Ik weet nog dat ik je er duizenden keren op gewezen heb dat je het moet verwoorden met "beminnen". Dan vroeg jij wat het verschil tussen de twee was, en vertelde ik je dat neuken puur om de lust ging, en beminnen om de liefde. Bij ons was het beminnen geweest, altijd, maar het was niet perfect.
Hoe vaak heb ik je niet vloekend, nakend, uit de slaapkamer zien lopen omdat je jezelf niet uit kon staan, omdat het niet lukte? Dan zei ik je dat het niet uitmaakte, dat het vast het lot was. Het lot wilde niet dat wij elkaar beminden, en ik accepteerde het. Maar voor jou was het moeilijk, want vanuit jouw aard hekelde je de realiteit, probeerde hem te verdraaien voor zover dat kon.
Je hebt me verloren.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]