Rogue Wave!

quote:

Rogue Wave - Out of the Shadow

Weer een nieuwe plaat van het Subpop-label. Voorheen vooral bekend van Nirvana en andere grunge-acts, maar ook tegenwoordig komt er nog veel goeds van het Amerkiaanse label. Zo kwam in 2001 het schitterende en alom geroemde Oh, Invented world van de indie-pop band The Shins uit. Dat is ook de eerste band die te binnen schiet als je de plaat opzet. Jammer? Zeker niet, Rogue Wave is geenszins een slap aftreksels van de band met wie ze nog samen hebben getoerd.

Na werkloos geraakt te zijn, vertrok songwriter Zach Rogue voor een bezinnigsperiode van woonplaats San Francisco naar New York. Met een ruim dozijn nummers kwam hij terug naar de Westkust. Daar dook hij met Pat Spurgeon , Sonya Westcott en Gram Lebron de studio in en werd voor Subpop Out of the Shadow opgenomen.
Net als de bij The Shins doet de muziek je meteen denken aan bands als The Beatles en Beach Boys. Typisch ’60 dus. De plaat begint met het recht toe recht aan nummer Every Moment. Een mooi poppy nummer met een heerlijke, pakkende melodie, waarmee je dagen later nog neuriënd over straat loopt. Ook één van weinige nummers met een randje. Verder staat de cd bol van rustige akoestische nummers als Be Kind & Remind en Postage Stamp World. Waarbij de eerste net zo goed Blackbird part II had kunnen heten. Beide nummers zijn beatlesque van top teen en ademen de jaren 60. Ook Simon & Garfunkel zijn terug te vinden tijdens deze luistertrip die mij steeds meer doet spijten dat ik geen nog geen Abraham in mijn tuin heb gehad. De samenzang, maar vooral het nummer Man-revolutionary hadden op de Sounds of Silence niet misstaan. Het nummer dat dankzij het binnenvallen van de mandoline zelfs een country-tintje krijgt, is één van de hoogtepunten van de cd, voor zover daar over te spreken valt. Valt er dan helemaal niets negatiefs te melden? Helaas wel. In schril contrast met al die pakkende meezing nummers staat de afsluiter perfect. Wat de titel ook pretendeert, het nummer is alles behalve goed. De gitaarlijn werkt op je zenuwen en wordt na de tiende herhaling zelfs irritant.

Maar dat mag de pret niet drukken. Out of the Shadow is een vrolijke zomerplaat die tegelijk iets melancholisch over zich heen heeft. Een plaat die tegelijk de Beatles, Beach boys, Elliott Smith en Paul Simon is. Kan een plaat die één grote déja-vu is wel blijven boeien dan, hoor ik u denken. En daar zit hem juiste het sterke punt van Rogue Wave. Ondanks de mix van bovengenoemde illustere voorgangers heeft Zach Rogue er toch een compleet eigen geluid van weten te maken. Met 12 nummers van gemiddelde 3 minuten, duurt de cd precies lang genoeg om je van begin tot eind ( Nou ja, bijna het eind ) aan de speakers te kluisteren. Na Death Cab For Cutie en The Shins heeft de wereld er weer een schitterende lo-fi psychedelia band bij, met een debuutcd die nog tijden in je bovenkamer zal blijven steken.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2006 16:12 schreef DaisyDuke het volgende:
Veel zal afhangen van de derde plaat. Out of the Shadow was een prima debuut, zonder twijfel. Jammer genoeg was Descended Like Vultures slechts meer van hetzelfde. Het is voor de band nu zaak om met die derde een stap vooruit te zetten, anders blijven ze hangen in die overbevolkte subtop van prettig in het gehoor liggende gitaarbandjes.