[Centraal] (Aanstaande) docenten - Deel X

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 21:43 schreef Roellio het volgende:

[..]

Hoeveelste jaars ben je?

Enneeuh: "Hou je hoofd koel, met alles wat je doet. Hou je hoofd koel, yo! Want dat doet je goed".

Tweede. Vorig jaar op het VMBO gestaan zonder problemen.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 22:28 schreef Silmarwen het volgende:

[..]

Absoluut wat hij zegt

Als je je kut voelt straal je het uit en dat voelen kinderen feilloos aan. Maar relaxed blijven is easier said then done.

Waar denk je dat het aan ligt dat je lessen mislukken? Ben je wel goed voorbereid, is je lesplan wel flexibel genoeg of zijn het meer ordeproblemen?

Als je begeleider je niet goed helpt kun je altijd nog naar andere mensen toe die je kunnen helpen he! Niet vergeten, dat is je bescherming als stagiar!

Het is niet zo zeer dat ik met een k*tgevoel voor de klas sta, als ik die kinderen zie gaat mijn onweerhumeur echt wel weg. Maar ik krijg mezelf niet rustig. Ik sta vijftig minuten lang te trillen en voel me gewoon ontzettend onzeker.

Voorbereiding is meestal gewoon goed, maar bedenk me dan ineens op het laatste moment dat ik het toch anders wil doen en dat tweede plan werkt dan niet helemaal omdat ik het niet doordacht heb.

Ik ga idd eens kijken wie me echt kan helpen, want ik voel er niet zoveel voor om me maanden lang ongemakkelijk te lopen voelen.

Tsja, je moet gewoon doen wat jou ligt.

Ik maak nooit een lesplan. Ik kijk van tevoren even wat we gaan doen m.b.t. het huiswerk. Aan de hand van het nakijken kies ik ervoor om een uitlegje nog even snel over te doen. Dan komt er meestal een luister-/leesoefening of een grammatica blokje en daarna gaan m'n kids aan het werk.
Ik geef een MVT en de huidige methode is elke paragraaf dermate hetzelfde dat ik eigenlijk nooit iets enorm hoef voor te bereiden.

Af en toe wijk ik wel wat van de methode af met verschillende werkvormen en aparte lesjes en dit vereist wel wat meer voorbereiding en planning, maar over het algemeen draait het bij mij uit de losse pols prima.

Pas ervoor op dat je geen neerwaartse spiraal van straffen creërt in je klas. Kies je eigen weg, je eigen lijn, en blijf daarbij. Zorg dat je 200% consequent bent tegen al je leerlingen en probeer lastige leerlingen ook eens te complimenteren als ze iets goed doen. Sommige van mijn leerlingen waren aan het begin van het jaar bij mij eigenlijk altijd het haasje, maar blijken nu, na veelvuldig positief stimuleren, best okay.

quote:

Op vrijdag 24 februari 2006 00:12 schreef bloempjuh het volgende:
Vorig jaar op het VMBO gestaan zonder problemen.

Dat wil natuurlijk niks zeggen.

quote:

Maar ik krijg mezelf niet rustig. Ik sta vijftig minuten lang te trillen en voel me gewoon ontzettend onzeker.

Grote vraag is dan waar die onzekerheid vandaan komt. Als je zegt dat het niet van de leerlingen komt, dan moet er toch ergens een onbekende factor zitten. Zit de begeleider er bij in de klas, of zo?

quote:

Ik bedenk me dan ineens op het laatste moment dat ik het toch anders wil doen en dat tweede plan werkt dan niet helemaal omdat ik het niet doordacht heb.

Dus moet je je proberen af te leren om die 'last minute adjustments' te doen en je gewoon te houden aan je eerste lesvoorbereiding. Het is trouwens handig als je dan parallel-klassen hebt. In de eerste klas pas je dan je originele lesvoorbereiding toe, en in een andere klas je veranderde lesvoorbereiding.

*bescheiden kick*

Morgen weer aan de slag na een weekje vakantie..

Ik meld me ook maar weer eens!

Ik had denk ik een week eerder vakantie dan jullie hebben

ik had ook een week eerder vakantie

Ik ook! Het Zuiden had een weekje later, maar daar wonen dan ook alle carnavallers.

Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik niet veel om carnaval geef, maar het schoolcarnaval sla ik nooit over. Dat is gewoon te gezellig. Ben een jaar verkleed gegaan als Paul Stanley van KISS. Dus ik liep rond, al die leerlingen staarden me echt aan met een blik van: "en wie bent U?".. aan de bar gestaan, wat drankjes betaald aan leerlingen en zo. De dag erna: "Meneer, ik heb u gisteren niet gezien op het feest?"... "Ow, en met wie heb je een kwartier staan praten en heeft je die 2 pilsjes betaald?" "U!? "

Heerlijk..

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 15:06 schreef thaleia het volgende:
Ik heb daar nu spijt van, want hiermee meng ik me toch in een toestand die een toestand is tussen hen en hem. Om die dames nu af te zeggen gaat misschien wat ver, maar ik denk toch dat ik dat maar ga doen: ik kom hierdoor in een positie waar ik helemaal geen trek in heb. Sowieso vind ik het erg lastig om me steeds maar op de vlakte houden als die collega komt klagen over zijn leerlingen, of zijn leerlingen over die collega. Wellicht had ik geen van beide partijen uberhaupt ooit een luisterend oor moeten bieden, maar het sluipt erin he.

Hoe is dat nog afgelopen, thaleia?
Bij mij in de sectie rommelt het ook danig. Ik geef les in de bovenbouw en werk daarbij samen met een oudere docent van 56. Hij is extreem onzeker en daardoor vaak heel gespannen en stressig. Dat is wel apart aangezien ik voor het eerst voor klassen sta als Atheneum en Havo 4 en nieuw ben op school, dus als er iemand onzeker zou kunnen zijn ben ik dat, lijkt mij. Maar het komt er op neer dat ik moet omgaan met de onzekerheid en gespannenheid van iemand die twintig jaar meer ervaring heeft. De omgekeerde wereld.

Door zijn gespannenheid kan hij heel kortaf doen. Daarnaast heeft hij de arrogantie die eerstegraads docenten wel eens wordt verweten: hij weigert zelf les te geven in de onderbouw, maar heeft wel voortdurend kritiek op de manier van lesgeven in de onderbouw. Het gevolg is dat hij onder de collega's verre van geliefd is. De meeste collega's hebben dan ook wat medelijden met mij omdat ik steeds met hem moet samenwerken. Ik probeer, ondanks zijn soms nogal gestresste reacties (die niet altijd even aardig overkomen) de vrede tussen ons te bewaren. Dit betekent dat ik voor die lieve vrede soms wel dingen over me heen laat komen.

Nu heeft deze man bedacht dat hij in de aankomende sectievergadering de docenten uit de onderbouw wil aanspreken op hun gebrek aan samenwerking, én zijn kritiek op hen dat ze de leerlingen onvoldoende voorbereiden op het werk in de bovenbouw. Ik wéét gewoon dat deze kritiek en met name de manier waarop hij het gaat brengen, slecht gaat vallen bij deze collega's. Ik ben dan ook in de wandelgangen een beetje aan het 'voormasseren'. Ik heb de collega's in grote lijnen al uitgelegd dat dit eraan zit te komen zodat zij een beetje voorbereid zijn. Ik vind nl. dat die man wel in grote lijnen gelijk heeft, maar ik denk dat we hier op een constructieve en niet-verwijtende manier aan moeten werken. De collega's waren het geheel met mij eens.

Ik heb de man vorige week subtiel - echt subtiel! - gevraagd of het misschien een idee is dat ik tijdens de vergadering het woord voer. Dit omdat ik wel in de onderbouw lesgeef en daardoor ook concrete suggesties kan doen voor een andere manier van werken. Hij voelde zich direct geweldig aangevallen. Nee, dat ging hij doen want hij wist precies hoe het zat en hij had het al helemaal uitgewerkt etc. Daarop zei ik - wederom zo subtiel mogelijk!! - dat ik vreesde voor een afwijzende reacties van collega's omdat de manier waarop hij het brengt nogal aanvallend kan overkomen. Man, man, hij reageerde uiterst kribbig. Ik had volgens hem een 'waardeoordeel' over hem en dat moest ik niet doen. Hij loopt al lang op deze school rond en weet heus wel wat hij doet.

Ik heb niet zo'n zin meer om op mijn tenen te moeten lopen bij deze man. Ik heb er verder geen woorden aan vuil gemaakt, maar ik heb nog wel opgemerkt dat we als collega's ook eerlijk bepaalde dingen tegen elkaar moeten kunnen zeggen én dat ik slechts probeer mee te denken.

Tips, andere ervaringen met dit soort gevoelige collega's?

Vanaf vandaag is dit een officieel centraal topic. Zie Nieuw topictype voor uitleg

quote:

Op maandag 6 maart 2006 11:09 schreef RaisinGirl het volgende:

Tips, andere ervaringen met dit soort gevoelige collega's?

Bij ons rommelt het ook in de sectie, zo erg dat we eigenlijk geen sectievergaderingen meer houden omdat de sectievoorzitter het gezeur gewoon zat is. Één van onze sectiegenoten zit in de schoolleiding en werkt van ons allen ook al het langste op deze school, en daarom denkt ze alles beter te weten en vindt ze dat zij het laatste woord in alles hoort te hebben. Ze is geen sectievoorzitter, maar ze probeert wel telkens het gras voor zijn voeten weg te maaien en haar zin door te drijven. En wat heeft vergaderen voor zin als onze mening toch niet belangrijk blijkt te zijn en zij uiteindelijk toch de beslissingen neemt? Ze doet me wel denken aan de man waar jij het over hebt, want voor kritiek of andere standpunten staat ze helemaal niet open, en anderen hebben altijd ongelijk.

Daar komt nog bij dat er op dit moment enorm veel spanningen zijn tussen personeel en schoolleiding, en hoewel ik me daar niet door wil laten meeslepen, is het toch moeilijk om collegiaal met haar om te gaan, omdat ze conrector is. Dat loopt dus niet echt lekker. En dan hebben we ook nog de collega die eigenlijk niet kan lesgeven, maar niet kan omgaan met kritiek en goedbedoelde raad. Wil ook niet samenwerken als je een parallelklas met hem hebt, gaat koppig z'n eigen gang. Overleg in onze sectie komt dus gewoon bijna niet voor, en als het al eens gebeurt, gaat het zo onprettig dat er eigenlijk niets constructiefs uitkomt.

Gevolg van dit alles is dat iedereen maar een beetje doet waar hij/zij zin in heeft, en in de wandelgangen bespreek je dan wel eens wat met sectiegenoten die je toevallig wel aardig vindt. Of als je 's ochtends samen in de trein zit ofzo. Niet echt de ideale situatie.

Mijn aanpak is om me vooral op de vlakte te houden en me niet te mengen in alle conflicten. Ik fladder overal maar zo'n beetje doorheen. Het liefste zou ik natuurlijk zien dat er goed overlegd kan worden, dat zou de lessen ook ten goede komen, maar ik voel me absoluut niet geroepen om te proberen verandering in de situatie te brengen. Dat is misschien heel slap, maar ik wil me gewoon niet in zo'n wespennest steken. Ik probeer m'n eigen lessen zo goed mogelijk te geven, en hoe de rest het doet zoeken ze zelf maar uit...

quote:

Op maandag 6 maart 2006 17:27 schreef imago het volgende:
En dan hebben we ook nog de collega die eigenlijk niet kan lesgeven, maar niet kan omgaan met kritiek en goedbedoelde raad. Wil ook niet samenwerken als je een parallelklas met hem hebt, gaat koppig z'n eigen gang.

Zulke lui moeten tegen zichzelf beschermd worden. Ik ken ook genoeg lui die geen les kunnen geven. Je hebt mensen die dan om hulp komen vragen en alle hulp van je aannemen, en dat wordt gewaardeerd (ook door collega's) en met dat soort mensen heb ik ook meer te doen dan die arrogante figuren die het gewoon niet willen weten. Zo van: "ik hoor het niet dus het is er niet". Ik liep bijvoorbeeld langs een klas waar ik een paar leerlingen "hoer! hoer!" hoorde roepen. Ik - in het kader van open cultuur en collegialiteit - binnen gevallen, maar zij zei: "ik hoor toch niks?".. ja, dan houdt het voor mij ook op. Daar kan ik ook geen compassie mee hebben..

quote:

Ik probeer m'n eigen lessen zo goed mogelijk te geven, en hoe de rest het doet zoeken ze zelf maar uit...

Dat is denk ik ook het beste wat je kunt doen.

TVP

Ik ga vanaf één September de opleiding Geschiedenis leraar in UTrecht doen (HBO). ZIjn er hier nog mensen die ook die opleiding gaan doen, of al bezig zijn. Wat is jullie indruk van de opleiding? Hoe bevalt de opleiding?

Ik heb morgen meeloopdag . Nog andere mensen die dan ook meeloopdag hebben, of die de meeloopdag van 16 maart hebben gedaan?

Ik laat de LerO voor wat het is en ga vanaf volgend schooljaar door met Engels aan de uni.

[ Bericht 5% gewijzigd door Evil_Jur op 22-03-2006 18:04:15 ]

Nog iemand die ermee ophoudt.. Wordt wel een leeg topic zo

Ik zit ook al met allerlei twijfels. Maar dan vooral over het vak. Nederlands is mijn passie, maar ik ben altijd veel beter geweest in handvaardigheid enzo. Dus misschien ooit toch maar een deeltijdopleiding Kunstzinnige Vorming..

En ik heb mijn propedeuse bijna binnen. Alleen syntaxis nog!

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 17:59 schreef bloempjuh het volgende:
Nog iemand die ermee ophoudt.. Wordt wel een leeg topic zo

Ik ben er ook nog....

Ik zou er ook wel effe tussenuit willen om een tijdje wat anders te gaan doen: kan na een paar jaar dan altijd weer terug het onderwijs in, dus waarom nu niet effe m'n horizon verbreden? Maar dat blijkt nog niet zo gemakkelijk: je kunt nog zo benadrukken dat je als docent ervaring opdoet in spreken voor groepen, dingen helder uitleggen, communiceren met allerlei categorieen mensen (leerlingen, collega's, ouders), organiseren van grote projecten en bijbehorende budgettering (het organiseren van een buitenlandse studiereis bijvoorbeeld) en ga zo maar door, somehow denken werkgevers dat die vaardigheden anders zijn dan dezelfde vaardigheden, opgedaan binnen een bedrijf. Een paar andere jonge collega's die ook aan het solliciteren zijn zeiden het ook al: "als je alleen maar hebt lesgegeven denken ze dat je niets anders kunt" en de dingen die je tijdens dat lesgeven allemaal leert tellen blijkbaar niet, of iig niet als volwaardig.

Nu ben ik in de race voor een baan waarbij je in de sollicitatieprocedure vooral moet laten zien wat je kunt, en niet wat je voorheen hebt gedaan. Dat is dus gunstig, en ik heb alle vertrouwen in mijn kwaliteiten, maar er is tenminste 1 andere goeie kandidaat die momenteel freelancer is. Die kan dus snel beginnen (wat zij graag willen) en ik zit met m'n opzegtermijn....het zou me niet verbazen als die me deze keer gaat nekken.

Ik begin het onderwijs om bovenstaande redenen als een soort gevangenis te ervaren: een gevangenis waar het tot nu toe heel prettig toeven is, maar de gedachte dat je er niet zo gemakkelijk uit komt geeft toch een onprettig gevoel.

Ik twijfel gelukkig niet zo over lesgeven, het zal ook wel schelen dat ik in mijn vakgebied anders ergens terecht kom waar ik helemaal geen zin in heb..
Ik vraag me ook wel eens af hoe makkelijk je eruit komt, maar ik zie wel hoe mijn weg loopt

Ik vind het gelukkig allemaal nog leuk genoeg om nog effe te doen totdat de recessie voorbij is

We zijn nu bezig met de vernieuwde onderbouw. Hele hoop vakken die samen projectjes moeten gaan maken, ter vervanging van de reguliere lesstof. Veel mensen zien het niet zitten, omdat er geen ontwikkeltijd voor projectjes is, en het nu soms lijkt alsof er alleen maar projectjes gedaan worden onder het mom van "we doen projectjes". Aan de ene kant wel heel leuk omdat je er je creativiteit in kwijt kunt en de leerlingen gemotiveerder zijn, maar aan de andere kant: ik vraag me nu al af wanneer ik die projectjes allemaal moet gaan bedenken cq. uitwerken. 's Nachts?
Daarbij, té veel projectjes is ook weer niet goed. Ik merk nu al dat leerlingen soms hunkeren naar gewoon weer klassikale les.

Hier precies hetzelfde! Er waren op mijn school al een paar heel degelijke vakoverstijgende projecten in de onderbouw. Die zitten goed in elkaar en leerlingen ervaren ze als heel positief en leerzaam. Ze lopen al jaren.

Nu ineens die toestand met de vernieuwde onderbouw....zelfs degenen die bovenstaande projecten in elkaar hebben gedraaid en over het algemeen erg positief staan tegenover vernieuwingen zijn skeptisch. Men (en ook ik) heeft het gevoel dat 'projectmatig werken' nu een doel op zich wordt in plaats van dat het als een middel wordt gezien, de termen "heilig moeten" valt veelvuldig, de manier waarop het op onze school wordt gebracht wordt als heel onprettig ervaren: het is een ontzettende doordestrotduwerij: zelfs degenen die de kar straks gaan trekken staan er niet achter, maar worden onder druk gezet om de projecten te gaan ontwikkelen omdat ze een schaal 11 functie hebben en daar horen nu eenmaal extra taken bij.

Lekkere projecten zal dat opleveren....laat het gewoon over aan degenen die daar al jaren enthousiast mee bezig zijn en er echt achter staan, hou het aantal projecten klein zodat het voor de leerlingen speciaal blijft en ze er gemotiveerd voor blijven, en als dat niet helemaal strookt met wat Zoetermeer wil kun je met wat passen en meten wel zorgen dat het er toch mee lijkt te stroken, dat gebeurt met zoveel dingen, dat kan met de vernieuwde onderbouw net zo goed

Ik ben toevallig onlangs nog begeleider geweest bij een van die projecten die al jaren lopen, en dat deugde gewoon. Het wordt al jaren georganiseerd door iemand die daar met hart en ziel voor gaat, en de leerlingen storten zich er -over het algemeen - met hart en ziel in. Koester zoiets als schoolleiding ipv zo demotiverend te werk te gaan, zou ik zeggen!