hey all...
ik zit al een tijdje met een probleem: als ik over straat loop heb ik steeds de indruk dat ik voor schut sta. Ik ben verder niet echt opvallend of zo, maar ik voel me altijd alsof ik er als een man in een oranje clownspak uitsteek. Ik ging dan ook bijna nooit naar schoolfeestjes en dergelijke, want overal waar veel mensen zijn voel ik me niet op m'n gemak.
Ik liep vanmiddag ook weer door het winkelcentrum, boodschappen te doen voor 5 december, en ik voelde me na een halfuurtje zo vreselijk dat ik maar weer ben omgedraaid en naar huis ben getreind. Het is zo erg dat als iemand lacht, ik meteen denk dat ze om mij moeten lachen...ik maak me steeds zorgen: "loop ik wel normaal", "zitten m'n kleren goed", "zit m'n haar wel goed", "ben ik lelijk ofzo?"...
Zoals ik al eerde tikte ben ik heel normaal, niet dik, niet mager, niet kort, niet lang, etcetera. Heel normaal eigenlijk.
't Wordt zelfs steeds moelijker om gewoon drie keer per week een uurtje in de trein te zitten om naar college te karren. Fitness is ook al een hel, twee keer in de week.
Dit kan toch niet normaal zijn? Heeft iemand van jullie FOK!kers hier ervaring mee? Misschien een idee over hoe dit tegen te gaan, want straks durf ik al helemaal niet meer de deur uit!
</geratel>
bij mij kwam het door een combinatie van onzekerheid en teveel blowen.
waardoor het bij mij over is gegaan? gestopt met blowen, en eens flink gedacht over dit verschijnsel... en toen kwam ik tot de logische en voor de hand liggende conclusie dat
- zelfs al zou ik met een clownsneus en in me nakie door een drukke winkelstraat rennen, iedereen die et zag et waarschijnlijk zo weer is vergeten
- de mening van anderen over mij niet boeit daar ik zelf het belangrijkste ben in mijn eigen leven (tjah zo is het nou eenmaal 
)
- ik in de praktijk, net als jij, globaal gezien net zo ben als 'de rest' (dus: 1. veel mensen zijn net zo onzeker en 2. ik ben niet abnormaal)
suc6 en sterkte er mee!
Veel sterkte 
Waarom zou in hemelsnaam iedereen op straat of waar dan ook met jou bezig zijn? Mensen zijn met hun eigen zaken bezig, ze letten echt niet allemaal de hele tijd op jou hoor!! Draai het eens om: Beijk je zelf elke voorbijganger van top tot teen, heb je daar een mening over? Nee toch?? Nou, waarom zouden anderen dan wel op een dergelijke manier met jou bezig zijn??
Je haalt jezelf dingen in je hoofd die er niet zijn. En daardoor word je nog onzekerder.
Probeer je eigen gedachten een halt toe te roepen als je merkt dat ze je naar beneden halen. Relativeer.
Succes .
Bijkomsten zijn zweten, nerveus, hartkloppingen, gevoel van misselijkheid, paniek aanvallen.
Sociaale angst komt regelmatig voor en is goed te helpen, maar het is wel een van de naardere angsten omdat sociaale situaties moelijk te vermijden zijn.
De angst word gevoed door irrationeele gedachtes en die moeten veranderd worden.
Hoe kom je er van af, je moet leren dat de wereld niet om jouw draait, andere mensen geven geen bal om hoe je er uitziet of wat je doet, je kan niet controleren wat andere denken, jezelf accepteren voor wie jij bent en laat mensen maar lekker naar je kijken.
Het kan natuurlijk van alles zijn maar zoek op het internet naar wat informatie en als je denkt dat dit het is kan je proberen jezelf te helpen of hulp zoeken bij het RIAG, bij het Riag zal je dan gedrags therapie krijgen om dingen in perspectief te zetten.
Iniedergeval veel sterkte er mee.
quote:Dit is een goeie. Dit moet je je realiseren Will, dat zal je helpen.
Op zondag 25 november 2001 15:38 schreef Moonah het volgende:
Waarom zou in hemelsnaam iedereen op straat of waar dan ook met jou bezig zijn? Mensen zijn met hun eigen zaken bezig, ze letten echt niet allemaal de hele tijd op jou hoor!!
Succes!
Op een gegeven moment kom je gewoon niet meer buiten omdat je in je broek scheit van angst.
Je kunt als het erger wordt en je op gegeven moment allerlei dingen gaat vermijden het best naar je huisarts gaan ofzo. Want een sociale fobie is een erkende psychische stoornis.
klinkt misschien allemaal erg heavy dit, maar je moet er niet mee blijven lopen, dan wordt het straks alleen maar erger.
Het is wel heel vervelend, want je wordt er inderdaad zeer onzeker van. Ik hoop voor je dat het niet erger zal worden. Probeer gewoon een beetje te denken van "laat ze maar lekker denken... heb ik toch geen last van". Bij mij helpt dit meestal wel.
Als je voor jezelf het gevoel hebt dat je er redelijk normaal bij loopt, is het gewoon goed.
Sterkte
quote:Goh Eymey, dat wist ik helemaal niet!
Op zondag 25 november 2001 18:58 schreef eymey het volgende:
Ik heb dit ook wel een beetje. Het is bij mij niet zo erg als bij jou. Maar ik heb ook bij iedereen die ook maar een beetje in mijn richting lijkt te kijken zoiets van "wat zou hij/zij van me denken?".Ik hoop voor je dat het niet erger zal worden. Probeer gewoon een beetje te denken van "laat ze maar lekker denken... heb ik toch geen last van". Bij mij helpt dit meestal wel.
Als je voor jezelf het gevoel hebt dat je er redelijk normaal bij loopt, is het gewoon goed.
Sterkte
En wat de topicstarter betreft: Beterschap! Het klinkt niet al te geweldig, dus werk er aan, wat sociale contacten zijn onvermijdelijk! En neem wat er gezegd is in acht want er zitten goede tips tussen
quote:Als ze uberhaupt al wat van je denken. Want nogmaals, in 9 van de 10 gevallen denken mensen helemaal niets over je
Op zondag 25 november 2001 18:58 schreef eymey het volgende:
Probeer gewoon een beetje te denken van "laat ze maar lekker denken... heb ik toch geen last van
Sterkte
.quote:ik heb ook vaak waar veel mensen zijn van ze zullen me wel stom vinden ect. maar toch probeer ik er schijt aan te hebben, ookal is dat soms best moeilijk. Als ik gym met andere had op de vorige school deed ik nooit mee was omdat ik bang was dat andere me stom vonden met sommige dingen en durfde het daarom niet. Maar als ik daar alleen zou zijn geweest dan zou ik het gedaan hebben.
Op zondag 25 november 2001 05:32 schreef -Will- het volgende:
(heb mijn oude accountnaam even ingekort)hey all...
ik zit al een tijdje met een probleem: als ik over straat loop heb ik steeds de indruk dat ik voor schut sta. Ik ben verder niet echt opvallend of zo, maar ik voel me altijd alsof ik er als een man in een oranje clownspak uitsteek. Ik ging dan ook bijna nooit naar schoolfeestjes en dergelijke, want overal waar veel mensen zijn voel ik me niet op m'n gemak.
Ik liep vanmiddag ook weer door het winkelcentrum, boodschappen te doen voor 5 december, en ik voelde me na een halfuurtje zo vreselijk dat ik maar weer ben omgedraaid en naar huis ben getreind. Het is zo erg dat als iemand lacht, ik meteen denk dat ze om mij moeten lachen...ik maak me steeds zorgen: "loop ik wel normaal", "zitten m'n kleren goed", "zit m'n haar wel goed", "ben ik lelijk ofzo?"...Zoals ik al eerde tikte ben ik heel normaal, niet dik, niet mager, niet kort, niet lang, etcetera. Heel normaal eigenlijk.
't Wordt zelfs steeds moelijker om gewoon drie keer per week een uurtje in de trein te zitten om naar college te karren. Fitness is ook al een hel, twee keer in de week.
Dit kan toch niet normaal zijn? Heeft iemand van jullie FOK!kers hier ervaring mee? Misschien een idee over hoe dit tegen te gaan, want straks durf ik al helemaal niet meer de deur uit!
</geratel>
Het gekke is dat als ik met iemand anders ben, ook al is 't maar één persoon die ik niet eens goed ken, dat ik nergens last van heb (?)
Ik bedoel als je alleen loopt denk je anders dan als je met een ander persoon rondloopt.
Ik de tussentijd gewoon tegen jezelf zeggen dat je er even normaal uitziet als iedereen. En je realiseren dat iedereen op straat met zijn eigen dingen bezig is, en dat iedereen je is vergeten als je 1 seconde uit hun zicht bent. Zoals jij ook iedereen vergeet die je dagelijks op straat voorbij loopt.
Ik denk dat het probleem ergens ligt, dat je vaak bewust/onbewust denkt wat anderen van je denken.
Net alsof je hun gedachten kunt lezen.
Die gedachten door je heen is eigenlijk niet zo een probleem, het probleem zit meer bij het gevoelsgebied.
Waarschijnlijk probeer je ook tegelijkertijd te "kijken" hoe iemand zich voelt.... en kom je gevoelens (onzekerheid)tegen die niet van jezelf zijn, maar wel herkent.
Als je daar extra gevoelig voor bent, en ook nog een tikkeltje onzeker, dan zal het er alleen maar voor zorgen dat het alleen maar erger wordt.
En als je eens goed beseft dat gevoelens vanuit het hart komen, zou je een manier moeten vinden om die gevoelens te blokkeren die ervoor zorgen dat je onzeker wordt.
Want hoe stom het ook klinkt, je gevoelens bepalen je gedachten, en je gedachten je gevoelens, een cirkel dus.
DIe cirkel kan je stoppen.
Als je iets wilt doen, ga je vaak je gevoelens te raad, of je iets wel zou doen. Vaak wordt je in dit stukje denken en voelen al zo onzeker dat je het uiteindelijk toch niet meer doet.
Om dit te voorkomen zou het handig zijn, om een soort emotie schild/muurtje te hebben. Die ervoor zorgt dat je gevoelens die waar je niks mee te maken hebt kunt blokeren. Op deze manier kun je mensen recht in hun gezicht aankijken, bekijken, aflezen, zonder dat je ook die gevoelens meekrijgt, iig niet zo sterk. En ook niet een plotselinge uitwisseling van onzekerheid krijgt.
Het is niet de bedoeling dat je een flinke muur om je heen bouwt, en een ongevoelige klootzak wordt.
Maar juist jezelf kunt blijven zonder dat je onzeker hoeft te zijn.
Het moet dus geen muur zijn om je heen waarvan je stress en gespannen schouders van krijgt, maar juist af en toe een klein muurtje om je hart, waarbij je ontspannen je je bezig kunt houden met jezelf, en daarbij kunt genieten van de mensen en je omgeving.
Dat muurtje is dus alleen om gedachten/gevoelens van anderen te blokkeren als je er onzeker van wordt.
Je hebt hem dus niet altijd nodig.
Kortom:
Stay "cool", met een beetje stevig hart, kun je heel veel mensen gelukkig maken..
Wat verrot het jouw nou wat andere mensen over je denken. Ik bedoel als ze je niet mogen boeie.. er zijn genoeg mensen die je vast WEL mogen.
En als je het gevoel hebt van ze kijken naar mij en ze lachen me uit moet je juist doen wat je op dat moment liever NIET doet. Gewoon omkijken en je gevoel bevestigen.
Je zult zien dat je gevoel ten onrechte was.
Niet teveel na denken wat andere mensen van je denken. Ik denk dat het een periode in je leven is die vanzelf over gaat..(heb het zelf ook een beetje gehad) in de zin van verlegenheid.) Bij mij is het gelukkig overgegaan.
En soms krijg je dat gevoel wel eens terug. Maar dan denk ik gewoon weer.. Schijt.. val dood ik doe lekker wat IK leuk vind want daar draait MIJN leven om.
Beetje meer egoïstisch zijn is wel goed 