LUV Liefdesverhalenforum
Doe mee aan de wedstrijd georganiseerd door NCRV, Sp!ts en FOK! en schrijf hier liefdesverhalen. De wedstrijd loopt van 24 januari tot 14 februari.
Geen flauw idee. Ik weet niet wie er achter die namen schuil gaan, heb er eigenlijk ook niet opgelet. Er zijn nu 4 genomineerden.quote:Op dinsdag 7 februari 2006 18:29 schreef DaMart het volgende:
Gefeliciteerd Biancavia
Zijn er nog meer Fok!kers genomineerd toevallig, SCH?
Hoeveel genomineerden komen er in totaal dan? Ik was in de veronderstelling dat dit er 5 zouden zijn, maar als er nu al 4 zijn, dan zijn er voor de 9e (dan sluit de inzendtermijn toch?) al 5 zijn, terwijl men nog kan inzenden...quote:Op dinsdag 7 februari 2006 19:30 schreef SCH het volgende:
[..]
Geen flauw idee. Ik weet niet wie er achter die namen schuil gaan, heb er eigenlijk ook niet opgelet. Er zijn nu 4 genomineerden.
Het worden er 5 - de genomineerden zijn goed verdeeld over de periode.quote:Op dinsdag 7 februari 2006 19:38 schreef DaMart het volgende:
[..]
Hoeveel genomineerden komen er in totaal dan? Ik was in de veronderstelling dat dit er 5 zouden zijn, maar als er nu al 4 zijn, dan zijn er voor de 9e (dan sluit de inzendtermijn toch?) al 5 zijn, terwijl men nog kan inzenden...
Hm, vroeger... Vroeger schudde ik de verhalen uit m'n mouw. Maar dan hebben we het wel over 10 jaar geleden. Ach, doe eens gek, zei de gek. Vooruit, een eerste opzet, net even snel getypt, ik zag namelijk dat de deadline wel heel snel is
Het is dus een eerste opzet he, mar commentaar welkom, misschien ga ik nog wel insturen ook
[ Bericht 5% gewijzigd door flipsen op 08-02-2006 13:12:06 ]
Het is dus een eerste opzet he, mar commentaar welkom, misschien ga ik nog wel insturen ook
Niet echt een stormlooptopic geloof ikquote:Op het schoolplein was het een grote chaos geweest. Leraren die schreeuwden, kinderen die joelden en zij, ze had zich nog nooit zo opgelaten gevoeld. Voorzichtig had ze geprobeerd zich een beetje op te richten, wat een forse pijnscheut in haar hoofd tot gevolg had gehad. Met een wazige blik had ze de groep omstanders rondgekeken en gezien dat Ruben er niet bij was. Waar was hij? Kon hij niet zien dat ze hem nu harder dan ooit nodig had? Waarom was hij haar niet te hulp geschoten? Hij, held van iedereen, behalve die van haar.
Er rolde een traan over haar wangen. Als in slowmotion ontwaarde ze de leraar Biologie, die naast haar knielde. Met een bezorgde blik vroeg hij of het weer ging. Nee natuurlijk niet lul, dacht ze in stilte, ik ben flauwgevallen! Afgegaan onder het oog van een grote groep keiharde, meedogenloze medeleerlingen. En erger, juist op het moment dat Ruben eraan was komen lopen. Verschrikt had ze iets onsamenhangends tegen hem gemompeld en hij had gelachen. Maar ze was er van overtuigd dat het uitlachen was geweest. En toen was het opeens zwart voor haar ogen geworden en had ze nog net gevoeld hoe haar knieën knikten en zelfs de weinige kilo's die ze nog woog niet meer konden dragen.
Even later zat ze in de lerarenkamer en probeerde zonder al te veel te trillen het glas water naar haar mond te brengen. Het lukte. Vanuit haar ooghoek zag ze de deur opengaan en daar stond de leraar biologie weer. Ditmaal samen met de directeur en concierge. Ze hoorde de directeur zeggen dat de schoolleiding vond dat ze misschien eens met iemand moest praten, dat de school graag wilde helpen en dat ze hulp kon zoeken. En of ze haar moeder wilde vragen contact op te nemen met school. Gelaten, met haar blik strak op haar schoenen gericht, had ze zachtjes geknikt. Alsof een psycholoog achter de waarheid zou komen. De waarheid, niemand zou de waarheid ooit uit haar mond horen. De waarheid, dat was gewoon Ruben. Rooie Ruben uit 2C, Ruben, Ruben, Ruben... Ruben die haar niet zag staan. Ruben die nooit zou weten wat ze voor hem voelde. Ruben met wie ze in haar dromen... Ze sprong op, rende de lerarenkamer uit en pakte haar fiets. Ruben de onbereikbare.
Thuisgekomen kwakte ze haar tas in de hoek, zei haar moeder snel gedag en liep de trap op naar haar kamertje. Zachtjes, zodat niemand het zou horen, draaide ze de sleutel om in het slot. Niemand hoefde te weten wat ze ging doen. Alweer. Wat kon ze anders? Ze knipte het lampje op haar nachtkastje aan en opende het onderste laadje. Met haar hand rommelde ze er even in, vond wat ze zocht en ging op bed liggen. Ze rolde haar mouw op en zuchte diep, terwijl ze voorzichtig de eerste kras zette. De eerste was altijd de vervelendste...
[ Bericht 5% gewijzigd door flipsen op 08-02-2006 13:12:06 ]
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Roept u maar, insturen of ritueel verbranden... Ik heb nog 1 dag
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Het gaat er niet om of het onderwerp je aanspreekt (mij persoonlijk niet ) maar of het verhaal insturenswaardig geschreven is.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Ja, dat wel. Netjes geschreven.quote:Op woensdag 8 februari 2006 13:36 schreef flipsen het volgende:
Het gaat er niet om of het onderwerp je aanspreekt (mij persoonlijk niet ) maar of het verhaal insturenswaardig geschreven is.
Maar waarom schrijf je een verhaal met een onderwerp wat jou zelf niet aanspreekt? En daarbij let de jury ook op het onderwerp geloof ik, dus dat verhoudt zich wel met de insturenswaardigheid.
Geen idee, ik zocht een onderwerp dat niet een standaard 'liefdes'onderwerp was, dacht aan een vriendin die ik vroeger kende en had opeens de laatste zin (inmiddels één-na-laatste zin) in m'n hoofd. Die vriendin heeft dit trouwens nooit meegemaakt, maar ik heb een wilde fantasie als het moetquote:Op woensdag 8 februari 2006 14:53 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Ja, dat wel. Netjes geschreven.
Maar waarom schrijf je een verhaal met een onderwerp wat jou zelf niet aanspreekt? En daarbij let de jury ook op het onderwerp geloof ik, dus dat verhoudt zich wel met de insturenswaardigheid.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Mijn laatste inzending:
quote:
Wakker worden
Als een straaltje zonlicht door de kier tussen de gordijnen op mijn gezicht schijnt, word ik langzaam uit mijn slaap gehaald. Ik houd mijn ogen gesloten. Ik weet dat als ik mijn ogen open doe, de nacht definitief verleden tijd zal zijn. En ik wil niet wakker zijn. Niet nu. Ik geniet te zeer van het moment tussen slapen en ontwaken.
Dat gevoel staat in schril contrast met vannacht. Toen wilde ik juist mijn ogen niet dichtdoen. We hadden gevreeën en ik genoot na. Ik voelde de vlinders in mij onderbuik en vroeg me af waarom elke nacht niet zo zou kunnen zijn. Ik keek in de duisternis naar mijn grote liefde, die naast me lag. Hij keek ook naar mij. We praatten over van alles en nog wat. Koetjes en kalfjes. Maar geen schapen. Vooral geen schapen, want die zijn slaapverwekkend. En slapen was een verboden bezigheid vannacht. Al duurde het niet lang voordat ik het monotone geluid uit zijn keel hoorde. Toen viel ik ook in slaap.
Ik zucht bij de gedachte dat vannacht nu toch echt voorbij is. Ik denk aan hoe hij naast me ligt. Zoals altijd op zijn zij. Zijn gezicht naar mij toe gekeerd. Hij is al wakker en met een glimlach om zijn lippen kijkt hij me aan. Met zijn hand speelt hij met de haren die voor mijn gezicht hangen. ‘Je bent mooi,’ fluistert hij me zachtjes toe. Ik voel hoe hij zijn lippen op mijn voorhoofd drukt. Ik wil antwoorden, maar besluit dat niet te doen. Dat zou het moment verpesten.
Ik voel zijn hand onder de deken over mijn arm glijden. Hij pakt mijn hand vast. Ik voel zijn lippen nu op de mijne drukken. Nog steeds wil ik mijn ogen niet openen. Hij fluistert nog meer lieve woordjes. Het wordt moeilijker om de drang om te reageren tegen te houden. ‘Ik weet dat je wakker bent lieverd,’ fluistert hij nu. ‘Echt niet,’ antwoord ik. Ik hoor hem lachen. ‘Echt wel.’ Hij wrijft met zijn handen door mijn haren. ‘Zullen we vandaag de hele dag in bed blijven liggen?’ ‘Graag,’ is zijn antwoord. Ik glimlach. ‘Goed, dan doen we dat.’
Ik haal diep adem. Ik hoor zijn stem lieve woordjes praten. Zijn stem verandert met de seconde. Van zijn zware mannenstem is ineens niets meer over dan een hoog gepiep. Ik schiet overeind. De wekker krijgt een harde tik met mijn vuist. Ik kijk naast me in bed. Zoals gewoonlijk is de plek naast me leeg. Geen man die lieve woordjes in mijn oor fluistert. Geen prins op het witte paard die me glimlachend aankijkt. Vloekend sta ik op en schuif de gordijnen open. Stiekem hoop ik dat ik vandaag eindelijk de man van vannacht zal ontmoeten.
Luisteren wordt een beetje lasti, ik geloof niet dat ik het hier (Buenos Aires) kan ontvangenquote:Op dinsdag 7 februari 2006 12:27 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Morgen allemaal luisteren!
En de Spits lezen.
Wel net je interview in de Spits gezien
Dat wil ik ook!
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Het voorgelezen verhaal kun je ook op www.hetliefdesverhaal.nl luisteren. Op de homepage naar beneden scrollen.quote:Op woensdag 8 februari 2006 22:50 schreef flipsen het volgende:
[..]
Luisteren wordt een beetje lasti, ik geloof niet dat ik het hier (Buenos Aires) kan ontvangen
Wel net je interview in de Spits gezien
Dat wil ik ook!
Ik vind trouwens dat de meneer van de radio het erg goed voorgelezen heeft!
Heel erg grappig om m'n verhaal zo terug te horen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Grappig, had ik niet gezien. Moet er trouwens niet aan denken om mijn 'interview' op de radio te horenquote:Op woensdag 8 februari 2006 22:53 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Het voorgelezen verhaal kun je ook op www.hetliefdesverhaal.nl luisteren. Op de homepage naar beneden scrollen.
Ik vind trouwens dat de meneer van de radio het erg goed voorgelezen heeft!
Heel erg grappig om m'n verhaal zo terug te horen.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Als je nog een verhaal in wil sturen, doe dat dan vandaag uiterlijk vóór 14:00, anders kan hij niet meer geplaatst worden.
Had hem gisteren al verstuurd, staat erbij http://www.ncrv.nl/ncrv?nav=cqwotCsHtGDQVqBacB. Het verhaal van de dag is trouwens echt goed
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
We hebben overigens ook nog een aantal verhalen op een rij gezet die net niet zijn genomineerd. Die krijgen een heuse eervolle vermelding:
http://www.ncrv.nl/ncrv/home?nav=rfrltCsHtGDQVgG
http://www.ncrv.nl/ncrv/home?nav=rfrltCsHtGDQVgG
Ja, ik zit het net te lezen, ik pis weer net naast de pot zie ikquote:Op vrijdag 10 februari 2006 22:23 schreef JasperK het volgende:
We hebben overigens ook nog een aantal verhalen op een rij gezet die net niet zijn genomineerd. Die krijgen een heuse eervolle vermelding:
http://www.ncrv.nl/ncrv/home?nav=rfrltCsHtGDQVgG
Tap tap tap
Belachelijk, wat een aanfluiting! Niet genomineerd en niet eens een eervolle vermelding, wat een amateurisme
Geintje hoor...
Geintje hoor...
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Da's zeker jammer, maar toch een eervolle vermelding!quote:Op vrijdag 10 februari 2006 22:25 schreef CherryLips het volgende:
[..]
Ja, ik zit het net te lezen, ik pis weer net naast de pot zie ik
Welk verhaal is van jou?
Ja, die met de ballen in de bek.
|
|
