Depressief door de hormonen

Sugar, je actieplan klinkt goed
Ik hoop dat je je er snel ook beter door gaat voelen

Sugar, heel veel sterkte! Je komt heel dapper over, goed dat je zo open kunt zijn!

De tip van Lois zou ik zeker doen.
Koop een heel mooi boekje waarin je alle positieve dingen opschrijf. Neem een moment helemaal voor jezelf (als je 2 schatten op bed liggen en ook echt slapen en je dus ook echt rust hebt)
Zet jou muziekje op, wierookje als je ervan houd, bakkie thee. En schrijven maar.
Knip dingen uit die jou positieve gevoelens weer geven, teken ze schilder ze of wat dan ook.
Maak er jou boekje van.

Ik vind je echt heel dapper en knap en moedig en mooi

Sjoeg, ik stuur een paar zonnestraaltjes je kant op. Je bent op de goede weg en ooit verdwijnen die wolken, echt waar

Jee Sugar, vreselijk he als je je zo voelt. Ik ben ook vrij ver geweest met pds. En ik kan me nog wel herinneren hoe vreselijk rot ik me af en toe voelde. Sterkte meid.

Lieve Sugar heel veel liefs. Je bent hard aan het vechten en ik wens je dan ook veel kracht en zonnenschijn toe. Ik sluit me aan bij Lois en Jessie. Schrijven helpt.

Even een uit Amerika om te laten weten dat ik aan je denk Sugar. Hou vol.

Sugar heel veel sterkte meid

Sugar, hou vol meid. En neem alle hulp aan die je kunt krijgen om de zaak weer op de rit te krijgen. Het is goed om zoveel mogelijk mensen te laten delen in jouw plan van aanpak, zodat ze je gericht kunnen helpen.

Dankjulliewel allemaal.

Het sporten heeft me goed gedaan en het idee van het actieplan doet me ook goed verder. Jullie tips zijn fijn, ze sterken me.

Sugar je bent echt ongeloofelijk sterk, dit kan ons allemaal gebeuren, hou vol meid...

Dadelijk weer naar de huisarts, ben benieuwd wat de hb-uitslag en de uitslag van de schildklier is.
En we zullen ook wel bespreken of AD nodig zijn.

Voel me er erg gemixt over.

Ingrid, hoe is het nu met jou? En de andere mensen die een tijd terug hier aangaven zich zo rot te voelen? Ik wil echt niet dit topic opeisen en zou meer verhalen juist prettig vinden.

Spannend voor je Sugar. Ik vind het erg dapper dat je actie ondernomen hebt en hier zo open post.

Ik herken(de) een aantal dingen uit dit topic en schrok daar nogal van. Maar ik zit natuurlijk nog maar heel kort na de bevalling en midden in de hormonen. niet gedacht dat het zo'n impact kon hebben zeg. Heb me al een aantal keren afgevraagd of ik hier zou posten, want ik geloof niet dat ik depressief ben. Heb me wel een flink aantal keren goed neerslachtig gevoeld, maar dat was meestal ook wel te herleiden. Maar ik heb tot eergisteren elke dag gehuild en vond dat best laat voor kraamtranen.
Gisteren en vandaag nog niet, dus ik heb wat meer vertrouwen dat het een fase is/was.

Maar nogmaals, heel goed dat men hier het beruchte ei kwijt kan en dat er zo goed en ondersteunend gereageerd wordt!

Lieve Sugg hoe is het gegaan bij de dokter???

quote:

Op maandag 16 oktober 2006 21:14 schreef Rottdog het volgende:
Lieve Sugg hoe is het gegaan bij de dokter???

PM girl, pas je wel een beetje op? probeer zo veel mogelijk nog te slapen, dat is heel belangrijk, ook voor je bv trouwens, maar ook voor jou!

PM-girl, ik hoop dat het inderdaad vanaf nu beter met je gaat. Dat zou mooi zijn, ik wens het je toe!

De dokter en ik hadden weer een oké gesprek gisteren. We wachten nog 2-3 weken af wat de psych en het wegtrekken van de hormonen met me doen (positief hopelijk). Als dat niet voldoende stijgende lijn geeft, dan bespreken we verder wat antidepressiva kunnen doen. Nu nog niet (gelukkig).

Ik mag met toestemming van de huisarts contact opnemen met de PPD-deskundige (van het boek) om eventueel via haar de behandeling te starten. dat houdt volgens mij vooral in dat ik bepaalde medicatie (hormonenkuur misschien) zou krijgen en elke dag contact zou hebben met die vrouw, via mail. Ik denk er nog even over na of ik dat wil en "nodig" vind.

Gistermiddag ging het namelijk weer best goed met me en dan ben ik ervan overtuigd dat het me lukt zonder nog meer nieuwe hulpmiddelen (AD, PPD-deskundige, of wat dan ook). Wel heel belangrijk zijn kleine, stomme dingen rondom structuur en zekerheid, merk ik.
Zo heb ik besloten dat het nodig is elke avond vast kleren klaar te leggen voor mezelf. Dan is het 's ochtends snel aangetrokken en kan het niet al meteen een erg drama worden omdat ik me kut voel doordat ik niks heb dat staat. Daar kan ik echt radeloos onzeker en verdrietig van worden, heel stom. Dan begint de dag dus slecht en om dat te voorkomen, leg ik het nu 's avonds klaar. Die zekerheid is nodig. Net als "afspreken" met mezelf wat ik ga doen, elke dag in brokjes verdelen en opschrijven wat de plannen zijn.

En verder dit soort dingetjes:
·Elke keer als Storm wakker wordt, hem met veel vrolijkheid pakken. Bewust of niet, maar het moet op goede manier en dus positief en vrolijk en knuffelen. Doen gewoon.
·Elke keer als ik stress voel: uitspreken naar mijn man, mijn moeder of wie erbij is
·Elke keer als ik stress voel: rationeel bekijken en benaderen

Ik denk dat ik toch die PPD-deskundige wel ga mailen en met haar dat traject inga. Het is misschien gewoon nodig. Naast deze dingen dus, die ik zelf kan.

quote:

Op dinsdag 17 oktober 2006 13:33 schreef Sugar het volgende:
Ik denk dat ik toch die PPD-deskundige wel ga mailen en met haar dat traject inga. Het is misschien gewoon nodig. Naast deze dingen dus, die ik zelf kan.

Ik vind dat helemaal niet zo'n gek idee Sjoeg. Dan kan je het doen wanneer je zelf wil. Mailen dus.

Dikke kus

Yup, dat heb ik ook hoor Sugar. Als ik niets plan, doe ik ook niets en als ik het even doorzet kom ik zelfs mijn bed niet of nauwelijks uit. Als ik eenmaal opgestaan ben en bezig ben dan wordt het een veel leukere dag. Het is belangrijk om te beseffen dat het niet vanzelf gaat, je moet het zelf doen (helaas). Ik denk dat je goede stappen maakt. Ik vind dat klaarleggen van je kleren een erg goede oplossing, misschien ook wel wat voor hier.

ziet er goed uit sugar, weer goeie plannen. deels ook wel weer herkenning, in de zin dat ik nu ook veel meer structuur en orde nodig heb met 2 kindjes. en soms lukt dat niet idd en das heel frustrerend, dus goed van je hoe je dat aanpakt en dat je je bewust bent hoe het werkt.
dikke kus weer

Nou, precies wat ik dacht Sjak. Hier is een rommeldag in huis ook niet leuk en suf en moeilijk. Terwijl ik veel meer energie heb en vrolijker ben als we dingen doen.

Sugar, ik vind het knap dat je zo goed kunt omschrijven waar je aan je gevoel kunt werken. Ik hoop echt dat die dingetjes helpen. Succes. (Met een dikke knuffel.)

Hier wordt er ook stevig aan je gedacht Sugar!
Je klinkt heel rationeel op het moment. (Wel een beetje alsof je je gevoel even helemaal wegcijfert en dan hoopt dat het op die manier verdwijnt. Maar mss is dat ook juist wat je wilt) Maar misschien is dat vnl omdat ik een soort van actieplan lees hoe je het wilt gaan doen
Enne.. ik sluit me (opnieuw) weer helemaal aan bij Belana. Structuur en planning zijn hier ook echt nodig! (Hier werkt dat dus ook het beste wil IK ook rust en regelmaat voor mezelf hebben.)
Stomme hormomen ook
Dikke voor jou, voor Sebas en voor je kinderen

[ Bericht 18% gewijzigd door kozakken op 17-10-2006 14:24:32 ]

quote:

Op maandag 16 oktober 2006 10:16 schreef Sugar het volgende:
Dadelijk weer naar de huisarts, ben benieuwd wat de hb-uitslag en de uitslag van de schildklier is.
En we zullen ook wel bespreken of AD nodig zijn.

Voel me er erg gemixt over.

Ingrid, hoe is het nu met jou? En de andere mensen die een tijd terug hier aangaven zich zo rot te voelen? Ik wil echt niet dit topic opeisen en zou meer verhalen juist prettig vinden.

Sugar

Hier gaat het redelijk. Heb nu voor een maand hogere dosis ad medicijnen(tryptizol). Deze helpen ook bij het slapen, ik sliep erg slecht. Hopelijk slaan ze snel aan.

En over ca 2 weken maatschappelijk werk. Dan krijg ik eerst een uitgebreid intakegesprek en daarna de gewone gesprekken. Om uit te vinden waar het vandaan komt en hoe op te lossen zeg maar. En ik wil vragen of ik een assertiviteitscursus of faalangstcursus kan doen. Heb ik wel vaker geprobeerd, maar er was telkens geen geschikte groep.

Het lijkt me leuk vrijwillgerswerk bij de 2ehands kinderkledingzaak in de wijk te doen. Maar dat durf ik nu nog niet.

Jeetje Sugar, wat een toestand, wat ongemakkelijk! Ik kijk niet veel in dit topic, en wist eigenlijk niet dat je je zo voelde. Wat naar zeg... Ik vind je aanpak zeer doordacht en goed, en ook goed van je dat je er over kan praten! Ik hoop voor jullie dat je je snel beter gaat voelen. Het beste lieverd!

quote:

Op maandag 16 oktober 2006 11:56 schreef PM-girl het volgende:
Ik herken(de) een aantal dingen uit dit topic en schrok daar nogal van. Maar ik zit natuurlijk nog maar heel kort na de bevalling en midden in de hormonen. niet gedacht dat het zo'n impact kon hebben zeg. Heb me al een aantal keren afgevraagd of ik hier zou posten, want ik geloof niet dat ik depressief ben. Heb me wel een flink aantal keren goed neerslachtig gevoeld, maar dat was meestal ook wel te herleiden. Maar ik heb tot eergisteren elke dag gehuild en vond dat best laat voor kraamtranen.
Gisteren en vandaag nog niet, dus ik heb wat meer vertrouwen dat het een fase is/was.

Ik herken hier ook (misschien te) veel uit het topic. Maar gelukkig kan ik er voor mezelf wat rust in vinden door het op 'de hormonen' te schuiven.
Veel huilen, je heel klein voelen, je afvragen waar je het allemaal voor doet, ruzie over de stomste dingen, jezelf niet mooi/vrouwelijk voelen, de deur niet uit willen, zelfs boos worden op je kindje.. Hier komt het ook allemaal voorbij PM-girl
Het is niet niks, een kindje op de wereld zetten! Het vergt nogal wat van je lichaam en geest.