Nederlands verkeersbeleid, nationaal-socialisme ten top?
quote:
Pakweg 60 jaar geleden was men in Nederland bevreesd voor het Duitse nationaal socialisme, en keek men met argusogen naar de ontwikkelingen in ons buurland. Vol afkeer werd geschreven over de indoctrinatie van het volk, de afschildering van het Joodse ras als misdadig, gemeen maar vooral als dreiging voor de Duitse samenleving. Toch lijken Nederlandse bewindsvoerders lering te trekken uit hoe men destijds het volk achter zich kreeg en hen met effectieve propaganda deed geloven in de belofte van het nationaal-socialisme en haat en afkeer jegens de Joden.
Vandaag de dag wordt de Nederlandse automobilist op gelijke wijze zwartgemaakt. Dit blijkt eenvoudig uit het overheidsbeleid, de maatregelen van het openbaar ministerie en de milieu bewegingen die keer op keer meer maatregelen verlangen in het kader van het milieu. Als de Goebbels van de lage landen doet mr. Koos Spee verwoede pogingen om ook de laatste twijfelaars aan zijn kant te krijgen en probeert hij via door hemzelf geregiseerde TV programma’s zoals ‘Wegmisbruikers’ en gastoptredens bij populaire radiostations als Radio 538 zijn propaganda te spuien. Mr. Spee duldt echter geen tegenspraak zoals blijkt uit het voor de vijfde keer dagvaarden van één van de oprichters van een website die duidelijk gekeerd was tegen zijn beleid.
Toch stapelt het openbaar ministerie en haar boegbeeld mr. Koos Spee leugen op leugen om de argeloze burger maar te overtuigen dat ‘hard’ rijden een doodzonde is. Onder het mom van verkeersveiligheid staat inmiddels op iedere provinciale weg een flitspaal die ook op een lege weg om 2-uur ‘s nachts iedere overtreding van 3km/u te snel feilloos vastlegt, waarna een tot in de perfectie geoptimaliseerd automatisch verwerkingsproces zorgt voor de acceptgiro op de mat. Politieagenten zijn meer bezig met het vanuit de bosjes flitsen of laseren van automobilisten dan dat er aan de veiligheid op straat gewerkt wordt, om over de te halen boetequotas maar niet te spreken, de automobilist is hier de gedoodverfde melkkoe.
Gelijk de propaganda van Goebbels is men er inmiddels in geslaagd om bij het gros van de burgers de mening te vormen dat hard rijden levensgevaarlijk is en een serieuze bedreiging voor de verkeersveiligheid. Automobilisten die te hard rijden zijn crimineel en dienen met alle middelen beschikbaar bestreden te worden; hen valt een straf te deel die erger is dan mishandeling of inbraak. De propaganda machine zwijgt echter over het feit dat in de afgelopen jaren het geintensiveerde controleren niet heeft bijgedragen aan een betere verkeersveiligheid; van de ongeveer 1000 verkeersdoden per jaar is slechts bij 4% tot 6% snelheid als directe oorzaak aan te wijzen, het gros van de doden wordt veroorzaakt voor voorrangsfouten, alcohol, verkeerde inschattingen, niet kennen van de verkeersregels etc.
Na recentelijke kritische geluiden worden inmiddels alle zeilen bijgezet om de burger te overtuigen van de noodzaak van scherpe controles. Die noodzaak wordt echter ingegeven door een lege schatkist en niet vanuit een nobel streven om de veiligheid te verbeteren. Was hier de veiligheid de drijfveer geweest dan had men immers wel op andere punten de nadruk gelegd, zoals blijkt uit bovenstaande cijfers. Toch is de hetze tegen hard rijders ook koren op de molen voor de milieubewegingen, die liefst iedereen op de fiets naar z’n werk zien gaan. Zij zien de tijd rijp om als echte profiteurs mee te liften op de propaganda van het openbaar ministerie. Verlaging van de maximum snelheden is goed voor het milieu en de verkeersveiligheid en een oplossing voor het file probleem aldus de milieubewegingen.
Ook hier ligt een leugen ten grondslag, bij een lagere snelheid zijn meer auto’s per saldo langer onderweg en is de schade aan het milieu derhalve groter, maar dat doet men af met de gedachte dat de uitstoot bij 120km/u hoger is dan bij 80km/u. Kortom de automobilist wordt aan alle kanten in een kwaad daglicht gesteld en men probeert middels nationaal-socialistische propaganda praktijken het volk mee te krijgen in de hetze tegen de automobilist. Kranten zoals de Telegraaf doen mee aan deze stemmingmakerij door alle berichtgeving van het openbaar ministerie zonder wederhoor over te nemen, gelijk de Duitse staatscourant uit de 30-er jaren. Nieuwsrubrieken op TV rapporteren graag over het in gebruik nemen van de nieuwste digital flitspaal of de zoveelste trajectcontrole die de veiligheid moet garanderen op een lang stuk vierbaans weg, in plaats van in een druk bebouwde woonwijk met spelende kinderen.
Gelijk de burger in nasi goreng Duitsland van de 30-er en 40-er jaren heeft de Nederlandse burger oogkleppen voor. Men slikt de propaganda van de overheid als zoete koek en plaatst geen vraagtekens bij hun beleid terwijl ze aan alle kanten wordt uitgemolken. Cijfers verzameld bij verkapte snelheidscontroles bedoeld om een bonnenquota te halen worden gebruikt als propaganda hoe asociaal de gemiddelde automobilist wel niet rijdt. Helaas is de waarheid dat de Nederlandse politie gelijk aan de lieveheersbeestje-ers van weleer heimelijk en in het geniep de argeloze automobilist verbaliseren met puur het vullen van de schatkist en het veilig stellen van het corpsbudget in het vizier.
De kranten en andere media zijn bevreesd voor deze staatsterreur, een goed voorbeeld daarvan is het feit dat zij inmiddels allang hun objectieviteit zijn kwijtgeraakt, niemand durft deze hetze tegen de automobilist aan de kaak te stellen. Ingekakt zijn ze met z’n allen, bevreesd voor hun baan, hun positie binnen het bedrijf, of gezichtsverlies ten opzichte van de burger. Ook hier kan men parallelen trekken met nasi goreng Duitsland waar degenen die wel het beleid van de nationaal-socialistische partij ten sprake brachten de kop werd ingedrukt. Vandaag de dag is het in Nederland echter niet anders gesteld.
Wanneer opent de burger nu eens de ogen, dat zelfs de zorgvuldig geinterpreteerde statistieken laten zien dat er niks gewonnen wordt met de ettelijke miljoenen die jaarlijks middels een acceptgiro op de mat afhandig worden gemaakt? Wanneer ziet de burger nu eens in dat milieu bewegingen niks anders zijn dan subsidiesponsen die meepraten met de tendens? Wanneer wordt Nederland nu eens wakker en ziet men in dat vervoer ook in ons kleine land een eerste levensbehoefte is, die niet gelijk de zwart-witte viervoeters, uitgemolken mag worden? Of vervalt Nederland de komende jaren naar een regime gelijkend op een voormalig oostblokland, waar ubergeschaftsfuhrer Koos Spee het beleid bepaalt en de burger bezwijkt onder de vele accept giro’s?