Mei-li en de kwaadaardige knipster

Het was weer zover, de nare opmerkingen over mijn weelderige haarbos liepen de spuigaten uit, ik moest de kapster vereren met een bezoek.

Al jaren ga ik naar dezelfde kapsalon. Bij deze herenkapper werken een aantal lieftallige dames waar je, onder het genot van een bakkie pleur , een luchtig gesprek kunt voeren. Over het algemeen kan ik de knipkwaliteit ook als ruim voldoende beschouwen, tegen een toch bescheiden prijs. Waarom dan een topic in de klaagbaak kun je je afvragen. Welnu, er werkt sinds, ik schat, een halfjaar een nieuwe kapster. Deze overduidelijk uit het oostblok afkomstige vrouw (aan haar gebrekkige Nederlands te horen) verstaat haar vak niet zoals de rest van het personeel. Elke keer hoop ik weer dat zij een dagje vrij heeft en dat niet bij haar in de stoel hoef te belanden. Vandaag was zij echter present ! Aangezien er maar 2 stoelen zijn zou je aannemen dat je 50% kans hebt om door bovengenoemde geknipt te worden. Dit is echter aan foutieve aanname. Tegen de tijd dat haar collega een persoon geknipt had, was zij al 3 korte koppies verder, waardoor ik dus plaats moest nemen in haar stoel!
'Hoe wil je het geknipt hebben' vraagt ze, mijn antwoord luidt 'Niet al te kort graag, het is al zo koud buiten'. Op de vraag 'Zijkantjes opgeschoren?' reageer ik met een duidelijke 'Nee dankje'.

En toen begon ze hoor, in haar Oost-Duitse tempo, het enige wat ik me nog kan herinneren van de 'knip'beurt is een snel naderende tondeuze, die al mijn pluizige haar in rap tempo van mijn hoofdhuid scheidde. Ik heb deze marteling met gesloten ogen ondergaan. Het ene moment voel je je nog een jonge adonis met mooie goudblonde lokken, het andere moment ben je een mislukte gabber piet.

Droevig betaal ik de ¤15,50, en heb zo mijn bedenkingen bij de 'Tot Ziens' van de knipster.