Nanny in Zwitserland: leugens en gezeik.

Hm, misschien kan ik je wat collegiaal advies geven

Kinderen van 3 houden geen rekening met jouw privacy; ze bonken inderdaad op de deur als je aan het douchen bent en ook als je op de wc zit, trouwens - daar zijn ze 3 voor. En kinderen van 3 gaan ook niet bij buurvriendjes spelen, zoals de Canadese kinderen (van 8+) waarop je eerder hebt gepast. Kinderen van 3 hangen de hele dag aan je been. Daar moet je ze gewoon lekker laten hangen, en soms zet je ze even voor de televisie, en je legt ze 's middags twee uur in bed, en je zet ze eens in een buggy en loopt er wat blokjes mee.

Kinderen van 6 leren in Nederland lezen. Dat wil zeggen: ze krijgen hun eerste leesles als ze 6 zijn. Rond hun zevende kunnen ze lezen; sommigen kunnen het al na een halfjaar (officieel moeten kinderen in groep 3 rond kerstmis - dus na 4 maanden - een simpel zinnetje kunnen lezen). Voor het tweetalige jongetje waar jij op past is het nog iets moeilijker om te leren lezen - kortom: niks aan de hand. (Waar maak je je druk om..?)

Ik denk dat die twee jongetjes heel goed aanvoelen dat jij een pesthekel aan ze hebt. Misschien zou je kunnen proberen dat te veranderen. Zij vormen het grootste deel van je 'werk', en het is mijn ervaring dat je met kinderen absoluut niet de hele tijd puzzels hoeft te maken en kuntselwerkjes in elkaar hoeft te draaien, maar het is wel leuker als je af en toe iets met ze onderneemt. Kunnen ze niet op een sport? Waarom nodig jij geen vriendjes voor hen uit? Als je zo van koken houdt, kun je ook samen met hen koken. Af en toe een boek voorlezen. Spelletjes doen, verven, kleien, dat soort dingen. Een 3-jarige kan zichzelf echt niet vermaken, dat is een illusie. Misschien is dat op Bali heel anders, maar tussen vier muren in een steenkoud land is er voor een peuter gewoon niet veel te beleven.

Bestaat er in Zwitserland geen equivalent voor een 'Peuterspeelzaal'? Dat is gratis, een kind kan er halve dagen naartoe en zeker voor een 3-jarige die alleen met de nanny zit opgescheept, is dat een perfecte oplossing: spelen met andere kinderen, nieuw speelgoed, leren functioneren in een groep, etc.

Ook een mogelijkheid: zoek contact met andere nanny's en spreek met hen af dat je eens per week bij elkaar komt, mét de kinderen (allemaal baby's & peuters, neem ik aan - de grotere kinderen gaan naar school) en laat de kinderen met elkaar spelen terwijl jullie de fles sherry openrukken . _{Ik bedoel natuurlijk de pot koffie.}

Het klinkt een beetje alsof je het werk alléén voor het geld doet, maar het gekke is: je moet er ook iets voor doen. Je bent er voor de kinderen. Blijkbaar is die moeder nogal apathisch; reden te meer om zélf initiatief te nemen en leuke dingen te organiseren. Hebben ze daar geen bioscoop? Binnenspeeltuinen? Bibliotheken? Parken? Toneelvoorstellingen?

Ik zou wel tegen die moeder zeggen dat je, als je bezig bent met de kinderen, geen huishoudelijk werk doet. Ze hebben toch een schoonmaakservice? Dat strijkwerk zou ik ook proberen af te schudden; jij doet de kinderen, niet de was. Maar ik denk dat je, als je een beetje meer aandacht aan de kinderen besteedt, meteen al kunt rekenen op veel meer credits bij de ouders. Daar hebben ze je voor ingehuurd. En over het algemeen zijn ouders zielsblij als ze merken dat hun kinderen een leuke tijd hebben, en dat er iemand is die wél de tijd en de aandacht voor hen heeft die ze zelf niet kunnen opbrengen. (Dat heet: schuldgevoel afkopen).

Succes

ten eerste had je beter werk kunnen zoeken via een au-pair of nanny bureau denk ik. Dan wordt alles voor je geregeld.

ten tweede doe jij het voor het geld zo te lezen en helemaal niet omdat je dit leuk vind om te doen.
Je praat totaal niet met liefde of wat dan ook over de kinderen. Maar je hebt het over DAT kind.
Als de kinderen om de haverklap uit bed komen is het jouw taak daar iets aan te doen. JIJ bent de nanny...daar ben je voor aangenomen.
Als je geen liefde of genegenheid voor die kinderen die zo te lezen toch al veel te kort komen zou ik je aanraden snel een andere baan te zoeken. Dan kunnen ze een liefdevolle nanny aannemen in jouw plaats.

ten derde. ipv te zeiken over de ouders en hoe weinig tijd ze door brengen met de kinderen moet je gewoon je werk doen. Juist omdat ze weinig tijd hebben ofwat dan ook.


komt misschien een beetje hard over maar that's life. Je moet je eigen post nog maar eens lezen alsof het over een ander gaat misschien lees je dan wat je allemaal schrijft.
Voor mijn kinderen zou jij iig nooit mogen zorgen.

misschien vergis ik me en heb je met je post alleen even alle frustratie eruit gegooid en ben je helemaal niet zo'n koude bitch zoals je over komt ....dat hoop ik dan maar voor die kindertjes

goh nadine jij brengt het toch heel wat genuanceerder dan ik..... bij mij gingen al mn haren gelijk overeind staan bij haar post en kon ik niet meer vriendelijk reageren....knap hoor

tja.....

idd een hele nette en best respectvolle post van Nadine26
Ik hoop dat de TS er haar voordeel mee doet....

wat betreft die 6-jarigen die leren lezen en schrijven .... dat klopt geheel, verder is het ook een zeker risico als kinderen te vroeg en geheel op eigen initiatief leren lezen en schrijven .... het risico kan dan bestaan dat een kind teveel leert voor zijn schoolperiode en dan het eerste jaar op school zich doodverveelt, omdat hij alles wat hij/zij daar zou moeten leren al weet ....
Juist zulke kinderen kijken vaak reikhalzend uit naar school, waarvan ze veel verwachten en krijgen dan een flinke deceptie (sowieso kunnen de sociale omgangswijzen op een school en schollplein een stuk 'harder' zijn, als een kind zich dan ook in de klas verveelt, wil het al snel helemaal niet meer naar school)

Wat spelenderwijze letters natekenen en proberen woorden te 'lezen' is veelal een spel, dat kinderen vanaf 4,5 tot 5 jaar al overnemen, en wat je meestal niet extra hoeft te bevorderen .... maar meestal kan het zin hebben om dat gewoon bij een leuk 'spel' ook te houden en niet verder teveel te gaan stimuleren (natuurlijk wel complimentjes geven als ze aangeven wat ze al kunnen, maar geen 'oefeningen' daartoe speciaal gaan doen, althans dat is mijn mening )

quote:

Op maandag 6 februari 2006 23:21 schreef DeeCee het volgende:

[..]

Dat mensen mij totaal verkeerd begrijpen,,, Mijn Nederlands is ook niet echt 100% - spreek de afgelopen 7 maanden slechts Engels.

Ik sluit me helemaal aan bij de rest , je bent een zeikwijf die een nieuwe baan moet zoeken.
En dan ook , do niet so fuckin interesting met je halve english , na 7 maanden ben je echt geen Nederlands verleerd , ik praat en schrijf het al 8 jaar op mijn werk en mijn Nederlands is nog steeds prima.

Het kunnen toch gewoon tering kinderen zijn? Waarom denkt niemand daar nou aan...

quote:

Op zaterdag 11 februari 2006 10:49 schreef Bob-B het volgende:
Het kunnen toch gewoon tering kinderen zijn? Waarom denkt niemand daar nou aan...

Zelfs al zijn het teringkinderen...

Wat vervelend voor je dat je in zo'n rotsituatie zit! Dat had je natuurlijk niet zien aankomen toen je begon bij die baan daar. Jammer dat de regels van het contract niet nageleefd zijn en zo vaag waren, daar zit je nu mee opgescheept plus met een gezin waar je weinig hoogte van kan krijgen! Ik kan je frustratie echt goed voorstellen, je zit in een regelrechte nachtmerrie!

Als ik je wat vragen zou mogen stellen en proberen je een aantal tips te geven?
ik vraag me af, aangezien het niet geheel duidelijk wordt uit je stuk,
Zou je bij dit gezin nanny willen blijven, als bijvoorbeeld de arbeidsverhoudingen veranderen? Wanneer jij heel duidelijk weet waar je aan toe bent en wat je gaat doen daar in huis?
Ik denk dat dat de belangrijkste vraag is die je jezelf nu moet stellen. Als je denkt, "dat wijf is gek, die kinderen zijn kut, nooit meer bij dit gezin!" dan zou ik als ik jou was zo snel mogelijk je tassen pakken en terug gaan naar Nederland, baantje zoeken, werken en hup naar Australie,

Zou je je tijd wél willen uitzingen in zwitserland bij het gezin, dan moet je, imo, een nieuwe aanpak verzinnen om het voor jou, en waarschijnlijk ook in het belang van je opdrachtgever en het gezin, zo prettig mogelijk te maken.
Ik weet natuurlijk niet in hoeverre je al geprobeerd hebt je situatie te veranderen. Het werd me niet geheel duidelijk in het verhaal. Voor het gemak ga ik er even van uit dat je weinig met je bazin gesproken hebt, omdat ik me geen voorstelling kan maken van jullie arbeidsverhoudingen.

Zoals ik al zei, lijkt het me handig dat er duidelijkheid komt in zaken, en dat je hiervoor dus moet communiceren met je bazin! Het lijkt mij voor jou niet makkelijk om te moeten communiceren met een vrouw die je het huis rond commandeert en je weinig, voor jou gevoel, lijkt te waarderen, maar dialoog moet er toch komen wil je vooruit komen.
Ik zou voor mezelf en naar mezelf in eerste instantie duidelijk maken wat ik verlang van mijn werk en onder welke omstandigheden ik graag zou willen werken. Maak desnoods een weektakenlijstje voor jezelf, schrijf op welke werkzaamheden je zonder probleem wilt uitoefenen, welke taken je absoluut niet wilt doen, en bij welke taken je graag assistentie ziet van je bazin.
Het is niet de bedoeling dat je dit lijstje bij je bazin neerkwakt met de mededeling, zo wil ik het en anders doei! Maar meer een duidelijke richtlijn voor jezelf.
Als je dit gedaan hebt lijkt het me verstandig dat je met je bazin het Grote Gesprek aangaat. Vertel haar dat je graag met haar wilt spreken, dat je je hart ergens over wilt luchten over de werkzaamheden. Maak een afspraak dat jullie "ongestoord" samen kunnen praten.
Je kan haar vertellen dat je moeite hebt met het feit dat er zekere zaken ondanks het contract toch onduidelijk voor je zijn en dat je daar moeite mee hebt. Speel het niet op de man, ze zal alleen maar in verdediging schieten.
Je kan aan haar vertellen welke werkzaamheden je in eerste instantie verwachtte, en welke werkzaamheden je nu doet. Je kan haar vragen wat het eigenlijk is dat ze van je verwacht om zo te kijken waar er nog meer knelpunten zijn mbt tot de taken in jouw lijstje. Misschien komt er bijna niks overeen en kan je alsnog besluiten het gezin te verlaten, misschien kan je in haar wensen voor jezelf wel compromissen vinden mbt tot je eigen agenda.
Als je hier met elkaar over spreekt heb je in ieder geval duidelijkheid in wat je bazin van je wilt. Het is dan misschien een idee om samen met haar een taakverdeling op te zetten, voor een week, of voor de gehele periode dat je nog bij haar wilt blijven. Dan is het ook voor mevrouw duidelijk wat er van zichzelf verwacht wordt.
Als ze hierop in gaat en jullie maken jullie taakverdeling, dan kan je altijd ook je eigen wensen aandragen. Jij wilt bijvoorbeeld tussen 10:00 en 12:00 (ongestoord) met je vriendje chatten, geef aan dat het je wens is. Misschien vind ze het wel reeel.
Goed, als je bazin dr een beetje voor openstaat denk ik dat jullie er wel samen uit kunnen komen, maar vergeet niet, ondanks dat ik dat niet zo expliciet uh..of is het impliciet? vermeldt heb, dat je zelf een open houding moet hebben. Als je wilt dat ze jouw wensen accepteert moet je in je houding aangeven dat je more than willing bent om ook haar wensen te accepteren, ondanks dat het je niet goed uitkomt.

Dan heb je nog het dilemma "opvoedtaken" ... Ik weet niet wat jij allemaal moet doen en wat die moeder allemaal doet, maar met het oog op opvoeden is het belangrijk dat je de wensen van de primaire opvoeder, de moeder, respecteert en ook handhaaft. Ook hiervoor is dialoog nodig. Welke opvoedkundige taken verwacht zij van jou en hoe wilt ze deze ingevuld zien? (Jij bent opvoed-ondersteuning, niet degene die opvoedt!) Het is Heel Erg Belangrijk dat haar opvoeddoel duidelijk voor jou is want zonder deze kennis kunnen er conflicten onstaat tussen jou en je bazin en jou en de kinderen.
Ik durf te wedden dat de kinderen aanvoelen dat jij je plek binnen het huishouden niet "kent" en daarom ook ongeloofelijk irritant naar jou kunnen zijn. Jij weet niet hoe je je moet of mag opstellen, en zij weten dat ook. Dat staat garant voor uitbuiting!
Je moet van je bazin horen hoe zíj wilt dat je met de kinderen om moet gaan zodat je die aanpak thuis kan handhaven.
Je bent daar namelijk niet op je plek om HAAR te leren hoe je HAAR kinderen kan opvoeden. (in dat geval heb je gewoon pedagogische kennis nodig over hoe je het gezin kan laten functioneren naar de opvoeddoelen van de ouder, maar in dit geval lijkt het me meer dat die taak bij je bazin ligt en dat jij het gewoon uitvoert)

ik denk dat als jij duidelijkheid hebt gekregen, en ook enige ruimte voor jezelf waar je tijdens het verkrijgen van duidelijkheid over moet onderhandelen (and thats not going to be easy!) je al een stuk beter in je vel zit en je taak ook veel beter kan uitvoeren, en dat ook de kinderen beter op je zullen reageren!J
Maar, je moet je wel aan je afspraken houden!
Als zij dat dan niet doet dan houdt het praktisch op, maar dan heb je het wel geprobeerd!

Ik denk zelf dat het de taak van een goede werknemer is om zijn eigen plek niet zozeer veilig te stellen, maar wel te verkrijgen en te onderhouden. Het is echt niet makkelijk, thuis in een gezin nog vele malen moeilijker dan op kantoor, maar het is imo echt heel erg nodig om plezier in je werk te houden. Je werkt én leeft onder hun dak, dat vergt duidelijke afspraken!

Je hebt al een tijdje niet gereageerd in dit topic en ik kan me dat ook wel voorstellen, vanwege al die negatieve reacties. Ieder z'n mening, ieder z'n ding. Ik wil je niet gaan afschilderen als kutnanny dit en dat, want ik kan je frustratie goed begrijpen maar ik zie ook het probleem op het gebied van "professionaliteit", waar jij nu tegenaan loopt. Kom op, je bent nog jong en het is niet de eerste de beste baan! Ik zie het nut niet van je op je nummer zetten, vandaar dat mn reply meer gebaseerd is op je wat houvast te geven op het gebied van professionaliteit. Ik denk dat je daar veel meer aan hebt dan aan het advies "ga naar huis!" omdat je dit soort zaken eigenlijk op iedere bedrijfsvloer zal tegenkomen, zij het in een ander jasje.

Op pedagogisch terrein heb ik het advies gegeven te luisteren naar wat je opvoeder van jou verwacht. Ik ga er van uit dat je de capaciteiten en de creativiteit hebt om met haar wensen om te gaan. Maar, als jouw taken écht het "overnemen van de opvoeding" zijn of het bevorderen van de opvoedkundige vaardigheden van de ouder, dan moet ik ten stelligste benadrukken dat je imo op dit moment in je leven NIET op de juiste plek zit:
- Een nanny of au-pair is NOOIT de primaire opvoeder!
- Voor het bevorderen van opvoedkundige vaardigheden bij primaire of secundaire opvoeders heb je echt een papiertje nodig. (psychologie, pedagogiek, etc..)

Nou, een heel verhaal.
Ik hoop dat je dr wat aan hebt!

quote:

Op zaterdag 11 februari 2006 10:49 schreef Bob-B het volgende:
Het kunnen toch gewoon tering kinderen zijn? Waarom denkt niemand daar nou aan...

JE hebt het over kinderen van 3 jaar oud en jonger. Die kunnen lastig zijn, als je niet tegen bloed kan wordt je geen slager.