Vandaag zat ik terug in de bus nadat ik een cursus had gevolgd, was een kennis van me tegengekomen en samen in de bus terug gereisd.
Krijgt ze ondertussen een telefoontje, blijkt dat de moeder van haar beste vriendin darmkanker heeft.
Dat greep me al heel erg aan omdat een oma en een tante ook beide overleden zijn aan kanker.
Vanavond ben ik terug gereist naar Amersfoort waar ik woon, en kom op MSN waar een vriendin van me, me aanspreekt.
Ik ben vorige jaar heftig op haar verliefd geweest en het gewoon niet kunnen uiten toen omdat ze net op dat ogenblik verliefd werd op iemand anders.
Ze begon te vertellen over dat ze naar de dokter was geweest, dit vanwege ernstige darmproblemen. En misschien voelen jullie hem aankomen, ze vertelde dus dat ze mogelijk darmkanker had. Ze zal over ongeveer 3 weken uitslag krijgen.
Dit sloeg in als een bom, was en ben compleet de weg kwijt. Niet alleen daarom, maar ook omdat ze nu opeens zegt dat ze altijd al verliefd op me is geweest.
Er speelt zoveel meer bij haar, maar dat is niet van belang momenteel.
Ben heel erg blij dat ik momenteel een lieve vriendin heb die me steunt en waarop ik kan terugvallen, maar ik kan het gewoon even niet meer aan en moest dit gewoon weg bleren...
Why is life so fucking hard...
[ Bericht 0% gewijzigd door Dichterbijer op 16-02-2006 00:38:04 ]
Iig sterkte ermee..
Suc6 TS!
[ Bericht 43% gewijzigd door Copycat op 18-02-2006 22:23:58 ]
quote:Als dat grappig bedoeld is, niet grappig (okay..maybe a little..), zoniet: dudeOp donderdag 16 februari 2006 00:36 schreef Sport_Life het volgende:
Die moeder is jou vriendin? Of is het toeval?
Staat toch vrij duidelijk in de post...quote:Het is een vriendin van hem, er staat nergens een vage kennis... (met de moeder van de beste vriendin van de kennis uit de bus zal TS wel niet zo zitten...)Op donderdag 16 februari 2006 01:22 schreef Asielzoekers het volgende:
Grappig dat doe ik meestal ook, ik spreek mensen aan die ik nauwelijks aanspreek doorgaans en ga ze dan lastigvallen met mijn persoonlijke sores omdat de mensen waar ik echt om geef op MSN al offline zijn.
De rest van de post: of je denkt grappig te zijn (en slaat in mijn mening de plank volledig mis, maar goed, smaken verschillen...), of je hebt zo weinig vertrouwen in de mensheid. Ik hoop eigenlijk nog op het eerste, want als het het tweede is ga ik me toch zorgen maken. Is dat nu de realiteit, mensen die ernstige ziektes faken voor aandacht?! Gelukkig dat ik dergelijke mensen niet ken.
Anyway, TS, laat het even bezinken, en probeer positief te blijven. Kanker betekent lang niet altijd het einde, daarbij zijn de resultaten nog niet eens terug, wie weet is het wel iets anders. Zorg gewoon dat je er bent als die vriendin je nodig heeft.
De keren dat het goed gaat zijn bijzonderder (?) dan de keren dat het langs elkaar heen loopt.
Verder: darmkanker, ik ben er pas ook een kennis aan verloren.
Het lijkt wel of kanker harder dan ooit om zich heen slaat.
Maar ze is al zo erg afgevallen dat ze helemaal ingevallen is... ze is meer dan 20 kilo kwijt...
En mocht ze kanker hebben, dan vermoeden ze dat het al 5 maand al in haar rondspeelt en dus heel erg veel uitzaaiingen in het lichaam.
K'heb wel kut geslapen vannacht en ben bang dat ik op stage straks erg afwezig zal zijn...wel blij dat mijn vriendin vanavond langs komt...
Ik begin ook het gevoel te krijgen dat kanker steeds brutaler word...
quote:Die jeugd van tegenwoordigOp donderdag 16 februari 2006 07:20 schreef Dichterbijer het volgende:
Ik begin ook het gevoel te krijgen dat kanker steeds brutaler word...
quote:Mwah... het slaat wel steeds vaker toe bij de jeugd... dus tja...
