? Iets van binnen houdt me tegen, ik denk ook niet dat dat te lijmen valt. In ieder geval niet voor zover ik heb kunnen bedenken.
Ik heb me maar op mijn werk gestort en de enige reden dat ik nog overeind sta zijn de vorderingen die ik nu maak. Waarom ga ik door, waar jouw vriendin het niet meer zag zitten? Ik weet het niet en kan je ook niks daar over wijsmaken, maar onthou wel dat dat bijna niet valt goed te praten als je op dat punt zit.........
quote:Ik ben het volledig met Chandler eens, ook met het stukje over de kaart. Dat zegt meer als dat jij je (in haar ogen) opdringerig gaat gedragen, ook al zou je dat uit liefde voor haar doen en dat gedrag zelf niet als dusdanig benoemen.
Op woensdag 28 november 2001 18:04 schreef Chandler het volgende:
Inderdaad accepteer haar keuze en ga verder, het is moeilijk ik weet het ('k heb zelf 1.5 jaar last van een ex relatie gehad).En als je toch impulsief bent stuur der dan een mooie kaart met een korte text.
Loop in ieder geval niet te hard van stapel, gun haar wat tijd. Als ze echt van jou houdt komt ze ongetwijfeld bij jou terug zonder dat jij daar moeite voor hoeft te doen.
Heel veel sterkte 
quote:Jij vindt het erg moeilijk om normaal te reageren in een R&P-topic,geloof ik.
Op woensdag 28 november 2001 20:31 schreef SanSan het volgende:[..]
[..]
[..]Wat een trotse kloon.
Gelukkig hebben mensen dat in jouw topic wel gedaan,
is zo lullig anders.
Probleem is denk ik, ze was jong toen we wat kregen, niet veel uitgegaan, niet superveel vrienden, etc. Met mij ging ze regelmatig uit, alleen laatste tijd wat minder. Misschien dat ze het daarom niet heeft gedaan in de relatie omdat ze zoiets had van "ik deed het ervoor ook toch niet". Elke keer als ik aan haar denk dan moet ik huilen, dit is echt zwaar klote. En hoe harder ik me ertegen verzet hoe erger het word. Ik probeer mezelf op andere gedachtes te brengen met werk, vrienden en dat soort dingen. Maar toch blijft het hangen. Ik kan me amper concentreren op de dingen die ik moet doen. Het liefst hang ik lusteloos thuis in een stoel, met af en toe een slokje water en verder niets. Ik heb al tijden niet fatsoenlijk gegeten, krijg bijna geen hap door mijn keel (ipv 4 boterhammen smiddags maar 1 of 2 en 's avonds of klein beetje of niets) en ik kan me er niet toe zetten om meer te eten. Ik weet dat het niet goed is, maar ik kan het gewoon niet.
Ik blijf mezelf ook voeden met de gedachte dat het wel goed komt tussen haar en mij, maar komt het wel goed? Ik zou niet anders willen. Ik ben bereid daar alles voor op te geven, zelfs mijn leven. Mijn leven heeft toch geen waarde meer. Het is leeg, verrot en verkloot. Gaat er eindelijk iets goed na tijden, heb je eindelijk het gevoel dat je iets bereikt in het leven. Je geld word nuttig besteed, je werkt niet alleen meer voor jezelf, maar een beetje voor ze 2'en. Je begint af en toe is wat apart te zetten, en je begint een beetje te denken aan later. Beetje overlegt over een huisje bijvoorbeeld, waar dat dan zou moeten zijn om maar iets te noemen. Al die dingen vallen compleet in het water, die toekomst is er niet meer. Alles valt in 1x in een diep zwart gat. Alles wat je bedacht hebt, opgebouwd hebt etc. Ik noem bv een complete kampeeruitrusting die je samen gekocht hebt (wel zelf betaald grotendeels). Dat doe je toch samen, en hoe moet dat nou? Moet het wegrotten in de kast, omdat je het jaar erna weer met je ouders meegaat of met vrienden naar het "stoere" Salou (lijkt me helemaal niets aan).
Al die gedachten spelen door je hoofd, ik word er bijna gek van. Ik weet niet meer waar ik het moet zoeken. Achter de computer voelt het kut, ik surf beetje doelloos rond en krijg niets voor elkaar. Of ik hang achter de TV beetje dingen te kijken die nergens op lijken.
Ik wou dat ze het snapte als ik zei dat ik begreep waarom uit het uit was en wil laten zien dat het ook kan als we WEL wat hebben. Verdorie, de dingen waar het op stukliep waren echt niet dramatisch in mijn ogen. We hebben diepere dalen kunnen overwinnen. Waarom dan zo'n (simpel lijkend) dal dan niet. Waarom kan je er dan niet meer voor elkaar zijn? Waarom kom je wel over iets heen wat in mijn ogen veel erger was, en niet over iets waar je over kan praten en waar aan gewerkt kan worden. Ik ben bereid eraan te werken, maar ook ik kan het niet alleen. Ik ben ook maar een nietig wezen op deze boze wereld.
Al mijn vrienden en vriendinnen, hele fijne mensen. Maar ze snappen dit niet. Of ze zeggen, kop op. Er lopen meer meiden rond of ze komen ermee dat we zo goed bij elkaar pasten en het heus wel goedkomt. Wat heb ik daaraan? Ik wil gewoon bij iemand zijn, of met iemand praten die WEL snapt hoe dit voelt. En die het niet erg vind als ik er nu nogsteeds om moet huilen, en die me kan steunen met dingen waar ik wel iets aan zou hebben. Niets zeggen helpt ook misschien.
Ik wou dat ik nooit geboren was Of als hond, kat of weet ik wel dier. Die hebben dit soort dingen niet.
Het lijkt wel of alles er nu opeens wel uitkomt, alles van voorgaande jaren. Het gepest worden, verlies van veel vrienden en familie (teveel begrafenissen gehad ), het lijkt wel of het nu opeens allemaal naar buiten stroomt. Ik voel me zo leeg, zo verlaten, zo eenzaam.
Waarom? I can't handle this.
Zo,en dat is het.
Ik denk dat ze idd even helemaal los wil,
en dat het verstandig is om haar die tijd te geven,
maar dat wist je zelf ook al.
Het lullige is dat niemand iets voor je kan doen in zo'n situatie,
behalve de persoon waar het om gaat.
Het is zo moeilijk,
je wil de telefoon pakken,maar weet dat het verstandiger is dat even niet te doen.
Maar hou nog even vol,
hoe het ook uitpakt,
het gaat uiteindelijk beter.
Dit is iets waar je doorheen moet,
en ik hoop dat je blijft kijken naar de dingen die goed zijn,
want die zijn er vast.
Heel veel sterkte.
Het geeft niet dat je je zo voelt, het is juist goed dat je je aan het vedriet overgeeft ipv ervoor weg te rennen!
Je wil haar terug, en ik zeg altijd maar: waar een wil is, is een weg! Geef niet zomaar op, maar gun haar wel de tijd. Laat haar even met rust, en onderneem dan actie op een open, normale en lieve manier. Wat erg belangrijk is, is dat je haar tzt duidelijk maakt dat hetgeen waarop het mis is gelopen, veranderd of uitgelegd kan worden.
Veel sterkte en succes!
De moeilijke manier is verder gaan, zoals je zelf al aangeeft.
... maar in ieder geval sterkte..
quote:Ja, dit draagt lekker bij aan de discussie.
Op woensdag 28 november 2001 20:57 schreef shmoopy het volgende:
Jij vindt het erg moeilijk om normaal te reageren in een R&P-topic,geloof ik.
Gelukkig hebben mensen dat in jouw topic wel gedaan,
is zo lullig anders.
quote:Dit wel dan?
Op donderdag 29 november 2001 11:02 schreef SunChaser het volgende:[..]
Ja, dit draagt lekker bij aan de discussie.
quote:het lijkt me toch verstandig als je haar keuze voorlopig probeert te accepteren, en dat je haar (en uiteraard jezelf) de komende tijd wat rust gunt. doe in ieder geval niets overhaast, want je wilt geen dingen doen waar je later spijt van krijgt...
Op woensdag 28 november 2001 22:05 schreef BuckFast het volgende:
Ik denk dat dat een dubbel iets is. Ik leef mijn leven, maar ik wil mijn leven leven met haar
quote:Kwam jij niet pas maandag terug?
Op donderdag 29 november 2001 11:06 schreef DarkElf het volgende:[..]
Dit wel dan?
quote:Ik vind het heel aardig dat je het voor haar opneemt,
Op donderdag 29 november 2001 11:02 schreef SunChaser het volgende:[..]
Ja, dit draagt lekker bij aan de discussie.
maar ik zie van SanSan voortdurend lullige reacties op best gevoelige onderwerpen.
Dat is niet leuk,kwetsend en en kinderachtig.
Serieus forum,dus graag serieuze reacties.
Lijkt me niet zo moeilijk.
quote:Wat blijft er over dan?
Op woensdag 28 november 2001 17:49 schreef BuckFast het volgende:
P.S. Die fouten houden niet in dat ik haar heb geslagen, vreemd gegaan, of dat soort dramatische dingen.
quote:Haar een benauwd gevoel geven blijkbaar. Ik ben als de dood dat ik in die situatie terecht kom...is een heel verhaal waar ik jullie niet mee zal vervelen, en hoort ook niet in dit topic thuis, deze is er op gericht om de topicstarter te helpen. Ik kan eigenlijk nix toevoegen...waarom niet? Idd om de reden dat dingen als "kop op, er zijn meer meisjes" niet op hun plaats zijn. Het is duidelijk dat je dit meisje wil.
Op donderdag 29 november 2001 11:54 schreef SunChaser het volgende:[..]
Wat blijft er over dan?
Je kunt 2 dingen doen (eigenlijk 3, maar die laatste gaan we het NIET over hebben)
1. Je kunt haar proberen te vergeten. Maar dit wordt HEEL HEEL moeilijk (zo niet onmogelijk).
2. Je kunt proberen haar terug te krijgen. Je moet echter wel uitkijken dat je geen stalkerachtige toestanden krijgt, want dan drijf je dr alleen maar verder weg. Ook al ben je nog zo wanhopig, dan nog heb je het echt wel door als ze echt niet wil. In dat geval moet je gewoon kappen. Dat is ook heel moeilijk.
Als ik jou verhaal lees dan lijkt het erop dat zij jou leven compleet maakt. Maar volgens mij is dat niet helemaal goed. Als individu moet je ook compleet zijn, want anders heb je een probleem als je geen vriendin hebt/krijgt lijkt me.
De oplossing ? Die kan niemand hier je aanreiken. Het enige wat je kunt doen is proberen dr terug te krijgen, maar als dat niet lukt, gewoon ophouden, het heeft dan toch geen zin.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt, zo niet, sorry, zo ja, doe dr je voordeel mee...sterkte
quote:Volgens mij kun je ervan uitgaan dat zij wel weet wat jij wel, en wat jij geen probleem vindt. Als ze bang is dat jij iets niet leuk vindt en het daarom uitmaakt, dan is ze misschien iets van plan wat jij niet leuk vindt.
Op woensdag 28 november 2001 19:21 schreef BuckFast het volgende:
Grotendeels kwam het erop neer dat ze zich benauwd voelde. Ze ging niet meer met vrienden op stap omdat ze bang was dat ik dat niet leuk vond bijvoorbeeld (volgens hoop mensen die ik gesproken heb gebeurd dat veel vaker, zo'n reden. Hoe geef je iemand het gevoel dat ze dat wel rustig kan doen? Ik vind het namelijk geen enkel probleem.
De redenen die over het algemeen worden opgegeven bij het uitmaken zijn negen van de tien keer halve waarheden.
Evengoed, als het wat dieper tussen jullie zit komt er vast wel weer een moment dat je het er eerlijk over kunt hebben. Succes.
Onderwijl gaat het weer een beetje beter, ben blij dat ik het van me afgeschreven heb.
Bedankt mensen!
P.S. Misschien type ik vanavond nog wel even een stukje.
Het is nog steeds erg moeilijk, ik heb haar gister gezien om spullen te brengen en te halen en om haar vader nog gedag te zeggen (die lag te slapen vorige keer). Ik heb het tot buiten vol kunnen houden om niet te huilen, maar toen ik haar een knuffel gaf kon ik het toch niet later. Ik mis haar nog steeds realiseerde ik me. Maar op een of andere manier wel anders. Het was voor mij op dat moment afgehandeld, ik heb wel niet de kansen gehad die ik nog zou willen hebben, maar het was goed zo.
Daarom had ik ook van te voren een roos gekocht voor haar, met een kaartje met simpelweg "Bedankt" erop. Het was moeilijk om dat te doen, maar het heeft me ook wel opgelucht. Het was prettig om dat te doen, om haar te bedanken voor toch de hele fijne tijd. Tevens hoop ik daarmee te bereiken dat als eenmaal de tijd rijp is, ze me nog een kans kan geven. Ik wil niet dwingend die tijd rijp maken, maar ik wil wel dat ze ervoor open kan staan op het moment dat het zover zou zijn. Grote kans dat het niets meer word, voorlopig in ieder geval niet (dat geld ook vanaf mijn kant), maar je weet niet wat de toekomst brengt.
Voor mij is dit een goede stap geweest, ik kan nu afstand gaan nemen hoop ik. Een beetje tot mijzelf komen en rust in mijn leven creeeren.
Life goes on helaas, maar laten we het beste ermaar van gaan maken
Je hoeft niet gelijk andere dingen te gaan doen met andere mensen, daar staat je hoofd waarschijnlijk toch niet naar. Maar wacht daar ook weer niet te lang mee!
Sterkte!
Kijk wat ook heel duidelijk is voor mij, als het in een relatie niet werkt, dan wil ik haar toch niet kwijt. Ook niet als goede vriendin. Daarvoor heb je zoveel samen meegemaakt, en je hebt toch ook erg leuke tijd gehad. Maar dat is iets wat je over x aantal weken/maanden/jaren maar keer moet gaan bekijken. Daar kan ik nu nog niets over zeggen, dat wil ik ook niet.
Beste is om haar nu ook lekker haar gang te laten gaan, en dingen mee te laten maken. Misschien dat het over tijdje weer heel anders is. Maar dat weet niemand. En dat wil ik nu ook nog niet weten, nu ben ik nog errrug depri en verdrietig en moet ik tot mijzelf komen.
Thx nog voor alle lieve reacties, dankzij dit topic ben ik wel beetje opgebeurd.
quote:Het is ook belangrijk haar ook wat tijd te geven. Hou jezelf niet voor de gek met de gedachte dat het nog wel eens goedkomt. De klap is alleen maar groter als dat niet zo is, bovendien ga je de wereld door oogkleppen zien.
Op zaterdag 01 december 2001 14:42 schreef BuckFast het volgende:[..]
Uiteraard heb ik wel de hoop dat het ooit nog is goedkomt, ik heb nog steeds het idee dat ze de ware is, maar het is ook goed tot mij doorgedrongen dat ik mezelf daar niet mee op de been moet gaan houden. Haar leven gaat door, en het mijne ook. Maar ik denk niet dat het verkeerd is om tenminste nog een klein beetje hoop te hebben. Hoop doet leven nietwaar. Ik ga me zeker niet afsluiten voor de rest van de wereld, misschien komt er wel een hele andere vrouw op mijn pad. Mocht dat niet gebeuren, en mijn ex denkt er hetzelfde over, dan hoop ik dat we weer samen wat kunnen beginnen. Zoals mijn ex zegt: als je voor elkaar voorbestemd bent, dan komt het vanzelf goed. Ik geloofde daar niet in, maar ik denk dat ik dat wel moet doen eigenlijk.
Ik heb het er echt moeilijk mee dat ik wakker word en zij niet naast mij ligt, dat ik me niet om kan draaien en haar een kus op haar wang kan geven en zeggen dat ik van haar houd. Om daarna een heerlijke zondag te beleven samen met haar, lekker samen zijn, geen verplichtingen. Behalve het op tijd naar bed gaan. Het heerlijk mekaar kunnen vasthouden en knuffelen.
De laatste week ben ik diep aan het nadenken geweest. Ik heb ook wel getwijfeld in de relatie kwam ik achter. Mijn ex zat op gegeven moment niet lekker in haar vel, ik ook niet maar heb me sterk gehouden voor haar. Volgens mij komt alles er nu uit gestroomd. Ik heb nog nooit zoveel gehuild en me zo vreselijk gevoeld. Ik voel me leeg en eenzaam. Ik heb het idee of alles mij verlaten heeft. Mijn verleden, heden en toekomst. Wat heeft het nog voor zin allemaal denk ik dan? Ik kan niet eens fatsoenlijk een relatie behouden, niet sterk zijn. Alles probeer je om de ander gelukkig te maken, dat je er zelf ongelukkiger van word besef je niet eens. Jah, als ik nu terugkijk was ik zelf ook wel eens ongelukkig. Ik was bij vriend van mij dit weekend, waar ik normaal met mijn ex heen ging. En nu heb ik echt over de grond gelegen van het lachen, ik hoefde niet na te denken over wat ik zei of wat ik deed. Opzich is dat natuurlijk wel leuk, maar het is wel typerend wat er in onze relatie op een gegeven moment niet meer gebeurde. En dat is uiteraard allemaal weer mijn fout. Mijn ex ging steeds minder vertellen, sloot zich af. En daarop reageer je door jezelf ook steeds een beetje meer af te sluiten.
Ik heb het idee dat ik psychisch helemaal aan gort ben, een soortevan mix van verlatingsangst heb ik altijd wel gehad, ik ben altijd bang dat er mensen van mij weg gaan. Vrienden, vriendinnen, familie, iedereen. En het gebeurd ook, en het is mijn fout
Alles gaat fout, ik verneuk het voor mezelf. Nu zit ik weer huilend achter mijn PC, me zwaar depri te voelen. Heb het gevoel of ik beter dood kan zijn. Wat zou dat een heerlijke rust geven. Maar zelfs daar ben ik te stom voor.
Waarom moet alles zo fout lopen in mijn leventje? Waarom kan ik dan nooit eens een normaal leven leiden. Jah ik heb 2 banen (alleen volgende week nog gelukkig) en ik doe er veel naast. Maar het bevredigd absoluut niet. Mensen proberen me wel op te beuren, maar ik ga me steeds kutter voelen. Als ik aan het werk ben gaat het wel, maar zoals nu alleen thuis. Dan denk ik er maar weer aan wat voor een zielig leventje ik eigenlijk lijd. Alles wat ik doe of wil gaat fout, nooit kan ik iets goeds doen. Alle geluk die ik probeer te bieden komt uit op niets. Vind je het raar dat ze me niet meer wil? Er is met mij niet samen te leven.
Normaal sta ik heel positief in het leven, zeg ik kop op, het komt goed. Ook sta en stond ik altijd klaar voor de medemens, en heb ze geholpen waar ik kan. Nu staan de mensen wel voor mij klaar, maar ze kunnen me niet eens helpen. Ik ben psychisch aan het flippen heb ik het idee, gedachten spoken door mijn hoofd. Plannen, ideen en frustraties. Ik snap beregoed waarom ze het uitgemaakt heeft, waarom zou ze niet? Zelf is ze nu psychisch gezien er wel weer bovenop, daar heb ik aan bijgedragen denk ik. Maar waarom kan ze mij er niet bovenop helpen? Waarom loopt ze weg zogauw het moeilijk word? Omdat ik tever heen ben om nog fatsoenlijk te kunnen zijn? Ik heb teveel fouten gemaakt, te beklemmend geweest. Ze bleef met het idee in haar hoofd zitten dat ik alles exact wou weten, terwijl ik alleen maar graag op de hoogte blijf Niet dat je normaal om 22:30 even elkaar belt, en dan opeens pas om 01:00 ofzo gebeld word. Zonder dat je weet wat de ander aan het doen is. Je bent aan het bellen en je krijgt geen contact. Resultaat, je word steeds bezorgder en reageerd helemaal verkeerd. Uiteindelijk is dat dan een reden om het uit te maken. Dat geloof je toch eigenlijk niet. Dat als ik goed gereageerd had, dat het misschien wel heel anders gelopen had?
Waarom heeft ze er niet over gepraat? Waarom heeft ze niet op het moment dat ze vond dat een reactie onterecht was van mij mij gewoon een klap op mijn smoel gegeven? Denk je soms dat ik het express deed? Dat ik voor mijn plezier je een kut gevoel ga geven? Ik had niets liever gewild dan dat jij op stap ging met je vrienden, ik deed dat toch ook als ik daar behoefte aan had? Jah, je weet nog wel hoe je het veroordeelde, maar toen heb ik je toch ook gezegd hoe het zat. En het ging toch allemaal best goed daarna?
Waarom heeft ze van haar hart een moordkuil gemaakt, waarom heeft ze het niet gezegd. Dan had ik dingen zo anders gedaan, zo anders gereageerd en eerder over dingen gaan nadenken. Ik ben toch ook niet de almachtige god? Ik weet toch ook niet wat rondgaat in ieders hoofd? Ik kan ook alleen maar een beetje raden? Had ik het maar geweten, wat had ik me anders gedragen zeg. En nu is er geen kans meer dat het goedkomt, wat voelt dat kut. Ik ben weer eens tekort geschoten, ik heb weer eens niet kunnen doen wat er moest gebeuren. Nee, alweer gaat het door mijn schuld fout. En waarom? Omdat ik gewoon een stomme lul ben. Ik KAN het niet eens meer goed doen, hoe hard ik het ook probeer. Ik kan het niet alleen. Het heeft ook geen zin meer om het te kunnen. Het is toch al een puinhoop.
Het enige waar ik aan kan denken is: schat, kom bij me terug, ik laat je zien dat ik je wel gelukkig kan maken!
Onderwijl rook ik me helemaal suf, eten doek bijna niet meer en slapen is ook lastig. De gedachtes vliegen door mijn hoofd. Ik heb misschien al 100 dingen bedacht om het goed te maken. Maar geen van die dingen heb toch zin, het heeft zijn tijd nodig. Waarom is die tijd geven zo moeilijk? Ik wou dat de tijd geweest was, dat we weer elke dag elkaar wat te vertellen hadden, en we gelukkig zouden zijn. Het zit er niet meer in, voor haar is de koek even op.
Huilen is het enige wat ik nog kan... Huilen en denken aan de leuke dingen die we samen gedaan hebben. Maar ik kan er bijna niet aan denken, steeds komt het weer boven dat het uit is en hoe het uit is gegaan. Opzich redelijk verlopen, als dat kan in zo'n situtatie. Maar het feit dat is al erg genoeg. Weer mijn fouten die iets stuk maken. Constant.
Wat voel ik me een wrak
Ik heb wel het idee dat ik er een beetje afstand van kan gaan nemen, afgelopen weekend heeft ze weer met haar ex gezoend. Opzich zegt dat natuurlijk niet, waarschijnlijk om mij te vergeten enzo. Maar misschien dat ik daardoor toch wat meer los kan komen. Hoe kan iemand die tot dinsdagavond smsjes stuurt dat ze van je houd, je mist enzovoorts een week later alweer op stap gaan en met een ander zoenen. Ik zou dat niet eens kunnen, voor mij is het nog veel te vers in het geheugen.
Uiteraard is het haar eigen keuze, en daar maak ik me ook niet zo druk om. Meer het feit dat ze mij al vergeten is, me aan de kant pleurt als een natte dweil die overbodig geworden is. Net of niets betekend heb
Had ik misschien zelf op moeten stappen, op het moment dat zij psychisch aan gort lag, had ik er toch in de steek moeten laten? In plaats van alles aan de kant zetten, positieve dingen bedenken en mezelf weg te cijferen voor haar. Ik denk dat ik het antwoord wel weet, jah ik had daar anders op moeten reageren. Ik had mezelf niet moeten laten ondersneeuwen en ook af en toe eens hard zijn. Maar dat kan ik toch niet, hoe hard ik het ook roep. Iemand die mijn hulp nodig heeft kan ten alle tijden op mij rekenen, no matter what. Ben er zelfs toe in staat mijn baan ervoor op te zeggen, als dat nodig mocht zijn. Ik sta voor iedereen klaar en open en ben altijd bereid tot een goed gesprek.
Vooral de argumenten achter het uitmaken zijn hard, dat ze het bijvoorbeeld niet leuk vond om als we hier thuis waren dat we dan ook een weekend thuis waren. Denkt ze soms dat ik het deed om haar te pesten? Nee, ik deed het voor mijn ouders en voor haar. Omdat ik van haar wou genieten en aandacht geven. En niet als ze er is zaterdagavond om dan accuut een discotheek of kroeg in te duiken en zondag nog geen fluit aan elkaar te hebben omdat je brak en saggo bent. Ik deed het omdat ik dacht dat het een fijn rustpunt voor haar was na een drukke school en werkweek. Maar ook dat bleef weer niet zo zijn. Alles heb ik fout gedaan
Ze denkt dat ik haar express thuis ging houden, maar het tegendeel is waar. Ok, ik was ook wel is moe en wou niet weg, maar dat was hooguit een paar keer naar mijn idee.
Ik hoop dat ze een leuke tijd beleefd met haar ex (misschien nu niet meer, i dunno) maar ik hoop niet voor hem dat ze het doet om mij te vergeten, als opstapje naar weer iets anders. Ik ken hem zelf erg goed, het is een goede vriend van me (al zag ik hem heel weinig) en ik denk dat daar ook weinig in veranderd. Ik laat haar zelfs de groeten doen aan hem, hoe zeer me dat ook mag doen. Ik gun zowel haar als hem het allerbeste. Raar genoeg ben ik ook absoluut niet boos of weet ik wat op hem, waarom zou ik. Hij kan er toch ook niets aan doen. Maar ik zou het niet kunnen, het komt nog niet eens in mijn hoofd op. Ben ik nou echt zo anders en raar dan iedereen? Iedereen heeft altijd wel van die mooie verhalen dat er een wereld vol mannen/vrouwen is en dat ze als het uit is zo snel mogelijk een nieuw iemand pakken, want dat is zo stoer. Waarom doe ik dat dan niet? Ben ik niet zo? Of denk ik dat gewoon?
Maar ik kan het een meisje/vrouw toch niet aandoen om haar te gebruiken om mijn ex te vergeten? Dat heeft toch geen zin, daar kwets je toch alleen maar mensen mee?
Ik zie haar nu helemaal "doorslaan", wat haar goed recht is. Ik zal er ook niets van zeggen verder, ik heb er niets mee te maken. Maar waarom doet het dan wel zo verdomde pijn? Waarom snap ik waarom het gebeurd, maar kan ik het niet loslaten?
Ik heb ook altijd gezegd, als je zonder mij verder wil, ik wens je het allerbeste en alle geluk van de wereld. Ik meen het ook, maar op het moment dat ik het zeg moet ik wel huilen. Omdat ik ook zo graag gelukkig wil zijn.
Het slijt langzaamaan al een beetje, en ik type al wat kortere stukjes lijkt het. Sorry voor de lange lappen tekst, maar ik moet het gewoon kwijt
quote:Ik vind die tekst toch vrij lang lijken.
Op maandag 03 december 2001 23:05 schreef BuckFast het volgende:
en ik type al wat kortere stukjes lijkt het.
Ach , liefdesverdriet is pijnlijk , maar de pijn gaat echt weg en het is zonde om te lang tijd te verspillen aan die pijn , want voor je er erg in hebt is het te laat en ben je dood .
quote:Kutcookies?
Op maandag 03 december 2001 23:18 schreef thaduck het volgende:
Sorry
(zie begin van topic)Ik zou niet weten wat ik anders zou moeten zeggen. Sterkte wensen schiet ook niet op.
Je hebt wat denk werk voor mij gedaan.
Waarschijnlijk is dit exact dezelfde reden waarom mijn vriendin me v/h weekend heeft verlaten (na 1 jaar).
Gelukkig ben ik er vaak na 2 dagen weer boven op, dankzij al mijn goeie vrienden, collega's en familie.
Ze ging idd minder uit dan ik van haar verwachten, en de momenten waarop we uit konden gaan bleef ik vaak liever thuis om samen een filmpje te kijken.
En soms kwam ik haar onaangekondigd zomaar in het uitgaans leven tegen (de laatste tijd) dat zal wel haar ogen geopent hebben...
Ik heb ook het idee dat ze volgende week alweer een ander heeft, dit idee maakte mij het meeste depri.
Maar al heeft ze dat, het is en blijft HAAR leven, het feit dat ik mijn en haar leven gedeelt heb een jaar lang, houd niet in dat ik de overige 80jr ook moet dirigeren! of dat ze nu voor altijd gesluierd thuis moet gaan zitten.
Mijn andere ex (had ik ook een jaar mee, is al 2 jr gelee) daar denk ik echt NOOIT meer aan, alleen heel af en toe een fijn moment, dat ik dan kan toepassen in mijn huidige relaties. Dus het komt gewoon goed, over die relatie denk ik zelf nu dat het GEWELDIG is dat ik dat neit heb doorgezet, omdat ik er ZOVEEL van geleerd heb.
En ik weet zeker dat dit ook zo wordt.
Je moet een relatie dat over een lange tijd met veel nadenken toch uitgaat, niet plakken.
Uit == dan UIT!
Zet er een punt achter, denk af en toe nog aan de fijne momenten en hoe je je foute momenten (waar ik me nu ineens HEEL veel van realiseer dat ik IN de relatie nooit door had) in een misschien toekomstige relatie meteen goed kan doen.
Je GROEIT er door.
TIP: Regels waar ik me goed heb door voelen:
- Het is logisch dat jeje ROT voelt na het uitmaken en dat je haar terug wilt!
- Maar als je erachter aan RENT dan wordt het alleenmaar erger en kwets jejezelf meer (maar er is een kans, nihil, in 99% van de gevallen wordt het alleenmaar erger).
- Het is egoistisch om te denken dat je je alleen vrolijk kan voelen als zij in de buurt is! Je kon je vroeger toch ook zonder haar fijn voelen en misschien nog wel leukere dingen doen?
- Als je gewoon weer lol maakt, uitgaat, werken, etc. En daardoor weer energie uitstraalt alsof er NIKS aan de hand is, dan zal zij denken, poehee, hij heeft er weinig last van. Dit heeft een misterieus en POSITIEVER effect dan erachter aan rennen. Je helpt niet alleen jezelf hier mee boven op, maar met tijd laat je haar realiseren wat ze nu mist, en de kans dat ze dan terug komt is ook nog is hoger, plus dat je in een positie staat het dan te weigeren.
[Mensen die lol hebben, zien er aantrekkelijker uit!
Jezelf depri maken maakt je minder aantrekkelijk en hiermee wordt het alleenmaar erger.]
En uiterraard kost het TIJD!
Je kan niet van de een op de andere dag weer vrolijk zijn.
Dus begin met stoppen van de drugs.
Ik zoop de eerste dagen me elke dag lam, dit lost al helemaal niks op.
met deze regels voelde ik me na 2 dagen al VEEL beter!
hopelijk heb je er wat aan, succes!
Ben ontroerd en geschokt door je tekst. Mooi en eerlijk opgeschreven. Het raakte me zowel in positieve als in negatieve zin. In positieve omdat je zo open over je gevoelens spreekt, en in negatieve omdat het me aan me ex herinnert (deze was veel erger hoor, maar toch).
Sterkte en succes verder! En laat in dit topic even weten hoe het verder met je gaat.
quote:Dank je wel. Ik ben blij dat ik mijn gevoelens hier kwijt kan, beter dan ze tegen een muur zeggen. En bijkomend voordeel is dat misschien iemand anders er wat aan heeft.
Op woensdag 05 december 2001 01:01 schreef Ethel het volgende:
Beste BuckFast,Ben ontroerd en geschokt door je tekst. Mooi en eerlijk opgeschreven. Het raakte me zowel in positieve als in negatieve zin. In positieve omdat je zo open over je gevoelens spreekt, en in negatieve omdat het me aan me ex herinnert (deze was veel erger hoor, maar toch).
Sterkte en succes verder! En laat in dit topic even weten hoe het verder met je gaat.
Hoe bedoel je in negatieve zin aan je ex? Bedoel je dat in de zin als mijn verhaal als het verhaal van je ex of andersom?
Momenteel gaat het wel iets beter, al paar daagjes geen contact meer. Mijn vermoeden is dat ze haar ex nu hotel-de-botel laat worden en hem straks net zo hard pijn gaat doen. Simpelweg om het feit dat ze zegt dat ze eroverheen is en amper een week later alweer een ander heeft. Ze heeft dat ook al een keer gezegd over iemand anders, dat ze niet snapte dat diegene zo snel met een ander kon zijn. Dus ik vermoed dat het is om mij te vergeten.
De vraag die nu door mijn hoofd speelt is, wat heeft hij t.o.v. mij wel te bieden? Behalve dat het gewoon iemand is die wel ok is (zoals al gezegd, ik ken hem al wat langer). En ik hoop niet dat ze met zijn gevoelens speelt.
Helaas overkomt mij langzamerhand het gevoel dat ik echt als opstapje ben gebruikt, nu het goed gaat word ik in de steek gelaten. En dat terwijl ze altijd riep dat ik alles voor haar was, en voor altijd. Ik weet net zo goed als ieder ander dat je dat sneller roept dan dat je het meent. Maar het blijft wel in mijn gedachten hangen, ze riep het tenslotte niet zomaar.
Ook zegt ze zelf dat ze nog wel een klein beetje verliefd op me is, maar me de kans niet wil geven. Dat is erg hard maar wel eerlijk, daar ben ik dan wel weer blij om. Ik hoop nog steeds dat ik ooit wel de kans krijg die ik verdien. Want daar ben ik ook achter, ik verdien die kans. Het zijn niet alleen maar fouten van mij geweest, en ik weet ook dat ik echt mijn best heb gedaan haar gelukkig te maken. Misschien dat ze dat over tijdje in kan zien, en me de kans geeft om de fouten die ik wel gemaakt heb recht te zetten. Zo niet, dan zie ik wel weer verder. Maar de hoop blijft.
Ook raar is, dat ik nu af en toe vlagen van boosheid over me heen krijg. Dat ik boos ben dat ze 2 jaar wat met me heeft, om dan in amper een week tijd over mij heen te stappen. Ik weet niet of het boos zijn is, of gewoon gefrustreerd. Maar het steekt mij wel. Je krijgt er zo'n nutteloos gevoel van.
Ook zat is te denken aan haar redenen, vooral dat ze dacht dat ik het niet leuk vond als ze uit zou gaan. Dat is absoluut niet waar, ik vond dat helemaal niet erg. Maar zelf deed ze precies hetzelfde. Als ik vertelde dat ik naar een vriend/vriendin toeging of naar een feestje dan kwam gelijk het pruillipje opzetten en was het van "Stuur maar SMS, want ik slaap toch wel als je terugbent" waardoor ik me kut ging voelen en zorgde dat ik vroeg (uur of 00:00) thuis was en haar belde.
Ook vervelend was, in de weekenden zaten we veel thuis, omdat ik dacht dat ik haar daar een plezier mee deed. Ze zei ook tegen iedereen dat ze liever bij vrienden zat dan dat ze uitging en stoer ging voorzuipen enzo. En nu doet ze al dat soort dingen zelf juist wel. Wat wil ze daarmee bewijzen of bereiken vraag je je dan af? Mij kut laten voelen? Iets bevestigen wat niet bevestigd hoeft te worden? Wrom doet ze dat?
Het liefst zou ik haar bestoken met goede raad, maar dat vat ze dan op alsof ze nog steeds niet kan doen wat ze wil. Maar zo bedoel ik het helemaal niet. Ik mag toch wel zeggen dat ik haar een beetje ken na 2 jaar? Ik ben toch ook geen stenen beeld die niets snapt?
Nou jah, voor me gevoel gaat het iets beter nu. Ik eet langzamerhand weer meer. Gisterochtend 10 min gal staan spugen op het toilet en half gestikt, en gisteravond weer berg broodjes naar binnen gewerkt. Ik zal toch door moeten, moet ook niet verhongeren, want daar schieten we ook niets mee op.
Meissiej, als je dit leest (waar ik wel vanuit ga), just 1 thing to say: Take care of yourself!
quote:Het waarom? Ze houdt van je en is in die 2 jaar smoorverliefd op je geweest. Zelfs zoveel dat ze zichzelf vergeten is. Ze miste het leven dat ze eigenlijk wil leiden, voorzuipen, jongens de kop gek maken etc. Dit heeft ze onbewust bij zichzelf aangericht omdat ze bij je wou zijn i.p.v. dat losbol leven te leiden. Een tegenstrijd in haar zelf die 2 jaar lang in het voordeel van jouw heeft gewerkt en nu in het nadeel. In de kern van de zaak is jullie liefde goed en had het iets kunnen worden, nu is dat niet zo zeker meer helaas. Als je écht van haar houdt en het geduld voor haar over hebt gun je haar de tijd om haar leven op een rij te krijgen. Denk je dat je dit niet kunt of dat ze dit uiteindelijk toch net niet waard is, denk dan serieus na over het verder gaan met je eigen leven. Hoe zonde het is, ik weet het hoe moeilijk het is een liefde te vinden... Maar het ergste wat je kan gebeuren is dat je je zelf verliest, ten koste van iemand die je in principe toch net niet wil. (ik begrijp goed hoe je je moet voelen
Op woensdag 05 december 2001 11:53 schreef BuckFast het volgende:[..]
Dank je wel. Ik ben blij dat ik mijn gevoelens hier kwijt kan, beter dan ze tegen een muur zeggen. En bijkomend voordeel is dat misschien iemand anders er wat aan heeft.
Hoe bedoel je in negatieve zin aan je ex? Bedoel je dat in de zin als mijn verhaal als het verhaal van je ex of andersom?
Momenteel gaat het wel iets beter, al paar daagjes geen contact meer. Mijn vermoeden is dat ze haar ex nu hotel-de-botel laat worden en hem straks net zo hard pijn gaat doen. Simpelweg om het feit dat ze zegt dat ze eroverheen is en amper een week later alweer een ander heeft. Ze heeft dat ook al een keer gezegd over iemand anders, dat ze niet snapte dat diegene zo snel met een ander kon zijn. Dus ik vermoed dat het is om mij te vergeten.
De vraag die nu door mijn hoofd speelt is, wat heeft hij t.o.v. mij wel te bieden? Behalve dat het gewoon iemand is die wel ok is (zoals al gezegd, ik ken hem al wat langer). En ik hoop niet dat ze met zijn gevoelens speelt.Helaas overkomt mij langzamerhand het gevoel dat ik echt als opstapje ben gebruikt, nu het goed gaat word ik in de steek gelaten. En dat terwijl ze altijd riep dat ik alles voor haar was, en voor altijd. Ik weet net zo goed als ieder ander dat je dat sneller roept dan dat je het meent. Maar het blijft wel in mijn gedachten hangen, ze riep het tenslotte niet zomaar.
Ook zegt ze zelf dat ze nog wel een klein beetje verliefd op me is, maar me de kans niet wil geven. Dat is erg hard maar wel eerlijk, daar ben ik dan wel weer blij om. Ik hoop nog steeds dat ik ooit wel de kans krijg die ik verdien. Want daar ben ik ook achter, ik verdien die kans. Het zijn niet alleen maar fouten van mij geweest, en ik weet ook dat ik echt mijn best heb gedaan haar gelukkig te maken. Misschien dat ze dat over tijdje in kan zien, en me de kans geeft om de fouten die ik wel gemaakt heb recht te zetten. Zo niet, dan zie ik wel weer verder. Maar de hoop blijft.
Ook raar is, dat ik nu af en toe vlagen van boosheid over me heen krijg. Dat ik boos ben dat ze 2 jaar wat met me heeft, om dan in amper een week tijd over mij heen te stappen. Ik weet niet of het boos zijn is, of gewoon gefrustreerd. Maar het steekt mij wel. Je krijgt er zo'n nutteloos gevoel van.
Ook zat is te denken aan haar redenen, vooral dat ze dacht dat ik het niet leuk vond als ze uit zou gaan. Dat is absoluut niet waar, ik vond dat helemaal niet erg. Maar zelf deed ze precies hetzelfde. Als ik vertelde dat ik naar een vriend/vriendin toeging of naar een feestje dan kwam gelijk het pruillipje opzetten en was het van "Stuur maar SMS, want ik slaap toch wel als je terugbent" waardoor ik me kut ging voelen en zorgde dat ik vroeg (uur of 00:00) thuis was en haar belde.
Ook vervelend was, in de weekenden zaten we veel thuis, omdat ik dacht dat ik haar daar een plezier mee deed. Ze zei ook tegen iedereen dat ze liever bij vrienden zat dan dat ze uitging en stoer ging voorzuipen enzo. En nu doet ze al dat soort dingen zelf juist wel. Wat wil ze daarmee bewijzen of bereiken vraag je je dan af? Mij kut laten voelen? Iets bevestigen wat niet bevestigd hoeft te worden? Wrom doet ze dat?Het liefst zou ik haar bestoken met goede raad, maar dat vat ze dan op alsof ze nog steeds niet kan doen wat ze wil. Maar zo bedoel ik het helemaal niet. Ik mag toch wel zeggen dat ik haar een beetje ken na 2 jaar? Ik ben toch ook geen stenen beeld die niets snapt?
Nou jah, voor me gevoel gaat het iets beter nu. Ik eet langzamerhand weer meer. Gisterochtend 10 min gal staan spugen op het toilet en half gestikt, en gisteravond weer berg broodjes naar binnen gewerkt. Ik zal toch door moeten, moet ook niet verhongeren, want daar schieten we ook niets mee op.
Meissiej, als je dit leest (waar ik wel vanuit ga), just 1 thing to say: Take care of yourself!
)Ik vind het zo stom dat het op zoiets stuk moet lopen, zeker na 2 jaar. Ik vind dit echt zoiets wat naar maand of 3 a 4 op komt duiken. Ik hoop ook dat als ze dit leest dat ze er anders over gaat denken. Dat het echt wel kan zoals zij wil. Wie ben ik om haar tegen te houden in haar doen en laten? Ja, uiteraard, in een relatie moet je er ook voor elkaar zijn en tijd aan elkaar besteden, maar je moet ook je eigen lol kunnen maken nietwaar?
quote:Moet je horen, ik heb EIGENLIJk bijna hetzelfde.
Op woensdag 05 december 2001 13:10 schreef BuckFast het volgende:
Dan blijft het probleem, waarom heeft ze dat niet aangegeven? Waarom gebruikt ze het nu als argument? Ik zou er helemaal geen probleem mee hebben als ze elke vrijdag ofzo op stap gaat met haar vrienden en dan zaterdag met mij of dat we dan thuisblijven of whatever. En ik vind het ook niet erg als ze af en toe is keer op zaterdag met vrienden wil gaan stappen, zolang ze het maar ff aangeeft zodat ik het weet.Ik vind het zo stom dat het op zoiets stuk moet lopen, zeker na 2 jaar. Ik vind dit echt zoiets wat naar maand of 3 a 4 op komt duiken. Ik hoop ook dat als ze dit leest dat ze er anders over gaat denken. Dat het echt wel kan zoals zij wil. Wie ben ik om haar tegen te houden in haar doen en laten? Ja, uiteraard, in een relatie moet je er ook voor elkaar zijn en tijd aan elkaar besteden, maar je moet ook je eigen lol kunnen maken nietwaar?
Ik ben er na 3 dagen al deels overheen, ik eet weer redelijk normaal, ik ben gestopt met drinken etc.
Er zijn zelfs tijden dat ik niet aan haar denk.
Maaaaar dat komt omdat ik haar keuze geaccepteerd heb...
Ze kiest idd voor zichzelf!
Ze wilt weer met vriendinnen zuipen, veel jongens gek maken, feesten etc...
En jij zegt wel 'ja neem me terug dan kan je dat ook doen' maar dat werkt niet zo, want waarom deed ze dat dan niet?
Ik kon het ook niet, toen ik in de relatie zat, er waren wel leuke meisjes die met me praten e.d. maar ik kapte dat meteen af, bang dat ik misschien vreemd ging..
Het achtervolgt je, en nu je jong bent wilt ze dat meemaken, dat kan!! maar je moet het echt accepteren...
(ookal wil je dat absoluut niet, maar het kan)
Ik bekijk het alsof ik haar nu gewoon gelukkig maak, dat ze kan zien wat er nog meer rond loopt, ik weet dat ik heel goed voor haar was en dat ik haar goed genoeg geadviseert heb zodat ze een jongen vind (misschien wel meerdere.. *pijnlijk*) die iig GOED voor haar zijn.
Op het moment bespreken we al een manier om eventueel toch nog vrienden te blijven, tenslotte weten we veel van elkaar en kunnen we goed met elkaar overweg.. alleen een realtie is out of the picture...
Ik begin alweer te accepteren dat er nog meer leuke meisjes zijn die nu de kans krijgen 'deze geweldige' jongen ook is te ontmoeten... pep jezelf op!
.. succes ..
Ik dacht dat ik er weer een beetje bovenop gekomen was
Nu zie/hoor/lees ik net dat ze niet alleen met d'r ex gezoend heeft maar ook een relatie heeft weer met hem. Laat ik duidelijk stellen, ik wens zowel hem als haar het beste toe in deze wereld!
Maar na iets meer dan een week heeft ze opeens weer met haar ex. Ik zou echt maar 1 ding willen doen, heel hard GODVERDOMME schreeuwen terwijl ik met mijn hoofd tegen de muur bonk. Wat is dit voor een kut gevoel!
Hoe kan iemand zoiets doen vraag ik me dan af, waarom word je na 2 jaar en 3 maanden zo vreselijk makkelijk ingewisseld voor een ex. Verdorie een ex waar ze over zei dat ze echt nooit meer met hem wat zou willen. Tot van de week beweerde ze ook niet meer verliefd te zijn, en nu opeens blijkbaar dus wel. Moet ze allemaal zelf weten, maar waarom voel ik me er dan zo verdomd kut onder?
Ik ben echt niets meer dan een dweil geweest, een opstapje naar iets anders Wat voelt dat misserabel. Heb ik dan echt helemaal NIETS goed gedaan? Hoe kan je zo snel vergeten worden. Jah, ik heb fouten gemaakt. En jah ik wil het goedmaken, maar waarom kan dat niet? Waarom springt ze zosnel door naar iemand anders? Eerst zeggen dat je rust nodig hebt, en dan zelf amper een week de tijd nemen. Waarom doet het zoveel zeer?
Net als je denkt een stapje afstand genomen te hebben krijg je weer zoiets op je dak. Heel leuk voor haar dat ze nieuwe vriend heeft, maar wrom moet ik dat nou net weer zien? Godverdomme, ik weet dat ik fout ben geweest. Ik doe ook niet alles goed. En nee ik ben niet van steen.
Verdomme wat treft dit mij hard. Ik weet nu zeker dat ik gewoon een dweil was
En wat heeft het voor mij nou nog voor zin om te laten zien dat ik wel anders ben? Al is het maar voor een goede vriendschap. 2 jaar hou je rekening met haar gevoelens.. En dan zoiets. Godverdegodverdomme. Vreselijk wat steekt dit in mijn hart. Mijn hart wat nog volledig aan haar toegewijd was en bezig was afstand te nemen. Ik val weer terug in het diepe zwarte gat waar ik net fucking uit was gekropen. Ik hoop dat ik er dit keer in blijf, dat er een trein in dat zwarte gat rijd en mij naar de pleuris rijd.
Ik wil dit niet voelen, ik wil niets meer voelen. Ik ben moe, op, verrot, vertyft en verziekt. I can't handle it
Damn, jesus.... Ik wil het schreeuwen, GODVERDOMME wat kut.
* BuckFast gaat maar weer triest in zijn hoekje zitten huilen..
Dit is ook wel heel zwak van haar om dat zo te doen...
Na 2jr weer naar je ex terwijl je dacht dat het kwam omdat ze niet meer uitging oid..
Het heeft iig geen zin om je zo op te fokken, dat je compleet stomme dingen gaat doen.
Het geen dat bij mij goed helpt is VEEL CONTACT met andere mensen hebben, je verhaal al pratend aan iemand kwijt te kunnen!!
[goed bedoelt]
Bij mij helpen sommige (soft) drugs goed, dat van een plantje komt. Zeg niet dat je dat ook moet doen, maar het maakt je een stuk rustiger, je hebt er ook pilletjes voor (antidepressia) want als je het echt nietmeer trekt zal ik dat doen! Als je domme dingen doet kwets je je omgeving gigantisch.
[/goed bedoelt]
Tenslotte heeft ze je nu zwaar gekwetst en gaat ze door met leven alsof er niks is, waarom zou jij je dan alleenig op een kamertje volledig opeten?
Tijd om terug te slaan door gewoon keihard door te gaan met leven, succesvol te worden en te laten zien dat het DOM was van haar dit te doen.
(Ik noem het de 'identiteit' verwisselings truuc, je maakt gewoon vanjezelf iemand anders die het nooit heeft meegemaakt, door andere kleding te kopen en ander hair-cutje, werkt heel goed bij mij, is misschien neit zo slim maar het werkt).
Eén ding kan ik je wel vertellen, ook al zal het je op dit moment niks zeggen:
Je komt hier veel sterker uit. En dat is een geweldig lekker gevoel. Ook voor jou zal het leven weer fijn worden, maar het heeft zijn tijd nodig. Je moet eerst je verdriet uiten en verwerken. Het doorleven als het ware. Hoeveel pijn het ook doet. Probeer toch wat afleiding te zoeken, bezoek een vriend of een vriendin. Praat wanneer je het moeilijk hebt. Praten is zo belangrijk! Het is een deel van het verwerkingsproces. Probeer de dingen te accepteren zoals ze zijn en probeer ook wat afstand te nemen, hoe moeilijk dat ook is. Een tijdje helemaal geen contact met je ex, zodat je tot rust kan komen, want ik denk dat je dat echt nodig hebt.
In ieder geval voor jou een dikke knuffel, ik hou je topic in de gaten en leef met je mee.
Hou ons op de hoogte!
Duch.
Het doet vreselijk pijn als je ex je blijkbaar zo snel en makkelijk vergeet. Maar het is haar leven. Laat het los. Onderga de pijn en verdriet, maar probeer door te gaan. Verbreek het contact met haar. Doe leuke dingen met vrienden. En langzaamaan zal het beter gaan. Probeer geen energie in haar meer te stoppen (zowel wat betreft contact met haar praten als aan haar denken en je afvragen waarom.) Het is nu eenmaal zo. Je komt zeker weten nog iemand tegen die veel beter bij je past. In de tussentijd: probeer te genieten van je vrijgezelle leven.
Hasj en wiet grijp ik niet naar, daar ben ik pas mee gestopt. Simpelweg om het feit dat voelde dat als ik eraan toe zou geven, dat het een soortevan verslaving zou worden.
Ik hoor net dat ik mijn laatste kans ook verspilt heb, simpelweg omdat ik probeerde een beetje contact te houden. Niet alleen het feit dat het uit is is zo moeilijk, ook het feit dat je na 2 jaar elke dag bellen, elk weekend (en vaak woensdag) elkaar zien opeens naar 0 valt. Je hebt toch een hele lange (vind ik!) periode je leven gedeeld, een hoop dingen meegemaakt (overlijden van mensen, ruzies van mensen, de alledaagse dingen) en jah ik ben iemand die dat niet zomaar kan laten vallen. Het is me nu duidelijk dat ik dat wel moet doen, en ik zal het ook doen. Maar dat vind ik nog een van de moeilijkste dingen.
Ik was WEER eens te lief of zoals zij het opvat bemoeizuchtig blijkt. Ik probeerde gewoon te praten, en haar te zeggen dat ik haar geluk wens en hoop dat alles goed gaat. En dan word je zo teruggeworpen in de hoek. Ik wou gewoon laten zien dat ik lief kan zijn, niet meer en niet minder. En zelfs DAT lukt dan weer niet. Niet dat dat haar schuld is, ik zal er wel weer teveel achteraan hebben gezeten ofzo. Maar verdorie, ik ben nog verliefd en hou nog steeds van haar. Ik bedoel het heus niet verkeerd, ik bedoel het allemaal lief en goed. Zoals ik dat altijd gedaan heb.
Het afstand maken is juist zo moeilijk, je hebt zo vreselijk teveel bindingen blijkt later. Daar sta je niet zo bij stil in een relatie, athans ik niet. Maar je hebt gezamelijke vrienden, spullen, etc. Een hoop dingen herinneren mij aan haar. Voor haar is het een afgesloten boek dus kan ze er wel positief naar kijken. Ik kan dat (nog) niet. Langzaamaan zie je alles verdwijnen wat je samen hebt opgebouwd, waar je je allebei voor ingezet hebt. Ook de mooie dingen blijven je achtervolgen, maar dan niet op een positieve manier. En dan heb ik het nog niet eens over de hele praktische dingen (ik heb een diesel gekocht voor de afstand, telefoon abo van 6 uur bv) die je ook constant blijven herinneren. Zelfs muziek (die ik dan niet eens leuk vind!) blijft je herinneren. Dat is echt verdomde lastig om het dan van je af te zetten.
Ja, ik heb dit weekend leuke dingen gedaan. Ben bij vriend van me geweest en zaterdag had ik feestje. Was allemaal best leuk, en ja ik heb genoeg bier gedronken. Maar het helpt allemaal geen ene drol. Misschien ben ik wel gewoon te gevoelig voor dit soort dingen. Ben ik helemaal niet in staat iemand blij te maken. En ik ben ook zo bang, dat als ik misschien een andere leuke meid tegenkom, dat ik dit soort dingen in mijn achterhoofd houd. Zoals vrouwen vaak zeggen dat ze geen vertrouwen in mannen hebben omdat ze soms meer doen dan een vrouw wil, zo heb ik dat nu denk ik een beetje richting vrouwen gekregen. Angst om te binden, angst om verlaten te worden. Want ja, dat zit me ook dwars. Dat ze me vergeet. Of dat ze allemaal praatjes over mij de wereld in helpt. Ik weet wel dat ze dat niet zou doen, dat heb ik haar ook gevraagd. Net als ik haar gevraagd heb om mijn wachtwoorden voor zich te houden. Ik ben er best van overtuigd dat ze dat doet. En toch dan bang dat ze het wel zou doen. Ook heb ik een hele rare drang om rare praatjes over haar de wereld in te helpen, wat helemaal nergens op slaat en wat ik ook zeker NOOIT zal doen. Allemaal rare, onbekende gevoelens die ik moeilijk onder controle kan houden, beter gezegd, ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Normaal gingen dingen best van zijn leien dakje, dingen gingen als vanzelfsprekend. Bij alles wat ik nu doe sta ik minimaal 5 minuten stil, en weeg af of het wel goed is of niet. Ik wil geen fouten meer maken, dat heb ik al genoeg gedaan. En zelfs als ik erbij stil sta, dan maak ik ze toch nog. Zoals gister kwam ze eventjes op internet, op IRC in een kanaal waar ik ook kom sinds nog niet superlang en waar ik vrienden heb zitten en nieuwe vrienden maak. Ik heb er lang over gedaan om hoi te zeggen en daarna prive wat te zeggen. Dat was blijkbaar weer fout. Dat is bestempeld als para gedrag en dat ik niet door moet zemelen over wat geweest is. Fuck, wat zuigt dat.
Ik wou gewoon gezellig praten, over koetjes kalfjes en het weer. En uiteraard kom je dan weer uit op je relatie en wat ze nu doet. En dan ga ik haar bestoken met goede raad, die ik echt meen en absoluut niet kwetsend, lullig of wat dan ook bedoel. Maar zo komt het wel over blijkbaar.... Maar moet ik dan weg gaan lopen als ik haar zie? Haar compleet negereren? Dat is toch ook niet goed denk ik? Dan verloochen ik mezelf en naar ik denk onze relatie?
Ik ben ook niet dom, ik heb ook altijd gezegd als een relatie niet loopt, loopt ie niet en moet je door met je leven. Waarom kan ik dat zelf niet? Ik zat altijd vol goede raad tegenover andere mensen, altijd kop op en doorgaan met de hap. En op het moment dat zoiets mijzelf overkomt, kan ik het zelf niet eens. Wat voor een zwak, ziek, misselijk pleurisventje blijk ik wel niet te zijn...
Kwou dat ik alles kon vergeten, het net zoals haar weg kon schuiven in een laatje en dat op slot doen. En misschien over een paar maanden, jaren, whatever open kon trekken en dan met gelukkige en plezierige herinneringen terugkijken aan de tijd die geweest is. Maar ik kan het niet in het laatje proppen, daarvoor gebeurd er teveel met mij op dit moment en is er teveel voor gebeurd. Ik kan haar niet vergeten. Beter gezegd, ik WIL haar niet eens vergeten. Ik wil er gewoon zijn voor haar als goede vriend, een basis waarop we gewoon lekker door kunnen gaan met ons leven. Ook voor mij hoeft een relatie met haar op dit moment niet meer, echt niet. Dat heb ik geaccepteerd en ik respecteer haar keuze(s), maar zelfs een luttel beetje contact is al teveel blijkbaar op dit moment. Ik wil haar niet in een laatje in mijn hoofd douwen, waarover ik misschien bij een volgende vriendin zeg, damn wat had ik het kut toen he? Het was niet kut, het was leuk en fijn. En dat ik kan zeggen dat ik gewoon nog goed contact met haar heb. Me prettig voel bij de gedachtes aan haar. En misschien 1x per 2 jaar wat leuks met haar ga doen of whatever, dat is toekomst en dat kan ik ook niet voorspellen.
Ik hunker gewoon naar een klein beetje liefde van haar, en dan niet liefde in de zin van een relatie of van "ik ben nog verliefd op je", "ik hou nog van je" of zoiets. Maar gewoon af en toe een SMSje, een mailtje, een berichtje dat het gewoon goed met haar gaat. Een minimaal beetje contact wat mij in ieder geval laat voelen dat ik niet vergeten ben en in een hoek gepleurd. Ik hoef haar heus niet elke dag te spreken, alles behalve dat eigenlijk. Maar een klein beetje lijkt me zo fijn. Dat ze uit zichzelf eens naar mij toekomt bijvoorbeeld, dat ik niet het idee heb dat ik alles moet doen ervoor. Wat weer uitkomt dat zij denkt dat ik volkomen paranoia achter haar aan zit, haar perse terugwil en probeer haar in alles te controleren.
Een mooi voorbeeld heb ik daar ook van. Ik heb lange tijd in haar Fok!Fotoboek gestaan als Favo fokker, samen met een goede vriend van mij. Nu zat ik toevallig gister even wat fotoboek profielen te bekijken, van mezelf, van reacties die ik gehad had en ook die van haar. Gewoon intresse of zij nog reacties gehad had, toen zag ik dus dat ik FavoFokker af was, en nu haar nieuwe vriend daar staat, en die goede vriend staat er ook nog steeds. En ik ben daarvandaan verdreven. Dat soort kleine dingetjes doen mij pijn en dat vertel/vraag ik dan aan haar. En dan is het gelijk dat ze denkt dat ik haar loop te controleren enzo. Maar ik mag toch nog wel even kijken op haar fotoboek? Misschien waren er nog wel reacties van mensen die ik kende maar nog niet in het fotoboek gezien had.
Het lijkt wel of ze overal het slechtste achter zoekt in mij, om voor haar gevoel maar te kunnen zeggen zie je wel dat ik het goed doe? Dat is ook duidelijk in onze relatie naar voren gekomen, ik ben tevaak fout begrepen. Ik bedoel dingen soms heel anders dan ik ze zeg, of ik zeg ze totaal verkeerd. Absoluut niet om iemand te kwetsen of ideeen op te leggen of weet ik wat. Maar zo kom ik blijkbaar nogal vaak over. En ik weet niet meer of dat nou aan iemand anders ligt of aan mij. Ik probeer het via alle mogelijke middelen goed te doen, mezelf goed tot uitdrukking te brengen en goed over te komen op mensen. Het lukt gewoon niet.
Voor mij staat 1 ding in ieder geval vast, ik wil op dit moment absoluut GEEN (!!!!!!!) relatie meer met mijn ex. Het liefst zou ik roepen: ZOEK HET MAAR UIT! Om daarna alle contact te verbreken en alles op ignore te gooien. Maar wat ben ik dan voor waardeloze lul? Ze hoeft het niet alleen uit te zoeken van mij, ik wil d'r gewoon voor haar zijn. En ik wil haar niet negeren, ik kan haar toch niet negeren.
Gelukkig werkt de afstand (KM of 100) wel mee, ik zal haar niet zo snel tegenkomen met haar nieuwe vriend of iets dergelijks. Dus dat kan me in ieder geval niet kwetsen, en hoef ik me niet druk om te maken.
Het is echt net een berg mijn leven, klim je net omhoog, flikker je met de lawine weer naar beneden. Of je word weer naar beneden geduwt. Sta je net op het topje, voel je je goed, komt er een wind die je het dal weer in blaast. Of ben je op de top, en ga je tever door en stort je daarvoor weer naar beneden.
Wat is nou het beste wat je kan doen in zulke situaties? Moet ik me volledig naar haar schikken (wat ik altijd gedaan heb) of moet ik mijn eigen leven als belangrijkste zien en het gewoon jammer vinden voor haar dat ze het niet leuk vind dat ik contact zoek zo op zijn tijd? Ik weet het ook niet meer. Ik wil rust, geen gedoe meer in mijn hoofd, geen gevoelens meer die mij dingen laten doen, geen tranen meer die uit mijn ogen stromen, geen pijn meer in mijn hart..... Ik wil dat dit stopt....
Wat ik ook nog wil zeggen, sorry voor al mijn fouten. Ik doe het niet om je te pesten. Begrijp me aub voor 1x goed en zie ook in dat ik het beste met je voorheb. Ik snap heus dat je door wilt met je leven, dat accepteer en respecteer ik. Maar snap van mijn kant dan ook dat ik je gewoon niet wil verliezen en vergeten, ik wil je niet in het verdom hoekje douwen. Je bent het belangrijkste geweest in mijn leven, mijn leven draaide om jouw kom ik achter. Dat jouw leven niet meer om mij draait, ik respecteer het. Maar ban me niet uit je leven..... Alsjeblieft....
Ik heb het voordeel dat we nu aan het onderhandelen zijn over en eventuele 'vriendschap' zodat we elkaar nog wel eens kunnen zien en blij voor elkaar kunnen zijn.
Wat zij doet is iets veel ergers, zij wil jou gewoon helemaal vergeten om haar eigen verdriet achter een muurtje te plaatsen een slot op je te doen en je in een la te stoppen. Om het sneller te vergeten neemt ze haar ex terug.
Dit is een manier waarmee je jezelf alleen maar dieper kwetst.
Zie het als de roest onder de lak van je auto, ziet er nog prachtig uit, maar in een redelijke stress situatie scheurt de bak door 2. Het is dus zwaar af te raden!
Maar dat is haar keuze ...
Ik denk dat je die keuze alleen maar erger maakt als je haar blijft 'stalken'. (wat natuurlijk in jouw ogen niet zo is).
Verder heb ik dat ook, een duur tel abbo, maar wie moet ik nu nog bellen?? xtra bus kaarten, maar waar moet ik dan heen met de bus?? Maar de tijd heelt ook deze 'wonden'.
100km ertussen is wel makkelijker bij het vergeten..
Ik zit maar een paar km tussen, dus de kans dat ik haar tegen kom en gelukkig zie is groter.. (ookal weet'k op het moment dat ze dat nu echt niet is).
Maar zie je dat je kan vallen over het 'gelukkig zien' ?
Waarom wor je dan niet ook weer gelukkig (makkelijker gezegd dan gedaan).
Ze hoort niks meer van je? alles dat ze op fok leest is heel positief? je gaat veel uit, hebt veel lol!
Dan wordt ze nieuwsgierig naar die nieuwe jouw....
(Laat haar dan maar veranderen in een stalkster)
suc6
quote:Dat lijkt me ook geen pretje, als je moet onderhandelen
Op donderdag 06 december 2001 12:10 schreef cYbErTiM het volgende:
Ik heb het voordeel dat we nu aan het onderhandelen zijn over en eventuele 'vriendschap' zodat we elkaar nog wel eens kunnen zien en blij voor elkaar kunnen zijn.
quote:Klopt, maar ik wil dit niet bevestigen. Omdat ze dan weer gaat denken dat ik voor haar denk, haar woorden in de mond leg etc. Uiteraard heb ik wel me bedenksels over dingen, maar als zij het zo wil doen, dan moet dat maar voor haar.
Wat zij doet is iets veel ergers, zij wil jou gewoon helemaal vergeten om haar eigen verdriet achter een muurtje te plaatsen een slot op je te doen en je in een la te stoppen. Om het sneller te vergeten neemt ze haar ex terug.
Dit is een manier waarmee je jezelf alleen maar dieper kwetst.
Zie het als de roest onder de lak van je auto, ziet er nog prachtig uit, maar in een redelijke stress situatie scheurt de bak door 2. Het is dus zwaar af te raden!
Maar dat is haar keuze ...
quote:Een chatsessie van 10 min en een mailtje van 20 regels sinds vrijdag vink er niet op lijken. Maar ik kan wel snappen dat het zo overkomt. Ik ga ook zeker proberen dat niet meer te doen.
Ik denk dat je die keuze alleen maar erger maakt als je haar blijft 'stalken'. (wat natuurlijk in jouw ogen niet zo is).
quote:Ja, dat herken ik wel. Om er positief iets van te zeggen, zal ik jouw is goed lang bellen, dan kom je met de bus hierheen en gaan we geld uitgeven aan drank. Daarna breng ik je wel terug met de diesel
Verder heb ik dat ook, een duur tel abbo, maar wie moet ik nu nog bellen?? xtra bus kaarten, maar waar moet ik dan heen met de bus?? Maar de tijd heelt ook deze 'wonden'.
Hebben we het samen in ieder geval goed gebruikt nietwaar?quote:Ik probeer zowiezo alleen maar positief te zijn over haar als persoonlijkheid. Zover ik weet kraak ik haar nergens verder af. Zet alleen twijfels bij bepaalde dingen, maar ik probeer wel ten alle tijden haar in haar waarde te laten. Zowel bij deze kloon, als bij mijn echte username.
Ze hoort niks meer van je? alles dat ze op fok leest is heel positief? je gaat veel uit, hebt veel lol!
Dan wordt ze nieuwsgierig naar die nieuwe jouw....
(Laat haar dan maar veranderen in een stalkster)
En ik ga zeker lol maken, dit weekend zit ik met sinterklaas maar daarna gaan we zeker plezier beleven. Het zal niet zo snel uitdraaien denk ik op dates met andere vrouwen, maar ik ga niet bij de pakken neerzitten besluit ik per nu. En er zijn genoeg mensen gelukkig die mee willen!
quote:Thx, jij ook heel veel succes en sterkte gewenst! Bedankt voor je reacties!
suc6
Ik leef met je mee en kan begrijpen dat het erg moeilijk voor je is. Veel heb ik niet toe te voegen, de andere mensen hebben al tegen je gezegd wat ik ook tegen je wilde zeggen.
Het is echt triest, en je voelt je heel rot, echt vreselijk voor je, ik denk dat velen het rotgevoel van luddeveduhh herkennen.
Wat heel goed is, is dat je het opschrijft en uit. Misschien leest ze het ook wel en ziet ze in dat je het niet slecht bedoelt.
[standaard mode on]
Je hebt liefdesverdriet en dat doet vreselijk pijn, het is een proces waar je doorheen moet. Je gaat er op een goede manier mee om, je uit het, bent open en weet het te verwoorden. Daarom weet ik zeker dat je er tzt echt sterker uit komt. Zijn standaard woorden, maar ze gaan zeker op. Het is alleen vervelend dat het zo lang duurt.
[/standaard mode off]
Veel sterkte en succes! We leven met je mee! En gaan om de tijd de doden, gewoon lekker veel Fokken!! Das altijd een goede afleiding!
zo maak je alleen jezelf gek.
misschien is een tijd geen contact met haar wel een idee
En dat nadenken, tuurlijk doe ik dat. Ik wil haar niet kwetsen met wat ik hier neerschrijf. Dat is niet mijn bedoeling. Ik wil mijn puinhoop opruimen, en die van haar, dat is lekker haar probleem. Als het inderdaad blijkt dat ze het wegstopt, over me heen stapt, etc. dan lig ik daar niet meer wakker van. Ik heb het voor mezelf dan tenminste opgelost.
quote:
Op donderdag 06 december 2001 12:17 schreef BuckFast het volgende:
Om er positief iets van te zeggen, zal ik jouw is goed lang bellen, dan kom je met de bus hierheen en gaan we geld uitgeven aan drank. Daarna breng ik je wel terug met de diesel
O leuk ! Mag ik dan ook mee op jouw kosten ?
quote:vrouwen zijn altijd welkom
Op donderdag 06 december 2001 12:56 schreef SanSan het volgende:[..]
O
En dat dit nie helpt kwam ik een week geleden achter toen hij me vertelde dat ie toch nog van me hield. Waarom hij nu ineens wel weer van me houdt probeer ik nu beetje te begrijpen. En of ie niet alleen de dingen als sex mist ipv mij, ik hoop het. Ik weet wel dat zijn grootste zwakte is dat ie soms teveel naar zn hoofd gaat luisteren die dan zegt dat ie bang is voor een lange relatie. En te weinig naar zn hartje dat nog wel segt van me te houden.
En wat doe je dan, want jah mijn gevoelens zijn er ook nog steeds, je ex zomaar alles vergeven en weer terug nemen of lekker vrijgezel blijven.
Ook nie heel fijn allemaal. Maar onthou na een paar weken/maanden ga je haar al weer meer vergeten, want door haar te blijven spreken maak je het alleen maar moeilijker voor jezelf.
Sorry voor het verhaal van mij en mn vage geblaat:( Ben zelfs inmiddels vergeten wat ik er echt mee wilde seggen
Probleem is, zij wil nu helemaal geen contact meer ben ik bang. Ik begrijp het wel, maar baal er ook van. We hadden afgesproken goede vrienden te zijn. Echter, het lijkt me ook niet normaal als je dat accuut bent. Dat is weer iets wat moet groeien denk ik.
VOor mijzelf is deze rust wel eventjes ok, kan ik ook eventjes rustig tot mijzelf komen. En misschien dat we elkaar ooit nog nader opzoeken, maar daar kan je ook niets over zeggen.
Verder vond ik altijd dat je een ex niet terug moest nemen, opzich denk ik daar nu wel iets anders over. Maar ik heb geen zin om als een juffershondje achter mijn ex aan te gaan rennen. Dat is nooit mijn bedoeling geweest, maar misschien wel gebeurd een beetje. Zij rekent mij daar nu nog harder op af (en terecht gok ik) waardoor het voor mij nu makkelijker word hoop ik.
Maar 1 ding staat vast, ik zal vrouwen nooit kunnen begrijpen. Je doet het toch nooit goed...
quote:MAF is dat he!
Op donderdag 06 december 2001 20:01 schreef BuckFast het volgende:
herkenbaar verhaal
Ik had mezelf ook overtuigd.. als ze het uitmaakt, HOU ik het uit, ik naam haar dan absoluut niet terug!
Maar als ze me nu opbelt en zegt.. 'sorry bla dit bla dat' dan zou ik haar zo terug nemen
waarom ?? geen idee
Vanmiddag had ik inenen weer een dip, ik dacht haar te zien lopen (een compleet ander meisje bleek het te zijn) toen realiseerde ik me dat ik nog verliefd was op me ex ....
Dus vrienden worden met haar is bijna uitgesloten op deze manier..
Ik begin dus weer langzaam terug te vallen ,,,
Waarom is het zo zwaar?
Waarom kan je het neit gewoon uitmaken, en vrolijk doorlopen? waar komen al deze emoties toch in hemels naam vandaan? voor de relatie was je ook blij en vrij!
Ik snap er niks van, ik ga morgen een gehele dag met mezelf op pad, en dingen voor mezelf doen... hopelijk vind ik antwoorden op deze klote vragen.
Diep in me hart weet'k dat als ik nu iemand beter dan mijn ex vind, aalles goed zal komen... ik zelfs vrienden kan zijn met me ex... maf...
Behalve dat ik het knap vind dat iemand zo goed alles op kan schrijven enzo.
sterkte ermeee!
quote:Het probleem is denk ik het feit dat je haar mist, je aan de leuke dingen denkt met haar.
Op donderdag 06 december 2001 23:59 schreef cYbErTiM het volgende:[..]
MAF is dat he!
Ik had mezelf ook overtuigd.. als ze het uitmaakt, HOU ik het uit, ik naam haar dan absoluut niet terug!Maar als ze me nu opbelt en zegt.. 'sorry bla dit bla dat' dan zou ik haar zo terug nemen
waarom ?? geen idee
Vanmiddag had ik inenen weer een dip, ik dacht haar te zien lopen (een compleet ander meisje bleek het te zijn) toen realiseerde ik me dat ik nog verliefd was op me ex ....
Dus vrienden worden met haar is bijna uitgesloten op deze manier..
Ik begin dus weer langzaam terug te vallen ,,,Waarom is het zo zwaar?
Waarom kan je het neit gewoon uitmaken, en vrolijk doorlopen? waar komen al deze emoties toch in hemels naam vandaan? voor de relatie was je ook blij en vrij!
Ik snap er niks van, ik ga morgen een gehele dag met mezelf op pad, en dingen voor mezelf doen... hopelijk vind ik antwoorden op deze klote vragen.Diep in me hart weet'k dat als ik nu iemand beter dan mijn ex vind, aalles goed zal komen... ik zelfs vrienden kan zijn met me ex... maf...
Ikzelf kan dat (gelukkig) nog niet, alles roept een negatieve herinnering op. Zelfs in die mate dat ik soms aandring heb om dingen te gaan zeggen/roepen of schreeuwen die nergens op slaan, alleen om haar terug te pesten. Vervelend gevoel is dat, maar ik denk wel dat het weer over gaat. Ik hoop het in ieder geval, ik voel me er niet prettig bij. Want het is niet zo, ook merk ik dat er opeens irritaties bovenkomen die ook raar zijn. Het is zo'n raar gevoel. Dingen vallen raar op hun plaats. Het ene moment ben ik dolgelukkig dat ik alleen ben, andere moment baal ik als de tering. Zeker als ik in mijn eentje thuiszit (ik ben te gaar soms om weg te gaan, heb erg drukke baan) en een beetje in een gat val.
Ook vervelend is, ik probeer beetje contact te houden met mijn ex. Het is wel moeilijk, want ze begrijpt dingen verkeerd soms (omdat ik het fout zeg enzo) en dat vind ik erg kut. Ik wil gewoon weer lekker met haar praten, net als het was. Ik vind het zo triest als je na 2 jaar en 3 maanden niet eens meer zou kunnen praten. Dat is iets waar ik niet tegen kan. Ik vind gewoon wel dat je lekker moet praten, ook over dingen die je bezighouden. Je kent elkaar toch als geen ander denk ik?
quote:Zo knap is dat niet, het gaat vanzelf. En het lucht heerlijk op. Het is ook heel fijn om reacties van anderen te kunnen lezen en daaraan af te meten hoe je eigen reacties zijn.
Op vrijdag 07 december 2001 01:08 schreef BDisOKE het volgende:
Heb niet veel toe te voegen aande vorige REacties.
Behalve dat ik het knap vind dat iemand zo goed alles op kan schrijven enzo.sterkte ermeee!
Maak van je hart geen moordkuil roep ik altijd maar.
Enige wat ze aangaf was dat ze vond dat sommige dingen leken of ik wou zeggen dat ze vreemd ging enzo en of alles wat ze nu doet fout is. Ik wil dat bij deze uit de wereld helpen, ze is nooit vreemdgegaan of iets dergelijks en ik wil niets bestempelen als fout.
Bv. dat ze nu een relatie heeft met haar ex is jammer, maar niet fout want het is haar eigen keuze. Ja, ik baal daarvan maar het is haar leven en ik ben niet degene die dat als fout mag, moet of wil bestempelen. Het enige wat ik wil uitdrukken is dat het jammer is.
Ik hoop dat het zo bij de meeste mensen wel overgekomen is, zo niet dan bij deze.
Maf...
[Dit bericht is gewijzigd door Maf op 07-12-2001 23:56]
quote:Gister voor't eerst weer lekker uitgeweest (heb er express maar ff vrij van werk voor geregeld zodat ik het weekend zonder WERK gedoe kan doormaken) dus helemaal uit em dak gisteren, en ik werdt dus versierd door een meisje.. (een vriendin van me ex notabene)
Op vrijdag 07 december 2001 20:11 schreef BuckFast het volgende:
Hier nog even een korte reactie. Ik heb mijn ex gevraagd of er dingen hier stonden die niet klopten. Ik houd er niet van om te liegen enzo.Enige wat ze aangaf was dat ze vond dat sommige dingen leken of ik wou zeggen dat ze vreemd ging enzo en of alles wat ze nu doet fout is. Ik wil dat bij deze uit de wereld helpen, ze is nooit vreemdgegaan of iets dergelijks en ik wil niets bestempelen als fout.
Bv. dat ze nu een relatie heeft met haar ex is jammer, maar niet fout want het is haar eigen keuze. Ja, ik baal daarvan maar het is haar leven en ik ben niet degene die dat als fout mag, moet of wil bestempelen. Het enige wat ik wil uitdrukken is dat het jammer is.
Ik hoop dat het zo bij de meeste mensen wel overgekomen is, zo niet dan bij deze.
Ik speelde wel mee.. maar de ochtend ernaa voelde ik me weer helemaal teruggevallen!! omdat ik eigenlijk vreemd ben gegaan op me ex ??!?!! maar we hebben geen relatie.
m.a.w. ik heb het nog neit goed verwerkt, aangezien ik denk dat er nog een relatie is.
Verder heb ik meteen met een goeje vriendin van me ex gepraat en dat luchte wel ff op.
Vandaag gaat ze naar een 'andere' discotheek ipv waar ik altijd heen ga, gisteren was ze ook niet in me cafe (gelukkig).
Maar nu dankzij het gesprek, realiseerde ik me dat ze nooit zomaar met 'players' zal gaan omgaan maar gewoon een nieuwe aardige vriend 'zal gaan zoeken' of vinden.
Zelfs nu ben ik er van overtuigd dat ze toch niet alelen leefd voor 'de liefde' en 'relaites' ... alleenmaar mdat je er zelf in verwikkeld bent denk je hel zwart/wit.. ALLEEN of RELATIE. Maar waarom niet gewoon doorgaan met leven en die miljoen dingen die daarbij komen kijken?
Zonder relatie red ik me geweldig, ik heb ff veel 'alleen' gedaan om dat tuit te testen, meeste dingen waren alleen zelfs nog leuker, nee niet de sex
Dus ik denk dat ik er bijna overheen ben, maar of ik nog goeie vrienden met haar kan blijven trek ik toch heel erg in twijfel... contact met haar onderhouden op erg oppervlakkig nivo lijkt me wel prettig (van of het nog gaat met'der dat je er niet na 10jr achterkomt dat ze al 5jr aan een ziekte lijd o.i.d.)
Volgende week maar even met haar irl praten.. atahans als ik er klaar voor ben, en dat is NOG NEIT nu! zeker nog niet.
Misschien pas over 2 weken...
zoo dat moest ik effe van me af schrijven
ik ben btw. door dat het is uitgegaan wel ovrmezelf gaan denken, veel!
EN heb erg veel dingen ontdekt, en ontwikkeld.. misschien iets voor ene nieuwe topic?
Bijv. me interesse voor literatuur, moest ik vroeger niks van hebben.. je gaat toch met andere ogen naar 't leven kijken.
En Cybertim, ik denk dat je niet te hard van stapel moet lopen, het lijkt er inderdaad op dat je er nog niet helemaal overheen bent. Ik vind trouwens net als jij dat nu zoenen met goede vriendin van je ex geen vreemdgaan is of bezwaar is. Laat die ex maar voelen wat ze nu moet missen 
Ik heb zometeen sinterklaas, waar mijn ex eigenlijk bij zou zijn, was ook wel klote met lootjes, ze had tenslotte wel mee lootjes getrokken. Maar op het feit na dat zowel mijn broertje als ik het fucking lastig kregen om alles af te krijgen is het toch gelukt hoop ik.
Aan de ene kant heb ik er wel zin in, ik vind het altijd supergezellig. Aan de andere kant, afgelopen 2 jaar was mijn ex erbij en nu opeens niet meer. Hetzelfde idee als ik nu met kerst en oud & nieuw ga krijgen vermoed ik. Ik mis haar dan het hardst omdat het zo gezellig is en het zo vanzelf sprekend was dat je bij elkaar was.
Ook vervelend is dat mijn ex eigenlijk geen contact meer wil lijkt het. Als ik vraag of ik haar tussen nu en nieuwjaar keertje mag bellen, om lekker bij te lullen dan word de boot afgehouden. Mailtjes krijg ik geen respons meer (ook niet als ik gewoon vertel hoe het gaat en dat ik bezig ben met nieuwe baan) en op ICQ komt ze ook niet uit zichzelf naar mij toe. En als ik begin dan word het meestal kort antwoorden.
Voor mezelf denk ik dan, waarom doet ze dat? Durft ze geen contact meer? Ben ik zo slecht geweest? Gelukkig hebben heel veel vrienden en vriendinnen van mij bevestigd dat wat ik deed/doe alles behalve slecht is. Krijg steeds vaker te horen dat ik te lief was, te bezorgd en mezelf teveel heb laten meeslepen. Ik geloof daar nu ook wel een beetje in, ik kan me niet bedenken dat ik slecht was. Ook ik heb natuurlijk wel slechte kanten, en ben ook niet altijd ok bezig geweest, maar over het algemeen mag ik toch wel aannemen dat ik wel lief was.
Dan rijst bij mij de vraag, waarom ontloopt ze alle contact? Ze zegt zelf dat ze al even twijfelde en er daarom overheen was en nu met haar ex heeft en zich daardoor niet kut voelt. Maar dat is dan juist toch een reden om WEL contact te houden? Ze heeft me pijn gedaan en gekwetst, maar ook ik kom daar wel overheen. Ik zou niets liever willen dan lekker contact hebben, ook voor mijzelf. Zodat ik de leuke dingen op kan halen en haar niet vergeet. Ik probeer ook op alle mogelijke manieren gewoon positief naar haar te doen, niets te verwijten of af te kraken. Misschien komt het bij haar niet altijd zo over, maar dat is dan raar in mijn ogen, ik zet het toch altijd wel duidelijk neer. En ik probeer zo eerlijk en duidelijk mogelijk te zijn. Ik heb haar ook duidelijk gezegd dat ik op dit moment niet meer verliefd op haar ben, en dat is ook de waarheid. Ik hou nog wel van haar, hoe ze is enzo maar ik heb echt geen zin in een relatie met haar op dit moment. Het heeft geen zin en wat zou het voordeel zijn. Op dit moment niets. Ook ik wil mijn rust.
Mijn eerste reactie is, zou ze bang zijn voor contact? Wil ze liever niet toegeven dat ze me mist en dat het misschien niet de juiste keuze was? Ik weet dat dit hoopvol klinkt, maar zo bedoel ik het niet. Ook heb ik dit van mijzelf, heel veel mensen die ik spreek zeggen dat ze er nog wel achter komt wat ze mist, maar ze weet dat toch al? Ze kent me toch en ze weet hoe ik ben? En je maakt het toch niet zomaar uit?
Ook zeggen heel veel mensen, ze neemt haar ex nu om jouw te vergeten, om over jouw heen te stappen. Maar ze komt daar nog wel op terug, als ze erachter komt wat ze mist. Is dit onzin of zit daar een kern van waarheid in? Ik vind het best vervelend als ze dat doet, niet voor mezelf maar voor haar en haar ex. Wat heeft het voor een zin om mij op die manier te vergeten? Wat schiet je daarmee op? Niemand schiet daar wat mee op. Of probeert ze zichzelf te bewijzen dat ze zo een ander heeft en mij niet nodig heeft? Zo jah, waarom zou ze dat doen? Dat hoeft toch niet op zo'n manier? Tegenover mij hoeft ze zich in ieder geval niet te bewijzen.
Ik vind het allemaal erg raar, gedachten vliegen ook door mijn hoofd. Echter, ik weet zeker dat als ik het tegen haar zeg dat ze het zal ontkennen, boos worden of bestempelen als paranoia of hoop zoeken die er niet is. Maar zo voel ik het helemaal niet, ik heb geen hoop op dit moment. Athans, ik heb wel hoop, hoop dat het met mij wel goedkomt. Ik ben daar ook wel van overtuigd. Ik weet wat ik mis en ik heb volledig toegegeven aan mijn verdriet. Misschien vandaar dat ik dit nu kan typen zonder te huilen (voor het eerst) en er gewoon een goed gevoel bij heb. Voor mezelf is het nu heel duidelijk wat ik had, wat ik mis en wat ik wil in de toekomst (op de korte termijn). Aan de ene kant mis ik haar onwijs, maar het positieve is dat ik nu wel heerlijk kan doen waar IK zin in heb. Ik ga ook lekker mijn eigen gang en kan alles zelf indelen (hoe laat ik naar bed ga, of ik wat ga doen, etc.) en hoef met niemand meer rekening te houden. Dat is wel een heerlijk gevoel. Uiteraard heb ik ook nog verdriet, maar dat weegt stukken minder nu na al een tijdje met mezelf te zijn geweest.
Al met al kan ik zeggen dat Fok!Forum mij zeer geholpen heeft, ik zie de positieve dingen van het leven weer en ik begin weer langzaam te genieten van elke dag. Ik kijk ook weer een beetje uit naar de weekenden en voel me niet alleen meer. De positieve energie bouwt zich langzaam weer op en ik kan weer lachen, ik zie weer de lol van bepaalde dingen in en voel me best wel ok.
Een heerlijk gevoel van vrijheid spreid zich steeds verder uit over mij. Ik ben er nu achter wat ik mis en gemist heb. Zeker, ik mis haar, de liefde en de aandacht. Maar wat ik gemist heb is dat ik zelf mijn dingen kan indelen. Dat ik niet om 22:30 tijd hoef te maken om te bellen, en dat ik rustig om 01:00 naar bed kan gaan zonder me klote te voelen dat ik niet eerder tijd had om te bellen. Ook is het heerlijk dat ik gewoon op vrijdagavond na mijn werk kan zeggen, ik ga lekker op stap. Ik hoef niet op tijd thuis te zijn, hoef nergens heen en er is geen verplichting meer. Op zaterdag lekker uitslapen en lekker mijn eigen dingetjes doen waar ik al tijden niet aan toe kwam.
Ik roep nog net niet "het leven is verrrukkelijk" maar het hele klote voelen en huilen verdwijnt wel langzaam. Ik ben uit het gat gekropen en sta nu op de rand. Langzaam ga ik touwen uitgooien om mijzelf bij het gat weg te krijgen.
* BuckFast word langzaam weer zichzelf. Kop op en doorgaan met alles.
En voor iedereen die dit leest, het meevolgt en geantwoord heeft: bedankt! Het heeft me zeer geholpen!
En als er nog leuke Fok! dames zijn die zin hebben in een gezellige avond, u roept, wij rijden en wij vermaken U! 
quote:Jep, vooral dat vrijheid is iets wat ik altijd al terug wilde!
[b]Op zaterdag 08 december 2001 15:44 schreef:
..:: LANG VERHAAL ::..
Je hoeft niet 'later in het cafe te komen' omdat ze nog niet gebeld had.
Je kan gewoon elke avond weer ff puteren en je hobby uit te voeren zonder dat ik meteen door moest naar der toe om dan tot de conclusie te komen dat ze ongesteld was en ze graag wilde knuffelen (niks mis mee, maar je stond wel al een week droog) en dan mee uit moet met de ouders in een 10sterren restaurant zodat je met zweet op je voorhoofd netjes probeert te eten.... (Ja er waren ZAT positieve momenten).
Of als je toch zin heb met je maten uit te gaan hoe je ff niet voor haar te kiezen, je kan doen wat je wilt!!
Vanmiddag bestempelde me vrijheid mezelf weer alsof ik weer mezelf WAS.
Zoals ik hoor te zijn.. de reden dat ik het met me vorige ex had uitgemaakt was dat ik graag vrij wilde zijn en me eigen gang wilde gaan.
Tot dat ik me huidige ex ontmoetten, ik MOEST haar gewoon versieren, en als ik haar nu tegenkom zal ik dat gevoel zo weer krijgen.
Maar ik ben echt veel liever alleen, ik heb veel goeie vriendinnen waar ik zooi mee uitvoer, dan heb je ook geen verplichtingen om perse 'lief' te zijn. (Kan ook vermoeiend zijn).
Vanmidag heb ik echt ZOVEEL mooie meisjes zien lopen in de stad, en natuurlijk keken ze terug Zo wil ik dat het echt voorlopig nog even blijft.
Mocht ik iemand tegen het lijf lopen die echt weer de moeite waard is, zoals me huidige ex, dan zal ik wel weer in een relatie zijlen.
Tot die tijd!.. viva la vi (ofzo?)
Ik luister zelfs weer naar me favo groepen, als blink en nerf herder (pretpunk!) en ik geniet er weer van zoals ik dat deed. IPV usher en andere r&b omdat ik zin had in de daad. met haar.
Nu slaap ik weer 6h per nacht max. en ben te energiek om te slapen. REN maar door etc..
Dit verdwijnt elke keer weer als ik een langere relatie heb, dus misschien is het toch niet zo erg dat het uit is, maar had het toch een negatief effect dat zij durfde te erkennen en de knoop dus maar doorhakte... en daarvoor hou ik van der
In jouw geval vind ik het echt te erg voor woorden dat ze je zo negeert !! echt erg.... Bij mij zal ze dat echt nooit doen, nieteens over haar hart verkrijgen.
En na 2 jaar moet je elkaar echt goed kennen lijkt mij..
Waarom wil ze je dan niet te vriend houden? Heeft ze eht veel goede vriendinnen die haar goed kennen?
Mijn ex dus niet echt, wel goeje vriendinnen maar ik ben de eerste die haar echt doorgrond heeft (zij heeft mij nog maar voor de helft door, dat vind ze erg jammer).
Dus daarom vind ze me te waarden vol om zomaar te laten gaan, ookal moet dat misschien wel (nieuw pijnlijk moment voor haar, want mij heb je er nu echt nietmeer mee).
Hopelijk kan ik vanavond weer ff lekker uitgaan (als er meerdere vrienden gaan) anders ga ik zowiezo wel ff uit naar een leuk concertje.
Je kan ook weer onverantwoordelijk drinken zonder dat je op je hoedde hoeft te zijn voor je gf, je kan weer een sigje opsteken zonder tot overlast te zijn!! yes.
Geniet er maar van voordat je weer een ware tegen het lijf loopt !!!
ps. wij vieren bij voorbaat geen sint. en kerst uit principe, en met oud en nieuw ga ik zowiezo naar me maten, ookal was me gf er bij! dus de feestdagen raken me niet diep. gelukkig.
Kerst doen wij gelukkig niet zo aan (al zijn we Rooms Katholiek ofzo) en houden we het bij kerstboom en lekker eten.
Voor de rest heb ik op dit moment weinig te melden. Wel dat steeds meer het gevoel doordringt dat ik lekker een eigen leventje leid zonder er bij na te hoeven denken. Gister bij de gedichten ben ik om hoop dingen geprezen (gelukkig niet om alles) en kwam ik erachter hoe belangrijk ikzelf wel niet was. Ik hoop ook dat ik dat langzaam uit kan gaan stralen, dat ik blij met mijzelf ben en het leven weer aankan. Lekker mezelf zijn. Ow wat heerlijk, dat heb ik jaren niet gekund!!
Bij mijn schoonouders gedroeg ik me altijd heel anders dan ik was, simpelweg omdat ze het anders zouden afkeuren. Ik deed soms maar of ik het ergens mee eens was, om de lieve vrede te bewaren. Heel erg fout, ik weet het. Maar jah, wat moet je anders? Ik had geen zin om mijn ex niet meer te zien omdat mijn schoonouders niet tevreden waren.
Niet altijd was het zo, ik kon ook best met ze opschieten, daar ging het niet om. Maar soms gedraag je je heel anders dan je eigenlijk bent. Zoals ik al vele malen in mijn leven gedaan heb, gewoon een maskertje opzetten.
Ben blij dat dat nu in ieder geval weg is, ik kan gewoon mijzelf zijn. Ik hoef niet eens meer tegen weekenden op te hikken. Gebeurde ook wel eens, dan wist ik dat me ex saggo was en het daar thuis niet lekker liep. Dan voelde ik me woensdags of donderdags al kut en opgelaten. Dat heb ik nu niet meer.
Kan heerlijk op zondag op uitslapen zonder problemen. Damn dat is lekkerrrrr!
Maar ik ga even mijn ouders blijmaken en koppie koffie gaan drinken. Tot laterz!
En Tim, je kan ut!
quote:Ik had in ene 'het licht' gezien en zag precies wat er fout was gegaan binnen de realtie, waarom ze het had uitgemaakt.
Op zondag 09 december 2001 14:32 schreef BuckFast het volgende:
verhaaltje
Ik heb me ex meteen zondag gebeld en die avond afgesproken.
We zijn naar een restaurantje gegaan en hebben non-stop 3h zitten praten over alles en nog wat.
We hebben besloten hele goeje vrienden te blijven
En wie weet wat de toekomst zal brengen! want het was wel duidelijk dat we nog zat gevoelens voorelkaar hadden.
Ik ben die punten iig aan't verbeteren, want het zijn in en in slechte eigenschappen waar ik mezelf alleenmaar meer pijn mee kan doen, weg ermee dus.
Ik voel me dus weer op en top
Heb weer zin in het leven, weer een hoofdstukje afgesloten en een berg zelfkennis erbij!
En zo te horen gaat't met jou ook weer ok
Ookal heeft het verhaal aan jou kant een hele andere richting aangenomen, ik denk dat we er iig wat van geleerd hebben. Ik iig wel.
Wat ik wel kwijt wil, ik weet niet WAT me ex van plan is, maar opeens wil ze een ketting terughebben die ze mij gegeven heeft, en die ik mocht houden en ze denkt nu opeens dat ik speciale foto's die ik van haar heb op het internet ga zetten.
Ik weet niet HOE ze erbij komt, maar het slaat echt helemaal nergens op. Dat zij zich zo gedraagd en gauw een ander neemt en allemaal dat soort dingen, dat zegt toch niet dat ik me ook moet gaan verlagen? Als ik iets respecteer dan is het wel privacy. Anders had ik dit tenslotte ook wel onder me eigen naam gedaan.
Ow, ik zit me echt op te vreten, ik zat gisteravond toen ze het zei gewoon te trillen. Wat een teleurstelling. Kom op zeg, doe ff normaal denk ik dan. Tot zoiets zou ik me nooit verlagen. En daar komt bij, als ze dat opeens zo belangrijk vind, dan is er toch ook nog een telefoon? Ik ben geen boeman ofzo, er kan altijd gebeld worden. En gepraat worden over dingen.
Maar ik blijf erbij, wat ze aan mij gegeven heeft en gezegd heeft dat ik het mag houden, dat houd ik. Niet om haar dwars te zitten, maar om de waarde die het voor mij heeft. Inderdaad kan ik er nu even niet naar kijken, maar het heeft erg veel waarde voor mij. Waarom ziet ze dat niet in?
Zoveel dingen hebben waarde, al een simpel SMSje, een keer een belletje of whatever betekend voor mij best wel veel. Ik heb echt altijd zeer veel van haar gehouden, en ik doe dat nog steeds. Ik ben wel op het punt nu dat ze het maar lekker uitzoekt, en als zij zo haar leven wil leiden, dan moet ze dat zeker doen. Maar ik vind wel dat ze ook misschien heel af en toe wel eens aan mij mag denken. Ik heb ook gevoel, en jah, ik ben dan misschien te stom om snel over iets heen te stappen. Maar het zit bij mij heel erg diep, en de keren dat ik haar gevraagd heb of ze met me wou trouwen meende ik het wel serieus. Zij denkt misschien van niet, maar ik realiseer me dat ik het echt meende. Ook als ik haar peste met dingetjes (kinderen, huisje/boompje/beestje) meende ik dat echt wel. Niet dat het accuut had gemoeten, maar er zat zeer zeker een kern van waarheid in.
Als je dit leest X (zo noem ik je maar even), en ik weet dat je dat doet, denk dan ook even aan mij. Ik heb nog wel gevoel in me, je bent te belangrijk en te belangrijk geweest om zomaar pats boem te vergeten. Dat jij woensdagochtend nog hevig verliefd zegt te zijn en zaterdag maak je het uit om daarna na een week met je ex te hebben moet je helemaal zelf weten, jouw leven, jouw doel en jouw goed recht. Maar sta ook eens stil bij wat ik meemaak.
Heb ik het toch neer gezet, gelukkig, ben het kwijt. Ik wil haar niet mailen, bellen of weet ik wat, ik wil helemaal geen contact op dit moment. En ben blij dat ik het hier kwijt kan in ieder geval.
quote:
Op maandag 03 december 2001 23:20 schreef SanSan het volgende:
Ach
Nogmaals .
quote:Maf, dat verwacht je idd niet.
Op dinsdag 11 december 2001 16:35 schreef BuckFast het volgende:
rare gebeurtenis
hypotetisch:
Ik Denk dat ze is opgenaaid door haar ex, dat die gek wordt van het gelul over jou dat hij wil dat ze je ketting terug vraagt en aan hem geeft o.i.d. Dat hij zich allemal paranoia in zich rpent die HIJ zou doen en niet jij. (jaloezie).
In dat soort gevallen komt ze zichzelf echt wel een keer tegen.
Ik heb in vorige relaties ook fouten gemaakt (niet zo grof als dit maar toch) hedendaags kan ik me er niet meer rot doorvoelen omdat ik weet dat de desbetreffende persoon er opzich sterker en beter van is geworden. Maar op het moment moet het ook heel hard geweest zijn..
Ik vind het jammer en teleurstellend van haar kant dat het ZO moet lopen voor jou.
Want ik ben het levende bewijs dat het na een realtie gewoon beter kan worden dan in enn relatie.
Gisteren me ex opgebeld en 2uur over vanalles zitten praten veel leuker gesprek dan ik ooit had in de relatie...
En ik zou ook gewoon alles van haar kant respecteren!
Ik heb haar vertelt dat ik wat spullen van haar weggegooid had om der te vergeten na de klap (dure en mooie geschenken zoals de ketting heb ik nog wel).
En dat heeft begrijpt ze, verder zou ik nooit foto's oid op inet zetten, dat slaat nergens op als ze zoiets denkt.
We zijn zelf toch ook mensen, en als iemand dat bij ons zou flikken zal heel fok achter ons staan en zich afvragen wat die desbetreffende persoon mankeert ?!?!
En wrschijnlijk heel GOT zou helpen de site plat te leggen
Ik hoor wel hoe dit afloopt ..
Ik dacht zelf dat we alles afgehandeld hadden, heb alles aan haar gegeven wat van haar was of wat ze terugwou, en andersom hetzelfde. Ik vind niet dat ze nu opeens over dingen moet beginnen die ik gekregen heb. Al is het maar dat ik niet wil dat iets wat ze mij gegevens heeft om de nek van een ander persoon hangt, op het bureau van een ander persoon of iets dergelijks terecht komt. Als ze wil kan ze voor bv. dat kettinkje gewoon geld krijgen, dat ze een nieuwe kan kopen. Geld intresseert me geen ene drol, heb het nooit gedaan en zal het ook nooit doen. Voor mij heeft alles een bepaalde waarde, emotioneel.
Rare is, ik ben opzich wel beetje over de klap heen enzo, ik denk nu weer aan de leuke dingetjes. En ik vraag me af of zij dat ook doet. Zo jah, waarom zijn we dan niet nog samen? We hadden en hebben elkaar veel te bieden. Enige waar het fout in is gegaan is communicatie geweest. Damn, ik zou er echt veel voor over hebben om dingen anders te doen. Maar dat is achteraf gelul en als ze dit leest gaat ze juist nog meer afzetten tegen mij. Alles wat ze nu doet, doet ze in mijn ogen om te bewijzen dat het beter is zonder mij etc. Misschien is dat ook wel zo, maar dan hoeft dat toch niet op die manier?
Ik zou er goud voor over hebben om weer eens 2 uur met haar aan de telefoon te hangen, just like friends. Het draait nu constant uit op irritatie aan 1 van de 2 kanten. We spreken elkaar af en toe op IRC en dan begin of ik weer over hoe het was en dat ik haar mis ofzo of zij begint over dingen (like kettinkje terug bijvoorbeeld) waardoor een goed gesprek per direct al de grond in word geboord.
Echt waar, als ik had geweten dat ik het zo moeilijk zou krijgen had ik het na een maand al uitgemaakt. Dit had ik nooit van mijn leven voorzien. Zoveel pijn, gedachtes, wanhoop komt er los bij mij, dat ik steeds verder afzak naar iets wat ik niet wil. Hopeloos achter haar aan blijven rennen. Ze wil me niet terug, en ik wil haar (op dit moment!!!) niet terug. Maar je zoekt elk aanknopingspunt om het toch voor elkaar te blijven. Ik was heerlijk mezelf bij haar, voelde me veilig en gelukkig. En hoe hard ze ook roept, ik weet dat het andersom ook zo was. Ze heeft het vele malen verteld.
Ik denk ook niet dat die nieuwe vriend zo loopt te pushen, zo is hij niet en dat durft hij niet denk ik. Tegelijk hoop ik nog steeds dat hij doorheeft wat hij mij aandoet. En ik denk dat hij dat wel heeft en daarom niet zo loopt te pushen. Dat type is hij niet en lijkt me dus daarom niet logisch. Ik ga er ook nog steeds vanuit dat ik de enige ben die weet wat mijn echte nick is hier. Khoop dat ze mijn privacy respecteerd.
Ik kan hier wel weer gaan roepen hoe erg ik haar mis, maar dat werkt tegen mij. Ze leest het en zet zich er toch tegen af. Logisch, zou ik ook doen. Maar had ik dan niet moeten vertellen dat ik dit poste? Ik denk het juist wel, ze leert me nu op andere manier kennen denk ik, en ik hoop dat ze ook aantal dingen zal snappen. Net als ik opeens dingen van mijzelf snap.
Ik heb al een hoop neergezet, maar er zijn nog steeds dingen die ik gewoon niet kan begrijpen. Er zijn een aantal dingen niet afgesloten of heb ik geen antwoord op gekregen en ze blijven maar in mijn hoofd ronddwalen. En ik word er langer hoe verdrietiger van. Ik vraag me bijvoorbeeld af hoe iemand zo hard kan zijn opeens. Nadat je lief en leed hebt gedeeld. Is dat voor haarzelf? Voor mij? Voor de buitenwereld? Ook vraag ik me af hoe liefde in een paar dagen van 100% naar 0% kan dalen. Het voelt allemaal zo vreemd. Ik weet dat ik mijn best heb gedaan, ik heb alles gegeven wat ik nodig achte, is dat zelfs dan nog niet genoeg geweest? Moet ik me anders voordoen dan ik ben? Ik weet dat ze dit gaat bestempelen als zeuren, maar waarom mocht ik dan nooit dingen van haar zo bestempelen? Ik weet dat ik fout ben geweest, dit hele topic van mij is namelijk ook fout. Maar het is iets van mezelf en dat vind ik nu belangrijk.
Mijn hoop op haar terugkrijgen is al vervlogen, op dit moment zie ik niet in dat dat zou kunnen gebeuren. Maar mijn laatste beetje hoop, waarin ook zit dat ze mij niet vergeet is toch dat we als goede vrienden door het leven kunnen gaan. Waarom ben ik zo bang dat zelfs die hoop nergens op slaat? Ik weet dat ik nu een sentimentele lul ben, en ik heb dingen nog niet op een rijtje, teveel gevoelens en gedachtes in mijn hoofd. Ik zou gewoon zo graag samen met haar op een rustig plekje willen praten. Zonder haast, tijd en mensen in de buurt. Antwoord krijgen op vragen waar ik gewoon mee zit. Haar doorgronden in haar redenen, snappen waarom ze dit allemaal doet. Want ik snap het gewoon niet. Ik respecteer het, maar ik snap het niet. Ik kan het niet snappen, misschien wil ik het wel niet eens snappen.
Aaaaaaah, ik word echt helemaal gek van mezelf. Resultaat is dat ze zich steeds verder afkeert van mij
Ik probeer mijn rust te nemen, ik hoop ook dat zij het doet. En dat we over paar maanden rustig kunnen praten, en niet meer op deze manier.
Het woord wat contant opduikt in mijn gedachtes is kort en krachtig: "Waarom?". En dat associeer ik dan vooral met de volgende items:
- Waarom moest het zo lopen?
- Waarom kan het niet gewoon goedkomen?
- Waarom doet het zo'n pijn?
- Waarom is liefde zo moeilijk?
En de grootste:
- Waarom zou het beter zijn zo?
Moeilijk allemaal
Ik kan je dus geen antwoorden geven, maar ik begrijp je pijn (voor wat het waard is).
Sterkte.
quote:Dank je wel, jij ook sterkte gewenst vanaf deze kant.
Op woensdag 12 december 2001 14:18 schreef Yellow2cv het volgende:
Ik volg dit topic al even, ik lees je posts altijd erg aandachtig. Waarom, zou je zeggen......jou situatie is voor 99,9% dezelfde als de mijne. Je beleefd de pijn, het gemis en de onzekerheid precies zoals ik.Ik kan je dus geen antwoorden geven, maar ik begrijp je pijn (voor wat het waard is).
Sterkte.
Ben blij dat jij er in ieder geval wat aan hebt, zo is het topic niet alleen voor mezelf belangrijk maar ook voor anderen. Dat is wel prettig gevoel.
Sterkte!
after all, voor jezelf ben je zelf nog altijd belangrijker dan zij.
en zoals het nu gaat tussen jullie gaat schiet ook niet op, daar heb je alleen maar meer verdriet/pijn van..
quote:Ja, dat zou zeer zeker het beste zijn. Maar dan moet je het wel kunnen
Op woensdag 12 december 2001 15:40 schreef dawg het volgende:
ik zou tegen haar zeggen dat ze het maar uit moet zoeken..
after all, voor jezelf ben je zelf nog altijd belangrijker dan zij.
en zoals het nu gaat tussen jullie gaat schiet ook niet op, daar heb je alleen maar meer verdriet/pijn van..
Ze zeggen, je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt, geloof mij, dat is voor 200% waar. Alles wat je samen opgebouwd hebt valt in 1 klap weg. En dan is het moeilijk om in 1 keer geen contact meer te hebben.
En opschieten doet het zeker niet, maar het vergeten / wegstoppen van zoiets is vreselijk vind ik. Ik blijf er maar aan denken en ratelen. Het gaat nu wel stukken beter dan pak hem beet 2 weken terug maar het blijft nog steeds gewoon kut. Langzaam komen de leuke dingen bovendrijven en zit ik weer te denken hoe het had kunnen zijn, hoe leuk het was enzo en dan val ik weer net zo hard terug.
Life sucks
quote:denk eens aan wat ze je nu "aandoet". het had idd anders kunnen zijn, maar op het moment is het precies het tegengestelde. vraag jezelf eens af of dit gezeik met haar het allemaal waard is
Op woensdag 12 december 2001 19:06 schreef BuckFast het volgende:[..]
.... Langzaam komen de leuke dingen bovendrijven en zit ik weer te denken hoe het had kunnen zijn, hoe leuk het was enzo en dan val ik weer net zo hard terug.
Life sucks
ik neem aan dat ze niet zo zou doen als ze nog steeds iets met je zou willen...
quote:Yepz, maar voor mijn gevoel is ze het waard. Ik ben degene geweest die wat dingen fout heeft gedaan. Dingen hadden anders gekund. Dat heb ik gewoon niet beseft en begrepen helaas, en zij praatte er niet over, resultaat miscommunicatie enzo.
Op donderdag 13 december 2001 11:37 schreef dawg het volgende:
denk eens aan wat ze je nu "aandoet". het had idd anders kunnen zijn, maar op het moment is het precies het tegengestelde. vraag jezelf eens af of dit gezeik met haar het allemaal waard is
ik neem aan dat ze niet zo zou doen als ze nog steeds iets met je zou willen...
Voor mijn gevoel strekken haar uitmaak redenen niet met hetgene wat ze nu allemaal doet, ik ken d'r wel een beetje uiteraard. En ze heeft mij er nog niet van kunnen overtuigen van een aantal dingen. Misschien klinkt het als hoop (misschien is het daar ook op gebaseerd, ik kan het je niet zeggen op dit moment ) maar ik ken haar gewoon erg goed denk ik zelf. De dingen die nu gebeuren zijn voor mij gewoon totaal nieuw. Zowel van haar kant als van mijn kant. Het liefst zou ik gewoon zeggen: "Zo, de gekte heeft lang genoeg geduurd, hou maar weer op en doen we weer lekker normaal" maar dat slaat helemaal nergens op. Het heeft geen zin en het is totaal niet logisch. Enige wat ik wel weet is dat ik het ook zonder haar goed heb, ik vermaak me prima verder, daar gaat het niet om. Maar toch is er weer dat gemis. Heel vreemd allemaal.
Ik vind het ook niet passen om te gaan roepen dat ik te goed voor haar ben en bla bla. Ik ben niet goed.
Het ergste vind ik nog dat ik altijd goed voor haar heb geprobeerd te zijn, voor haar er geprobeerd te wezen, eigen problemen vergeten en voor haar gaan. Is al die moeite nu voor niets geweest? Waarom kan het visa versa niet? Je zit toch wel is vaker in een dipje met je relatie, lijkt me logisch. En de afstand, tjah, die werkt ook niet prettig mee. Ik kon bijvoorbeeld ook nooit is spontaan langskomen (wel gedaan, maar vonden haar ouders niet goed 
) en ik loop haar ook niet zomaar spontaan tegen het lijf. Dat is opzich wel een voordeel, maar het heeft ook nadelen denk ik. Er zijn gewoon zoveel dingen die ik nog wil bespreken met haar, ik voel me veilig bij haar en kan zijn wie ik ben. Echter, dat ik nu niet mogelijk. De afstand is niet het grootste probleem, kheb een auto maar dan heb je weer dat er ouders zijn enzo. Je kan niet rustig praten naar mijn idee. En dat gedoe over IRC/ICQ heb ik ook wel gehad, dat slaat helemaal nergens op. Je kan elkaar niet zien, en ik wil haar wel aankijken als ze antwoord geeft, dan weet ik zeker dat ze oprecht is en eerlijk en zich niet verschuilt achter een toetsenbord en een monitor. Dat is iets wat ik altijd heb gevonden, ik prefereer het om zaken in het echt uit te spreken, niet via IRC/ICQ/whatever. Per telefoon moet nog kunnen, als het dringend noodzakelijk is maar liever gewoon face-to-face.
Probleem voor mij is ook, haar nieuwe vriend (haar ex, zucht lastig) woont om de hoek. Het is voor haar veel makkelijker om daar contact mee te hebben en mij weg te schuiven. Dat is ook zo oneerlijk, niet dat hij, ik of zij daar wat aan kan doen. Maar ik moest altijd minimaal 45 minuten in de auto zitten, en zij minimaal 2 uur met openbaar vervoer. Je zoekt mekaar dan ook niet snel op voor een uurtje 's avonds.
Ook vind ik het vervelend of ik niet weet of ze alleen is of er mensen bij zijn als ik met haar chat. Ikzelf heb er hekel aan als mensen meekijken, ook aan mijn kant. Ik zie het toch als iets persoonlijks. Dus dan zeg je ook niet zo snel iets (ik dan in ieder geval) dus dan moet het toch in het echt worden. En dat is weer problematisch.
Ik zit met mijn werk (avondwerk) en zij in weekenden, en uiteraard brengt ze tijd door met haar "nieuwe" vriend. Dat is logisch en begrijp en snap ik volkomen. Maar het maakt het wel een stuk moeilijker voor mij.
Maar aan de andere kant is het wel prettig om stukje weg te wonen, word niet zomaar geconfronteerd en kan een beetje mijn eigen gangetje gaan. Niet dat dat nog veel inhoud, ik kan me zeer moeilijk concentreren op dingen merk ik. Ik heb nog genoeg te doen, maar ik kom er gewoon niet aan toe. Krijg mezelf er niet toe gezet.
Het ergste voor mijn gevoel blijft dat ze van een op andere dag zegt niet meer van me te houden en niet meer verliefd te zijn. Dat is iets wat er bij mij absoluut niet ingaat. Ik heb veel relaties gezien, goede en slechte. Ook veel mensen gesproken afgelopen tijd, maar het kan er gewoon bij mij niet in. Ik kan daar niet overheen komen, en het niet verwerken op dit moment. Dan denk ik terug aan het weekend ervoor, waar ze voor het eerst won met stoeien en weet ik ut allemaal. Allemaal dingen die je toch niet doet als je iemand niet meer leuk vind en niet graag bij in de buurt wil zijn. En 1 van de raarste dingen voor mezelf vind ik, ik vind sex absoluut een onbelangrijk punt, ik vind het leuke bijkomstigheid maar het is geen verplichting of must, maar hoe kan je in vredesnaam sex hebben met iemand waar je een week later van zegt dat je je niet meer prettig voelt bij die persoon. Ik voel me serieus genaaid daarin. (ik zie de reacties met grappige opmerkingen al tegemoed 
). Dat zijn van die dingen waar ik nu opeens bij stilsta en denk, hoe doe je zoiets? Dat is zo'n rotgevoel Het zal vast niet alleen voor de sex zijn geweest, want volgens mij ben ik niet zo'n ster in bed.
Maar zoals al eerder gezegd, de hoop op haar terugkrijgen als mijn vriendin in de zin van een relatie is al weg. Daar heb ik geen behoefte meer aan, wil ik niet op dit moment. Maar het feit dat je ook niet als goede vrienden praat, tjah dat knaagt. Ok, het gebeurd vaak zat dat men in den beginne altijd ruzie heeft, zo erg is het gelukkig niet. Maar dat doet gewoon het meeste zeer. Ik zou graag wat avonden met haar doorbrengen, om te praten of om wat leuks te doen (biosje, cafe, disco, whatever) om een ander soort band op te bouwen. Ik weet dat het te vroeg is, maar dat is gewoon wat ik op dit moment voel
It ain't easy, but we must live with it.
En de belangrijkste uitspraak die me op de been houd:
Vrouwen....
Je kan niet met ze leven...
Maar ook niet zonder ze...
[Dit bericht is gewijzigd door BuckFast op 13-12-2001 12:24]
quote:Ten eerste, een GOEDE relatie draait ook niet om de sex.
Op donderdag 13 december 2001 12:13 schreef BuckFast het volgende:
[..]
"Maar als de sex echt GOED is is alles goed" dat is bull.
Enige dat ik nu MIS is echt de gesprekken, opmerkingen, gedachtes uitwisselen, interesse hebben inelkaars leven, knuffelen, affectie, dat ze met der koppie op je schoot in slaap valt, dat je naast der ligt in bed en der kan omarmen, dat ze zich zo geborgen voelt dat ze ook lekker ligt te slapen in je armen.. etc..etc
Maar dat mis je ook het meeste, dat is waar een relatie op draait, wat 'm zo fijn maakt.
Twijfelen aan je sexuele kunnen maak je jezelf alleen maar depri mee. Denk eerder dat je juist zo lief bent o.i.d.
...
Verder is afstand een boosdoender (o.a.) ik heb het daarom ook uitgemaakt met mijn 1e ex. Gezeik steeds met reizen, ik wilde er meteen zijn! en ook verrassen e.d.
Verder had ik met me ex afgesproken in een restaurant/cafe waar we wat gingen drinken, rustig een beetje achteraan waar niemand ons hoort en/of stoort.
Het 'elkaar aankijken' was vrij lastig, en de eerst 'kus op de wang' was ook rot te realiseren, naast elkaar lopen zonder handjevast was ook rot. Je mist het wel.
Maar na een tijdje raakte we zwaar aan de praat (baf weer een zooi uurtjes om en een frisdrank rekening van een geeltje). En ik voelde me ZO opgelucht en ZOVEEL beter nu ik alles tot in detail van de eerste bron had gehoord.
Nu ben ik gewoon weer zoals ik was voor de relatie.
En geloof me, wat ik allemaal gedaan had en deed was bestwel in verhouding overdreven naar aanleiding van de situatie. Ik zat al met 80meisjes te vozelen om haar 'terug te pakken' omdat ze dat nu ook zou doen. Nou ze had dus nog helemaal geeen ene moer gedaan. Ik had het gewoon allemaal verzonnen in me hoofd om iets te vinden om wraak op en /of mee te nemen.. LAAT JE DUS NIET FOPPEN door je BRAIN.
Dus een echte aanrader, spreek ergens in haar woonplaats af in een cafeetje.
Stuur een brief o.i.d. waar je het allemaal in uitlegt dat je het toch van haar wilt horen, dat dat echt voor je uitmaakt, en je het nodig hebt etc.
En HEEL zakelijk zal reageren als zij dat ook doet.
EN ook GEEN verwachtingen hebt en als DOEL vooropstelt om gewoon alles 'uit te praten'.
suc6
Lees jullie verhalen, het is erg mooi opgeschreven door beiden. Veel sterkte en succes! Ik bespeur al een kleine opwaartse lijn, ik hoop dat jullie die doorzetten, en dat jullie binnenkort saampies aan de bar zitten te drinken en kunnen proosten op de moeilijke periode die ACHTER jullie ligt.
Sterkte!
groetjes,
Ethel
Vriendin,
Shit, wat baal ik ervan dat ik ooit om die kus in de xxxstraat gevraagd heb. Langzaam maar zeker begint in mijn hart door te dringen dat je het überhaupt niet waard ben om nog aandacht te schenken. Je kan echt letterlijk alleen maar aan jezelf denken, alles draait om Vriendin......vriendin zit niet lekker in haar vel, heeft het veel te druk met xxxx op xxxx voor te bereiden, xxxxx xxxx in te studeren met die “goeie” vriend lekker op stap te gaan......maar met het vriendje word geen rekening gehouden. Sterker nog, het was belangrijker om lekker te gaan stappen dan bij mij te zijn die toevallig ook niet lekker in zijn vel zat een ook nog een keertje aandacht behoefde.
Stel je eens voor, we gaan een half jaar terug.....ik leer een meisje kennen, gewoon goede vrienden. Goed ze heeft wel heel veel aandacht voor me volgens jou. Ik zeg dat er niets aan de hand is, maar ze komt graag in xx xxxx, en we gaan lekker vaak op stap daarheen. Je vind het toch niet zo’n prettige situatie, maar je wilt mij niet alles ontnemen. En dan is er een avond dat we samen zouden zijn, eindelijk weer eens een zaterdag avond samen.....vervolgens zeg ik doodleuk ik ga lekker naar xx xxxx. Dan krijgen we bonje en ik zeg krijg de tering maar.....een paar weken later heb ik met dat meisje “officieel” iets, we zijn al een tijdje aan het rommelen maar dat doet er niet toe. Hoe gefuckt voel jij je dan? Oftewel, bekijk deze situatie eens van mijn kant. Je zal het wel niet begrijpen, en als je het wel begrijpt dan stop je gewoon weer je kop in het zand.
Dus voor de laatste keer.....hoe waren die laatste weken: Vriendin zit niet lekker in haar vel, heeft het veel te druk met xxxx op xxxx voor te bereiden, xxxxx xxx in te studeren met die goeie vriend lekker op stap te gaan. We hadden geen tijd voor elkaar...........herstel, jij had geen tijd voor mij. Als ik niet bijna iedere avond naar jou was gekomen hadden we elkaar bijna helemaal niet gezien.
Als ik dan een keer op een woensdag avond op de xxxxtraat zit te wachten en mevrouw komt doodleuk 45 min later als afgesproken, weet je wat er op zo’n moment door je hoofd gaat??? Denk je eens in, ohh nee denken/vriendin laat maar.
Je hebt niet eens het fatsoen om de dingen fatsoenlijk af te wikkelen, nooit 1 keer gezegd dat je het JAMMER vond dat het zo gelopen is. Mijn vrienden, die toch ook jou vrienden geworden waren, zonder een woord nooit meer zien., mijn ouders......geeneens een fatsoenlijk helaas, durven zeggen (die gaven ook om je, maar ja, sommige mensen kunnen dat soort dingen niet naar waarde inschatten) . Niet eens het lef hebben om te zeggen sorry dat het zo gelopen is. Je lijkt gewoon een gevoelloos leeg persoon, met een lichaam als omhulsel Het enige wat je kon zeggen was: Sorry ik hou niet meer van je. Lekker houden van ken jij, als je echt niet meer van me hield op dat moment dan hield je al een poos niet meer van me. Maar ja, alleen zijn he, dat kan vriendin niet, ze kan niet op haar eigen beentjes staan. Ik heb het echt gehad met je. xxxx behandel je ook als een hoop stront, nooit gehoord dat je van de “liefjes” van je vriendin af moet blijven. Maar nee, viendin kan niet alleen zijn en zag een nieuw speeltje.
Er komt een dag dat jij het druk krijgt met het zoeken naar een greintje persoonlijkheid in het bodemloze zwarte gat wat jij je ziel noemt en het beantwoorden van de vraag of jij wel de moeite waard bent om van gehouden te worden (succes!). Want jij of ‘goede vriend’ stapt ook wel weer op, hij is gewoon een persoon die toevallig in de buurt was. Net zoals ik twee jaar lang was.
Als het moeilijk word loop je weg, dat heb je gedaan en dat ga je weer doen. Je hebt gewoon geen ruggengraat. Ik heb het op dit moment echt gehad met jou, ik vond het persoon die ik kende in die twee jaar een lief mensje. Maar iemand die zo’n gespleten persoonlijkheid heeft............laat maar ik maak er al teveel woorden aan vuil.
Ik weet een ding, je steekt nooit je hand in eigen boezem, het is altijd een ander zijn schuld. Je legt de reden dat het uit is bij mij neer. Dat je vriendschap met xxxx onder druk staat is natuurlijk ook xxxx haar schuld. Kijk jij nu eens in die spiegel, ben je nu echt trots op jezelf?? Als het thuis niet gezellig was lag het aan je zus of je moeder. Het zal wel allemaal niet waar zijn, het dringt toch niet tot je door, zo dik is die plaat voor je kop. Ik ga over die dunne lijn stappen die zo dicht bij liefde ligt, uhmm of is dat te ingewikkeld om te begrijpen.
Ja, ik heb spijt van mijn relatie met jou, omdat je kennelijk niet bent wie ik dacht dat je twee jaar was. Leer eerst maar eens wat liefde inhoud, voor dat je er aan begint.
Dag,
Ik heb hier mijn hart uitgestort over het persoon die ze nu is. Buckfast en een ieder met een gebroken hart zitten, heel veel sterkte en succes.
Op een paar kleine dingen na klopt het precies met wat ik meegemaakt heb en nu meemaak. Vooral het stukje van hand in eigen boezem steken. Ik heb dat gedaan voor mijzelf, mijn fouten op een rijtje gezet en daar mijn excuus voor aangeboden.
Maar aangezien mijn ex mijn privacy toch al geschonden heeft, ik had haar uitdrukkelijk gevraagd dit topic voor haarzelf te houden, en niemand hoefde te weten dat ik het ben, ga ik denk ik maar door onder mijn eigen gebruikersnaam.
Dit is mijn laatste post als BuckFast, ik weet niet of ik de user kan verwijderen, zo niet, modjes ga je gang.
[Dit bericht is gewijzigd door BuckFast op 19-12-2001 14:12]
Hierbij wil ik graag een stukje rechtzetten richting R. R. is de ex waar mijn ex weer mee kreeg (complex ). R., erg kewl dat je naar mij toekwam, dat waardeer ik zeer want ik kon het niet opbrengen. Wat ik je ook wil zeggen, laat je niet van de wijs brengen door wat D. zegt. Dat doe ik ook niet meer.
De rest nog bedankt voor de reacties, sorry dat ik niet eerder geantwoord heb. Maar ik zat nog met solicitatie en dingen, dus had het erg druk
Wat ik ook nog wil zeggen, bij mij is er zeker een steigende lijn te merken, zeker voor mijn eigen gevoel. Er zijn onderwijl zoveel dingen waar ik achter ben. Ook de dingen die ik volgens mijn ex fout deed. Bijvoorbeeld dat ze zei dat ze nooit wegging omdat ze dacht dat ik het niet leuk vond, ik ben er nu dus achter dat ik zelf ook nooit wegging om gezeur achteraf te voorkomen. Ben bijvoorbeeld keer spontaan naar de kroeg gegaan met 3 collega's, je wil niet weten wat ik daarna over mij heen kreeg. Ook ging ik niet meer langs vrienden etc. Beperkt in mijn vrijheid dus.
En aan de ene kant heb ik dat best over voor een relatie, je gaat tenslotte voor elkaar. Maar als ik er nu aan terugdenk.........
Raar kan het leven toch lopen eigenlijk, mensen kunnen totaal anders reageren dan je verwacht en hoopt. Ik had verwacht dat mijn privacy wel gewaarborgd zou zijn, maar ik ben nu ook maar bezig om mijn wachtwoorden te veranderen. Simpelweg omdat ik bang ben dat ze deze gaat misbruiken. Ik hoop en denk het niet, maar ik ben er wel bang voor en neem dus graag het zekere voor het onzekere. Ze gaf zowiezo tussen de regels aan dat ze het niet vreemd had gevonden als ik wraak had genomen. Het leek wel of ze toegaf dat ze zich raar gedroeg en ervan overtuigd was dat ik wraak zou nemen. Iemand die mij een beetje kent weet dat dat niet zo snel gebeurd. Zeker niet in zo'n prive sfeer als foto's.
Kheb ook deze week weer met wat mensen gepraat, en ik kom achter steeds meer dingen. Ook hoe meer ik schrijf en terugdenk blijkt maar weer hoe een en ander in elkaar zat. Begrijp me niet verkeerd, ik was gelukkig met D. maar toch zaten er een aantal dingen niet lekker. Wat dat betreft ben ik blij dat ik nu weer kan doen waar ik zelf zin in heb. Al is dat niet veel op dit moment, ik ben nog niet helemaal op de rails. Gelukkig bied mijn nieuwe baan mij een hoop leuke en nieuwe kansen, zowiezo dat ik overdag ga werken en alle avonden vrij krijg. Pas als dat gebeurd is wil ik weer een beetje gaan kijken naar vrouwen. Tot dan toe doe ik lekker rustig aan. Ik heb niet zoals mijn ex de neiging om heel stoer allemaal andere mensen te gaan zoenen gelukkig, ik verwerk het lekker allemaal in mijn eentje en kom er zelf wel uit. Er zijn mij wel ergere dingen overkomen (dingen die alleen mijn ex weet ) en daar ben ik tenslotte ook bovenop gekomen.
Voor de rest loopt het wel weer aardig, heb wel weer een beetje plezier langzamerhand, en voel me steeds weer ietsje beter. Ik weet nu voor mijzelf (dankzij een hoop mensen) dat ik gewoon goed ben geweest. Natuurlijk ik heb ook mijn fouten en tekortkomingen, maar ik ben altijd gewoon goed geweest voor haar. Altijd klaargestaan om voor de zoveelste keer hetzelfde aan te moeten horen, steunen waar ik kon, gesprekken op gang gebracht. Zo heb ik bijvoorbeeld nog nooit tegen haar gelogen, ik zou het niet eens kunnen of gekund hebben. Ik ben gewoon goed geweest, en als zij vind van niet (lees: allemaal rare dingen zit te bedenken om te bewijzen voor zichzelf dat ik niet goed was) dan heeft ze mooi pech. Dan had ze daarover moeten beginnen op het moment dat het speelde en niet naderhand erover.]
In plaats van af te sluiten met een traantje, kom ik deze keer met een andere smiley: 
Dat valt me echt onwijs van je tegen
Dit exacte gebeuren heb ik dus gehad in me 'vorige' relatie.
En een vriend van me had dit ook.
Meisjes die echt 'beslag leggen' op je leven, je geeft je vrienden kring half op, al je vrienden kunnen bijna nietmeer op je rekenen, je gaat bijna nooit meer naar het cafe op de hoek omdat je bij 'haar wilt zijn'.
Nee, als het zo ging, ben ik BLIJ dat het uit is voor je.
Want ik heb erna me leven zo gruwelijk hard opgepakt, dat ik dit alles (wat jij je NU realiseerd) al had gerealiseerd en ik was zo opgelucht en blij.
En toen ontmoette ik me 'ex'
Waar je wel hier en daar in topic's het een en ander over kon lezen. We zijn weer bijelkaar en echt super happy.
Bij haar kan ik ook gewoon uitgaan zoals vroeger, nog met meisjes omgaan zoals vroeger, etc. Maar mijn liefde deel ik alleen met haar.
Dus kop op, en er is weer een nieuwe ronde, met nieuwe kansen (plus dat driemaal pas scheepsrecht is).
En met die brief die in de topic staat herken ik heel goed een meisje (een ex van een vriend van me).
Die hadden ook 2jr, en later bleek dat meisje ook precies zo iemand te zijn!! Het lag nooit aan haar.. groot bord voor der kop. (en ze leken oh zo gelukkig) Dus het is niet zeldzaam, gewoon goed uitkijken.
suc6 to ya all!
Bij mij is de lijn iig heel erg stijgend
Maar voor meisjes van 17 is het belangrijk om zich te bewijzen en stoer te gedragen. Ik kreeg net naar mijn hoofd dat ik "de kanker kon krijgen". Ik hoop maar voor haar dat zijzelf of familie/vrienden/bekenden het nooit zullen krijgen en zij die lijdensweg moet meemaken. Ikzelf heb dat gelukkig nog niet gehad, maar ik zou er niet aan moeten denken.
Hoe meer ik nadenk, hoe harder de lijn stijgt
In het begin van het topic was ik bereid mezelf voor de trein te gooien, ik denk er nu echt wel anders over. Een ander die zich ook absoluut onvoorwaardelijk voor de trein zou werpen als dat nodig was voor haar, ziet daar nu ook wel vanaf. Nadat ze dingen bij hem ook verdraaide of hij haar gebruikt zou hebben. Zoals meerdere mensen heeft ook hij de andere kant van haar leren kennen.
Ook een mooie is, ze is vreselijk jaloers, zowel die ander als ik konden echt niet zomaar met een ander iemand (man of vrouw) op stap ergens heen. Ff gezellig wat drinken of het dorp in. Ze ging dan totaal over de zeik. En bij het uitmaken word de reden: "Ik mocht niets van jouw". Eigenlijk is het iets om vreselijk om te lachen, dat doe ik niet omdat ik dat geen goede zaak vind. Maar ik denk dat diverse mensen over de grond zouden rollen van het lachen.
[Edit]
Fucking typo
[/Edit]
Privacy is toch iets wat je moet proberen te waarborgen....ik weet dat je het geprobeerd hebt. Daarom heb ik in mijn brief alles waar maar evt herkennings punten waren veranderd,vandaar dat het niet zo lekker leest. Zij is de enige die weet van wie het is, maar ze is een i-net nono dus die zal ik hier niet aantreffen.
[Dit bericht is gewijzigd door Yellow2cv op 19-12-2001 15:39]
quote:Soms moet je voor jezelf kiezen. Die keuze heb ik ook gemaakt. Ik ben ook mild geweest, geprobeerd door het bord heen te dringen. Maar als dat niet lukt, dan is er maar 1 keuze mogelijk: jezelf.
Op woensdag 19 december 2001 15:34 schreef Yellow2cv het volgende:
Tja, Thaduck. Ik weet dat hetmakkelijker lijkt als je boos op je ex word. Ja en nee.....het zouden momenten kunnen zijn. Die brief heb ik geschreven toen ik echt heel boos op haar was. Ik ben twee maanden heel mild tegen haar geweest, dat helpt ook niet. Het maakt haar alleen maar sterker en doet jou dan keer op keer weer pijn. Ik weet wel dat het mij pijn doet om haar pijn te doen:?
quote:Precies, een begin heb ik gemaakt door niet meer op een milde mannier daar doorheen proberen te komen. Maar op een iets minder milde mannier.......zou een beetje hard moeten wezen die brief...denk je dat dat ook is?
Op woensdag 19 december 2001 15:38 schreef thaduck het volgende:[..]
Soms moet je voor jezelf kiezen. Die keuze heb ik ook gemaakt. Ik ben ook mild geweest, geprobeerd door het bord heen te dringen. Maar als dat niet lukt, dan is er maar 1 keuze mogelijk: jezelf.
quote:Ik denk dat de brief niet te hard is. Het is toch wat jij voelt? Je moet verdorie ff kappen met aan jezelf denken! Als jij vind dat het zo kan, dan is het goed! Mijn ex kan ook poep in haar onderbroekje krijgen, ik doe ook wat ik goed vind en waar ik zin in heb. En ik zeg waar ik zin in in heb om het te zeggen. Je bent een vrij man hoor! Dat ze je zo'n tijd heeft dwarsgezeten zegt toch niet dat je je nu nogsteeds constant met haar moet bezighouden? Doe lekker wat je zelf wilt, en als je het zelf ok vind op die manier afstand van haar te nemen, moet je dat gewoon lekker doen. Ik zou me er niet zoveel zorgen over maken.
Op woensdag 19 december 2001 15:42 schreef Yellow2cv het volgende:
Precies, een begin heb ik gemaakt door niet meer op een milde mannier daar doorheen proberen te komen. Maar op een iets minder milde mannier.......zou een beetje hard moeten wezen die brief...denk je dat dat ook is?
Of wil je haar op de lange termijn nog terug? Zo jah, dan moet je het iets aanpassen. Of zo laten, want dan weet ze wel waar het op staat en wat er waar fout is gegaan.
quote:Je hebt gelijk, je moet ook aan jezelf denken. Je bent en blijft tenslotte altijd verantwoordelijk voor je eigen geluk. Daarom is het zo klote dat er mensen zijn die je kompleet uit je evenwicht kunnen halen. Het is niet altijd een keuze, het is een gevoel. Ik zit niet thuis weg te kniezen. Ik doe waar ik zin in heb, maar zoals je zelf al aangaf: ik heb eigenlijk nergens zin in. Er zijn momenten dat ik mezelf een trap onder mijn hol geef. Met kerst ga ik bijvoorbeeld lekker twee dagen aan mijn auto rommellen.
Op woensdag 19 december 2001 15:53 schreef thaduck het volgende:[..]
Ik denk dat de brief niet te hard is. Het is toch wat jij voelt? Je moet verdorie ff kappen met aan jezelf denken! Als jij vind dat het zo kan, dan is het goed! Mijn ex kan ook poep in haar onderbroekje krijgen, ik doe ook wat ik goed vind en waar ik zin in heb. En ik zeg waar ik zin in in heb om het te zeggen. Je bent een vrij man hoor! Dat ze je zo'n tijd heeft dwarsgezeten zegt toch niet dat je je nu nogsteeds constant met haar moet bezighouden? Doe lekker wat je zelf wilt, en als je het zelf ok vind op die manier afstand van haar te nemen, moet je dat gewoon lekker doen. Ik zou me er niet zoveel zorgen over maken.
Of wil je haar op de lange termijn nog terug? Zo jah, dan moet je het iets aanpassen. Of zo laten, want dan weet ze wel waar het op staat en wat er waar fout is gegaan.
En ja, ik zou haar op langer termijn (nu nog wel) terug willen...dat heb ik een paar keer op een subtiele mannier duidelijk gemaakt. Ze weet ook dat mijn deur op een kier staat, hij lijkt dicht na deze brief. Maar hij staat nog steeds op een kier, als ze terug wil moet ze het zelf doen.
Ik heb het diverse malen geprobeerd, ik ben het zat om achter haar kont aan te lopen. Nu doen we het andersom, anders ga ik gewoon lekker verder.....op een gegeven moment.
quote:Dat is hier ook zo, de deur staat altijd open als ze weer normaal doet.
Op woensdag 19 december 2001 16:18 schreef Yellow2cv het volgende:
-Knipje gedaan-
Het gevoel wat je beschrijft van niets meer willen doen herken ik erg goed, ik ben ook nog niet instaat om veel te doen uit het niets. Ik ga nu naar nieuwe baan dus dat scheelt wel, weg uit de sleur. En ik ga zometeen wat netwerkbeheer doen hier thuis. Je moet gewoon wat leuke dingetjes proberen te doen, ik weet hoe het voelt om nergens toe in staat de zijn. In het begin liep ik alleen maar met rode oogjes en at niets meer. Onderwijl wel (wel minder, da's wel positief!) en probeer ik langzaam dingen te ondernemen. Doe vooral dingen die niet aan haar herinneren of juist op een manier dat je denkt haha dat maakt zij nu niet meer mee. Lekker klussen aan de auto is altijd een goed idee denk ik, kan je lekker beetje ontspannen en het resultaat word je zelf vooral het vrolijkst van.
Ik heb ook ongeveer het zelfde probleem en ik vind het knap dat je er zo duidelijk over kan praten!
quote:Dat is het ook, als ze weer normaal doet. Ze is nu al twee maanden niet diegene die ik dacht te kennen. Ze mag terug komen, maar heeft wel het een en ander uit te leggen. Ik heb veel te vaak last van rode oogjes, op de gekste momenten zelfs op mijn werk (zit ik gelukkig alleen). Ik ben ook wel verbaasd wat een mens lichaamelijk kan hebben, je eet te weinig, drinkt en rookt te veel.....Joepie mijn autootje, jammer dat we daar ook zoveel in hebben meegemaakt. We hebben zeker alleen aan vakanties al 10.000km in mijn eendje gezeten. En geloof me in deze auto is dat een behoorlijke tijd. Maar het is MIJN auto, zij gaat maar lekker in die pleuris bak van haar zitten. Ik zit de komende zomer weer lekker met mijn hoofdje in de zon....
Op woensdag 19 december 2001 16:21 schreef thaduck het volgende:[..]
Dat is hier ook zo, de deur staat altijd open als ze weer normaal doet <knip ik ook maar>ik weet hoe het voelt om nergens toe in staat de zijn. In het begin liep ik alleen maar met rode oogjes en at niets meer. Onderwijl wel (wel minder, da's wel positief!) en probeer ik langzaam dingen te ondernemen. Doe vooral dingen die niet aan haar herinneren of juist op een manier dat je denkt haha dat maakt zij nu niet meer mee. Lekker klussen aan de auto is altijd een goed idee denk ik, kan je lekker beetje ontspannen en het resultaat word je zelf vooral het vrolijkst van.
quote:Gaaf! Heb jij een eend? Die wou ik ook altijd, maar was te duur
Op woensdag 19 december 2001 21:26 schreef Yellow2cv het volgende:
Dat is het ook, als ze weer normaal doet. Ze is nu al twee maanden niet diegene die ik dacht te kennen. Ze mag terug komen, maar heeft wel het een en ander uit te leggen. Ik heb veel te vaak last van rode oogjes, op de gekste momenten zelfs op mijn werk (zit ik gelukkig alleen). Ik ben ook wel verbaasd wat een mens lichaamelijk kan hebben, je eet te weinig, drinkt en rookt te veel.....Joepie mijn autootje, jammer dat we daar ook zoveel in hebben meegemaakt. We hebben zeker alleen aan vakanties al 10.000km in mijn eendje gezeten. En geloof me in deze auto is dat een behoorlijke tijd. Maar het is MIJN auto, zij gaat maar lekker in die pleuris bak van haar zitten. Ik zit de komende zomer weer lekker met mijn hoofdje in de zon....
Dus ik rijg daarom maar BX (1.9 TRD Turbo )Maar maak net als ik een lijstje, heb ik gister toevallig beetje gedaan toen ik met liefuh vrouwlijke collega uit eten was (en champagne drinken ).
Kwam beetje dit uit:
- als ik spontaan naar cafe ging, had ik daarna ruzie
- ik ging niet mee met feestjes van collega's, anders werd ze boos dat ik niet kwam enzo
- ik ging niet meer naar vrienden toe, want ik moest om 22:30 bellen
- ik ging niet meer naar mijn beste vriendin, omdat ze dan zo jaloers was dat ik geheid ruzie had enzo
- als ik met anderen praatte, werd ze boos
- ik moest constant alle aandacht aan haar geven
- ik kon niet meer zeggen wat ik dacht, want dan werd ze boos
- ik mocht niet meer jointjes roken zonder haar
Al met al, ik kon mijn eigen dingen niet meer doen. En weet je wat ze nu doet? Ze draait alles om of zij het niet meer mocht! Net of ik er wakker van lag wat ze doordeweeks deed. Jah, zaterdag was ik er en verwachtte ik een beetje aandacht. Moest ik vaak ook half om smeken, want spontaan een kus geven deed ze niet hoor. Wat ze vooral wel deed was jaloers zijn en huilen. En dan het liefst constant om dezelfde dingen.
Oh damned, wat heb ik mezelf laten vernederen en onder de plak gezeten. Ik had geen eens vrije avonden of tijd voor mezelf, altijd maar het stropje om mijn nek, alles wat ik deed was toch fout.
Ik begin bijna spijt te krijgen van de 2 jaar en 3 maanden, hoe heb ik het volgehouden? Misschien alleen maar omdat ik echt verliefd was en van haar hield. En het gevoel had dat het de ware was. Ben er nu wel uit dat het niet zo is blijkbaar, of we moeten elkaar nog tegenkomen later. En dan maar hopen dat ze wat dat betreft veranderd, kreeg via-via ook al te horen dat haar ex-ex hetzelfde had, als ie dorp inwou met vriendin van hem (en ze hadden nog niet eens een week) dus ik heb er hard hoofd in.
Ik ben er uit in ieder geval, ik had haar veel eerder moeten vertellen dat het niet goed was wat ze deed. Is mijn fout, en neem ik haar dus niet kwalijk. Maar ik ben d'r wel liever kwijt dan rijk onderwijl. Ik kan alles doen en laten wat ik wil, ben weer heerlijk vrij. Zoals gister, die collega heeft een vriend, wat weer vriend van mij is. Ik ga met haar uit eten, hij loopt toevallig langs het raam, zwaait en loopt door. Zo hoort het toch, lekker mekaar laten doen wat we willen. Kwestie van vertrouwen. Ok, ik weet van mezelf ook dat ik nooit aan een vrouw zal zitten die bezet is, dat straal ik dan misschien ook wel uit
Het leven is verrrukkkkelijk!
Kzit alleen soms met bepaalde dingen nog, als ik die tegen haar zeg word ze toch boos en kan ik de kanker krijgen. Vandaar dat ik het hier neerzet. En ik ben juist geen mens wat gauw en lang boos of woest blijft. Koppie op en doorgaan zeg ik altijd maar. En zo nu ook, er is heus wel een meid ergens die het wel waard is.
[..]
--------------------------------------------------
Gaaf! Heb jij een eend?
Al met al, ik kon mijn eigen dingen niet meer doen. En weet je wat ze nu doet? Ze draait alles om.............
-------------------------------------------------
Er is 1 niveau boven het begrip auto.........das een eend!!! De ultieme auto.. Mijn liefde, en raad eens.......hij is geel.
Ik probeerde een evenwicht te vinden tussen mijn sociale leven en die van ons samen. Mijn stelling is altijd geweest:Jij hebt een leven, ik heb een leven.......als we daar tussen samen ook nog een leven hebben is het ok. So far ging het alijd ok.
Alleen, is mijn omgeving inmiddels op het niveau verliefd, verloofd, getrouwd of gebigd. Dus mijn sociale leven is niet diegene waar ik op dit moment op zit te wachten.
Ik ben waanzinig pissed op haar. Er zijn twee mogelijkheden, ik kende haar toen niet, of ik ken haar nu niet. Ik heb niets aan die zogenaamde "mooie" herrineringen. Daarvoor is achteraf teveel kapot gemaakt, iedere gedachte en/of foto maken mijn oogjes rood.
Ik hou nog steeds heel veel van haar............en ik snap er niets van, ze heeft mij al twee maanden niets anders als pijn gedaan....
Ik vind het knap hoe sommige van jullie zo ontzettend snel weer zo positief in het leven kunnen staan........ik kom er wel, als ik die pleuris kerst en oud/nieuw overleefd heb kan het alleen maar beter gaan..
<<met een biertje op moet ik niet meer achter het toetsenbord kruipen, sticky fingers enzo>>
[Dit bericht is gewijzigd door Yellow2cv op 23-12-2001 09:43]
Heb net kerstkaartjes binnengehad met allemaal lieve dingen erop. Alle mensen die ik tijden niet gezien heb vanwege mijn ex heb ik nu weer contact mee. Ik zit vaak in de kroeg en heb het gewoon leuk.
Na deze post wil ik graag een punt zetten achter mijn ex. Ik heb er nu genoeg over gehad. Ook komt daarbij dat ik totaal geen privacy meer heb, dat komt niet door de Fok!kers maar door mijn ex die er allerlei mensen bij betrekt (ouders onder andere) waardoor ik mij nog meer aangevallen voel. Jammer dat ze het niet alleen afkan, en op die manier probeert nu wat te bereiken. Van de week kwam haar echte vader op ICQ naar mij toe, en daar heb ik wel een gewoon goed gesprek mee gehad. Dat is iemand die dingen van 2 kanten bekijkt en mij niet per defenitie veroordeeld. Helaas doen niet alle mensen dat. Die horen het verhaal van 1 kant, krijgen stukjes logs te lezen en geen volledige dingen. Maar die mensen word je wel door veroordeeld. Ik ben blij dat er ook nog objectieve mensen bestaan. Ook mijn vrienden zeggen dat ik ook dingen fout heb gedaan.
En jah, ik heb ook dingen gezegd waar je later spijt van krijgt. Sorry voor al die dingen X. Ik hoop dat je later zal begrijpen dat dat in een vlaag van verstandverbijstering is geweest en ik het niet alles meende wat ik heb gezegd. Ik ga er vanuit dat dat vanaf jouw kant ook zo is. Het zal er wel bij horen...
Bijna kerst, moeilijke tijd Zeker als ik lees dat meer mensen met dezelfde problemen zitten als ik zit of zat. Ik hoop dat iedereen zich er doorheen zal slaan en bedenk, alles komt goed. Hier is ook alles goed gekomen tot nu toe.
Bij deze wil ik iedereen bedanken voor de reacties in dit topic, ook de mensen om mij heen voor de steun in deze moeilijke dagen. Jullie weten dat ik er ook altijd voor jullie zal zijn.
Voor iedereen, als het nodig is kan je me bereiken via ICQ 15562402 of e-mail: ikke@thaduck.nu. Nogmaals bedankt!
Moderator, gooit U er maar een slot tegenaan. Voor mij is het hoofdstuk X compleet afgesloten.
quote:Dit heet 'onder de plak' zitten, hier zit je over te geinen in het cafe, als een maat van je weer zon meisje heeft.
Op zaterdag 22 december 2001 12:59 schreef thaduck het volgende:
Kwam beetje dit uit:- als ik spontaan naar cafe ging, had ik daarna ruzie
- ik ging niet mee met feestjes van collega's, anders werd ze boos dat ik niet kwam enzo
- ik ging niet meer naar vrienden toe, want ik moest om 22:30 bellen
- ik ging niet meer naar mijn beste vriendin, omdat ze dan zo jaloers was dat ik geheid ruzie had enzo
- als ik met anderen praatte, werd ze boos
- ik moest constant alle aandacht aan haar geven
- ik kon niet meer zeggen wat ik dacht, want dan werd ze boos
- ik mocht niet meer jointjes roken zonder haarHet leven is verrrukkkkelijk!
Het lullige is dat als je er zelf in zit je het nieteens door hebt ! Pas als je weer van je ouwe leven heb mogen proeven is het je duidelijk.
Ik denk dat de theorie van yelllow wel ok is, Jij een leven en Ik een leven, en daartussen ons leven.
Zo heb ik het nu geregeld, en dat werkt ook het allerbeste, zoalng er gewoon van both sides vertouwen is.
Zo te zien kan er idd een slot op
Voor jou is alles wel super duidelijk nu