vreemd gaan of niet?

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 08:44 schreef oYo het volgende:
Misschien lees ik het verkeerd, maar ik denk dat vrouwlief het gewoon begrijpt. Of ze het er echt mee eens is... denk het niet, want ze is bang dat ie verliefd wordt.

of om t om te draaien, doe maar, dan ben ik meteen weg, en van je gezeur af. neuk iemand anders maar mij nooit meer. einde verhaal.
of doe t dat ik er geen last van heb, dat ik t niet weet, jij weet ook niet wat ik overdag doe als je naar je werk bent.
je moest eens weten.
en om t op internet uittevechten is helemaal not done.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 18:47 schreef Byte_Me het volgende:
Ik vind vreemdgaan ook wel interessant vanuit een filosofisch oogpunt. Als je partner er nooit achterkomt dat je vreemd bent gegaan, ben je dan wel vreemd gegaan. Het is een soort schrodingers kat idee. Vreemd gaan is pas erg als je partner erachter komt (en er een probleem mee heeft).

die is goed. vreemdgaan dat je partner t nooit te weten komt is geen probleem, afsluiten die afaire, en verder gaan met je leven. heeft niemand last van,
wel als je t gaat opbiechten, misschien na jaren, met een fles wijn op, in een vertrouwelijke bui, of schuldgevoel?
dan heb je een probleem. je legt je misstap- t waarom , bij je partner neer, en die voelt zich altijd de mindere, beetje rondkloten kan geen kwaad, maar val er je partner niet lastig mee, man of vrouw, maakt niet uit. monogaam zijn is tegennatuurlijk, opgelegd door de kerk.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 01:35 schreef Killer_Mom het volgende:
die is goed. vreemdgaan dat je partner t nooit te weten komt is geen probleem, afsluiten die afaire, en verder gaan met je leven. heeft niemand last van,

Behalve jijzelf. Ik kon vroeger al niet eens leven met een gepikt koekje uit de koektrommel. Als ik iets doe wat ik verkeerd vind, *moet* ik dat opbiechten. Ik kan simpelweg niet leven met leugens.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 23:39 schreef erodome het volgende:
Onvoorwaardelijke liefde kent geen eisen, geen eisen aan de ander, in een onvoorwaardelijke liefde zou delen geen probleem zijn, want de liefde is zonder voorwaarden he....
Wat niet betekend dat ik de keuze niet heb om er niet akkoord mee te gaan, de liefde te laten vliegen.
Liefde is voor mij als een vlinder, hou hem vast in je hand en hij zal sterven, laat hem vliegen en vrij, dan zal hij prachtig zijn en als hij wil bij je terugkeren.

En dat mijn lief, is de enige liefde die ik echt ken en accepteer.

Onvoorwaardelijke liefde is dan ook een sprookje.

Want altijd, altijd zijn er dingen die van de partner verwacht worden. Dat je partner je even aan haalt (hoe veel vrouwen klagen er niet dat hun man nooit wil knuffelen?), dat je partner je niet bedondert, wat dan ook.

Liefde kent verwachtingen en eisen. Of misschien kan ik beter zeggen, een relatie kent verwachtingen en eisen. Hoe kan dat ook anders, als twee mensen samen moeten leven. Twee individuen met iedereen apart verstand, een apart hart en aparte emoties. Dat moet je samen voegen, en dat betekent dat je soms dingen van de ander moet vragen. Heel rot, maar anders ga je -in mijn ogen- jezelf totaal verliezen. Als jij geen grenzen en wensen (en dus voorwaarden) meer duidelijk maakt aan je partner ben je in mijn ogen niet goed bezig.

Zelfs de liefde van een ouder voor zijn/haar kind kan kapot, als het kind een moord pleegt of diep aan de drugs raakt en zelfs zijn/haar ouders gaat bestelen om aan geld voor een shot te komen. En da's over het algemeen toch de meest onvoorwaardelijke liefde.

Ik geloof er niet in. Ik weet zeker dat er gewoon een grens zit aan hoeveel dingen je van de ander kunt hebben, hoeveel fantasien of wat dan ook. En dat zijn de voorwaardes. Die liggen voor de een strakker dan voor de ander, maar ik geloof niet in bullshit als "onvoorwaardelijk".

quote:

Op donderdag 26 januari 2006 23:54 schreef Sjonnjoop het volgende:
Ontopic: je vraagt om een volwassen reactie maar je bent niet volwassen genoeg om zelf te bedenken dat dit een tamelijk kansloze situatie is en je eigenlijk niet mans genoeg bent om je vrouw te vertellen dat het toch echt beter is dat jullie een jaartje of 40 apart gaan wonen.. Maar ja het is wel lekker makkelijk als de was gestreken is en als je je uit wilt leven ze altijd in de buurt is. En stel dat je misschien niet in de smaak valt van de andere vrouwtjes, dan sterf je een eenzame dood.. dilemma

Wat heeft dat in godsnaam met volwassen en niet volwassen te maken? Veel getrouwde mannen hebben de behoefte om eens met een andere vrouw in bed te duiken, dan hoef je echt niet meteen aan scheiden te denken. Het is een vrij natuurlijk iets dat na een aantal jaren huwelijk de behoefte aan verandering ontstaat. Als je dan het geluk hebt dat je daar met je vrouw goed over kunt praten kun je er samen aan werken. Vreemdgaan kan een oplossing zijn, maar loopt meestal niet zo goed af. Samen je grenzen verkennen om je seksleven te verlevendigen is een betere optie in mijn ogen.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 22:06 schreef Sidderella het volgende:
Tja, ik surf nogal wat op forums ;-) en heb bevestiging gekregen dat Tommie dus ook elders hierover een topic had geopend. Niet expliciet forum en nicks gevraagd, maar de verhalen zijn identiek. Maar Tommie's vrouw zoekt ook meningen en ervaringen, net als hem. En dat doe je als vrouw doorgaans niet zo gauw op Fok! ;-)

Vind ik aan de ene kant wel jammer, want dan kun je de meningen naast elkaar leggen.
Niet om er dan een oordeel over te vellen, maar om inzicht in een andere mening te krijgen.

[ Bericht 0% gewijzigd door paddy op 28-01-2006 14:58:53 ]

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 23:41 schreef erodome het volgende:
En mijn hart is wat ik volg, niet mijn verstand, beter gezegd, ik probeer de middenweg tussen hart en verstand te volgen, maar meestal, als ik eerlijk bent, wint het hart, het gevoel....

Ben een gevoelsmens in hart en nieren, laat me soms te weinig leiden door verstand, dat is mijn zwakte...

Ik denk nog steeds dat ik een gevoelsmens ben, maar in bepaalde gevallen neemt mijn verstand dan toch weer de overhand.
Ik heb ook wel eens een relatie gehad (liep absoluut slecht) en kreeg in die tijd ook veel aandacht van een bepaald persoon waar ik absoluut niet ongevoelig tegenover stond, maar toen hij me wilde kussen heb ik dit toch afgekapt, omdat ik dit niet eerlijk vond tegenover de toenmaige partner. En ook al was die partner nog zo ...nou ja, doet er niet meer toe.....ik wilde geen schuldgevoel krijgen, dus ben er niet op in gegaan

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 23:49 schreef FritsVanEgters het volgende:
In letterlijke zin heb je gelijk. En ik vind je beeldspraak ook mooi.

Maar ik kan me voorstellen dat mijn liefde bekoelt voor een vrouw die aangeeft verliefd op iemand anders te zijn bijvoorbeeld. Ik noem maar wat. Het is eerlijk, zij wordt er niet anders van, maar toch. Ik zou gekwetst zijn, dat sowieso. Maar ik zou me dan ook afvragen wat die liefde tussen ons dan nog voorstelt. Elkaar vrijlaten is mooi, maar ook dingen voor elkaar laten is mooi. En het met andere mensen in bed duiken zou ik toch als een gebrek ervaren denk ik, motie van wantrouwen, vlekje op de saamhorigheid.

Hoewel je als je het kunt, het een meerwaarde zal kunnen hebben dat je het elkaar toestaat. Als dat zo is, bewijst dat imo wel dat het een offer is.

Nee, het is geen offer, dat zou het voor jou wel zijn, wat het dan ook gelijk minder verstandig maakt om te doen...

Hoe leg ik dit uit zonder al te vreemde vergelijkingen te maken, nou ja een poging...
Stel je loopt in de stad, dan zie je iets in een etalage waarvan je weet dat je vriendin er echt heel erg blij mee zou zijn, als je dit voor haar haalt is ze daar wel even zoet mee hoor en in die tijd zal ze misschien niet al haar aandacht op jou kunnen richten, maar je weet hoezeer ze gaat genieten van hetgeen jij haar brengt als je het haalt.
Als je dat haalt is het geen offer, ook al kost het in princiepe iets van de tijd die zij aan jou kan besteden, maar is het een gift die je met vol plezier geeft, zelf plezier beleefd aan haar gezicht als ze ziet wat je gehaalt hebt, als ze daarmee bezig is maakt haar geluk jou gelukkig...

Zo is het ook met het delen van je partner met anderen op die manier, als je niet die pijn ervaart die jij zou ervaren, dus er anders tegenover staat, dan is het als het geven van een heel leuk kadootje, geen offer, maar een gift uit het hart, gedeeld verlangen, gedeeld geluk...

Maar dit geld alleen als je er ook echt zo tegenover staat, voor jou zal zal die belofte van trouwheid, van het zich alleen aan de ander geven het kadootje zijn en dat is ook ok, als jullie maar gelukkig zijn, daar gaat het om, de rest is allemaal onzin toch?

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 11:37 schreef innovative het volgende:

[..]

Onvoorwaardelijke liefde is dan ook een sprookje.

Want altijd, altijd zijn er dingen die van de partner verwacht worden. Dat je partner je even aan haalt (hoe veel vrouwen klagen er niet dat hun man nooit wil knuffelen?), dat je partner je niet bedondert, wat dan ook.

Liefde kent verwachtingen en eisen. Of misschien kan ik beter zeggen, een relatie kent verwachtingen en eisen. Hoe kan dat ook anders, als twee mensen samen moeten leven. Twee individuen met iedereen apart verstand, een apart hart en aparte emoties. Dat moet je samen voegen, en dat betekent dat je soms dingen van de ander moet vragen. Heel rot, maar anders ga je -in mijn ogen- jezelf totaal verliezen. Als jij geen grenzen en wensen (en dus voorwaarden) meer duidelijk maakt aan je partner ben je in mijn ogen niet goed bezig.

Zelfs de liefde van een ouder voor zijn/haar kind kan kapot, als het kind een moord pleegt of diep aan de drugs raakt en zelfs zijn/haar ouders gaat bestelen om aan geld voor een shot te komen. En da's over het algemeen toch de meest onvoorwaardelijke liefde.

Ik geloof er niet in. Ik weet zeker dat er gewoon een grens zit aan hoeveel dingen je van de ander kunt hebben, hoeveel fantasien of wat dan ook. En dat zijn de voorwaardes. Die liggen voor de een strakker dan voor de ander, maar ik geloof niet in bullshit als "onvoorwaardelijk".

Leven steld eisen ja, samenleven betekend tot elkaar komen, dat betekend soms een stapje terug moeten doen en soms een stapje vooruit.
Samenleven brengt conflicten, brengt punten boven waar die stapjes naar voren en terug soms lastig te maken zijn.

De liefde is de saus daaroverheen die het samenzijn zacht en vriendelijk maakt, maar ook wat de kracht geeft om te knokken als het moeilijk wordt, als die conflicten er zijn.

Wat mij betrefd is de stelling onvoorwaardelijke liefde laat alles toe niet juist, je kan iemand onvoorwaardelijk lief hebben, dus wat dat persoon ook doet, je houdt ervan, maar dat betekend niet dat je niet jezelf ook lief hebt en in diezelfde liefde kan kiezen dat wegen gescheiden moeten worden, dat betekend niet dat je niet meer die liefde voor iemand voelt, dat betekend dat je weet dat het tijd is om te laten vliegen.

De uitdrukking liefde overwint alles betekend net zo min dat als je maar lief hebt dat het goed komt, dat betekend dat liefde de kracht geeft om te vechten ervoor, om door te gaan, te zeggen het is nooit genoeg, ik geef je niet op.

We zijn al vrij lang bij elkaar, zoals zo goed als iedereen die echt langere tijd bij elkaar is hebben we bergen en dalen gekend, moeilijke periode's en periode's waarin alles vanzelf lijkt te gaan en zelfs periode's waarin er gedacht werd over de wegen te laten scheiden.

Er zijn pijnlijke dingen gebeurt, ik heb hem gekwetst en hij mij, vooraf he, als je me had gevraagd wat zijn de dingen waarop je een relatie stuk laat lopen dan had ik dingen gezegd die ik uiteindelijk geslikt heb, net zoals hij het heeft gedaan.

Waarom, het antwoord is zo simpel, liefde die zindert, dat de pijn van het conflict niet zo groot is als de pijn van bij elkaar weg moeten gaan.
Het idee van zonder elkaar te moeten zijn pijn doet als een mes die in je binnenste wordt omgedraaid.

Hij heeft mijn hart, die heb ik hem vrijwillig geschonken, hij heeft mijn ziel, die heb ik in bewaring gegeven en het zal altijd van hem blijven en dat meen ik heel serieus, na bijna 14 jaar kan ik dat met steeds meer zekerheid zeggen.
Er is zo goed als niets wat hij kan doen om mijn liefde te laten doven en ik weet dat dat andersom ook zo is aangezien we al dingen aan elkaar vergeven hebben die we een ander nooit hadden vergeven.

En dat is voor mij zo onvoorwaardelijk als een mens kan hebben

En wbt kinderen, ik weet hoever ouders gaan in hun liefde, heb het bij mij thuis gezien met een zus die alcoholverslaafd is geweest, nooit hebben ze haar opgegeven, nooit is de liefde gedoofd, die stond, altijd, als een huis en dat is het huis waar ik vandaan kom, waar liefde betekend dat je elkaar niet opgeeft, dat je deur en je hart altijd openstaan.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 15:46 schreef DoctorB het volgende:

[..]

klopt.
Psychologie zou dan weer wel kunnen, ware het niet dat psychologie doorgaans gestudeerd wordt door mensen waar e.e.a. aan schort.

Probeer anders eens filosofie. Dan leer je je hersens te gebruiken en leer je het verschil te zien tussen feiten en meningen. En je leert wat zelfrechtvaardiging inhoudt en wat dat met jouw verhaal te maken heeft.

Als ik jouw reacties lees begint mijn bloed zowat te koken, wat een kortzichtig ventje ben jij

En jij wil zeggen dat jij wél je hersens gebruikt? Nou.... daar geef je in dit topic iig geen blijk van. Probeer nog maar eens een keertje dan. Succes.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 16:10 schreef erodome het volgende:

[..]

De ts luisterd niet naar jou, misschien wel omdat jij niet naar hem luisterd, hij geeft namelijk nergens aan te willen dwingen, zegt zelf het niet te willen als zij er niet echt ok mee is, het gaat alleen maar om het bespreekbaar zijn en hoe en wat namelijk, jij maakt er gelijk een zielig vrouwtje van dat door haar man wordt gedwongen aan dingen deel te nemen waardoor ze straks zielig in een hoekje zit te huilen.

Dat is jouw gedachtegang en heeft weinig te maken met wat de ts neerzet.

precies hoe ik erover denk

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 16:31 schreef bxie het volgende:

[..]

Omdat zijn vrouw al tussen de regels door heeft aangeven dat ze het niet fijn vind,
Maar daarom kan ik ook niet tegen mensen die binnen 3 jaar zeggen : ik hou van jou ik blijf je trouw blaaaa, naar mijn idee kan dat pas na iets van 5 jaar , ik zou ook nooit snel met iemand trouwen zonder dat daar een jarenlange relatie aan vooraf is gegaan want dan kan je naar mijn idee wel peilen hoe het nou zit.

Er zijn mensen die na 3 maanden al zeggen dat ze iemand eeuwig trouw zullen blijven, en dat dan ook de rest van hun leven keurig volhouden. Er zijn ook stellen die na een relatie van 8 jaar elkaar trouw zweren en vervolgens een jaar later uit elkaar gaan. Een keuze maak je op een moment dat het je een goed idee lijkt. Dat neemt niet weg dat je daar later geen spijt meer van kunt krijgen.

TS heeft er zo te horen geen spijt van, maar vindt dat zijn sexleven wat opgeleukt zou kunnen worden. Lijkt me vrij normaal op zijn leeftijd, en hij heeft het bespreekbaar gemaakt bij zijn vrouw. Helemaal toppie!

Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe oud jij bent en wat voor relatie je hebt. Mensen staan zo snel met hun oordeel klaar, alsof voor iedereen dezelfde regeltjes gelden.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:52 schreef paddy het volgende:

[..]

Ik denk nog steeds dat ik een gevoelsmens ben, maar in bepaalde gevallen neemt mijn verstand dan toch weer de overhand.
Ik heb ook wel eens een relatie gehad (liep absoluut slecht) en kreeg in die tijd ook veel aandacht van een bepaald persoon waar ik absoluut niet ongevoelig tegenover stond, maar toen hij me wilde kussen heb ik dit toch afgekapt, omdat ik dit niet eerlijk vond tegenover de toenmaige partner. En ook al was die partner nog zo ...nou ja, doet er niet meer toe.....ik wilde geen schuldgevoel krijgen, dus ben er niet op in gegaan

Dan heb je het over echt vreemdgaan, geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt, ik heb mijn kansen daarin wel gehad hoor, had makkelijk gekund, maar iki doe het gewoon niet, net zoals als ik nu iemand voor me krijg waarvan ik weet dat hij/zij een relatie heeft(monogaam) dat ik een rondje oversla.

Ik hou niet van pijn berokkenen, als ik dat kan voorkomen dan doe ik het.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 22:48 schreef erodome het volgende:

[..]

Dan heb je het over echt vreemdgaan, geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt, ik heb mijn kansen daarin wel gehad hoor, had makkelijk gekund, maar iki doe het gewoon niet, net zoals als ik nu iemand voor me krijg waarvan ik weet dat hij/zij een relatie heeft(monogaam) dat ik een rondje oversla.

Ik hou niet van pijn berokkenen, als ik dat kan voorkomen dan doe ik het.

Precies mijn gedachte.
Ik heb nu een superfijne, gelukkige relatie Blijkbaar heb jij die ook, wanneer ik je post zo lees.
Niets is mij dus belangrijker, dan deze op en top te houden.

Vooral die woorden van jou, dat jij zeker zou stoppen, wanneer je vriend niet meer verder wilde gaan met die seks buiten de deur. (is niet denigrerend bedoeld)
Waarom weet ik niet, want ik ken je helemaal niet, maar vond dat toch fijn om te lezen.

Zolang jullie tweeën er gelukkig mee zijn, veel plezier

Ik heb het druk genoeg met met alleen mijn vriend

Het zou mij persoonlijk heel erg ontmoedigen als mijn vriend (net als de TS) met zo'n uitgetekend plannetje op de proppen zou komen: "Wat zou jij er nou eens van vinden als ik, gewoon omdat ik er zin in heb, af en toe met iemand anders naar bed ga?" Wat is dat voor rare gedachtengang? Ik kan me wél voorstellen, tot op zekere hoogte, dat zoiets een keer 'gebeurt', onder bepaalde omstandigheden of uit onvrede of frustratie, of wat dan ook. Maar als het zo onomwonden wordt gebracht, alsof het een gezelschapsspel is, zou ik zeggen: nee. Ik zou trouwens iets heel anders zeggen, namelijk: "Oprotten."

Dat heeft te maken met een bepaald mysterie dat je - ook voor elkaar - wilt bewaren. Het is zo plat. Ik zou niet meer verliefd kunnen zijn op iemand die doet alsof seks met een vreemde de normaalste zaak van de wereld is; moet kunnen... is een hobby van me... heeft niks te maken met gevoelens, enzovoort.

Doe het dan maar liever stiekem. Dat kan ik tenminste nog (tot op zekere hoogte) begrijpen. Dat het je overkomt, of overvalt - en dat je er zelf ook van in de war bent.

Kortom: volgens mij is deze vorm van overspel niet iets dat je moet willen. Het is niet iets dat je voor jezelf moet goedpraten met smoesjes als: 'Ik heb een grotere seksdrive' en 'Een beetje variatie kan nooit kwaad.' Natuurlijk, als je geen relatie hebt is het prima. Maar binnen een relatie vind ik het een idiote afspraak. Helemáál in dit specifieke geval, omdat de man het wél wil, en de vrouw niet. Zij kan het hooguit 'toestaan'. Wil je zoiets toestaan? Ik zou mezelf verachten als ik mijn vriend 'toestemming' zou geven om met iemand anders naar bed te gaan. Ik zou hem nog meer verachten. Ik zou denken: val me niet lastig met je complexen, zoek zelf een oplossing.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 18:07 schreef Brabiliaan het volgende:

[..]

Er zijn mensen die na 3 maanden al zeggen dat ze iemand eeuwig trouw zullen blijven, en dat dan ook de rest van hun leven keurig volhouden. Er zijn ook stellen die na een relatie van 8 jaar elkaar trouw zweren en vervolgens een jaar later uit elkaar gaan. Een keuze maak je op een moment dat het je een goed idee lijkt. Dat neemt niet weg dat je daar later geen spijt meer van kunt krijgen.

TS heeft er zo te horen geen spijt van, maar vindt dat zijn sexleven wat opgeleukt zou kunnen worden. Lijkt me vrij normaal op zijn leeftijd, en hij heeft het bespreekbaar gemaakt bij zijn vrouw. Helemaal toppie!

Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe oud jij bent en wat voor relatie je hebt. Mensen staan zo snel met hun oordeel klaar, alsof voor iedereen dezelfde regeltjes gelden.

ik ben 20 , relatie van 4 jaar gehad en nu even niks omdat ik niet van rondneuken hou, dus dat is gewoon mijn eigen gedachten gang snap je,
en ik sta niet zomaar kllaar met mijn oordeel , dan moet je eerst denk ik alle posts lezen want ik heb ook gezegd dat als ts dat echt wil dat hij dat echt moet doen, maar dat als zijn vrouw aangeeft het toch niet zo fijn te vinden , en hij haar geen pijn wil doen , dat hij het dan niet moet doen.
DAT is wat ik gezegd heb.

Ik snap ook niet helemaal waarom de discussie nu over oordelen en vreemdgaan enz enz gaat want TS HEEFT het al verteld , en HEEFT al een reactie van zijn vrouw en weet niet wat hij NU moet doen.


Hij wil graag zijn ding doen maar hij wil haar ook niet pijn doen , DAT is het probleem nu.
Naar mijn mening van wat IK opmaakte uit zijn verhaal en dat heeft hij trouwens zelf gezegd nog, was ze er NIET blij mee.

Dus dan is mijn advies , doe het niet , gezien het feit dat hij zielsveel van haar houd en haar geen pijn wil doen.

Niks snel oordelen en regeltjes, ja tussedoor , maar uiteindelijk zijn die oordelen wel degelijk gebaseerd op de situatie zoals TS die geschetst heeft.

Jij mag daar anders over denken en jouw advies geven , aan TS om te bepalen welk advies hij aan zal nemen.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:38 schreef erodome het volgende:

[..]

Nee, het is geen offer, dat zou het voor jou wel zijn, wat het dan ook gelijk minder verstandig maakt om te doen...

Hoe leg ik dit uit zonder al te vreemde vergelijkingen te maken, nou ja een poging...
Stel je loopt in de stad, dan zie je iets in een etalage waarvan je weet dat je vriendin er echt heel erg blij mee zou zijn, als je dit voor haar haalt is ze daar wel even zoet mee hoor en in die tijd zal ze misschien niet al haar aandacht op jou kunnen richten, maar je weet hoezeer ze gaat genieten van hetgeen jij haar brengt als je het haalt.
Als je dat haalt is het geen offer, ook al kost het in princiepe iets van de tijd die zij aan jou kan besteden, maar is het een gift die je met vol plezier geeft, zelf plezier beleefd aan haar gezicht als ze ziet wat je gehaalt hebt, als ze daarmee bezig is maakt haar geluk jou gelukkig...

En het kost geld. Dus letterlijk offer je er iets voor op. Maar als je het kunt (missen) levert het meer op. Volgens mij zijn we het eens.

quote:

Zo is het ook met het delen van je partner met anderen op die manier, als je niet die pijn ervaart die jij zou ervaren, dus er anders tegenover staat, dan is het als het geven van een heel leuk kadootje, geen offer, maar een gift uit het hart, gedeeld verlangen, gedeeld geluk...

Maar dit geld alleen als je er ook echt zo tegenover staat, voor jou zal zal die belofte van trouwheid, van het zich alleen aan de ander geven het kadootje zijn en dat is ook ok, als jullie maar gelukkig zijn, daar gaat het om, de rest is allemaal onzin toch?

Ook dat is een offer... En trouwens, mijn persoonlijke standpunt op dit punt staat niet onomstotelijk vast ofzo.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 02:23 schreef bxie het volgende:

[..]

ik ben 20 , relatie van 4 jaar gehad en nu even niks omdat ik niet van rondneuken hou, dus dat is gewoon mijn eigen gedachten gang snap je,
en ik sta niet zomaar kllaar met mijn oordeel , dan moet je eerst denk ik alle posts lezen want ik heb ook gezegd dat als ts dat echt wil dat hij dat echt moet doen, maar dat als zijn vrouw aangeeft het toch niet zo fijn te vinden , en hij haar geen pijn wil doen , dat hij het dan niet moet doen.
DAT is wat ik gezegd heb.

Ik snap ook niet helemaal waarom de discussie nu over oordelen en vreemdgaan enz enz gaat want TS HEEFT het al verteld , en HEEFT al een reactie van zijn vrouw en weet niet wat hij NU moet doen.


Hij wil graag zijn ding doen maar hij wil haar ook niet pijn doen , DAT is het probleem nu.
Naar mijn mening van wat IK opmaakte uit zijn verhaal en dat heeft hij trouwens zelf gezegd nog, was ze er NIET blij mee.

Dus dan is mijn advies , doe het niet , gezien het feit dat hij zielsveel van haar houd en haar geen pijn wil doen.

Niks snel oordelen en regeltjes, ja tussedoor , maar uiteindelijk zijn die oordelen wel degelijk gebaseerd op de situatie zoals TS die geschetst heeft.

Jij mag daar anders over denken en jouw advies geven , aan TS om te bepalen welk advies hij aan zal nemen.

Het ging mij om jouw kort-door-de-bocht reactie dat TS niet mag doen wat hij zelf wil omdat hij 'eeuwige trouw' gezworen heeft. Als er zoiets als eeuwige trouw zou bestaan zou het scheidingspercentage niet zo hoog zijn lijkt me. Eeuwige trouw is een illusie, een ideaalbeeld wat niet bestaat. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, dat is bij alles het geval.

Jij baseert jouw mening op een relatie van 4 jaar, op een 20-jarige leeftijd. Dan klinkt het allemaal nog zo gemakkelijk. Ikzelf ben 41 en inmiddels 17 jaar getrouwd, en voordat ik met mijn vrouw trouwde hadden we 5 jaar verkering. Mijn situatie is dus enigzins vergelijkbaar met die van TS, en ik kan je vertellen dat je soms echt wel eens kunt verlangen naar iets anders dan sex met je eigen vrouw, hoeveel je ook van haar houdt. Ik wil mijn vrouw ook absoluut niet kwijt, maar de nieuwsgierigheid naar sex met een andere vrouw is er wel, en dat weet mijn vrouw. Vreemdgaan doe ik niet, en ik ben ook niet van plan om daaraan te beginnen, maar we hebben het bijvoorbeeld wel eens over parenclubs, en dan niet om rond te gaan neuken, maar gewoon om eens in een erotische sfeer uit te gaan. Je sexleven opleuken, een beetje spanning erin brengen/houden.

Ook TS heeft het bespreekbaar gemaakt bij zijn vrouw, en ze werken er samen aan zoals het hoort. Als je de uitkomst (niet doen!) van tevoren al weet heeft het praten erover ook weinig zin.

jaaaaa joh...
ben jij even dom? waarom zou je sex met en ander willen als je sexleven nog goed is?

Ja idd, bij een ander lijkt t gras altijd groener, maar ja puntje bij paaltje....

Misschien allang gezegd...

Maar waarom heb je je vrouw bij je huwelijk dan trouw belooft om vervolgens aan haar toestemming te vragen om die belofte te mogen verbreken? Was dan niet getrouwd... Was dan überhaupt geen relatie aangegaan. Je kunt nou eenmaal geen relatie aangaan met iemand, maar wel je een slag in de rondte blijven n..... eeh, vrijen.
Had vooraf besproken dat je een open relatie wilde, had zij tenminste een eerlijke keus kunnen maken...

[editdingetje] Ik snap overigens die vraag niet of vreemdgaan nou wel of niet zou mogen. Wanneer vreemdgaan van je partner mag, is het al geen vreemdgaan meer. Doe je het zonder medeweten en toestemming van je partner, dan is dat altijd fout, ongeacht de situatie. [/editdingetje]

quote:

Op dinsdag 31 januari 2006 00:47 schreef Sade het volgende:
Misschien allang gezegd...

Maar waarom heb je je vrouw bij je huwelijk dan trouw belooft om vervolgens aan haar toestemming te vragen om die belofte te mogen verbreken? Was dan niet getrouwd... Was dan überhaupt geen relatie aangegaan. Je kunt nou eenmaal geen relatie aangaan met iemand, maar wel je een slag in de rondte blijven n..... eeh, vrijen.
Had vooraf besproken dat je een open relatie wilde, had zij tenminste een eerlijke keus kunnen maken...

[editdingetje] Ik snap overigens die vraag niet of vreemdgaan nou wel of niet zou mogen. Wanneer vreemdgaan van je partner mag, is het al geen vreemdgaan meer. Doe je het zonder medeweten en toestemming van je partner, dan is dat altijd fout, ongeacht de situatie. [/editdingetje]

Ook aan jou de vraag, jij weet nu dus al hoe je overal de rest van je leven tegenover staat?
Weleens eraan gedacht dat iets wat nu geen vraag zou zijn dat over 10 jaar wel kan zijn?

Dat mensen, dingen, veranderen?

En ze kan nu toch ook een eerlijke keuze maken, ze kan toch gewoon nee zeggen en dat wordt dan toch gewoon geaccepteerd, igg dat geeft de TS zelf aan...

quote:

Op maandag 30 januari 2006 18:08 schreef Brabiliaan het volgende:

[..]

Het ging mij om jouw kort-door-de-bocht reactie dat TS niet mag doen wat hij zelf wil omdat hij 'eeuwige trouw' gezworen heeft. Als er zoiets als eeuwige trouw zou bestaan zou het scheidingspercentage niet zo hoog zijn lijkt me. Eeuwige trouw is een illusie, een ideaalbeeld wat niet bestaat. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, dat is bij alles het geval.

Jij baseert jouw mening op een relatie van 4 jaar, op een 20-jarige leeftijd. Dan klinkt het allemaal nog zo gemakkelijk. Ikzelf ben 41 en inmiddels 17 jaar getrouwd, en voordat ik met mijn vrouw trouwde hadden we 5 jaar verkering. Mijn situatie is dus enigzins vergelijkbaar met die van TS, en ik kan je vertellen dat je soms echt wel eens kunt verlangen naar iets anders dan sex met je eigen vrouw, hoeveel je ook van haar houdt. Ik wil mijn vrouw ook absoluut niet kwijt, maar de nieuwsgierigheid naar sex met een andere vrouw is er wel, en dat weet mijn vrouw. Vreemdgaan doe ik niet, en ik ben ook niet van plan om daaraan te beginnen, maar we hebben het bijvoorbeeld wel eens over parenclubs, en dan niet om rond te gaan neuken, maar gewoon om eens in een erotische sfeer uit te gaan. Je sexleven opleuken, een beetje spanning erin brengen/houden.

Ook TS heeft het bespreekbaar gemaakt bij zijn vrouw, en ze werken er samen aan zoals het hoort. Als je de uitkomst (niet doen!) van tevoren al weet heeft het praten erover ook weinig zin.

Nou zo denk ik er over dus zo geef ik mijn mening er ook over, en je hebt dus maybe maar 1 reactie gelezen en niet alle andere dingen die ik 1000 keer heb gezegd in dit topic.

Maar maakt niet uit , ik krijg de neiging om "u" te typen macht der gewoonte.
Anyway , in een erotische sfeer met je vrouw uitgaan , na zoveel jaar, vind ik een heel ander verhaal dan TS die in zijn eentje wil gaan en sex met een andere vrouw wil.

Jouw situatie is toch wel anders want je geeft aan dat je het niet zal doen ( vreemdgaan ) maar dat je dus liever met je vrouw de erotische sfeer gaat opzoeken.
Dat is iets heel anders dan wat TS wil , en dit kan ik me ook enigzins voorstellen als je zooooveel jaren bij iemand bent.


Als ik het verkeerd begrepen heb hoor ik het graag.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2006 13:49 schreef erodome het volgende:

[..]

Ook aan jou de vraag, jij weet nu dus al hoe je overal de rest van je leven tegenover staat?
Weleens eraan gedacht dat iets wat nu geen vraag zou zijn dat over 10 jaar wel kan zijn?

Dat mensen, dingen, veranderen?

En ze kan nu toch ook een eerlijke keuze maken, ze kan toch gewoon nee zeggen en dat wordt dan toch gewoon geaccepteerd, igg dat geeft de TS zelf aan...

niet helemaal denk ik...ze heeft aangegeven het niet leuk te vinden.maar ze heeft het ook geaccepteerd...beetje dubbel vind ik....

quote:

Op dinsdag 31 januari 2006 14:06 schreef bxie het volgende:

[..]

niet helemaal denk ik...ze heeft aangegeven het niet leuk te vinden.maar ze heeft het ook geaccepteerd...beetje dubbel vind ik....

Het zijn dan ook maar de eerste stappen in een best moeilijk gesprek, het zou niet goed zijn als de TS op deze acceptatie ingaat van zijn vrouw, juist omdat die twijvel er zo duidelijk is, dat gaat hem zijn huwelijk kosten als hij dit als kans pakt, dit gaat zeker zweren als dit doorgezet wordt zo ineens.

Maar het is ook geen keiharde afwijzing en dat geeft serieus wel hoop dat ze er samen uit gaan komen, de dame in kwestie staat er niet geheel afwijzend tegenbover, sommige dingen moet je ook gewoon even aan wennen, het gaat voorbij dat ingegoten beeld, dat beeld dat je al van jongs afaan naar binnen hebt gekregen, je hoort dit niet te willen is de mening, het is niet goed in je relatie als dat verlangen er is zegt de omgeving, dat speelt door iemands achterhoofd, die indoctrinatie is echt heel zwaar.

Wie weet wat er met de tijd uitkomt, als er niet gepushed wordt en gewoon lekker open gepraat wordt, ook over haar fantasieen op dit gebied natuurlijk.

Uiteindelijk, of ze hier nu mee gaan beginnen of niet, als ze zo open en eerlijk tegen elkaar blijven en goed praten met elkaar dan kunnen ze er alleen maar sterker uitkomen samen, nog meer als een team, als partners...