quote:
Op donderdag 14 mei 2009 09:24 schreef BUG80 het volgende:[..]
Mee eens, maar dat is wat anders dan "compositorisch niet zo bijzonder" vind ik. Een goed liedje is een goed liedje. De plaat hangt meer op sfeer en een gortdroge productie waarin alle details mooi doorkomen. Ik meen ook dat de songs live - met de hele band in één keer - zijn opgenomen?
Ik vind het mooi dat een band na wat experimentelere platen weer haar
liedjeskant laat zien. Neemt niet weg dat ik blij ben dat ze nu weer het experiment op lijken te zoeken, hoor!
Van experiment hoor ik nog weinig terug op Wilco (The Album). Waar die geruchten vanaf kwamen zoals "we gaan de studio weer gebruiken zoals op YHF" is me ook een raadsel.
Maar daar heb ik geen moeite mee. YHF is verleden tijd, en zoals je zegt: prima dat ze weer de liedjeskant opgaan!! Ik ben ook een grote fan van de acoustische DVD van Tweedy. Zelfs ontdaan van alle arrangement en studio-perikelen blijven die liedjes prachtig en brijlant overeind. Dus daar ligt het niet aan.
Maar ik kan me niet voorstellen dat Wilco (The Album) diezelfde kracht heeft. Ik vind de nieuwe liedjes veel van hetzelfde, minder melodieus, en het leunt veel te veel op gitaarriffjes. Niet slecht, maar ook niet op niveau.
En ik denk dat dat met name komt het door het schrijfproces. Vroeger schreef Tweedy alles alleen of met z'n tweetjes. Tegenwoordig is de hele band erbij betrokken, en wordt er vooral gezocht naar een goeie live-setup waarin iedereen wat te zeggen heeft. Alle 6 willen ze zich laten horen, en dus is alles dichtgemetseld met gitaarlicks, drumriffs en toetsen. Heel anders dan studioproducten als YHF (totaal uitgekleed) of AGIB (dat vooral Tweedy laat horen die losgaat op Pro Tools terwijl hij zijn bandmakkers gebruikt als instrumenten). Er is natuurlijk iets voor te zeggen, die nieuwe democratische manier van werken, maar mijn inziens levert het nogal veel 'ouwejongens krentenbrood' materiaal op.