quote:

Sterker dan dit

Kijk niet naar me. Bewaar die laatste blik voor een andere keer. Je bent al even wakker. Ik betrap je erop dat je naar me hebt liggen kijken. Je ogen zijn slaperig maar je mond vertoont een vermoeide glimlach. Hoe heerlijk moet het zijn om met een glimlach wakker te worden. Ik draai de dekens om ons heen en negeer hiermee het ochtendlicht. Ik negeer het getsjirp van musjes op het balkon en het liederlijke gezang van merels in de bomen. Het is nog geen ochtend. Kus me nog één keer. Nog twee keer. Druk je lichaam nog één keer tegen me aan. Begraaf je gezicht in mijn haar. Toe dan.
Maar je gooit de dekens van ons af en de kou van de kamer komt me tegemoet. Zeg alsjeblieft niets zoals je daar op de bedrand zit. Je wrijft in je gezicht. Neem nog geen afscheid, wacht nog heel even. Ik blijf in ontkenning op mijn buik in bed liggen. Je zit daar met je rug naar me toe, klaar voor de dag, benieuwd naar wat komen zal, en ik leg mijn koude hand tegen je onderrug. Je draait je onmiddellijk om, geschrokken, maar al snel vertrekken je lippen in een grijns. Ik kom overeind en ga naast je op het bed zitten.
Draai nog één keer krulletjes in mijn haar. Kietel me nog één keer. Maar kijk me niet meer zo aan, met je bedroefde maar opgewonden blik. Ik wil het niet weten.
Nog één keer glijdt je vingertip langs mijn kin. Nog één keer streel je mijn lippen, maar kus je me niet. Je plaagt me. Ik lieg als je vraagt of ik goed geslapen heb. Je hebt niet gemerkt dat ik urenlang heb liggen woelen. Ik bereid me al weken voor op het ontwaken in een leeg, koud bed. Met onbeslapen kussens. En jij, jij zal ver van hier zijn, omringd door anderen en mij al snel vergeten zijn. Je probeert me gerust te stellen en ik hou me sterk. Ik kijk naar het litteken op je sleutelbeen. Ik kus het nog één keer. Je krijgt kippenvel en kijkt naar me. Ik wil niet dat je me zo aankijkt. Bewaar het afscheid, alsjeblieft. Nog eventjes doen alsof we de hele dag zo kunnen blijven zitten, samen op bed, badend in de koude ochtendzon. En ik leg mijn hoofd tegen je schouder en huil. Ik kan je niet verbieden te gaan. Ik heb het ook niet geprobeerd. Want wie ben ik.
Je houdt mijn gezicht in je handen. Onderweg in de auto hebben we geen woord gewisseld. Ik hou je autosleutels als een talisman in mijn vuist geklemd. Ik moet nu alleen naar huis. Je kust me op mijn voorhoofd, mijn wangen, mijn oogleden, mijn kin. Je kust mijn tranen weg. Mijn lichaam trilt, van woede, verdriet, angst, maar ik ben sterker dan dit. Ik laat me niet kennen. Nu mag je afscheid nemen. Je kijkt me aan, je streelt mijn haren, er verschijnen tranen in je ooghoeken. Ik vang er één op je wang, net op tijd. Ik glimlach. Ik kus je op je lippen. En je kijkt naar me, somber. We zwaaien niet naar elkaar als je de hoek om loopt. Dit afscheid zonder woorden is geen afscheid. Tot volgend jaar.

quote:

Door de maag

Zuchtend keek Janine naar Tom, die tegenover haar aan de tafel zat. Tweeëndertig jaar was ze, en de biologische klok tikte door. De ware had ze echter nog niet gevonden, al deed ze zo haar best om hem te vinden. Tom had ze via internet leren kennen. Ze had zich ingeschreven op een datingsite, en alles klopte gewoon. Ze hadden dezelfde interesses, hetzelfde geboortejaar en hij zag er ook nog eens goed uit op de foto in zijn profiel. Na wekenlang berichtjes gestuurd te hebben, had ze de moed bij elkaar geraapt om hem bij haar thuis uit te nodigen. Ze had alles tot in de puntjes geregeld om er een onvergetelijke avond van te maken. En toen ze naar Tom keek, besefte ze dat ze deze avond zeker nooit zou vergeten.

Men zegt dat de liefde van de man door de maag gaat. En daarom had Janine alles op alles gezet om Tom te voeren met haar liefde. Ze had haar kookboek afgestoft en een ware delicatesse klaargemaakt. Haar vrijgezellenbestaan zou ten einde komen en eindelijk zou ze gelukkig worden in de liefde. Uren had ze in de keuken gestaan, om alles voor te bereiden. Daarna was ze in bad gaan zitten met een flutroman uit de Bouqettereeks om ideeën op te doen. En op de rand van het bad had ze een glas rosé neergezet om alvast in de stemming te komen. Toen lectuur en wijn op waren, had ze zich in haar blauwe jurk gehesen. Ze sprenkelde wat parfum op haar huid. Toen ze langs de spiegel in de gang liep, controleerde ze nog eenmaal of alles goed zat. Pas toen ze haar lippenstift, mascara en decolleté had goedgekeurd, ging ze naar beneden, waar ze zenuwachtig op Tom wachtte.

Toen de man die ze tot haar minnaar wilde maken binnen was, trok ze een fles Riesling open. Ze dronken wat op de bank, en praatten alsof ze elkaar al jaren kenden. Janine voelde de vlinders in haar buik rondfladderen. Tot op dat moment verliep de avond perfect. Toen ze Tom zijn hoofdgerecht voorschotelde, werd alles echter anders. Op een oesterbed lag een kogelvis onder een deken van ijsbergsla, gegarneerd met zelfgemaakte notenpaté. Janine genoot van het moment met Tom, die zichtbaar geniet van zijn maal. Zijn galgenmaal, zo besefte Janine al snel, toen Tom haar vertelde over zijn notenallergie. Nog voordat ze goed en wel besefte wat er kon gebeuren, was het al te laat. Tom zat tegenover haar. Levenloos, met zijn hoofd steunend op de kogelvis waar hij nog geen hap van had genomen. Ze stond op en vloekte. Weer was het mis gegaan. Weer had haar liefde de maag van de man niet bereikt.

Ze zuchtte en tilde Tom van zijn stoel af. Ze sleepte hem naar buiten. Achterin de tuin legde ze hem neer en begon ze te graven. Nadat Tom verdwenen was onder het rulle zand keek ze treurig naar de rechthoekige vormen in haar gazon. Zes telde ze er. Zes rechthoeken, gelijk aan het aantal magen dat de laatste maanden liefdeloos was gebleven bij haar.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 07:52 schreef p-etr-a het volgende:
Ik kan op jullie schrijfstijl weinig tot niets aanmerken.

DaMart, ik vind jouw idee echt heel erg grappig. Ik zou het nooit geloven (zes mensen vergiftigen da's wel erg veel!) Leuk geschreven met geinige details.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 22:41 schreef DaMart het volgende:
Mijn eerste poging voor een inzending:
[..]

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 22:37 schreef CherryLips het volgende:
Ik begin dan maar
Niet lachen
Er zijn wat zinnen die niet helemaal lekker lopen geloof ik, maar ik ben er nog niet helemaal over uit hoe ik dat het beste op kan lossen.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 13:39 schreef ElisaB het volgende:

Ik schoot bijna vol

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 19:12 schreef xelzix het volgende:
Was het maar waar, bijna volschieten... ik: tranen! met tuiten!

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 13:20 schreef Raat het volgende:
*trots* verhaal van de dag...das dan toch wel weer leuk :-D

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 19:12 schreef xelzix het volgende:

[..]

@ DaMart: Teveel verhalen voor volwassenen van Roald Dahl gelezen de laatste tijd? Weinig origineel. sorry, just my 2 cents.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 20:09 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik kom de laatste tijd amper aan lezen toe, dus nee

Jouw centen hebben me er trouwens niet van weerhouden om het verhaal in te zenden

quote:

Walhalla

‘Obelix, kan jij die kaartjes even in het rek zetten?’ Tobias’ collega’s noemden hem altijd Obelix vanwege een paar vetrolletjes en rood haar. Hij was er niet zo blij mee, maar liet het waaien. Zuchtend pakte hij de extra voorraad Valentijnskaarten die net binnen was gekomen. Zijn baas zweerde erbij aan elke feestdag geld te verdienen. Dus werd ook Valentijn niet overgeslagen, met als gevolg een overdaad aan knuffels die nét in de kleine stripboekenwinkel paste.

Tobias zou willen dat hij zelf eens de moed op kon brengen om een kaartje te versturen met een tekst die zijn gevoelens precies verwoordt, zoals alleen Hallmark dat kan. Ach, het waren slechts dromerijen. Hij kende haar naam niet eens, laat staan haar adres! Ze kwam meestal tegen het einde van de maand. Dan spitte ze alle bakken door, soms urenlang. De strips die ze bijna religieus spaarde, wist hij, waren die over Thorgal en Franka. Ze vroeg hem regelmatig om tips en informeerde naar de datum waarop het volgende album van een bepaalde serie uit zou komen, maar hun gesprekjes gingen niet verder dan dat.

Zijn fantasieën wel. Hij droomde ’s avonds in bed over haar, over haar lange blonde haren en pianovingers. Hij kende alle details van haar uiterlijk, al haar perfectie. Haar lippen die hij zou willen kussen, zo vreselijk graag dat het pijn deed. Soms zweefde hij zo ver weg in gedachten dat hij Grote Beer, zijn slaapknuffel, knuffelde alsof zij het was. Met het beeld van dit meisje op zijn netvlies viel hij elke avond in slaap, en hij vond het heerlijk.

Tobias gooide de overgebleven knuffels in een bak met daarop in grote letters UITVERKOOP. De laatste dag van de ellende, en het was gelukkig bijna sluitingstijd. Er zou nu wel niemand meer komen en dus begon hij vast met het tellen van de kas. Ineens klonk toch de bel. Hij keek gauw op en knikte vriendelijk. Zij was het! Hij gooide alle tientjes weer op elkaar; hij was de tel kwijt geraakt. Vanuit zijn ooghoek zag hij haar naar de Valentijnskaartjes toe lopen en het rekje ronddraaien. Ze zag blijkbaar een mooie, want ze pakte er eentje uit en haalde de verpakking los. Tot zijn grote verbazing viste ze vervolgens een pen uit haar jaszak en begon ze erin te schrijven! Bijna wilde hij er iets van zeggen, maar hij hield zich in en begon aan de briefjes van vijf.

Een paar minuten later kwam ze naar hem toe. Ze schoof de kaart over de toonbank en hij scande hem af. ‘Hoi, één euro alsjeblieft’, glimlachte hij. Ze lachte terug en pakte zijn hand. Ze legde de euro erin, gevolgd door het kaartje. Hij vouwde het voorzichtig open.

‘Lieve Obelix’, stond er in krullende letters. Zij kende zijn bijnaam dus ook. ‘Heb je zin om straks ergens met me te eten? Walhalla.’ Tobias zei niets, maar zijn hart juichte. Hij liep met het kaartje naar achteren en bleef even weg. Weer aan de toonbank gaf hij het haar terug. Hij had de rechterflap vol geschreven. ‘Lieve Walhalla (ik zie inderdaad een gelijkenis!), ik wil niets liever.’

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 21:51 schreef p-etr-a het volgende:
DaMart onder welke titel heb je je verhaal ingestuurd?

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 21:51 schreef DaMart het volgende:

[..]

Dezelfde titel als boven het verhaal hier staat: 'Door de maag' Het kan geloof ik een dag duren voordat het op de site staat.

quote:

Leuk verhaal heb jij trouwens geschreven!

quote:

Niet meer, nooit meer

Dit was de laatste keer. Ik heb het gehad. Op een bepaald punt is het gewoon genoeg geweest. De liefde is niet aan mij besteed.
Het lijkt allemaal zo leuk als je jong bent. Op de basisschool, handjes vasthouden. Giechelen na een kusje. Briefjes sturen in door de klas die onderschept worden door de leraar. ‘Je bent het lievste miesje van de school.’ Het gebrek aan juiste spelling was zo vertederend.

Dan volgt de middelbare school. Je probeert stoer te zijn. In de smaak te vallen bij het andere geslacht, maar tegelijkertijd ook cool overkomen bij de rest van de jongens, doen alsof meisjes en liefde je niet interesseert. In het geheim afspreken na school, achter het fietsenhok. Stiekem zoenen. Echt zoenen, met tong dus. En als je dan uiteindelijk een keer betrapt wordt begint iedereen te fluiten en te joelen. Ze vinden je een softie, maar eigenlijk zijn ze stinkend jaloers.

Je nodigt haar uit om een keer bij je thuis te komen, je ouders zijn er die avond toch niet. Spannend, zo alleen. Je zoent en probeert wat meer. Voorzichtig voel je wat en laat je jezelf betasten. De grote ontdekkingsreis begint. Je ziet voor het eerst een half naakt lichaam van een jonge vrouw. Veel beter dan je wildste fantasieën. De nacht wordt er één om nooit te kunnen vergeten, het bloeden van haar laat vlekken achter op het bed. De eerste keer is zelden leuk, zeggen ze.

Het leven gaat door en je gaat studeren in andere steden. Je verliest haar uit het oog, maar komt ’s nachts tientallen anderen tegen. Allemaal even mooi. De nachten in je kamer zijn niet eenzaam. De liefde is meestal ver te zoeken, tot die ene leuke niet meteen het bed induikt. Ze fascineert je. De onbereikbaarheid werkt als een magneet. Zij, degene waarmee je samen wilt zijn, wilt trouwen, kinderen mee wilt krijgen, samen een schuld mee wilt opbouwen voor de studie van het nageslacht, oud en rimpelig het bed mee wilt –
Opeens zie je het in. Niks duurt voor altijd. Er komt een einde aan. Rimpels, uitgerekte vellen, niet werkende onderdelen. Je ziet alleen maar het einde. Liefde eindigt in dood. Door haar lief te hebben teken je je eigen doodvonnis. Bij haar, en bij elke andere.
Het begin lijkt leuk, je probeert het, steeds opnieuw. Toch blijft de toekomst onvermijdelijk. Bij elk nieuw meisje.

Ik begin er niet meer aan. Genoeg is genoeg. Voor mij alleen nog maar alleen in het café zitten. Kijken naar het vrouwelijk schoon. Kijken, vooral geen actie ondernemen. Daar loopt er weer één. Lang, zwart haar. Lichte ogen. Ze is zo mooi. Maar je bent gestopt. Je houdt jezelf voor dat je het niet meer doet.
Ze beweegt zo gracieus. Je staat op en stapt op haar af. Je praat wat. Ze heeft een exotisch accent. Stoppen kan nog altijd. Je neemt een beslissing. Nog één keer, misschien is het nu anders.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 22:48 schreef Tha_Erik het volgende:
p-etr-a, ik vind je verhaal leuk . Echt een feel-good verhaaltje. Onschuldig en lief.

(mijn afkeer voor Asterix & Obelix heb ik maar even buiten beschouwing gelaten )

quote:

Ik zie wat ik wil zien. Ik hoor wat ik wil horen. Maar toch als ik met je praat, zeg je mij niet die woorden. Die woorden waar ik naar verlang. Die mijn hart sneller laten kloppen.
Het is zo simpel voor jou.
Maar toch, ik weet waarom die woorden niet komen. Ik weet waarom jij je stem niet tot mij richt. Ik weet het, maar ik wil het niet weten. Ik weet dat jij mij niet ziet staan. Ik weet... dat jij het niet weet. Jij weet niet wie ik ben. Jij weet niet waarom ik naar je kijk. Jij weet niet waar ik nu op wacht. Misschien is dat maar beter ook.
Wil ik wel dat jij het weet!? Mijn verlangens, mijn gedachtes, dat waar ik voor leef. Dat waarmee ik leef. Dat wat ik niet kan delen. Dat wat ik moet delen. Ik voel mij verscheurd. Ik voel mij verloren. Ik voel mij, alsof ik de wereld aankan. Ik heb niets te verliezen. Kan ik dan enkel nog winnen, of is er ook nog een gelijkspel?180

Ik besluit het erop te wagen en jou te zeggen, wat ik wil horen.14

Zie jij wel wat ik laat zien? Hoor jij wel wat ik laat horen? Je hoort de woorden, maar begrijp je mijn zinnen? Die zinnen van mijn diepste verlangen. Die zinnen, die komen uit mijn hart.
Is het zo moeilijk voor jou?
Heel mijn hart leg ik bij jou. Ik zeg jou wat ik voel. Ik zeg jou wat ik denk. Ik weet wat ik wil, maar wil jij dat ook? Wist ik maar wat jij wilde. Wist ik maar wat jij dacht. Wist ik maar hoe jij mij wilde. Of misschien wil ik dat wel helemaal niet.
Wil ik dat wel weten, jouw verlangens, jouw gedachtes? Wil ik wel weten waar jij voor leeft? Want wat als jij niet leeft voor mij? Hoe zal ik mij dan voelen? Ik durf het niet aan, want ik heb alles te verliezen. Mijn alles, dat ben jij.145

Vol verlangen kijk ik jou aan. Wachtend op wat komen zal.11

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 22:57 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Nouja, anyway, ik vind jouw verhaal leuk. Sommige dingetjes wat overdreven (over die spellingsfouten bijvoorbeeld, daar werd je toen echt niet door vertederd).

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 22:35 schreef p-etr-a het volgende:
Ik heb het ingestuurd. Best spannend.

quote:

Op donderdag 26 januari 2006 22:23 schreef DaMart het volgende:
_{Mag je ook je eigen verhaal selecteren?}

Zo niet, dan in ieder geval Walhalla!

quote:

Op donderdag 26 januari 2006 22:20 schreef Raat het volgende:
Ik zeg de Mantel, en stiekem natuurlijk ook Wentelteefjes ;-)

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 12:58 schreef Biancavia het volgende:
Deze heb ik zojuist ingestuurd.

Aangenaam

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 14:19 schreef DaMart het volgende:

[..]

Meteen verhaal van de dag! Gefeliciteerd!

quote:

…maar ik wist dat het nog lang zou duren tot ik het bed met haar zou kunnen delen.
Het was een meid van principes en een degelijke opvoeding.
Ik als vrije jongen had al redelijk wat in de rondte geneukt en had mijn zinnen gezet op dit ''onbereikbare'' exemplaar.
Onbereikbaar voor de simpele ziel that is.

Haar haren waaiden in de wind toen ze mij glimlachend voorbij fietste. De lach deed mijn onderbuik fladderen en opleven.
De avond ervoor had ik zwaar gegist bier gedronken en het gisting proces had zo zijn nadelige effecten op mijn maag.
Ik riep nog iets na wat leek op ‘’Mevrouw geef mijn hart terug’’ maar dit mocht niet baten. Vanaf dat moment was ik al een bezit en dit maakte me vies geil.

Ik ben der via vrienden op het spoor geraakt en ik heb haar toegevoegd op een medium die u allen niet onbekend zal zijn, namelijk MSN Messenger.

De gesprekken varieerden van insteek, lengte en responstijd.
Gestaag werden de gesprekken leuker en leuker.
Het was dan ook niet raar dat we precies 2 weken later uitdagend vies aan het dansen waren in de plaatselijke discotheek. Discotheek ‘de tent’ was de precieze benaming voor mijn rare broekplooi.
Wat maakte deze meid veel in me los!
We zoenden voor het eerst die avond en dit kwam tot uiting in mijn paarse zwemslip die ik al jaren draag in plaats van gewoon ondergoed.
We besloten naar haar huis te gaan en ik was het hier 100% mee eens.
De geiligheid droop er al af in het trappenhuis en kledingsstukken waren al half ontdaan toen we überhaupt halverwege waren.
Opgewarmd door liefde in dit koude trappenhuis openden we klungelig ,door de geilheid, de voordeur alwaar ik der optilde en op het eerste beste zachte meubelstuk legde en ontdeed van haar bh.
Ik vervolgde mijn barbaarse plundertocht opzoek naar kleding.
In het zuiden van haar steeds warmer wordende lichaam vond ik een half aangetrokken broek en een onberoerd maar warm en klam slipje.
Ik trok hem met een sierlijke beweging van haar warme lijf .

Ik deinsde achteruit van schrik.
Mijn mond viel open maar er kwam niks uit.
Ze barste in tranen uit want verstopt in haar achterhoofd zag ze dit helaas al aankomen.
Ik was over de schrik heen en stamelde een beetje.
Het geen wat zich schuil hield onder haar laatste kleding stuk was voor mij het laatste waar ik aan gedacht zou kunnen hebben.

Ze was een transgenderist zei ze/hij.
Ik zat met mijn hoofd nog vol afschuw bij het tafereel wat mij zojuist ontrok.
Walgende beelden en ongeloof hielden mijn gedachten bezig terwijl hij/zij voor de 3e maal haar excuses aan wou bieden.
Maar ik was al verliefd.
Wat ik zag voldeed aan mijn stoutste verwachtingen…..
We zijn nu al 5 jaar gelukkig getrouwd.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 15:33 schreef Bendeleider het volgende:
ziezo
[..]

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 16:14 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Een hoog geiligheidsgehalte.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 14:22 schreef Tha_Erik het volgende:
Hoe wordt een verhaal eigenljik het verhaal van de dag? Gaat dat om stemmen van lezers?

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 17:49 schreef amarena het volgende:
@t Tha Erik: complimentje voor je verhaal!!!
De rest overigens ook maar deze springt er voor mij tussen uit.

quote:

Dansen met de dood

Vannacht danste ik met de dood. Niet gifzwart of bloedrood, maar transparant. Twee jaar heb ik niet geslapen. Twee jaar niet gedroomd. Kwam hij me verleiden? Langzaam naderend besefte ik pas wie het was. Dansend vochten we de strijd. Ik heb niet gewonnen. Winnen doe je niet van de dood. Zeker niet ’s nachts.

Zonnige lentegeuren hielpen er niet aan. Net een motorrijbewijs, de wereld aan je voeten op een zondagse morgen. Het bos dat lokt met haar geuren, de zon die uitnodigt met haar lach. Nieuwe spullen, alles veilig. Klaar voor de rest van je leven.
Rustig toerend over de wegen, zoals een echte liefhebber betaamt. Andere rijders groetend, want ‘je hoort erbij’. Een overstekende wandelaar, waarna een nieuwe bocht.

De bocht waar hij jou langzaam naderde. Alleen jij zag hem dansen, niet al die mensen om je heen. De bocht waar ook jij hebt gedanst. De bocht waar niemand weet of je nu echt verloor.

Ik dacht eraan vannacht. Rook de geuren, zag haar lach. Ik danste en doorzag. Waar ik was en waar jij hoorde. De verleiding treft ons allemaal. Er valt niet te kiezen, niet te winnen, maar misschien alleen te verliezen.

Ook vannacht zal ik weer slapen. Vannacht word ik weer ouder. Ouder dan jij ooit geworden bent. Vannacht zal ik dromen van jouw bocht. De bocht waar jij niet verloor. De bocht waar alleen wij verloren. Maar enkel deze nacht.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 20:00 schreef Here2Stay het volgende:
Dank jullie wel.. Geschreven alweer twee jaar geleden, in de nacht dat ik ouder werd dan... Verhaal is dan ook beetje speciaal voor me en was ongetwijfeld een van de zwaarste die ik 'voor mn lol' heb geschreven.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 20:08 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Inderdaad een heftig verhaal.
Erg mooi geschreven.

quote:

Nieuwe liefde

De wind speelde met haar lokken en Inge pakte een elastiekje om ze bij elkaar te binden, hoewel Kevin haar mooier vond met los haar. Twee jaar geleden had ze hem moeten begraven nadat hij was omgekomen bij een auto-ongeluk. Ze kwam nog elke zaterdag naar het strand om hem te herdenken. Ze hadden hier samen in het zand gelegen, weken achter elkaar. Ze liep naar het natte zand vlakbij de zee en schreef zijn naam erin. Ze ging er naast zitten. ‘Kevin, van jou heb ik altijd gehouden. Er is niemand anders in deze wereld die de liefde waard is’, sprak ze tot de zee. Inge was boos geweest op alle mensen sinds één haar liefste had aangereden.

Zelfs haar ouders en vrienden was ze verloren. Zij vonden dat ze door moest gaan met haar leven, maar ze kon het niet. Ze dacht dat mensen geen begrip op konden brengen voor haar situatie. Al twee jaar had ze geen vooruitgang geboekt met haar studie en had ze nergens zin in. Het enige waarmee ze zich bezig hield was Kevin. Nog steeds, en als het aan haar lag zou dat ook zo blijven. Hij mocht niet vergeten worden. Al werd hij alleen door haar onthouden, dan werd hij ten minste niet vergeten.

Ineens kwam er iemand naast haar zitten. Ze schrok en keek opzij. ‘Hoi, wat doe jij hier op deze eenzame dag?’, vroeg hij vriendelijk. ‘Ik rouw.’ Inge was altijd recht voor z’n raap geweest en hier draaide ze ook niet omheen. ‘Om hem.’ Ze wees naar Kevin’s naam, die overspoeld werd door de zee. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij had haar al een tijdje bekeken vanuit de duinen en was betoverd door haar voorkomen. Zij zou ook niets zeggen en dus stelde hij de onvermijdelijke vraag. ‘Wat is er met hem gebeurd?’ ‘Hij is aangereden, twee jaar geleden. Hij was uit geweest en had me gebeld dat hij op weg was naar huis, dus ik wachtte op hem. Tevergeefs.’ Er liep een traan over haar wang.

Voorzichtig kwam hij dichterbij zitten en sloeg hij zijn arm om haar heen. Met zijn wijsvinger veegde hij de traan van haar wang. Ze glimlachte, het was een lief gebaar van hem. Maar hoe kon ze zich nou zo gemakkelijk overgeven aan deze jongen terwijl dit Kevin’s plek was? Ze nam wat afstand. ‘Hé, wat is er?’ Hij reageerde teleurgesteld. ‘Waarom ben je zo lief voor me’, vroeg ze zachtjes, ‘terwijl je me niet eens kent?’ ‘Omdat je het nodig hebt.’

Daar had hij gelijk in. Ze had al lange tijd geen liefde meer gevoeld, behalve in haar herinneringen aan Kevin. Als ze eerlijk tegen zichzelf was, raakten die ook steeds schaarser. Ze had niet meer genoeg aan hem. Maar ze wilde het niet toegeven en ze wilde hem niet loslaten.

Het begon te regenen. ‘Kom, dan gaan we een kopje koffie drinken’, opperde hij. ‘Is goed, eh…’ ‘Sander.’ Inge stond op en liep met hem naar de strandtent. Even keek ze nog achterom. ‘Kevin, het is niet omdat ik niet van jou houd hoor.’ Ze blies een kus richting zijn inmiddels bijna uitgevaagde naam en haalde Sander in, die zijn arm om haar middel legde. Eindelijk weer voelde ze de liefde van binnen én van buiten.

quote:

Melkwitte huid. Talloze sproetjes op haar bovenarmen. Haar kastanjebruine haar wiegde mee op het ritme. Zachtjes heen en weer. Ze zat voorover gebogen, waardoor hij bijna haar gezicht niet kon zien. Maar hij kende het maar al te goed. De sproetjes op de brug van haar neus en haar wangen; sproetjes van de zon. ’s Winters was ze bleek en droeg ze standaard een wollen sjaal, strak om haar hals gebonden. ’s Zomers droeg ze eenvoudige shirts zonder opdruk. Ze leek nooit haar haren te knippen maar haar haarbos werd ook nooit langer. Al die jaren was ze onveranderd gebleven. Ze bond haar haren nooit bijeen in een staart, ze streek ze nooit opzij, achter haar oren, uit haar blikveld. Ze zat standaard voorover gebogen, over één of ander boek over één of andere staatsman of kunstenaar. Vroeger zou hij haar een nerd gevonden hebben. Zo’n meisje die altijd met haar neus in de boeken zat. Een sproetenkop met een opvallende, zwarte bril. Vroeger zou hij haar gepest hebben als ze bij hem in de klas zat. Haar tas uit het raam gooien, de stoffer in haar gezicht zodat ze onder de witte kalkstof zat, haar laten struikelen op de trap, spugen op haar jas. Hij had het maar al te vaak gedaan bij zulke meisjes. Vroeger. En nu keek hij gefascineerd naar haar, naar haar smalle, bleke armen, de versleten spijkerbroek die ze al jaren droeg, de zwarte, met gekleurde verf besmette kisten aan haar kleine voeten.
Hij zag haar bijna elke dag. En in het weekend en tijdens feestdagen dacht hij aan haar. Aan welke nieuwe kleuren ze nu op haar kisten gespetterd zou hebben. Of wat ze nu zat te lezen. Soms vroeg hij zich af of ze echt zo snel en zo veel las. Dan zat ze op maandagochtend een enorme pil over Hitler te lezen, en donderdagmiddag had ze een nieuw boek in haar handen, over Ghandi of Dalí. Ze zat met haar knieën tegen elkaar, het boek op schoot, haar handen om de randen van het boek geklemd, verloren in het verhaal. Hij wist dat ze haar voorhoofd fronste, en dat ze om de paar minuten haar bril omhoog haar neus op duwde voor hij naar beneden viel. Hij wenste dat hij haar naam wist. Hij wenste dat hij het lef had om haar eens aan te spreken. Over het weer, vertragingen, school, kleding, muziek, wat dan ook. ’s Nachts maalden de diverse gespreksonderwerpen door zijn hoofd, en elke ochtend was hij weer vastberaden om haar aan te spreken, of om ook maar even naar haar te glimlachen. Als hij het lef had. Als.
Hij zat enkele stoelen verderop, net zoals zij aan het gangpad. Hij zag alleen de linkerhelft van haar lichaam. De trein ging hevig heen en weer, zoals altijd als hij station Utrecht Centraal binnen reed. Ze sloeg haar boek dicht, stopte het in haar beige schoudertas en stond op. Ze liep niet langs hem heen, ze liep naar de andere uitgang. Hij volgde haar, stond achter haar, rook haar haren, en was bang dat zij zijn adem in haar nek zou voelen. Even keek ze opzij. ‘Hey,’ fluisterde ze zachtjes en verlegen toen ze hem achter zich zag staan. De deuren openden, ze hupte de trein uit, haar haren opgetild door de wind.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 23:10 schreef CherryLips het volgende:

[..]

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 01:21 schreef p-etr-a het volgende:
Ik had ook een idee daarvoor inderdaad, zelfs uitgewerkt. Maar ik heb het weggegooid omdat er op die site al best veel over de trein staan. Maar ik vind het met die van CherryLips nog meevallen (niet het hele verhaal ademt trein, alleen aan het eind wordt dat duidelijk).

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 01:21 schreef p-etr-a het volgende:
Ik had ook een idee daarvoor inderdaad, zelfs uitgewerkt. Maar ik heb het weggegooid omdat er op die site al best veel over de trein staan. Maar ik vind het met die van CherryLips nog meevallen (niet het hele verhaal ademt trein, alleen aan het eind wordt dat duidelijk).

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 11:49 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ik vind de mijne ook niet bijster origineel, dus ik denk niet dat ik hem instuur. Even wachten tot ik weer iets van een ingeving krijg ofzo.

quote:

‘Vind je me mooi?’
Het was weer zover. Voor de afgelopen paar weken vroeg ze alleen nog maar die ene vraag. Het draaide om haar, alles draaide om haar. Ze was het middelpunt van haar eigen wereld.
‘Ja, natuurlijk vind ik je mooi. Dat heb ik altijd gevonden.’ Dat was het enige antwoord waar ze tevreden mee was. Als je niks zei, of te lang wachtte riskeerde je een enorme woede-uitbarsting.
‘Wat vind je mooi aan me?’ Ze keek me met doordringende ogen aan. Die prachtige ogen, waar ik meteen op gevallen was, vanaf het moment dat ik haar zag.
‘Alles is mooi aan je. Je prachtige ogen. Je volle haren, je lichaam. Alles.’ Ik loog niet. Ze was ook mooi. Ik hield nog van haar. Zij, mijn enige echte liefde.
Hoe vaak had ik niet gedacht om er een punt achter te zetten. Het was te veel moeite. Steeds maar weer hetzelfde gesprek. Alles draaide om haar. Elke dag ging ik naar haar toe, hopend op enige verbetering, maar het werd steeds erger. Alsof ze steeds meer in zichzelf keerde.
De verplegers zeiden dat ze soms uren voor de spiegel stond. Dat ze niet wilde eten, omdat ze dan weg moest van die spiegel. Maar ik kon haar niet in de steek laten. Ze was zo perfect. Mijn zielsverwant.
Het begon allemaal een paar weken terug. Ik werd wakker en zag dat ze niet meer in bed lag. Ik liep naar de badkamer en daar vond ik haar. Als een bezetene was ze haar aan het knippen. Lange gouden lokken lagen in de wastafel. Ze knipte in haar vingers, maar dat leek geen pijn te doen. De hele tijd bleef ze maar één zin zeggen. ‘Ik ben niet mooi. Ik ben niet mooi. Ik ben niet mooi.’ De hele tijd, aan een stuk door.
Toen heb ik haar vastgepakt en meegenomen naar de auto. We zijn meteen naar het ziekenhuis gereden. Ze werd snel behandeld, en er werd een psycholoog bijgehaald. Een bepaalde vorm van depressiviteit, zeiden ze, ze moest meteen in de psychiatrische afdeling opgenomen worden.
Vanaf dat moment ging het alleen maar bergafwaarts. Soms moest ze in een dwangbuis, zodat ze haar eigen haren er niet uittrok.
Ik had geen idee wat ik hier mee aanmoest, ik wist alleen dat ik haar niet kwijt wilde. Nooit. Ondanks dat werd mijn hoop op verbetering met de dag minder. In het begin vroeg ze soms ook nog hoe het met mij ging, daar was nu geen sprake meer van.
‘Vind je me mooi?’ vroeg ze weer. Ze was nu al vergeten dat ze het een paar minuten geleden ook nog gevraagd had.
‘Ja,’ zei ik kortaf. Mijn verdriet kwam opzetten. Ik moest moeite doen om mijn tranen binnen te houden. Net op het moment dat het me begon te dagen dat hier geen einde zou komen zei ze iets wat mijn leven weer zou veranderen.
‘Ik vind jou ook mooi.’

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 12:35 schreef Tha_Erik het volgende:
Bedankt!

Ik zou het niet echt leuk vinden als ze alleen de verhalen lezen met de meeste stemmen, want dat is gewoon oneerlijk. Ten eerste omdat het stemmen niet eerlijk gaat; je kan vaker stemmen dan één keer soms.
En ten tweede omdat dan degene met meer vrienden ook een grotere kans heeft.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 12:26 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik heb weer een verhaal afgerond. Oordeel niet te hard .
[..]

En titels zijn niet leuk om te bedenken .

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 12:48 schreef p-etr-a het volgende:
Haha ja. Ik heb net op 'geweldig' gestemd bij mijn verhaal zodat het wat hoger in de lijst komt als je sorteert op waardering. Misschien gaan dan meer mensen het lezen. Het is te hopen.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 13:16 schreef CherryLips het volgende:

[..]

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 13:06 schreef Biancavia het volgende:

[..]

"Als een bezetene was ze haar aan het knippen."

Dat moet denk ik 'haar haar' zijn?

quote:

Jouw liefde, mijn verdriet

In gedachten praat ik tegen je, hoewel ik weet dat er geen antwoord meer zal komen. Ik wist dat dit moment zou komen, maar toch heb ik me niet kunnen voorbereiden op de diepe pijn die ik nu voel.

Mijn avonddienst was net begonnen toen jij een paar maanden geleden werd binnengebracht. Vanaf het ogenblik dat je wakker werd en mij aankeek had ik een zwak voor je. Niet uit medelijden, want zielig was je niet. Je was geen patiënt, je was meer een tijdelijke bezoeker.
Ik bewonderde de kracht waarmee je omging met de wetenschap dat jouw leven geen toekomst meer zou hebben.
Vaak zocht ik je nog even op na mijn dienst, hoewel ik wist dat ik eigenlijk afstand moest houden, zoals ik tijdens mijn opleiding had geleerd. Professioneel blijven, nabijheid bieden terwijl je afstand bewaart en je niet laten leiden door je gevoelens.
Voor jou was er echter geen tijd om er omheen te draaien, dus toen ik die avond bij je op bed ging zitten hees je jezelf overeind en je kuste me op mijn mond. Mijn gevoelens overspoelden mijn verstand als een vloedgolf en zonder na te denken beantwoordde ik jouw kus.

Vanaf dat moment ben ik gestopt met het gevecht tegen de gevoelens die ik had. Samen met het verdriet om jouw ziekte werd mijn liefde voor jou steeds groter en ik begon van je te houden.
Jij was het die mij troostte als ik huilde om jouw ziekte. Als ik boos was op de oneerlijkheid van het leven maakte je me aan het lachen en als ik onzeker was over wat er met jou zou gebeuren stelde jij me op mijn gemak.
Het verleden is voorbij, vertelde jij me, en de toekomst moet nog komen. Voor jou bestond alleen nog maar het heden en dat was waar jij de kracht vandaan haalde om ondanks je pijn nog te kunnen genieten van wat je had.
Hoewel het elke dag moeilijker werd voor jou, leek je steeds sterker te worden. Je leefde voor het moment dat er was en je had geen angst, of je liet het nooit merken.
Jouw positieve instelling, voor mij zo onbegrijpelijk, gaf mij ook de energie om te kunnen genieten van de bijzondere momenten die wij samen beleefd hebben.

Nu ben ik weer bij je, maar jij bent weg.
Zachtjes druk ik mijn vingers op jouw lippen, dit is mijn afscheidskus voor jou. Mijn tranen veeg ik niet weg, want ik besef dat er geen leven zonder dood bestaat. Zonder ziekte zouden we geen gezondheid kennen en zonder mijn verdriet had ik nooit het geluk van jouw liefde kunnen ervaren.
De pijn die ik voel zal niet verdwijnen, maar ik weet dat het zal slijten en later, veel later, zal ik zonder tranen en met een glimlach terug kunnen denken aan wat jij mij gegeven hebt.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 13:22 schreef Tha_Erik het volgende:

[..]

Ja, en ik heb het een paar minuten geleden ingezonden . Nja, misschien lezen ze er wel overheen...

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 13:31 schreef Eveli het volgende:
Mijn verhaal komt nogal traag op gang.

quote:

Perfect koppel

Ik ken het perfect koppel. Alweer twee jaar samen, met de nodige conflicten, maar nog veel meer momenten om het goed te maken. Hij is rustig, attent en aanhankelijk. Zij gedraagt zich als een diva, veeleisend en ongebonden. Hij verdenkt haar van het hebben van ADHD. Hij is een allochtoon, soms komt zijn Spaanse temperament naar boven als zij het echt te bont maakt. Zij is een geboren Drentse en nog druk bezig haar grenzen te verkennen.

Ze vullen elkaar perfect aan. Hij werkt met zijn ogen en neus, zij verdient de kost met haar oren. Hij heeft een sporthart, maar is toch te dik. Zij zeurt dat hij meer moet bewegen en blijft hem met conditie en zelfs snelheid voor.

Ik kan ze niet meer pesten door grapjes te maken over hun flaporen. Allebei hebben ze er last van en ze zijn zo groot, dat ik ze wel eens vastpak. Soms vind ik het vreselijk jammer dat ze geen kindjes kunnen krijgen. Afgezien van die flaporen, zouden het zeker weten prachtbaby’s worden.

Natuurlijk zitten ze elkaar wel eens in de weg. Hij wil slapen, zij wil actie. Hij wil weer slapen, maar zij snurkt te hard. Hij wil wederom slapen, maar zij heeft alle dekens ingepikt. ’s Ochtends wil hij wat gaan ondernemen, maar zij wil slapen.

Wat uitjes betreft, zitten ze wel op één lijn. Ze houden nogal van de natuur en kunnen geen genoeg krijgen van bossen, stranden of gewoon het park vlakbij. De sneeuw is om eindeloos met elkaar in te spelen, de zon om stilletjes van te genieten.

En ik? Ik bewonder ze elke dag. Help ze gezond te blijven en ruim alle rotzooi op die zij laten liggen. Hij verhaart vreselijk en zij vernielt m’n interieur.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 13:44 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Zorg ervoor dat je in ieder geval de eerste zin pakkend is. Of de eerste twee zinnen. Stop er een verwijzing in naar wat er nog gaat komen, zodat je mensen nieuwsgierig maakt.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 13:16 schreef CherryLips het volgende:

[..]

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 13:22 schreef Tha_Erik het volgende:

[..]

Ja, en ik heb het een paar minuten geleden ingezonden . Nja, misschien lezen ze er wel overheen...

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:21 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

In elk geval verhaal van de dag!

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:14 schreef Eveli het volgende:
En het wordt veel te lang.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 13:34 schreef Triggershot het volgende:
Led niejt ob de spelvauten Aup..

Het was vrijdagavond, morgen zou Samantha haar eerste opdracht uitvoeren als stewardesse voor KLM, haar vriendje had er een naar gevoel over en vroeg haar het af te zeggen.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:26 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Mijn verhalen zijn telkens minstens 100 woorden te lang. Gewoon doortypen, als je het af hebt zie je wel waar je er dingen uit kunt halen. Succes!

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:30 schreef Tha_Erik het volgende:

[..]

Mijn verhalen zijn te kort. Mijn laatste ingestuurde verhaal was maar bijna 500 woorden. (en toch nog verhaal van de dag geworden )

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:21 schreef p-etr-a het volgende:

[..]



Ik vind het jammer dat het zo weinig gelezen wordt, misschien dat er zo meer mensen zijn die het aanklikken. Een beetje vals is het wel van me maar ik hoop het toch.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:30 schreef Tha_Erik het volgende:

[..]

Mijn verhalen zijn te kort. Mijn laatste ingestuurde verhaal was maar bijna 500 woorden. (en toch nog verhaal van de dag geworden )

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:32 schreef CherryLips het volgende:

[..]

nou, dan kan ik 't ook

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:35 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Ik help je.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:38 schreef CherryLips het volgende:
Dank je

Oh, mijn treinverhaaltje van 2 uur terug staat er ook al tussen, 1 keer op gestemd, 1 punt ('Pril')

Jaloers type denk ik.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:53 schreef DaMart het volgende:
Ik heb ook maar even aan zelfhulp gedaan nu

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:54 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Ik heb iedereen ook even 'geholpen'.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:57 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik heb jou ook even geholpen... misschien is een topic met links naar alle verhalen van Fokkers ook wel handig?

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:58 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Dit is echt grappig.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:59 schreef DaMart het volgende:

[..]

Je moet wat he, om vrienden te krijgen die op je verhaal gaan stemmen

Overigens was er met de kerstverhalenwedstrijd vorig jaar geloof ik een heel mager verhaal dat binnen een uur iets van 72 stemmen had...

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:01 schreef p-etr-a het volgende:
"All is fair in love and war"

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:00 schreef Biancavia het volgende:
Nou ja, echt eerlijk is het natuurlijk niet helemaal.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:02 schreef Biancavia het volgende:

[..]



Ach, ik denk dat men dat stemsysteem alleen maar heeft ingevoerd om de mensen maar een idee te geven dat ze nog wat te zeggen hebben over de verhalen.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 12:58 schreef Biancavia het volgende:
Deze heb ik zojuist ingestuurd.

Aangenaam

en zijn neus waarna ze in zijn oor fluistert: ‘Ik hou nog net zoveel van je als vijf jaar geleden.’

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:07 schreef p-etr-a het volgende:
Of gewoon voor de lol.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:09 schreef DaMart het volgende:

[..]

Dat ook ja. Maar gelukkig is er wel gewoon een vakjury die de verhalen objectief beoordeelt.

Maar goed, ik ga nu een inzending over een bloembol schrijven!

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:49 schreef DaMart het volgende:
Ik streef ernaar om voor het einde van de dag een tweede verhaal hier gepost te hebben... heb alweer twee ideëen...

Ik heb trouwens op mijn eerste verhaal nu iets van 12 stemmen... dat mogen er meer zijn natuurlijk

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:54 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Ik heb iedereen ook even 'geholpen'.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:16 schreef Eveli het volgende:
Al 700 woorden.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:26 schreef Eveli het volgende:

[..]

Uiteindelijk 830 woorden zijn het geworden. En dat terwijl ik tussentijds al stukken verwijderd had. Gaat lastig worden....

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:28 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Dat is zeker lastig.
Je zal echt hele stukken moeten gaan schrappen.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:26 schreef Eveli het volgende:

[..]

Uiteindelijk 830 woorden zijn het geworden. En dat terwijl ik tussentijds al stukken verwijderd had. Gaat lastig worden....

quote:

Duizend gedachtes
De deurbel ging en ik deed open. Daar stond Alexander voor de deur, nauwelijks zichtbaar achter de stapel dvd’s die hij had meegebracht. “Zo zo, jij bent wat van plan!” grinnikte ik en ik liet hem binnen komen.
We zetten als eerste een misdaadfilm op, waar ik na een tijdje niks meer van snapte. “Het valt ook niet mee om blond te zijn hè?”, plaagde hij. Ik stak m’n tong naar hem uit en hij weer naar mij. Dit ging zo een paar keer om en om en we werden steeds wilder. Tot op een gegeven moment we zo dichtbij bij elkaar kwamen dat onze tongen elkaar raakten….

Alex deinsde terug en ik zat daar half versuft. Ik merkte aan de blik in zijn ogen dat er wel duizend gedachtes en gevoelens in z’n hoofd omgingen. Bij mij was dat trouwens niet anders. “Hoe zou hij het gevonden hebben?” vroeg ik mij af.
Alex ging weer normaal zitten, met z’n handen in z’n donkere haren, voor zich uit starend. De stilte was dodelijk. Ik vroeg me af of hij wist dat ik het wel leuk vond. Tijd om daarover te piekeren had ik niet, want wat daarna gebeurde vergeet ik de rest van m’n leven niet. Alex draaide zich om richting mij, met een veelzeggende blik in z’n ogen. Hij bewoog zich steeds meer richting mij toe en van binnen juichte ik al. We sloten onze ogen en onze lippen raakten elkaar zachtjes. Woorden kunnen niet beschrijven hoe prettig het was Alexander van zo dichtbij te ruiken en te voelen. Ik wilde wel voor altijd zo blijven zitten.

Opeens sprong Alexander op, keek zenuwachtig om zich heen en mompelde iets over dat hij te laat was. “Shit, helemaal vergeten dat hij een afspraak had om met z’n ouders te gaan eten”, dacht ik. Ik kon nauwelijks afscheid nemen, want Alex stond al buiten terwijl ik nog op de bank zat, me af te vragen wat er zojuist allemaal gebeurd was.

De volgende paar uur leek ik haast dood te gaan van de spanning. Wederom gingen er wel duizend gedachtes en vragen in m’n hoofd om, alleen nu van heel andere aard. Ik hoopte vooral dat, wat hij er ook van vond, we vrienden zouden blijven.
Ik besloot nog maar een film te gaan kijken om de tijd te doden voor ik naar bed zou gaan.

Maar net voordat ik naar bed wou gaan, ging de deurbel. Gezien het tijdstip had ik de hoop dat Alex nog zou komen allang opgegeven. Met een somber gezicht deed ik de deur open. Daar stond Alexander in de ijzige kou buiten. “Mag ik binnen komen?”, vroeg hij. Dat kon ik moeilijk weerstaan en ik liet hem vlug binnen.
We gingen zitten en hij legde me z’n verhaal uit. Hij vertelde me dat hij een beetje geschrokken was van wat er vanmiddag gebeurd was en hoe hij altijd had gedacht op vrouwen te vallen. “Maar het was wel leuk hoor” voegde hij er tenslotte nog snel aan toe. Ik stemde daar mee in en wederom kreeg hij die glinsterende blik van vanmiddag in z’n ogen. We bewogen naar elkaar en gingen verder met waar we die middag gebleven waren. Dit keer zonder enkele gedachte in ons hoofd, maar alleen puur genietend.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 15:30 schreef Tha_Erik het volgende:
Schrappen is vaak ook niet echt bevorderlijk voor het verhaal, als het in grote mate gedaan wordt.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 20:54 schreef karin1000 het volgende:

[..]

Dat hangt ook een beetje af van het soort verhaal. Oorspronkelijk telde mijn verhaal 2.583 woorden, dus dat werd flink schrappen. Er waren passages tussen die van begin naar eind voerden en meer karakteruitdieping die ik kon schrappen, zodat het eindresultaat toch een leesbaar geheel is geworden. En toch is het zonde! Maar goed, er mag nu eenmaal maar een verhaal van 550 woorden hier worden gezet. Voor andere verhalen levert teveel schrappen een hoop van het essentie van het verhaal in, zodat de lezer met te veel vraagtekens blijft zitten.
De meeste schrijfwedstrijden waaraan ik meedoe kun je aardig uit de voeten met 3.000 tot meer woorden. Als je graag en veel schrijft natuurlijk wel leuk ...

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 17:43 schreef Eveli het volgende:
Dank je wel voor je commentaar. Zoals hierboven al te lezen viel had ik in eerste instantie veel te veel woorden, dus moest er het een en ander geschrapt worden, waaronder een stuk over die verwarring inderdaad.
Die eerste kus voor elkaar krijgen was ook zo'n beetje het lastigste in het verhaal, maar toen dit idee me een paar dagen geleden te binnen schoot was het op deze manier.

quote:

26-1-2006 22:07 Jouw foto, onze zomer
28-1-2006 14:40 Jouw liefde, mijn verdriet

quote:

De narcis

Samen lopen we langs het water. Niet arm in arm, daarvoor bewaar je teveel afstand van me. Maar ondanks dat weet ik dat je van me houdt. En ik van jou. Er gaat geen moment voorbij dat ik niet aan je denk. Overal ben je in gedachten bij me, en in mijn dromen neem je altijd een speciale plek in. Het beeld van je mooie ogen, en je lieflijke glimlach staat op mijn netvlies gebrand. Een gelukzalig gevoel vult mijn hart als ik aan je denk. Je zegt het nooit, maar ik weet bijna zeker dat die gevoelens wederzijds zijn. Niemand kent me immers zoals jij me kent, volgens mij weet jij net zoveel over mij als ik zelf. Maar dat is ook niet moeilijk, ik deel al mijn geheimen met je. Maar het is ook zo moeilijk om jou er niet in te laten delen.

Ik stop en ga zitten in het gras, dat vochtig is geworden in de avondlucht. Aan de horizon begint de zon af te dalen aan de hemel. Jij hebt mijn voorbeeld gevolgd en bent tegenover me gaan zitten. Ik kijk je aan en bewonder je aanblik. Ik glimlach. Meteen reageer jij met eenzelfde lach. Je kijkt me beminnend aan, zoals alleen jij dat kunt. Als dit geen ware liefde is.

Met een gelukzalig gevoel denk ik terug aan hoe we elkaar leerden kennen. Eigenlijk ken ik je al vanaf mijn prilste jeugd. We waren altijd bij elkaar en speelden samen. Toen besefte ik alleen nog niet wat jij werkelijk voor me zou betekenen. Maar op die leeftijd kon ik dat ook nog niet. Ik ging pas anders tegen je aankijken toen ik in de puberteit kwam. Je was niet langer gewoon een vriend, maar werd meer. Je plaatste vlinders in mijn buik, en ik verlangde ernaar om je vaker te zien. En omdat ik wist dat jij dat ook wilde, zorgde ik ervoor dat dat mogelijk werd.

Zuchtend kijk ik op mijn horloge. Het is tijd om te gaan. Ik haat dit moment, al was het maar omdat ik geen afscheid van je kan en wil nemen. Ik bewonder je en aanbid je, zo erg dat ik je altijd en overal wil kunnen aanschouwen. Je schoonheid tot mij nemen. Maar nu moet ik je toch even laten gaan. Ik sta op, en als een identieke tweeling doe jij hetzelfde. De zon is inmiddels verder gezakt, en het water weerspiegelt de oranje gloed van de lucht. Ik kijk je nog een keer aan voordat ik vertrek. Een eend die voorbij zwemt breekt het spiegelgladde wateroppervlak. Ik vervloek de eend. Door de golfjes verliest jouw beeltenis in het wateroppervlak zijn glans. Jouw gezicht, dat ook het mijne is, vertoont rimpels die er niet zijn. We zwaaien en nemen afscheid. Ik haast mij naar huis. Spoedig zal ik jou weer zien, mijn liefste, als ik in mijn bed lig en naar de spiegel aan het plafond staar.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 22:05 schreef DaMart het volgende:
Ik had nog een verhaaltje beloofd over een bloembol
[..]

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 22:09 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Absoluut een goed verhaal waarvan de titel teveel weggeeft! (Bedankt voor het illustreren.)

Dat zou ik zeker veranderen, verder erg leuk.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 14:59 schreef DaMart het volgende:

[..]

Je moet wat he, om vrienden te krijgen die op je verhaal gaan stemmen

Overigens was er met de kerstverhalenwedstrijd vorig jaar geloof ik een heel mager verhaal dat binnen een uur iets van 72 stemmen had...

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 22:53 schreef karin1000 het volgende:

[..]

Ook doe ik veel mee met schrijfwedstrijden waar je min of meer anoniem indient en waar andere indieners elkaar beoordelen, zodat vriendjespolitiek niet mogelijk is. Ook grotere schrijfwedstrijden hanteren dat principe. Pas bij het eindoordeel maakt de auteur zijn naam bekend.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 23:00 schreef CherryLips het volgende:
De WriteNow wedstrijden gaan volgens mij ook via een jury gewoon toch? Ik had vorig jaar meegedaan, voor het eerst dat ik aan een schrijfwedstrijd meedeed, niks gewonnen helaas. Jammer is ook dat ik niet weet wat voor kritiek de jury er op had. Het was voor mij al een grote stap om iets dat ik geschreven heb aan wildvreemden te laten lezen.
En voor de TTK wedstrijd ben ik altijd te laat met iets, ik snap het hele systeem met deadlines enzo nog niet zo

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 22:56 schreef DaMart het volgende:

[..]

Dan kan ik je de TTK-wedstrijd aanbevelen! Iedereen mailt zijn inzending(en) naar een speciaal daarvoor aangemaakt e-mailadres, en alleen de moderators van het TTK-forum kunnen daarbij. De inzendingen worden vervolgens zonder naam van de auteur op Fok gezet, waarna iedereen (deelnemers en niet-deelnemers) kan stemmen op zijn of haar top 3 voor iedere categorie.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 23:03 schreef karin1000 het volgende:

[..]

Bedankt voor de tip, maar toch weer een stemwedstrijd...

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 23:00 schreef CherryLips het volgende:
De WriteNow wedstrijden gaan volgens mij ook via een jury gewoon toch? Ik had vorig jaar meegedaan, voor het eerst dat ik aan een schrijfwedstrijd meedeed, niks gewonnen helaas. Jammer is ook dat ik niet weet wat voor kritiek de jury er op had. Het was voor mij al een grote stap om iets dat ik geschreven heb aan wildvreemden te laten lezen.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 23:01 schreef DaMart het volgende:

[..]

De deadline is altijd op de 20e van de maand.

Behalve als meerdere mensen aangeven nog met iets bezig te zijn en nog een paar dagen extra nodig hebben...

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 23:05 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Weet jij hoe het daar werkt met de regio's enzo? Ik wil misschien dit jaar ook wel meedoen, maar er staat nu nog erg weinig informatie op de pagina.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 23:18 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ze hebben mij toen ingedeeld in een regio. Ik zit qua stad net tussen Nijmegen en utrecht in, maar ze hebben me toch in Nijmegen ingedeeld. Het heeft dus ook met provincies te maken, maar mij hebben zij dus zelf ingedeeld.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 23:21 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Oh dat is wel makkelijk dan. Ik woon in Meppel en dat zal denk ik bij Enschede vallen, net als de rest van de steden in Drenthe, Groningen, Friesland én Overijssel? Daarom vond ik het zo gek... Kreeg je trouwens nog wel iets van ze te horen?

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 21:08 schreef karin1000 het volgende:

[..]

@Eveli. Ja, uiteraard kan de verwarring tussen de twee wat nader uitgediept worden, maar daar heb je meestal wat meer woorden voor nodig. Wel goed, zeker omdat je weinig ervaring hebt. Verder merk ik dat je het over Alex en Alexander hebt. Beter is het om een naam te blijven noemen of in het begin Alexander, maar ik noem hem liever Alex ... enz.
Veel suc6 met je verhaal.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 00:21 schreef karin1000 het volgende:
Heb nog een liefdesverhaaltje gevonden in mijn bestanden... 730 woorden maar. Daarin gebeurt er tenminste 'wat' . Maar het begint wel met de aankomst van een trein en die staan er hier al zoveel.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2006 23:17 schreef CherryLips het volgende:

[..]

En hoe zit het met stemmen en onderwerpen kiezen etc? Heb je misschien een linkje die ik over het hoofd heb gezien?

quote:

Op zondag 29 januari 2006 10:35 schreef DaMart het volgende:

[..]

Als de winnaars van de verschilende categorieën bekend zijn, dan gaan we stemmen voor het onderwerp. Bij je inzending stuur je namelijk een suggestie mee, en de suggesties van de 3 winnaars worden in stemming gebracht. Na een paar dagen is het nieuwe onderwerp dan bekend.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 13:16 schreef Here2Stay het volgende:
Even wat anders... Gister waren er volgens mij zat verhalen met 4*.... Kijk ik net even.. van de 129 verhalen, zijn er maar liefst 3 die 4* hebben.. De rest van de verhalen komt dus niet eens boven het niveau redelijk uit volgens onze medeschrijvers.. Schrijven we echt zo slecht of vinden we het echt zoveel makkelijker een beoordeling te geven als slecht dan als geweldig, want stel je voor dat het beter scoort dan je eigen verhaal..

quote:

DIJKERIG

“Kiss me, please kiss me.”

Ik zing mee met Jeff Buckley, wiens album Grace in mijn stereotoren zit. Ik zing het de kale ruimte in, want ik ben alleen thuis. Aimée is er niet. Ze is drie dagen weg, iets met haar werk. Ik haat vriendinnen die naar het buitenland moeten voor hun werk. Niet dat ik het haar niet gun, maar ik gun het mezelf niet. Voor mijn eigen gemoedsrust moet ze gewoon hier zijn. Zodat ik me niet zo moederziel alleen voel in een schaars verlichte kamer, met Jeff Buckley in de stereo. Dat ik niet de hele avond zit te wachten tot ze eindelijk kan bellen.

Want dat doet ze wel trouw, de schat. Elke avond, rond een uur of elf. Morgen komt ze terug, spreek ik mezelf moed in. Maar ik besef tegelijkertijd dat ik zo ongelooflijk niet productief ben als Aimée niet thuis is. Ik ga overdag naar mijn werk en dan weer naar huis. Normaal gesproken ga ik dan aan de slag. Dan speel ik piano en schrijf ik songs. Elke donderdag repeteren we dan, met de band. Maar zo zonder vriendin in huis komt er niets uit mijn handen. Ja, wat flarden mistroostige pathetiek. Dat is dan ook alles. Je zou er bijna van gaan drinken.

Ik weet al wat Aimée straks gaat vragen, als ze belt. Of ik me nog “Dijkerig” voel. Het is haar term, heeft ze zelf bedacht. Ik vind het wel schattig verzonnen, al haat ik het als ze het zegt. Het komt van De Dijk, die popgroep. Haar favoriete groep. Ik waardeer dat, evenals haar koppigheid hieromtrent. Ik laat haar dagelijks cd’s luisteren van bands en artiesten die ik heb ontdekt en hoewel ze geregeld met een enthousiaste glimlach mee wiegt of neuriet, blijft De Dijk haar favoriete band. Daar ben ik lekker mee. Want dat houdt in dat ik me Dijkerig kan voelen. Dat ik me op momenten als deze helemaal kan herkennen in de tekst van “Als ze er niet is” en dat dat nu juist het laatste is wat ik wil.

Zelf is ze nooit Dijkerig. Dat kan niet, zegt ze, het is alleen voor mannen. Ik geloof er niets van, maar ik laat het maar zo. Als ze dan een keer ons appartement komt binnen stormen, zonder te kloppen, en dan haar schoenen in de hoek schopt, zeg ik maar niks. Want dan glimlacht ze slechts en voedt me met liefde.

Wat me doet beseffen dat ik nog moet eten, zodat ik snel een pizza bestel. De jongen die hem even later komt bezorgen, kijkt me wat meewarig aan. Zou hij zien dat mijn vriendin niet thuis is? Is het zo erg? De telefoon gaat nog lang niet, want het is pas even na zevenen. Liefde is maar lastig.

Onbewust ga ik achter de piano zitten, wachtend op haar telefoontje. Mijn handen spelen doelloos met de toetsen, maar ik ontwaar de tonen die ik al zo vaak heb gehoord. “Een man weet niet wat hij mist”, schiet het door mijn hoofd. Ik moet het maar onder ogen zien, ik ben Dijkerig. Ik zal het haar straks zeggen, maar nu moet ik huilen. Wat kunnen drie dagen toch lang zijn. Ik druk de stereo aan en streel de repeatknop.

“Kiss me, please kiss me.”

quote:

Op zondag 29 januari 2006 19:21 schreef Here2Stay het volgende:
Volgens mij zijn de roze verhalen (vergeef me als ik er naast zit) behoorlijk vertegenwoordigd bij de wedstrijd. Las er op de site ook al verschillende..

quote:

Op zondag 29 januari 2006 19:51 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Wat bedoel je met roze verhalen?

quote:

Op zondag 29 januari 2006 21:40 schreef Here2Stay het volgende:

[..]

Verhalen over liefde tussen 2 vrouwen/mannen.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 21:40 schreef Here2Stay het volgende:

[..]

Verhalen over liefde tussen 2 vrouwen/mannen.

quote:

Hij schoot op het verdwaalde varken tot het zich liet vallen. Het dier was zwak, waarschijnlijk had het al weken niet fatsoenlijk gegeten. Hij liep er op af en stak zijn mes herhaaldelijk in het halfdode beest. Toen hij zeker wist dat het gestorven was, legde hij het in de auto en reed ermee naar het hotel waar hij sinds twee weken verbleef. Op zijn tocht naar het zuiden was hij in Toulouse gestopt omdat hij dit hotel vond. Het had een traditionele oven, waarmee hij vers brood kon bakken zonder elektriciteit.

Het was al minstens drie maanden geleden dat hij een mens had gezien. Op wat voor hem begon als een normale dag zag hij lege auto’s op de snelweg, nam niemand zijn mobiele telefoon op en liep geen koe of schaap nog in de wei. Langzaam maar zeker drong het tot hem door: de aarde was verlaten. De gekste ideeën spookten door zijn hoofd, van buitenaardse slavendrijvers die de aardbol hadden leeggeplukt tot een massale wereldvergadering in Kuala Lumpur waarvan alleen hij niet wist. Wat het ook was, hij stond er alleen voor.

Hij brak zo veel mogelijk huizen van buren open en stopte hun vriezers vol met brood en vlees, zodat hij zo lang mogelijk voorraden had. Na tweeënhalve week viel de elektriciteit echter uit, en hij wist als kind van de moderne maatschappij weinig van overleven. Hij deed het enige rationele wat hij kon bedenken op dat moment: naar het zuiden rijden. Dan zou hij de winter in elk geval doorbrengen in een warmer land dan Nederland.

En daar zat hij dan, in Frankrijk. In de auto van iemand die van de aarde verdwenen was. Eerst had hij de vrijheid heerlijk gevonden, maar langzaamaan begon hij toch naar gezelschap te verlangen. Het deed hem denken aan een voorval op de middelbare school. Ilse had na de gymles een briefje in zijn schoen gestopt om hem mee uit te vragen. Hij vond zichzelf te stoer voor een duf meisje als Ilse en stapte in de drukke aula op haar toe. ‘Zelfs als we de laatste twee mensen op aarde waren, zou ik geen verkering met jou willen.’ Zij rende snikkend weg, hij kreeg een ‘high five’ van zijn vrienden. Hij besefte zich dat hij tegen Ilse had gelogen. Maar al te graag zou hij nu naast haar zitten, in plaats van naast dood varken.

Hji draaide het parkeerterrein op. Nog altijd zette hij zijn auto netjes in de daarvoor bedoelde vakken, terwijl hij hem overal neer kon zetten. Hij sleepte het varken de keuken in maar voelde zich niet hongerig. Hij liep naar de receptie voor de sleutel van een kamer, van goed slapen zou hij wel trek krijgen. Tot zijn schrik was een van de sleutels weg, nota bene die van de bruidssuite! Hij liep richting de kamer, zag dat de deur geopend was en keek naar binnen. Hij kon zijn ogen niet geloven: op het bed lag een jonge vrouw te slapen. Hij sloop op haar af, voelde dat deze vrouw zijn bruid was. ‘Wij gaan samen de wereld opnieuw bevolken’, fluisterde hij haar toe, en hij viel naast haar in slaap.

quote:

Vereeuwigd

'Ik ook van jou,' fluister ik in reactie op haar woorden. Ze zegt dat ze van me houdt, een gevoel dat geheel wederzijds is. Haar stralende glimlach, de sprankelende blik in haar ogen. Ik zie het allemaal voor me. Het ligt in het bereik van mijn blikveld en ik geniet er elke keer dat ik haar zie meer van.

Ik kan een glimlach niet onderdrukken als ze me herinnert aan onze eerste vakantie samen. We hadden een huisje bij Centerparcs gehuurd en zaten op de grond voor de open haard te scrabbelen. Zij won, maar dat was logisch. Ik ben immers nooit een taalwonder geweest, in tegenstelling tot haar. Het vuur knetterde en de vlammen dansten voor onze ogen. We waren gelukkig, en hielden van elkaar. En nog steeds is zij degene die mijn hart in vuur en vlam zet.

Ik gooi een nieuw houtblok op het haardvuur in de woonkamer. In onze woonkamer, die zij heeft ingericht. Ze vertelt me over haar gevoelens voor mij. Ik kan het niet vaak genoeg horen, en ik verzeker haar dat het wederzijds is. ‘Je bent mijn engel,’ fluister ik haar toe, ‘Je bent de mooiste, de liefste en de leukste.’ Ik weet dat ze die woorden altijd al gekoesterd heeft. Elke keer dat ik ze uitsprak begon ze te blozen.

Ik neem een slok van haar favoriete rode wijn, terwijl ze memoreert aan de strandwandeling in het najaar van 1978. We waren een dagje naar Scheveningen geweest, en we liepen arm in arm langs de branding. We stopten en ik keek haar diep in haar ogen. Ik stelde haar de belangrijkste vraag van ons leven. Ze stemde toe. Ze bleef maar ‘Ja, ik wil!’ roepen en vloog me om mijn nek. Ik verloor mijn evenwicht en samen vielen we in de branding.

De klok slaat 12 uur. Ik veeg de tranen uit mijn ogen. Zoveel mooie herinneringen komen weer boven. Oude herinneringen. Nieuwe zullen er niet meer komen. Ik vouw de brieven voorzichtig weer op en stop ze in het mahoniehouten kistje op de grond. Ik kus haar foto en druk hem tegen mijn borst. Ik stop de laatste foto in het kistje. Nadat ik het deksel heb gesloten draai ik de bronzen sleutel om, en steek hem in mijn broekzak. Het kistje zet ik in de boekenkast. Op haar plank, tussen haar boeken.

Zelfs na 5 jaar kan ik de tranen niet binnenhouden. Ze was mijn eerste liefde. En mijn enige. We waren gelukkig samen, totdat de dood haar meenam. Sindsdien koester ik haar herinnering. Ze is aanwezig zonder hier te zijn. In de brieven die ze me heeft geschreven en in de foto’s die ik van haar heb, vind ik haar ieder jaar op deze dag weer terug. Maar ik vind haar vooral terug in mijn herinneringen, mijn gedachtes en in mijn hart. Want ondanks dat ik haar kwijt ben, is het de liefde die blijft.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:29 schreef p-etr-a het volgende:
Het gaat niet over treinen, maar ik heb wel een nieuw verhaaltje af. Dingen waar ik het meest mee zit:

a) Ik weet echt geen titel;
b) ik twijfel of ik de hoofdpersoon een naam moet geven en
c) ik ben niet tevreden met het eind.

Ook op andere punten vind ik feedback natuurlijk fijn.
[..]

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:36 schreef DaMart het volgende:

[..]

Origineel en leuk verhaal! Alleen misschien zou je Toulouse kunnen vervangen door Saint-Remy, als een verwijzing naar Alleen op de Wereld... zou erg toepasselijk zijn volgens mij.

quote:

Daarnaast schrijf je: 'Hij besefte zich dat hij tegen Ilse had gelogen.' Volgens mij is 'zich' daar niet echt nodig, in combinatie met 'besefte'.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:37 schreef p-etr-a het volgende:
DaMart, ik vind het eerlijk gezegd een erg cliché onderwerp (heb me er zelf ook al schuldig aan gemaakt deze wedstrijd dus dat zegt genoeg). Je hebt het wel mooi opgeschreven, daar schort het niet aan, maar het voegt niet veel toe.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:41 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik wil een beetje variëren met de verhalen die ik instuur, dus dat het cliché is maakt mij niet zo heel veel uit.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:41 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik wil een beetje variëren met de verhalen die ik instuur, dus dat het cliché is maakt mij niet zo heel veel uit.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:52 schreef Pauline het volgende:

[..]

Mag je er meerdere insturen dan?

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:46 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Al denk ik aan de hand van jouw eerste verhaal, 'Door de maag', dat jij er ook wel graag een beetje op los fantaseert.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:57 schreef Pauline het volgende:
Om eerlijk te zijn vind ik liefde maar een cliché thema voor een verhaaltje. Maar dat mag ik natuurlijk niet zeggen hier. ;-)

quote:

Mijn Godin

Daar stond ze dan op haar balkon, in haar gele T-shirt en met haar blonde lokken hangend over haar schouders. De aanblik van haar opende direct oude wonden. Wonden van een gebroken hart. Jarenlang was ze de godin van mijn dromen. Maar op het moment dat ik eindelijk de moed bij elkaar had verzameld om haar mijn gevoelens kenbaar te maken, gaf zij mij te kennen dat een ander wezen haar liefde en aandacht harder nodig had. Sindsdien heeft haar goddelijkheid voor mij demonische vormen aangenomen. In mijn gedachten en dromen achtervolgt ze mij, waar ik ook ga.

Een kort ogenblik, het was misschien maar een fractie van een seconde, had ik het gevoel dat we daadwerkelijk oogcontact hadden. De tijd die volgde leek een eeuwigheid te duren. Ik had mijn hoofd alweer van haar afgewend, en toen ik nog een laatste maal omkeek voordat ik de supermarkt inliep, was ze verdwenen. Mijn godin had haar bordes in de hemel verlaten. Het eerste wat ik op dat moment dacht was dat ik me de weemoed en het verlangen dat ik bij haar meende te zien, had ingebeeld.

Alles leek echter anders toen ik een hand op mijn schouder voelde, haar hand. Ze keek me glimlachend aan toen ik me omdraaide. ‘Dat is lang geleden.’ Ik knikte. Ik kon niet geloven dat zij mij van zo dichtbij aansprak. ‘Ik heb lang op dit moment gewacht,’ vervolgde ze haar woorden, ‘ik heb vaak aan je gedacht de afgelopen jaren.’ Weer knikte ik, al was het dit keer meer van ongeloof dan bevestiging van haar woorden. ‘Ik ook aan jou,’ stamelde ik.

Het moment was bizar en mooi tegelijk. Uit onze woorden bleek dat we beiden onnodig lang hadden gewacht met dit moment. ‘Het is goed om je weer eens te zien. Kunnen we anders niet eens iets afspreken ?’ Ik had alles verwacht, behalve dit. Ze keek me met haar diepblauwe ogen vragend aan. Even had ik het gevoel dat ik zou verdrinken in haar blik. ‘Dat lijkt me een goed plan,’ antwoordde ik, waarna ze haar lippen kort op de mijne drukte. Daarna liep ze weg, mij met een gelukkig gevoel achterlatend.

Ik kon niet geloven wat er zojuist was gebeurd. Even begon ik te twijfelen of het geen droom was waarin ik van het ene op het andere moment was beland. Een ogenblik voelde ik teleurstelling toen mijn twijfel werd beantwoord. Ik voelde iets tegen de achterkant van mijn benen duwen, en toen ik omkeek, zag ik in het norse gezicht van een wat oudere man, die ongeduldig zijn karretje tegen me aanduwde. Toen merkte ik dat ik alweer bij de kassa stond. Toen begon het te dagen. Mijn godin uit het verleden had mijn gedachten en dromen opnieuw vergiftigd met haar verschijning. En ditmaal had de magie van het moment mij in een roes gebracht en was ze geïnfiltreerd in mijn dagdroom.

Zuchtend zette ik mijn boodschappen op de toonbank, en bedacht me dat het vrijwel zeker niet voor het laatst was dat ze mijn gedachten weer op hol liet slaan. Tegen de tijd dat ik haar weer zo goed en kwaad als het kan zou zijn vergeten, zou ze wel weer een manier vinden om terug te keren in mijn hoofd.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:56 schreef DaMart het volgende:

[..]

Dat klopt zeker!

De ene keer komt daar een wat serieuzer verhaal uit dan de andere keer, zie ook de TTK-wedstrijden bijvoorbeeld

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:06 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Ik hou niet precies bij wie wat schrijft.
Maar dat heeft iedereen, al neig ik erg gauw naar het humoristische.

quote:

Zwaan: symbool van de eenzaamheid en goedertierenheid

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:00 schreef DaMart het volgende:
Ik vond trouwens nog een oud verhaaltje dat ik misschien zou kunnen insturen (nadat ik het eventjes heb ingekort).
[..]

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:08 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik neig vaak naar het meer serieuze, al kan ik ook de grootst mogelijke onzin opschrijven in een verhaal hoor.

Een tip voor een titel voor jouw verhaa trouwens l: de zwaan.

Ik lees net namelijk dat zwaan symbool staat voor eenzaamhei
[..]

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:17 schreef p-etr-a het volgende:
Ik denk ook steeds dat ik er doorheen ben, dat hoeft helemaal niet zo te zijn inderdaad.

Idee voor een titel kan ook zijn 'Verlaten planeet' of iets in die richting misschien, maar dat kan ook te veel weggeven. Och dit is toch wel zo verrekte moeilijk hè.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2006 14:22 schreef Tha_Erik het volgende:
Hoe wordt een verhaal eigenljik het verhaal van de dag? Gaat dat om stemmen van lezers?

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:21 schreef DaMart het volgende:

[..]

Maak er anders Solitarius van... soort verwijzing naar Solitair, alleen.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:17 schreef p-etr-a het volgende:
Ik denk ook steeds dat ik er doorheen ben, dat hoeft helemaal niet zo te zijn inderdaad.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:27 schreef DaMart het volgende:

[..]

Hm, ik krijg ineens alweer een vaag idee....

quote:

Samen in het gras. We hebben onze schoenen uitgetrokken en liggen naast elkaar in het kniehoge felgroene gras, plompverloren in de wildernis, omringd door niets anders dan het oerwoud wat zachtjes mee wiegt op de wind. In de verte hoor ik de oerwoudgeluiden, van de tijgers die ons in het gras besluipen. Van de bloeddorstige vogels die ons vanuit de struiken gadeslaan en de aasgieren die boven ons cirkelen. Je kauwt zorgeloos op een grassprietje en staart naar de smetteloze hemel, alsof je je niet bewust bent van de wildernis in mijn hoofd. En ik, ik kruip tegen je aan, breek een grassprietje los en kietel je neus. Je glimlacht, maar blijft naar de hemel staren, verloren in oneindigheid. Ik sla mijn arm om je heen, leg mijn hoofd op je borst, luister naar je hartslag. Het is bijna slaapwekkend, dat zware, gestage ritme. Als een onheilspellend drumgeroffel, ergens ver weg. Ik luister naar het ritme, de eentonige melodie, en voel je borst zachtjes op en neer gaan. Op en neer. Op en neer. Ik val bijna in slaap en droom over de jungle, over lianen en kameleons en zoetwaterbeekjes.
Als ik weer naar je kijk zie ik dat je je ogen hebt gesloten, niet bewust van alle gevaren om ons heen en de eenvoud van je hartslag die je al die jaren in leven heeft gehouden. Ik kan zo wel uren naar je kijken, met mijn kin en handen op je borst, met de warme voorjaarszon die onze lichamen streelt en de koele bries die met mijn haren speelt. Je opent je ogen en glimlacht, nog altijd met die grasspriet tussen je tanden. Je reikt je hand uit, strijkt mijn haren naar achteren, uit mijn gezicht.
‘Hoor je de tijgers?’ vraag ik je. ‘Hoor je de drum?’ Ik grijns. Ik kan wel huilen, zo lekker lig ik hier. Zo mooi is dit.
‘Ik hoor helemaal niets,’ zeg je hees. Je duwt jezelf iets van de grond en kust me in het hoge gras. Ergens fluit een meesje en ergens lopen kinderen. Boven ons vliegt een vlieger en de tijgers zijn niets meer dan blaffende honden. Maar ik ben ver weg, verloren in de wildernis met jou. Samen op een onbewoond eiland, onder de palmbomen in het rulle zand. We zijn samen, ver weg van de wereld, en ik kus je en je verrast me als je me opzij duwt en op me komt liggen. Je gromt en ik giechel. Je kust me in m’n nek en je kietelt me in m’n zij, ik ben je prooi in je ferme greep. Verloren met jou in een andere wereld. Alleen met jou.
We vallen in slaap in het kouder wordende gras terwijl de lucht oranje kleurt en je mijn wang streelt en ik luister naar je kwetsbare hart. De gedachte dat er ooit een dag komt dat we hier niet meer zullen zijn is bijna ondraaglijk. Maar die dag is ver weg, ver weg. Even ver als de jungle, de kameleons en de koraalriffen. Even ver als de onbewoonde eilanden vol verborgen schatten. We zijn hier, nu, samen, en ik laat je nooit meer gaan.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:33 schreef CherryLips het volgende:

[..]

=

quote:

Op maandag 30 januari 2006 00:35 schreef Bendeleider het volgende:
Heb ik al gewonnen ?

quote:

Op maandag 30 januari 2006 07:58 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Ja. Gefeliciteerd!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 11:19 schreef Aventura het volgende:
Ben nu de laatste hand aan mijn verhaal aan het leggen. Ik vind het wel moeilijk. Ik wil namelijk de lezer verrassen, maar toch gaandeweg al wat hints weggeven over hoe de vork nou echt in de steel zit. Ben helaas wel bang dat ik het al te 'obvious' heb gemaakt.
Hoe kun je iets 'tussen de regels door' duidelijk maken, zonder dat het voor de lezer te onbegrijpelijk wordt...Moeilijk hoor.
Overigerns durf ik het niet onder mijn eigen naam te posten

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:57 schreef Pauline het volgende:
Om eerlijk te zijn vind ik liefde maar een cliché thema voor een verhaaltje. Maar dat mag ik natuurlijk niet zeggen hier. ;-)

quote:

Op maandag 30 januari 2006 13:11 schreef Seborik het volgende:
Kunnen jullie twee verhalen uitzoeken uit dit topic of van schrijvers uit dit topic die in een later stadium op de Frontpage gepost gaan worden?

quote:

Op maandag 30 januari 2006 14:22 schreef Bendeleider het volgende:

[..]

Je kunt mijn verhaal wel neerplempen op fp !

quote:

Op maandag 30 januari 2006 14:23 schreef Seborik het volgende:

[..]

Linkje!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 14:23 schreef Seborik het volgende:

[..]

Linkje!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 13:11 schreef Seborik het volgende:
Kunnen jullie twee verhalen uitzoeken uit dit topic of van schrijvers uit dit topic die in een later stadium op de Frontpage gepost gaan worden?

quote:

Op maandag 30 januari 2006 15:10 schreef Seborik het volgende:
Later stadium.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 16:29 schreef karin1000 het volgende:
Die van Petra zou toch ook erop komen? Het verhaal Dijkerig vind ik ook leuk.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 16:42 schreef Bendeleider het volgende:

[..]

Ik hou je in de gaten.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 16:45 schreef Tha_Erik het volgende:
Hoeveel verhalen komen er op de FP? Ik snap het niet meer .

quote:

Op maandag 30 januari 2006 16:47 schreef Seborik het volgende:

[..]

Om de paar dagen twee per keer. Wat begrijp je niet?

quote:

Op maandag 30 januari 2006 16:44 schreef Seborik het volgende:

[..]

http://frontpage.fok.nl/column/3705/1

quote:

Op maandag 30 januari 2006 17:04 schreef Aventura het volgende:
Sorry, maar jij bent echt irritant bezig, Bendeleider..

quote:

Op maandag 30 januari 2006 17:07 schreef Bendeleider het volgende:

[..]

huh ?

quote:

Op maandag 30 januari 2006 17:09 schreef Aventura het volgende:
Omdat je al 100 keer hebt gepost waar je verhaal blijft.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 17:50 schreef Bendeleider het volgende:

[..]


Jullie ambtenaren hebben toch ook het werktempo van lik mijn vestje.
Zulks een prachtverhaal hoor je als forum mee te pronken.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 17:50 schreef Aventura het volgende:

[..]

quote:

Op maandag 30 januari 2006 16:49 schreef DaMart het volgende:
Dit verhaal mag van mij ook wel op de FP:

Het grote verhalentopic

quote:

Op maandag 30 januari 2006 12:57 schreef Eveli het volgende:

[..]

Het is tijd voor een horrorverhalen-wedstrijd! Toch meer mijn ding.

quote:

KALVERLIEFDE

Zenuwachtig keek Nina op haar horloge. Het was twee uur, het zou nu gaan beginnen. Ze tekende hartjes en vlinders in haar Oilily-agenda en droomde weg. De geschiedenisles kon haar niet boeien, zeker nu niet meer. Ze kon alleen maar denken aan Kevin, wiens naam ze in haar ronde, typerend voor middelbare schoolmeisjes, handschrift in haar agenda zette. Net wat links onder het hartje. Ze merkte dat Ilona naast haar zat te kijken, maar die wist het toch al lang en begreep het wel.

Het was namelijk Valentijnsdag en dan werden er op school rozen uitgedeeld. Die kon je enkele weken van tevoren bestellen en laten voorzien van een kaartje. Mocht ook anoniem natuurlijk. Voor slechts twee euro werd die roos dan op 14 februari bezorgd bij je “geheime” liefde. Dat het grootste deel van het geld gebruikt werd om de schoolkas te spekken, dat had Nina nog niet door. Ze was nog maar net veertien, nog onbedorven en volledig verstrekt in het web van de romantiek. Zij had een roos gekocht, voor Kevin natuurlijk. Maar hij ook voor haar?

Dat zou ze spoedig weten. Ze speelde wat met haar staartjes, terwijl ze de klok scherp in de gaten hield. Tussen twee en drie werden de rozen bezorgd, dat was traditie. Wat was ze als brugklasmeisje geïmponeerd geweest door al die mooie meiden uit de examenklassen, die met bossen vol rozen naar huis gingen op een dag als deze. Zou haar tijd ook vanzelf komen? Ze hoopte maar van wel. Kevin had haar wel gezoend in het fietsenhok, vorige week, dus ze zag kansen. Ze keek op haar mobieltje, maar had geen nieuwe berichten. Allemaal stiekem natuurlijk, de leraar mocht niks merken.

Het uur gleed echter voorbij en Nina werd steeds zenuwachtiger. Ze kreeg er een beetje buikpijn van. Zou ze nou een roos krijgen? Hij had het zelfs met zijn tong mogen doen, Kevin uit HAVO 3. Dan heb je toch ongeveer verkering en kan er een roos er toch wel vanaf? Ze begon echter steeds meer te vrezen dat ze ook dit jaar roosloos zou blijven. Ze zag de film van de belevenissen in het fietsenhok nog eens voor haar ogen voorbijtrekken. Ze voelde de malende tong van Kevin weer. Beetje vreemd, maar best lekker.

Het werd drie uur en verdrietig liep Nina het lokaal uit. Even hoopte ze dat Kevin daar zou staan, met een mooie roos. Maar nee, nergens een spoor van haar Grote Liefde. Ook niet in het fietsenhok. Vechtend tegen de tranen stampte ze op de pedalen van haar paars gespoten meisjesfiets. Ze gooide die neer, liep haar huis binnen en zei snikkend tegen haar moeder: “Ik heb geen roos!” Haar moeder knikte begrijpend en zei: “Dat heb je met Head & Shoulders.”

Niet veel later stapte Nina de studio uit. De regisseur had haar acteerwerk geprezen en beloofd dat hij aan haar zou denken als hij weer een meisje van veertien nodig had in een reclamespotje. Nina voelde de biljetten branden in haar broekzak. Ze kocht een bos rozen op de markt. Voor haar moeder, die haar gewezen had op de advertentie. Veertien was ze en nu al verloren voor de romantiek. Eeuwig zonde.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 16:29 schreef karin1000 het volgende:
Die van Petra zou toch ook erop komen? Het verhaal Dijkerig vind ik ook leuk.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 18:37 schreef Pauline het volgende:

[..]

Juist!!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 18:37 schreef Pauline het volgende:

[..]

Juist!!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 20:18 schreef CherryLips het volgende:
in oktober pas

quote:

Op maandag 30 januari 2006 20:20 schreef DaMart het volgende:
En in mei een reisverhalenwedstrijd of zo?

quote:

Op maandag 30 januari 2006 20:20 schreef DaMart het volgende:

[..]

je kunt altijd nog een horrorverhaal insturen voor de TTK-wedstrijden he!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 20:18 schreef CherryLips het volgende:
in oktober pas

quote:

Op maandag 30 januari 2006 20:18 schreef CherryLips het volgende:
in oktober pas

quote:

Op maandag 30 januari 2006 21:24 schreef Biancavia het volgende:
En met april een paasverhalenwedstrijd!
En in juli een zomervakantiewedstrijd!
En en en...

quote:

Op maandag 30 januari 2006 21:15 schreef DaMart het volgende:
Ik zag trouwens op hetliefdesverhaal.nl een titel die begint met: waargebeurd!

Wat heeft het in godsnaam voor toegevoegde waarde om dat erbij te zetten, vraag ik me dan af. Het verhaal wordt er echt niet beter of slechter van als het waargebeurd is

quote:

Op maandag 30 januari 2006 20:20 schreef DaMart het volgende:

[..]

je kunt altijd nog een horrorverhaal insturen voor de TTK-wedstrijden he!

quote:

Een date met Murphy

Nerveus belde ik aan. Het duurde even voordat ze de deur opende. Ik stond verbluft. Via MSN had ze me wel eens een foto van zichzelf gestuurd, maar in werkelijkheid zag ze er nog prachtiger uit. Ze ademde een schoonheid uit die ik met geen woorden kan omschrijven. ‘Zijn die voor mij?’ Ze keek naar de bos bloemen in mijn handen. ‘Uh, ja… voor uhm… jou… ja,’ stamelde ik. ‘Hee, zulke bloemen staan volgens mij ook bij de buren in de tuin,’ merkte ze op. Ik zweeg. Ik kon haar moeilijk vertellen dat die bloemen juist niet meer bij de buren in de tuin stonden. De bos die ik gekocht had, was immers vernield door de deuren van de trein.

Ze trok haar jas aan en vergezelde me in de voortuin. De wind speelde met haar haren. Nu pas rook ik de heerlijke geuren van haar parfum. Ik vervloekte mezelf dat ik mijn aftershave op de grond had laten vallen. Nu vond ze vast dat ik stonk. Zij aan zij liepen we over straat. Ik had moeite om niet opzij te kijken, want haar aanblik werkte als een soort magneet. Een magneet die me hoofdpijn bezorgde, want voor ik het wist knalde ik met mijn kop tegen een lantaarnpaal. Maar het deerde me niet. Ik liep naast haar, het mooiste meisje dat ik ooit gezien had.

Ze nam me mee naar een Chinees restaurant. Ik twijfelde even of ik mijn jas wel uit moest trekken. Als ik dat deed, dan zag ze dat ik een ordinaire sweater droeg, en niet een overhemd, zoals ik wel van plan was geweest. Maar een strijkbout op een overhemd laten staan als je gebeld wordt, is niet slim. En als je koffie morst over je andere overhemd, dan ben je zo door je garderobe heen. Gelukkig zei ze niets toen ze mijn kleding zag. Ze ging me voor naar een tafeltje bij het raam. Als voorgerecht werden loempia’s geserveerd. Daarnaast stond een potje met gele en een potje met rode sambal. Ik heb altijd gedacht dat gele sambal milder is, dus nam ik die. Alleen toen ik een hap van de loempia met gele sambal nam, sloegen de vlammen zowat uit mijn oren. Ik sprong op, waarbij ik tegen de stoel van de man achter me stootte, waardoor hij met zijn neus in de Chinese kippensoep viel.

Ik schaamde me voor mijn eigen onhandigheid. Ik kon mezelf wel voor me kop slaan dat ik alles zo uit mijn vingers liet glippen. Men zegt dat de eerste indruk de belangrijkste is. Ik kon dan ook niet anders concluderen dan dat ik het goed verpest had.

Na het eten bracht ik haar naar huis. Tegen mijn verwachting in, nodigde ze me uit om binnen nog een kop thee te drinken. ‘Was je nerveus vanavond?’ vroeg ze. Ik voelde dat ik kleurde. ‘Ik hoop dat ik je niet al te zeer in verlegenheid heb gebracht.’ Ze glimlachte en kuste me op mijn wang. ‘Helemaal niet. Ik vond het juist wel schattig.’ Ze opende de deur en ging me voor naar binnen. En net toen ik dacht dat ik het ongeluk achter me had gelaten die avond, struikelde ik over de drempel en lag ik languit in de gang.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:35 schreef DaMart het volgende:
Ik kon het niet laten... een volgend verhaal... waar ik volgens mij nog wel wat aan moet sleutelen voordat ik het kan insturen.
[..]

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:42 schreef karin1000 het volgende:
Het lijkt zo nu en dan wel een jojo als je bij de topverhalen kijkt. Het ene moment schiet een verhaal naar boven, nog geen seconde later als een speer naar beneden.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:46 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Heeft volgens mij erg veel te maken met mensen die de verhalen naar beneden stemmen. Oh shit, deze heeft ineens 4 stippen, snel matig/slecht stemmen!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:49 schreef Aventura het volgende:
Ik hecht geen waarde aan die stemmen. Je kunt ook al je vrienden en familie bij elkaar roepen en die allemaal vijf sterren laten geven. Het zegt niks.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:45 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Was verbluft/stond versteld. Ademde een schoonheid (niet uit). Haar haren, beter even haar blonde lokken of zoiets. Me kop --> mijn kop.

Verder een grappig verhaal, hoe veel kan er mis gaan?!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:50 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Het heeft ook geen waarde, maar het is wel leuk als je verhaal in de meest gewaardeerde staat omdat het dan meer gelezen wordt.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:42 schreef karin1000 het volgende:
Het lijkt zo nu en dan wel een jojo als je bij de topverhalen kijkt. Het ene moment schiet een verhaal naar boven, nog geen seconde later als een speer naar beneden.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:54 schreef DaMart het volgende:

[..]

Me kop

Ik lees teveel in de verkeerde topics geloof ik

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:49 schreef CherryLips het volgende:

[..]

die van mij jojo-en ook all kanten op. Stond er gisteren nog 1 in de top 10 zeg maar, vanochtend stond hij amper in de top 60 ofzo.

quote:

Op maandag 30 januari 2006 22:50 schreef karin1000 het volgende:
Ja, die indruk heb ik ook heel sterk. Ach, als je zo denkt te kunnen winnen ... en die worden straks ook weer omlaag gestemd door nieuwkomers, lood om oud ijzer dus. Dat zal de jury toch ook wel weten hoe zo'n stemsysteem werkt.